در سال های اخیر تولید داروهای ضد قارچی جدید، به دلیل مقاومت سموم قارچی و بیماری زا بودن آنها مورد توجه قرار گرفته است. در این تحقیق اثر مهاری اسینتوباکتر جدا شده از غذاهای یخ زده بر علیه قارچ های بیماری زای آسپرژیلوس نایجر و آسپرژیلوس فلاووس بررسی شد. تعداد 15 نمونه غذا چکیده کامل
در سال های اخیر تولید داروهای ضد قارچی جدید، به دلیل مقاومت سموم قارچی و بیماری زا بودن آنها مورد توجه قرار گرفته است. در این تحقیق اثر مهاری اسینتوباکتر جدا شده از غذاهای یخ زده بر علیه قارچ های بیماری زای آسپرژیلوس نایجر و آسپرژیلوس فلاووس بررسی شد. تعداد 15 نمونه غذای یخ زده از فروشگاه های شهرستان جیرفت جمع آوری و جهت جداسازی و شناسایی اسینتوباکترهای احتمالی موجود در آنها مورد آزمایش قرار گرفت. درمجموع 28 ایزوله باکتریایی به دست آمد که از این تعداد، دو ایزوله با استفاده از روش های بیوشیمیایی اسینتوباکتر شناسایی شدند. این دو ایزوله از همبرگر گوشت و سبزیجات منجمد جداسازی گردید. قارچ های بیماری زای آسپرژیلوس نایجر و آسپرژیلوس فلاووس از مرکز کلکسیون قارچ و باکتری ایران تهیه شدند. سپس اثر آنتاگونیستی دو ایزوله اسینتوباکتر بر روی قارچ ها بررسی شد. نتایج نشان از عدم مهار رشد قارچ آسپرژیلوس نایجر توسط دو ایزوله اسینتوباکتر جدا شده از همبرگر گوشت و سبزی منجمد داشت، اما ایزوله اسینتوباکتر جدا شده از سبزی منجمد بر قارچ آسپرژیلوس فلاووس اثر مهاری نشان داد و قطر هاله عدم رشد آن 11 میلی متر بود. در نهایت باکتری دارای اثر مهاری برای شناسایی مولکولی انتخاب شد. بر اساس نتایج بلاست توالی و رسم درخت فیلوژنی، جدایه مورد مطالعه، اسینتوباکتر بومانی بود.
پرونده مقاله
امروزه استفاده از گیاهان در سنتز نانوذرات فلزی که خاصیت ضدمیکروبی دارند، مورد توجه قرار گرفتهاست. هدف مطالعه حاضر بیوسنتز نانوذرات نقره از عصاره آبی گیاه رزماری و سپس بررسی تاثیر این نانوذرات و سم مانکوزب بر علیه باکتریهای عامل پوسیدگی نرم جدا شده از هویج، سیبزمینی و چکیده کامل
امروزه استفاده از گیاهان در سنتز نانوذرات فلزی که خاصیت ضدمیکروبی دارند، مورد توجه قرار گرفتهاست. هدف مطالعه حاضر بیوسنتز نانوذرات نقره از عصاره آبی گیاه رزماری و سپس بررسی تاثیر این نانوذرات و سم مانکوزب بر علیه باکتریهای عامل پوسیدگی نرم جدا شده از هویج، سیبزمینی و پیاز در طی دوره انبارداری بود. آنالیز نانوذرات نقره بیوسنتز شده بر اساس طیفسنج ماوراءبنفش و FTIR (طیف سنج مادون قرمز) انجام گردید. باکتریهای عامل پوسیدگی نرم با استفاده از محیطهای کشت انتخابی و اختصاصی از هویج، سیبزمینی و پیاز جداسازی و شناسایی شد. یک جدایه بیمارگر از هر نمونه سبزی با شدت بیماریزایی بیشتر جهت انجام آزمونها انتخاب شد و حداقل غلظت بازداری (MIC ) آنها در برابر تیمارهای آزمایشی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که MIC ایزولههای بیمارگر در برابر غلظت 2580 میلیگرم در میلیلیتر نانوذرات نقره و 1000 پیپیام سم مانکوزب به ترتیب برابر با 88/88 درصد و 100 درصد بود. میانگین درصد آلودگی سبزیجات به جدایه بیمارگر در حضور نانوذرات نقره در ماه سوم انبارداری به ترتیب برای پیاز، سیبزمینی و هویج 70، 80 و 70 درصد و میانگین درصد آلودگی سبزیجات به جدایه بیمارگر در کنترل تلفیقی باکتریها با نانوذرات نقره و سم مانکوزب در سه ماه انبارداری برای پیاز، سیبزمینی و هویج به ترتیب برابر با 45، 40 و 40 درصد بود. با توجه به نتایج میتوان از کنترل تلفیقی نانوذرات نقره بیوسنتز شده و سم مانکوزب در کنترل باکتریهای عامل پوسیدگی نرم هویج، سیبزمینی و پیاز استفاده کرد.
پرونده مقاله