هدف پژوهش حاضر؛ کنکاشی پیرامون شاخصهای عملکرد آموزشی اعضای هیئتعلمی دانشگاه، بهمنظور بازنگری آییننامهها و فرمهای ارتقاء و ارزشیابی اساتید با استفاده از روش توصیفی- پیمایشی بود که بهمنظور جمعآوری دادههای مورد نیاز از دیدگاه اعضای هیئتعلمی، دانشجویان و دانشآموخ چکیده کامل
هدف پژوهش حاضر؛ کنکاشی پیرامون شاخصهای عملکرد آموزشی اعضای هیئتعلمی دانشگاه، بهمنظور بازنگری آییننامهها و فرمهای ارتقاء و ارزشیابی اساتید با استفاده از روش توصیفی- پیمایشی بود که بهمنظور جمعآوری دادههای مورد نیاز از دیدگاه اعضای هیئتعلمی، دانشجویان و دانشآموختههای تحصیلات تکمیلی دانشگاه آزاد اسلامی بهره گرفته شد. روشهای چندمرحلهای طبقهای و در دسترس؛ معیار انتخاب اعضای نمونه و قاعده اشباع نظری نیز معیار اتمام نمونهگیری بود. پرسشنامه و اسناد و مدارک؛ ابزار گردآوری دادههای این پژوهش بودند و تحلیل دادهها با استفاده از جدول کدگذاری باز، شاخص مرکزی مُد و تحلیل سلسلهمراتب فازی (FAHP) صورت گرفت. یافتههای پژوهش نشان دادند که بیش از 80 شاخص برای ارزیابی عملکرد آموزشی اعضای هیئتعلمی دانشگاه وجود دارد که میتوان از آنها در فرمهای ارزیابی و آییننامههای ارتقاء، انتخاب استاد نمونه و موارد مشابه بهره برد و این شاخصها به لحاظ اهمیت بر اساس دو معیار میزان تکرارپذیری و حیاتی بودن؛ در 6 گروه از A تا F دستهبندی و وزندهی شدند. در مقایسه بین وضع موجود با وضع مطلوب مشاهده گردید که بیش از نیمی از شاخصهای مورد استفاده در سیستم فعلی ارزشیابی اساتید؛ متعلق به گروههای کماهمیت E و F هستند. همچنین شاخصهای مورد استفاده غالباً شاخصهایی هستند که مربوط به خروجی عملکرد اساتید بوده و کمیت عملکرد آنها را مورد سنجش قرار میدهند؛ بنابراین بهرهگیری بیشتر از شاخصهای سنجش کیفیت عملکرد اساتید با ضریب اهمیت بالا (شاخصهای گروههای A تا D) در سیستم ارزیابی و ارتقاء اعضای هیئتعلمی دانشگاه؛ ازجمله پیشنهادهای این پژوهش است.
پرونده مقاله