در فرآورده های غذایی و دامی از انواع مختلف نگهدارندههای شیمیایی و آنتی بیوتیک ها بهمنظور مهار رشد آسپرژیلوس فلاوس و دیگر قارچهای توکسین زا استفاده می شود. هدف از این تحقیق بررسی اثر ضدقارچی لاکتیک اسید باکتری های جدا شده از کره مسکه، دوغ شتر و ماست محلی علیه کپک های چکیده کامل
در فرآورده های غذایی و دامی از انواع مختلف نگهدارندههای شیمیایی و آنتی بیوتیک ها بهمنظور مهار رشد آسپرژیلوس فلاوس و دیگر قارچهای توکسین زا استفاده می شود. هدف از این تحقیق بررسی اثر ضدقارچی لاکتیک اسید باکتری های جدا شده از کره مسکه، دوغ شتر و ماست محلی علیه کپک های توکسین زای آسپرژیلوس فلاوس و آسپرژیلوس نایجر بود. برای این منظور از بین جدایه هایی که قبلاً اثرات ضدباکتریایی آنها مورد بررسی قرار گرفته بودند، جدایه های لاکتوباسیلوس پلانتاروم B38، انتروکوکوس فاسیوم C8 و لاکتوباسیلوس رامنوسوس Y89 با بیشترین اثر بازدارندگی بر باکتری های بیماریزا، انتخاب و تأثیر ضدقارچی آنها در برابر کپک های توکسین زا با استفاده از روش دولایه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که جدایه های لاکتیکی در پایان روز چهارم از رشد آسپرژیلوس نایجر جلوگیری نمودند و انتروکوکوس فاسیوم، لاکتوباسیلوس رامنوسوس و لاکتوباسیلوس پلانتاروم بهترتیب 84/70، 65/37 و 31/43 درصد مهارکنندگی از خود نشان دادند. همچنین لاکتوباسیلوس رامنوسوس با 35/62 درصد بازدارندگیبه شکل معنی داری(p < 0.05) از بالاترین میزان بازدارندگی بر روی آسپرژیلوس نایجر برخوردار بود. نتایج بررسی تأثیر جدایه های لاکتیکی بر میزان رشد آسپرژیلوس فلاوس نیز نشان داد که تمام باکتری های مورد آزمون بر روی کپک مذکور دارای خاصیت بازدارندگی بودند و لاکتوباسیلوس رامنوسوس با 83/79 درصد مهار به شکل معنی داری(p < 0.05) از بالاترین میزان بازدارندگی بر روی آسپرژیلوس فلاوس برخوردار بود. بنابراین با توجه به توانایی مهارکنندگی این جدایه ها پیشنهاد می شود که از آنها بهعنوان نگهدارنده زیستی و بههمراه نگهدارندههای سنتزی در صنعت غذا استفاده گردد.
پرونده مقاله
در این مطالعه تجربی، تأثیر تیمار های مختلف pH (2، 4 و 11)، دما (4، 85 و 121 درجه سلسیوس) و نمک صفراوی (0/3، 0/6 و 1 درصد) بر قدرت مهار کنندگی پالیده (روماند فاقد سلول) کشت باکتری های اسید لاکتیک غالب جدا شده از خمیرترش آرد کامل جو (پدیوکوکوس استیلسی، ویسلا سیباریا، لاکت چکیده کامل
در این مطالعه تجربی، تأثیر تیمار های مختلف pH (2، 4 و 11)، دما (4، 85 و 121 درجه سلسیوس) و نمک صفراوی (0/3، 0/6 و 1 درصد) بر قدرت مهار کنندگی پالیده (روماند فاقد سلول) کشت باکتری های اسید لاکتیک غالب جدا شده از خمیرترش آرد کامل جو (پدیوکوکوس استیلسی، ویسلا سیباریا، لاکتوباسیلوس برویس و لاکتوباسیلوس کوریا) بر علیه باسیلوس سوبتیلیس در مقایسه با پالیده تیمار نشده آنها به روش میکرودایلوشن مورد بررسی قرار گرفت. ایمنی مصرف اینجدایه های لاکتیکی نیز با بررسی تغییرات فراسنجه های خونی و آنزیم های کبدی موش تغذیه شده با آنها بررسی گردید. تجزیه و تحلیل نتایج حاصل از این آزمون ها نیز با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه انجام شد. نتایج بهدست آمده نشان داد که پالیده کشت باکتری های اسید لاکتیک مورد مطالعه بر روی باسیلوس سوبتیلیس دارای فعالیت آنتاگونیستی بودند. همچنین اثر بازدارنده پالیده کشت باکتری های مذکور، تحت تأثیر تیمار های pH و دما، کاهش و تحت تأثیر تیمار های نمک مورد مطالعه، افزایش یافت. تغییرات فراسنجه های خونی و آنزیم های کبدی موش تغذیه شده با جدایه های لاکتیکی نیز در محدوده نرمال قرار داشت و لذا ایمنی مصرف این باکتری های اسید لاکتیک تایید گردید. با توجه به فعالیت آنتاگونیستی پالیده کشت جدایه های لاکتیکی مورد مطالعه تحت تیمارهای pH، دما و نمک بر روی باسیلوس سوبتیلیس می توان از این پالیده ها بهعنوان یک نگهدارنده زیستی در زنجیره فرآوری مواد غذایی استفاده نمود.
پرونده مقاله
ارزیابی ویژگی های پروبیوتیکی و ضدقارچی باکتری های اسیدلاکتیک جداشده از انواع خمیرترش بهمنظور تأمین کشت های میکروبی مورداستفاده در صنایع تخمیری از اهمیت بسزایی برخوردار است. در این پژوهش، باکتری اسیدلاکتیک غالب با تکرار فرایند مایه گیری از خمیرترش جو دوسر، جداسازی و با چکیده کامل
ارزیابی ویژگی های پروبیوتیکی و ضدقارچی باکتری های اسیدلاکتیک جداشده از انواع خمیرترش بهمنظور تأمین کشت های میکروبی مورداستفاده در صنایع تخمیری از اهمیت بسزایی برخوردار است. در این پژوهش، باکتری اسیدلاکتیک غالب با تکرار فرایند مایه گیری از خمیرترش جو دوسر، جداسازی و با استفاده از (Polymerase chain reaction) PCR شناسایی گردید. سپس ویژگی های پروبیوتیکی و همچنین اثر ضدقارچی این جدایه لاکتیکی روی آسپرژیلوس نایجر (Aspergillus niger) مورد مطالعه قرار گرفت. توالی یابی محصولات PCR منجر به شناسایی پدیوکوکوس پنتازاسئوس (Pediococcus pentosaceus) به عنوان جدایه لاکتیکی غالب خمیرترش جو دوسر شد. نرخ زندهمانی جدایه مذکور پس از تیمار متوالی اسید و صفرا در مقایسه با نمونه شاهد 80/59 درصد بود. همچنین اثر ضدباکتریایی آن در برابر باسیلوس سرئوس (Bacillus cereus) نسبت به سایر عوامل بیماری زای موردمطالعه به شکل معنی داری (p <0.05)بیشتر بود. روماند خام فاقد سلول (Crude cell-free supernatant) جدایه لاکتیکی نیز به طور کامل از رشد باسیلوس سرئوس ممانعت نمود اما رشد سالمونلا انتریکا (Salmonella enterica) را 65/68 درصد کاهش داد. بااینحال، روماند فاقد سلول (Cell-free supernatant) خنثیشده جدایه لاکتیکی، اثر بازدارنده ای روی این باکتری ها نداشت. علاوه بر این، جدایه لاکتیکی از قابلیت دگر اتصالی (Co-aggregation) مناسبی با اشریشیا کولای (Escherichia coli) برخوردار بود و به آنتی بیوتیک های استرپتومایسین، سیپروفلوکساسین، نالیدیکسیک اسید و ونکومایسین، مقاومت نشان داد. این جدایه لاکتیکی، فاقد فعالیت همولیتیکی بود و اثر ضدقارچی آن در برابر آسپرژیلوس نایجر نیز مورد تأیید قرار گرفت. بر این اساس، جدایه پدیوکوکوس پنتازاسئوس از قابلیت مناسبی برای استفاده به عنوان کشت پروبیوتیک و یا نگهدارنده در صنایع تخمیری برخوردار میباشد.
پرونده مقاله
ارزیابی ویژگی های مخمرهای جدا شده از بسترههای تخمیری که کمتر مورد مطالعه قرارگرفتهاند، همواره احتمال مواجهه با جدایههای منحصر بهفرد را در پی دارد. در این پژوهش، یکی از مخمرهای غالب خمیرترش باکویت جداسازی شد و جدایه با تکثیر توالی هدف 650 جفت بازی از ژن ITS آن و توال چکیده کامل
ارزیابی ویژگی های مخمرهای جدا شده از بسترههای تخمیری که کمتر مورد مطالعه قرارگرفتهاند، همواره احتمال مواجهه با جدایههای منحصر بهفرد را در پی دارد. در این پژوهش، یکی از مخمرهای غالب خمیرترش باکویت جداسازی شد و جدایه با تکثیر توالی هدف 650 جفت بازی از ژن ITS آن و توالییابی محصولات PCR شناسایی گردید. در ادامه، برخی از ویژگیهای پروبیوتیکی جدایه مخمری شامل زنده مانی در شرایط شبیهسازی شده دستگاه گوارش، اثر ضدباکتریایی، خوداتصالی، مقاومت آنتیبیوتیکی و قابلیت همولیز خون مورد مطالعه قرار گرفت. توالییابی محصولات PCR منجر به شناسایی رودوتورولا موسیلاژینوزا گردید. جدایه مخمری 07/85 درصد زندهمانی در شرایط شبیهسازی شده دستگاه گوارش برخوردار بود. همچنین تأثیر بازدارنده جدایه مذکور روی اشریشیا کولای به شکل معنیداری (05/0P<) از سایر عوامل باکتریایی غذازاد بیشتر بود. علاوه بر این، جدایه مخمری، 60/84 درصد قابلیت خود اتصالی و 10/60 آبگریزی داشتند اما فاقد فعالیت همولیزی بودند. جدایه مخمری نسبت به تمام آنتیبیوتیکهای مورد بررسی مقاومت نشان دادند. اما در برابر کتوکونازول نسبت به سایر عوامل ضدقارچ مورد مطالعه حساسیت داشتند. همچنین اثر بازدارنده جدایه ردوترولا موسیلاژینوزا بر آسپرژیلوس فلاووس و آسپرژیلوس نایجر تأیید گردید. بر این اساس، جدایه رودوتورولا موسیلاژینوزا از قابلیت مناسبی برای استفاده بهعنوان کشت پروبیوتیک به منظور تولید محصولات غذایی تخمیری برخوردار است.
پرونده مقاله