مقاله حاضر نقش تعدیل گری متغیرهای پژوهشی و غیر پژوهشی در فرا تحلیل عوامل خانوادگی، آموزشگاهی و فردی موثر در پیشرفت و افت تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی دوره های اول و دوم را بررسی کرده است. فرا تحلیل های گزارش شده در حوزه پیشرفت و افت تحصیلی به طور جامعی نقش عوامل پژوهشی و غیر پژوهشی را مورد مطالعه قرار نداده اند و یا اینکه نتایج متناقضی بدست داده اند. روش: پژوهش های چاپ شده در مجلات، پایگاه های داده ها در حوزه افت تحصیلی و پیشرفت تحصیلی جمع آوری و 65 مقاله با در نظر گرفتن ملاک های ورود وارد تحلیل شدند. بعد از کدگذاری ویژگی های مطالعات، پایائی بین ارزیاب با روش اورین مورد بررسی و 98 درصد توافق بدست آمد. داده ها با نرم افزار CMA2 تحلیل شدند. یافته ها: روش نمونه بردای در پیشرفت تحصیلی ,0.336(Z=10.189, P<0.001), و افت تحصیلی 0.561(Z=6.638, P<0.001);؛ مکان پژوهش در پیشرفت 0.358(Z=9.300, P<0.001) و افت تحصیلی 0.844( Z=26.984, P<0.001);؛ طرح پژوهش در پیشرفت 0.289(Z=8.795, P<0.001) و افت تحصیلی 0.844(Z=26.074, P<0.001); ؛ سالهای پژوهش در پیشرفت 0.354(Z=17.216, P<0.001) افت تحصیلی؛ 0.717(Z=27.844, P<0.001)؛ جنسیت در پیشرفت 0.346( Z=11.124, P<0.001), و افت تحصیلی, 0.643(Z=21.763, P<0.001);؛ پایه تحصیلی دوره اول در پیشرفت 0.291(Z=10.911, P<0.001) و افت تحصیلی 0.297(Z=9.930, P<0.001);؛ در دوره دوم برای پیشرفت 0.263(Z=9.213, P<0.001) و افت تحصیلی 0.737(Z=28.232, P<0.001) نقش تعدیل گر معنی داری دارند. نتیجه گیری: طبق یافته ها می توان نتیجه گرفت که عوامل پژوهشی و غیر پژوهشی در تاثیر عوامل فردی، آموزشگاهی و خانوادگی بر پیشرفت تحصیلی و افت تحصیلی به طور معنی داری تعدیل ایجاد می کنند.
پرونده مقاله
