مسمومیت هیستامینی یکی از نگرانیهای مهم در سلامت پنیرهای سنتی رسیده بوده و مهمترین عامل تولید آن میکرارگانیسمهای دکربوکسیله کننده در طی دوره رسیدن میباشد. هدف از مطالعه حاضرتعیین تأثیر اسانس رزماری بر جمعیت لاکتو باسیلوسها و میزان هیستامین در پنیر لیقوان در طول دوره چکیده کامل
مسمومیت هیستامینی یکی از نگرانیهای مهم در سلامت پنیرهای سنتی رسیده بوده و مهمترین عامل تولید آن میکرارگانیسمهای دکربوکسیله کننده در طی دوره رسیدن میباشد. هدف از مطالعه حاضرتعیین تأثیر اسانس رزماری بر جمعیت لاکتو باسیلوسها و میزان هیستامین در پنیر لیقوان در طول دوره رسیدن با روش HPLC بود. ترکیب شیمیائی اسانس با استفاده از GC/MS مورد شناسائی قرار گرفت. نمونههای پنیر حاوی صفر، 125 و ppm250 از اسانس رزماری تهیه شد. نمونهها در روزهای صفر، 30، 90 و 150 دوره رسیدن از نظر تعداد باکترهای لاکتوباسیلوس و میزان هیستامین مورد آزمایش قرار گرفتند. آلفاپینن (Alfa pinene) با 1/11 درصد، کامفور ((Camphore با 2/10 درصد و لیمونن – د ( Limonene-d) با 9/5 درصد، 3 جزء عمده موجود در اسانس بود. میانگین تعداد لاکتوباسیل ها در روزهای 30، 90 و 150 دوره رسیدن در نمونههای حاوی 125 و ppm 250 اسانس رزماری بهطور معنیداری کمتر از نمونههای شاهد بود (05/0>(P. در طول دوره رسیدن میزان هیستامین در نمونههای حاوی اسانس کمتر از نمونههای شاهد بوده و در انتهای دوره رسیدن میزان هیستامین در نمونههای شاهد، حاوی 125 و ppm 250 اسانس رزماری بهترتیب برابر 190، 170 و ppm 04/51 بود. در مجموع میتوان گفت که غلظتهای 125 و ppm250 از اسانس رزماری میتواند بهعنوان یک ماده نگهدارنده طبیعی در پنیرهای سنتی لیقوان استفاده شود.
پرونده مقاله
در این مطالعه سویه هایی از باکتری های اسید لاکتیک با قابلیت تولید باکتریوسین از نمونه های پنیر لیقوان جداسازی شدند. در ابتدا از 16 جدایه لاکتوکوکوس لاکتیس شناسایی شده، چهار جدایه از نظر فنوتیپی بهعنوان تولید کننده باکتریوسین تعیین شدند. جدایه ها با روش لکهگذاری روی آگ چکیده کامل
در این مطالعه سویه هایی از باکتری های اسید لاکتیک با قابلیت تولید باکتریوسین از نمونه های پنیر لیقوان جداسازی شدند. در ابتدا از 16 جدایه لاکتوکوکوس لاکتیس شناسایی شده، چهار جدایه از نظر فنوتیپی بهعنوان تولید کننده باکتریوسین تعیین شدند. جدایه ها با روش لکهگذاری روی آگار بر رشد باکتری های گرم مثبت بیماریزای غذایی شامل استافیلوکوکوس اورئوس، باسیلوس سروئوس، کلستریدیوم پرفرینجنس و لیستریا مونوسیتوجنز اثر بازدارندگی نشان دادند. در جدایه های انتخاب شده واکنش زنجیره ای پلیمراز برای ژن کد کننده نایسین مثبت بود. سویه ها مواد ضدباکتریایی مقاوم به آنزیم آلفا آمیلاز اما حساس به تریپسین و پروتئیناز K تولید کردند. مقاومت حرارتی با تحمل 100 درجه سلسیوس بهمدت 30 دقیقه مشخص شد. فعالیت ضدباکتریایی وابسته به pH بود و در pH 3 و 6 مشاهده شد اما در pH 9 تا حد زیادی کاهش یافت. پس از تیمار با SDS، Tween 20، Tween 80، Triton X-100، اوره و EDTA هیچ کاهشی در فعالیت ضدباکتریایی مشاهده نشد. طبق نتایج، این جدایه ها قابلیت استفاده در مواد غذایی بهعنوان نگهدارنده بیولوژیکی را دارند.
پرونده مقاله