جوانه گندم منبع غنی از اسیدهای آمینه و اسیدهای چرب ضروری، مواد معدنی، ویتأمین ها، توکوفرول ها و فیتواسترول ها است که بهعنوان محصول فرعی از صنعت آسیاب بهدست می آید. وجود فعالیت های آنزیمی بالا همراه با محتوای بالای روغن غیراشباع، باعث کاهش ارزش غذایی جوانه گندم در طول چکیده کامل
جوانه گندم منبع غنی از اسیدهای آمینه و اسیدهای چرب ضروری، مواد معدنی، ویتأمین ها، توکوفرول ها و فیتواسترول ها است که بهعنوان محصول فرعی از صنعت آسیاب بهدست می آید. وجود فعالیت های آنزیمی بالا همراه با محتوای بالای روغن غیراشباع، باعث کاهش ارزش غذایی جوانه گندم در طول ذخیرهسازی شده و در نتیجه ماندگاری محصول را بهشدت محدود می کند. هدف از این پژوهش، درونپوشانی جوانه گندم و باکتری پروبیوتیک باسیلوس لیکنیفورمیس توسط صمغ گوار و مالتودکسترین به روش خشک کردن انجمادی جهت افزایش عمر نگهداری جوانه گندم است. در این راستا از سه نسبت مختلف مالتودکسترین به صمغ گوار شامل 1 به 3/0، 1 به 1/0 و 1 به 03/0 استفاده شد و ماندگاری جوانهگندم پروبیوتیک درونپوشانی شده طی 360 روز نگهداری مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمون ها در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا شد و میانگین ها با روش دانکن در سطح معنی داری پنج درصد مقایسه گردید. اثر زمان بر تغییرات شاخص های اکسایشی جوانه گندم درونپوشانی شده مثبت ارزیابی شد و تیمار درونپوشانی شده با مالتودکسترین و گوار در همه نسبت های مورد بررسی در طی زمان ۳۶۰ روز نگه داری، بهطور معنی داری سبب کاهش مقادیر عدد اسیدی کل شد (05/0>P). افزودن باسیلوس لیکنیفورمیس بهصورت معنی داری سبب کاهش مقادیر عدد اسیدی کل و شاخص تیوباربیتوریک اسید در مقایسه با تیمارهای بدون پروبیوتیک شد (05/0>P). با افزایش زمان نگهداری، مقادیر پراکسید، آنیزیدین، توتوکس، کپک و مخمر در تیمار پروبیوتیک بصورت معنیداری افزایش یافت (05/0>P).
پرونده مقاله