چکیدههدف از انجام این مطالعه بررسی نقش میانجی شوخ طبعی در رابطه بین رگههای اختلال شخصیتمرزی با گرایش به خودکشی در کارکنان بیمارستانهای دولتی استان لرستان بود. روش مطالعه از نظرهدف، کاربردی و از حیث نحوه جمعآوری دادهها، توصیفی از نوع همبستگی بود که با روش مدلمعادلات ساخت چکیده کامل
چکیدههدف از انجام این مطالعه بررسی نقش میانجی شوخ طبعی در رابطه بین رگههای اختلال شخصیتمرزی با گرایش به خودکشی در کارکنان بیمارستانهای دولتی استان لرستان بود. روش مطالعه از نظرهدف، کاربردی و از حیث نحوه جمعآوری دادهها، توصیفی از نوع همبستگی بود که با روش مدلمعادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری این مطالعه را کلیه کارکنان بیمارستانهای دولتی استانلرستان تشکیل دادهاند که با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی خوشهای تعداد 148 نفر بهعنواننمونه تعیین شده و به پرسشنامه گرایش به خودکشی بک ) 1979 ( خرده مقیاس اختلال شخصیتمرزی بر اساس پرسشنامه MCMI و پرسشنامه شوخ طبعی مارتین و همکاران ) 1981 ( پاسخ دادند.تحلیل فرضیههای این مطالعه با روش مدلسازی معادلات ساختاری با نرمافزار اسمارت پی ال اسانجام شد. نتایج نشان داد رگههای اختلال شخصیت مرزی با شوخ طبعی و گرایش به خودکشی رابطهمستقیم معنی دار دارد. همچنین، نتایج حاصل از مدل برازش یافته نهایی نشان داد که رگههایاختلال شخصیت با گرایش به خودکشی با نقش میانجی شوخ طبعی اثر غیر مستقیم دارد. نتایج اینمطالعه با بهدست آمدن برازش مناسب دادهها با مدل، نشان داد که سه چارچوب مفهومی، رگههایاختلال شخصیت مرزی، گرایش به خودکشی و شوخ طبعی دارای نقاط تلاقی نظری در جامعهکارکنان بیمارستانهای استان لرستان هستند و میتوانند در قالب یک مدل بهکار روند و در برنامه-ریزیهای آتی مورد توجه قرار بگیرد.
پرونده مقاله