باکتری های بیماری زای انسانی عامل شمار زیادی از مسمومیت های غذایی در انسان طی مصرف گوشت ماکیان آلوده می باشند. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر شستشو (چیلر دوم) در کشتارگاه وحمل لاشه ها در دماهای متفاوت تا محل عرضه بر میزان بار میکروبی استافیلوکوکوس اورئوس، سالمونلا و اشر چکیده کامل
باکتری های بیماری زای انسانی عامل شمار زیادی از مسمومیت های غذایی در انسان طی مصرف گوشت ماکیان آلوده می باشند. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر شستشو (چیلر دوم) در کشتارگاه وحمل لاشه ها در دماهای متفاوت تا محل عرضه بر میزان بار میکروبی استافیلوکوکوس اورئوس، سالمونلا و اشریشیا کلی در لاشه مرغ بود. نمونه برداری از تعداد 180 لاشه مرغ به طور تصادفی از کشتارگاهی در غرب تهران بعد از مرحله شستشوی نهایی (چیلر دوم) در کشتارگاه، تا محل عرضه توسط خودروی معمولی (دمای محیط)، خودرو با سردخانه خاموش و سردخانه دار انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که میزان آلودگی اشریشیا کلی و شمارش کلی باکتریایی در مرحله بعد از لاشه پذیری به طور معناداری بیشتراز مرحله قبل از لاشه پذیری بود. میانگین مقادیر باکتریایی شمارش شده در نمونه های کشتارگاه (گروه قبل)، به جز سالمونلا در نمونه ساق ران در خودروی سردخانه دار، به طور قابل توجهی کمتر از نمونه های حمل شده پس از 4 ساعت (گروه بعد) بودند، همچنین میانگین شمارش کلی میکروبی و استافیلوکوکوس اورئوس لاشه های حمل شده توسط خودروی معمولی به حداکثر رسیدCFU/gr (CFU/gr 106×82/2 ±106×63/18) که میانگین شمارش کلی میکروبی نسبت به مقدار استاندارد بالاتر بود)(05/0> p)، در حالی که در خودروی سردخانه خاموش این مقدار به حداقل رسید که نسبت به مقدار استاندارد کمتر بود(CFU/gr 106×048/0±106×65/0). به طور کلی نتایج به دست آمده نشان داد که حمل لاشه های مرغ توسط خودروهای معمولی و سردخانه خاموش شرایط محیطی نامناسبی را برای رشد لگاریتمی باکتری های پاتوژن غذایی فراهم می کند و موجب انتقال آن ها به انسان می گردد.
پرونده مقاله
باکتری پزودوموناس آئروژینوزا خطر بالقوه بروز مسمومیتهای غذایی مخصوصا در آبزیانی مانند میگو میباشد. با هدف تعیین و مقایسه میزان آلودگی در گونههای مختلف میگو در دو فصل تابستان و پاییز در اصفهان و چابهار از عضله شکمی 35 میگو در هر فصل هر شهر نمونهگیری شد. نمونهها در م چکیده کامل
باکتری پزودوموناس آئروژینوزا خطر بالقوه بروز مسمومیتهای غذایی مخصوصا در آبزیانی مانند میگو میباشد. با هدف تعیین و مقایسه میزان آلودگی در گونههای مختلف میگو در دو فصل تابستان و پاییز در اصفهان و چابهار از عضله شکمی 35 میگو در هر فصل هر شهر نمونهگیری شد. نمونهها در محیط پپتون واتر هموژن شده، انکوبه و در محیط PCA کشت شدند. کلنیهای مشکوک جداسازی شده و تستهای تائیدی پزودوموناس آئروژینوزا و تایید حضور ژن اختصاصی پزودوموناس آئروژینوزا، nanI به روش PCR انجام شد. در تابستان اصفهان و چابهار به ترتیب 5/48 و 7/25 درصد نمونهها آلوده بودند. در فصل پاییز این شیوع برای اصفهان 9/22 و برای چابهار 20 درصد بود. در اصفهان در تابستان بیشترین آلودگی مربوط به گونه Metapenaueus affinis و کمترین مربوط به Penaeus semisulcatus بود. در پاییز اصفهان بیشترین تعداد مربوط به Penaeus merguiensis و کمترین باز هم مربوط به گونه Penaeus semisulcatus بود. در شهر چابهار نیز، در هر دو فصل بیشترین نمونه آلوده مربوط به گونه Metapenaeus affinis بود و کمترین آلودگی در تابستان مربوط به گونه Panaeus semisulcatus و در پاییز مربوط به هم Penaeus semisulcatus و هم Litopenaeus vannamei بود. شیوع بالایی از این باکتری در نمونههای گونههای مختلف میگو در هر دو فصل و هر دو شهر وجود داشت که احتمال بالای خطر بروز مسمومیتهای غذایی پزودوموناس آئروژینوزا ناشی از مصرف نادرست میگو را بیان میکند. رعایت زنجیره سرد در هنگام نگهداری، حمل و نقل و عرضه میگو تا حد زیادی در کنترل این مشکل موثر خواهد بود.
پرونده مقاله