ارائه مدل علّی پیش بینی پیشرفت تحصیلی بر اساس ویژگی های شخصیتی با میانجی گری مهارت‌های تحصیلی در دانشجویان علوم پزشکی شهید بهشتی
محورهای موضوعی :
سمیه شعبانی
1
(دکترای تخصصی، گروه روان شناسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران)
حسن پاشا شریفی
2
(گروه روان شناسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران)
مالک میرهاشمی
3
(گروه روان شناسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران)
صغری ابراهیمی قوام
4
(دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران)
کلید واژه: ویژگی های شخصیتی, پیشرفت تحصیلی, مدل یابی معادلات ساختاری, مهارت‌های تحصیلی,
چکیده مقاله :
هدف از پژوهش حاضر، ارائه مدل پیش بینی پیشرفت تحصیلی بر اساس ویژگی های شخصیتی با میانجی گری مهارت های تحصیلی با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری بود . از جامعه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی نمونه گیری بهصورت خوشه ایی چند مرحله ایی انجام شد و نمونه ایی شامل 419 نفر به پرسشنامه سنجش صفات شخصیتی NEO-PI-R و پرسشنامه مهارت های تحصیلی پاسخ دادند . در این پژوهش از روش معادلات ساختاری برای بررسی روابط بین متغیرها استفاده شد. مدل ساختاری بین متغیرها (پیشرفت تحصیلی، مهارت های تحصیلی و ویژگی های شخصیتی ) دارای برازش مناسبی بود. نتایج نشان داد ضرایب مربوط به ویژگی بی ثباتی هیجانی با مهارت و پیشرفت تحصیلی منفی و ضرابی مربوط به سایر ویژگی های شخصیتی با مهارت و پیشرفت تحصیلی مثبت است. همچنین ضریب مربوط به رابطه بین ویژگی شخصیتی باز بودن بهتجربه با پیشرفت تحصیلی معنی دار نمی باشد. همچنین نتایج به دست آمده نشان داد فرضیه پژوهش مبنی بر نقشمیانجی مهارت های تحصیلی در رابطه بین ویژگی های شخصیتی و پیشرفت تحصیلی مورد تایید قرار می گیرد.
The present research is to define an anticipation model of academic progress based on personality traits mediated by academic skills using structural equation modeling. Multistage cluster sampling method was conducted in Shahid Beheshti University of Medical Science to select a sample of 419 students to complete the Revised NEO Personality Inventory (NEO PI-I). To explore relationships among variables, structural equation method was applied. The structural model among variables (academic progress, academic skills and personality traits ) indicated goodness of fit. The results showed coefficient of relationship between emotional instability and academic progress as negative and coefficients related to other traits as positive. Furthermore the coefficient of relationship between personality trait of openness to experience and academic progress was not significant. Also, the results supported the research hypothesis about the mediating role of academic skills respected to the relationship between personality traits and academic progress.
_||_