هدف از این مطالعه بررسی اثر ضدمیکروبی عصارههای جغجغه (Prosopis farcta L.) و تاتوره (.Datura stramonium L) روی سالمونلا تیفیموریوم (Salmonella typhimurium) جدا شده از طیور در شهرستان زابل است. گیاهان کهورک و تاتوره از کلکسیون گیاهان داروئی پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زاب More
هدف از این مطالعه بررسی اثر ضدمیکروبی عصارههای جغجغه (Prosopis farcta L.) و تاتوره (.Datura stramonium L) روی سالمونلا تیفیموریوم (Salmonella typhimurium) جدا شده از طیور در شهرستان زابل است. گیاهان کهورک و تاتوره از کلکسیون گیاهان داروئی پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل جمعآوری شدند. نمونههای گیاهی خشک و آسیاب گردیدند و در مرحله بعد عصاره اتانولی از آنها تهیه شد. سویههای باکتری سالمونلا تیفیموریوم از نمونههای مدفوع طیور بدست آمد. به منظور بررسی اثرات ضد-میکروبی عصارههای گیاهی مورد مطالعه از روش میکرودیلوشن جهت تعیین حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) و حداقل غلظت کشندگی (MBC) استفاده شد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که کمترین غلظت مهارکنندگی عصاره تاتوره در برابر سالمونلا تیفیموریوم برابر با ppm 1/3 بوده است؛ در حالی که حداقل غلظت مهارکنندگی برای عصاره کهورک 5/6 ppm بوده است. همچنین حداقل غظت کشندگی عصاره تاتوره 25/6 و کهورک 5/12 بوده است. نتایج این تحقیق نشان داد که عصاره تاتوره در مهار باکتری سالمونلا قویتر از عصاره کهورک عمل نموده است. ارزیابی ضریب همبستگی پیرسون بین محتوای فنل کل، فلاونوئید کل و MIC و MBC حاکی ازوجود رابطه معکوس بین این پارامترها بود. به طوریکه عصاره تاتوره که دارای فنل کل، فلاونوئید کل بالاتری بود؛ MIC و MBC پایینتری داشت و به همین دلیل در مهار باکتری موثرتر بود. نتایج آزمایش ما نشان داد عصارههای تاتوره وکهورک دارای اثرات ضدمیکروبی مناسبی هستند و میتوان از آنها در درمان عفونتهای ناشی از سالمونلا تیفیموریوم در طیور استفاده کرد.
Manuscript profile
به دلیل مقاومت روزافزون باکتری های بیماری زا به آنتی بیوتیک های رایج، محققین در پی یافتن عوامل ضد میکروبی با منشاء گیاهی به عنوان داروهای جایگزین می باشند. هدف از این مطالعه بررسی فعالیت ضد میکروبی پپرین جدا شده از فلفل سیاه بر روی استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از حلق و More
به دلیل مقاومت روزافزون باکتری های بیماری زا به آنتی بیوتیک های رایج، محققین در پی یافتن عوامل ضد میکروبی با منشاء گیاهی به عنوان داروهای جایگزین می باشند. هدف از این مطالعه بررسی فعالیت ضد میکروبی پپرین جدا شده از فلفل سیاه بر روی استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از حلق و بینی است. نمونه برداری از نواحی حلق و بینی بیماران انجام و تعداد 9 سویه استافیلوکوکوس اورئوس جدا و خالص سازی گردید. حداقل غلظت بازدارندگی (MIC) و حداقل غلظت کشندگی (MBC) در شش غلظت با روش رقیق سازی در محیط مایع بر روی باکتری تعیین شده حساسیت سویه ها به چند آنتی بیوتیک با روش استاندارد دیسک دیفیوژن کربی- بائر بیوگرام ارزیابی گردید. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که کمترین غلظت مهارکنندگی برابر با 8 میکروگرم بر میلی لیتر بوده است که یک سویه مهار شده است در حالی که بیشترین غلظت 512 میکروگرم / میلی گرم بوده که یک سویه مهار شده است. استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده بیشترین مقاومت به تری متوپریم (8/88%)، آمپی سیلین (7/77%)، تتراسیکلین (7/77%)، اریترومایسین(6/66%) و سفتازیدیم (2/22%) بوده است. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که پیپرین موجود در فلفل سیاه دارای اثر مهاری بسیار قوی بر روی باکتری های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از حلق و بینی دارد.
Manuscript profile