گوشت ماهی بسیار فسادپذیر بوده و در این رابطه استفاده از نگهدارنده طبیعی با خصوصیات ضدمیکروبی ضروری به نظر میرسد. این مطالعه با هدف بررسی اثر پوششدهی فیله قزلآلا با استفاده از کیتوزان حاوی عصاره سیر و اسانس گشنیز بر کیفیت میکروبی و حسی ماهی در طی 12 روز نگهداری در یخچ چکیده کامل
گوشت ماهی بسیار فسادپذیر بوده و در این رابطه استفاده از نگهدارنده طبیعی با خصوصیات ضدمیکروبی ضروری به نظر میرسد. این مطالعه با هدف بررسی اثر پوششدهی فیله قزلآلا با استفاده از کیتوزان حاوی عصاره سیر و اسانس گشنیز بر کیفیت میکروبی و حسی ماهی در طی 12 روز نگهداری در یخچال انجام شد. بدین منظور 8 تیمار پوششدهی شده با کیتوزان ۲ درصد حاوی عصاره سیر و اسانس گشنیز (در مقادیر 1/0 و 5/0 درصد) به صورت مجزا و ترکیبی و دو نمونه شاهد 1 (بدون پوشش) و شاهد 2 (با پوشش کیتوزان بدون عصاره و اسانس) تهیه گردید. سپس در طی روزهای 0، 3، 6، 9 و 12 آزمونهای میکروبی شامل شمارش کلی میکروبی، باکتریهای سرماگرا، و کلیفرم و ارزیابی حسی شامل بافت، رنگ، بو و پذیرش کلی انجام شد. نتایج نشان داد که کمترین مقادیر شمارش کلی میکروبی، باکتریهای سرماگرا و کلیفرمها در طول مدت 12 روز نگهداری در تیمار پوششدهی شده با کیتوزان حاوی 5/0 درصد عصاره سیر و 5/0 درصد اسانس گشنیز مشاهده شد و بیشترین شمارشهای میکروبی در نمونه شاهد 1 و سپس شاهد 2 مشاهده شد (05/0P<). همچنین تیمار حاوی بالاترین مقادیر عصاره سیر و اسانس گشنیز تا پایان دوره نگهداری از امتیازات حسی بهتری در مقایسه با نمونه های شاهد برخورار بود (05/0P<). لذا میتوان استفاده از پوشش کیتوزان حاوی عصاره سیر و اسانس گشنیز را به عنوان یک ترکیب ضدمیکروبی جهت افزایش زمان ماندگاری فیله ماهی توصیه نمود.
پرونده مقاله
این تحقیق با هدف بررسی اثرات ضد میکروبی روغن سیاه دانه در سوسیس همراه با بررسی امکان کاهش نیتریت در آن انجام پذیرفت. به این منظور نمونه های سوسیس با غلظت های 2 و 3 درصد روغن سیاه دانه حاوی مقادیر مختلف نیتریت (شامل 0، 30، 60 و 90 پی پی ام) در قالب هشت تیمار و یک نمونه ش چکیده کامل
این تحقیق با هدف بررسی اثرات ضد میکروبی روغن سیاه دانه در سوسیس همراه با بررسی امکان کاهش نیتریت در آن انجام پذیرفت. به این منظور نمونه های سوسیس با غلظت های 2 و 3 درصد روغن سیاه دانه حاوی مقادیر مختلف نیتریت (شامل 0، 30، 60 و 90 پی پی ام) در قالب هشت تیمار و یک نمونه شاهد بدون روغن سیاه دانه و با ppm120 نیتریت تهیه گردیدند و برای مدت یک ماه در دمای 4 درجه سانتیگراد نگهداری شدند. سپس ویژگی های میکروبی تمامی نمونه های تولیدی شامل شمارش های کلی باکتریایی، کلیفرم ها، سالمونلا، اشریشیاکلی، استافیلوکوکوس اورئوس، کلستریدیوم پرفرینجنس، کپک و مخمر در طی روزهای 1، 11، 21 و 31 نگهداری و ویژگی های ارگانولپتیکی پس از تولید مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تیمارهای حاوی 2 و 3 درصد روغن سیاه دانه با مقادیر ppm90 وppm 60 نیتریت عمدتاً در طی مدت نگهداری دارای نتایج شمارش های کلی باکتریایی، کلیفرم ها، اشریشیاکلی، استافیلوکوکوس اورئوس و کپک و مخمری مشابه با نمونه شاهد بودند. اما شمارش های میکروبی انجام شده در تمامی نمونه ها تا انتهای زمان نگهداری افزایش معنی داری داشتند (05/0>P). سالمونلا و کلستریدیوم پرفرینجنس نیز در هیچ یک از نمونه ها جداسازی نگردید. به طور کلی نتایج حاکی از آن بود که افزایش روغن سیاه دانه از 2 به 3 درصد موجب کاهش بار میکروبی در غلظت های ثابت نیتریت شد. همچنین کاهش نیتریت در تیمارها همراه با افزودن روغن سیاه دانه عمدتاً سبب کاهش معنی دار امتیاز رنگ، طعم و پذیرش کلی در مقایسه با شاهد گردید اما روی ویژگی های بافت و بو تاثیر معنی داری نداشت.
پرونده مقاله