هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه‌درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد با نگاهی بر شفقت درمانی بر نشخوار فکری و سلامت روان زنان مبتلابه سرطان سینه شهر تهران در سال 1398 بود. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلی چکیده کامل
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه‌درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد با نگاهی بر شفقت درمانی بر نشخوار فکری و سلامت روان زنان مبتلابه سرطان سینه شهر تهران در سال 1398 بود. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان مبتلابه سرطان سینه شهر تهران بودند که با روش نمونه‌گیری در دسترس و هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار داده شدند. گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه‌ای تحت آموزش گروه‌درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد توأم با شفقت درمانی قرار گرفتند و گروه کنترل در طول این مدت در انتظار درمان ماندند. روش جمع‌‌آوری دادهها بر اساس پرسشنامه استاندارد نشخوار فکری نولن هوکسما و مارو (1991) و پرسشنامه استاندارد سلامت روان گلدبرگ (1973) انجام گرفت. تجزیه‌وتحلیل اطلاعات به‌دست‌آمده از اجرای پرسشنامه‌‌ها از طریق نرمافزار SPSS19 در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس) انجام پذیرفت. یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که گروه‌درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد با نگاهی بر شفقت درمانی باعث کاهش نشخوار فکری زنان مبتلابه سرطان سینه شد. همچنین نتایج نشان داد گروه‌درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد با نگاهی بر شفقت درمانی باعث بهبود سلامت روان در زنان مبتلابه سرطان سینه شد. بنابراین یافته‌های مطالعه حاضر نشان داد که درمان پذیرش و تعهد توأم با شفقت درمانی بر کاهش نشخوار فکری و افزایش سلامت روان بیماران مبتلابه سرطان سینه مؤثر است. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد با نگاهی بر شفقت درمانی باعث کاهش نشخوار فکری در زنان مبتلا به سرطان سینه شد.
پرونده مقاله
هدف: مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر روان‌درمانی پویشی کوتاه‌مدت فشرده بر تنظیم هیجان و سرسختی سلامت در مبتلایان به دیابت نوع دو انجام شد.روش: این مطالعه نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش مبتلایان به دیابت نوع دو شهر زاهدان در سال 13 چکیده کامل
هدف: مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر روان‌درمانی پویشی کوتاه‌مدت فشرده بر تنظیم هیجان و سرسختی سلامت در مبتلایان به دیابت نوع دو انجام شد.روش: این مطالعه نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش مبتلایان به دیابت نوع دو شهر زاهدان در سال 1399 بودند. نمونه پژوهش 40 نفر بود که با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه‌ای تحت روان‌درمانی پویشی کوتاه‌مدت فشرده قرار گرفت و گروه کنترل آموزشی ندید. ابزارهای پژوهش پرسشنامه تنظیم هیجان گروس و جان (2003) و سیاهه تجدیدنظرشده سرسختی سلامت گیبهارت و همکاران (2001) بودند. دادهها با آزمون‌های خی‌دو، تی مستقل و تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرمافزار SPSS نسخه 25 تحلیل شدند.یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که گروه‌های آزمایش و کنترل از نظر سن، جنس، تحصیلات، تأهل و مدت بیماری تفاوت معناداری نداشتند (05/0P>). همچنین، گروه‌ها در مرحله پیش‌آزمون از نظر تنظیم هیجان و سرسختی سلامت تفاوت معناداری نداشتند (05/0P>)، اما در مرحله پس‌آزمون از نظر هر دو متغیر تفاوت معناداری داشتند (05/0P<). به عبارت دیگر، روان‌درمانی پویشی کوتاه‌مدت فشرده باعث افزایش معنادار تنظیم هیجان و سرسختی سلامت در مبتلایان به دیابت نوع دو شد (001/0P<).نتیجه‌گیری: با توجه به تاثیر روان‌درمانی پویشی کوتاه‌مدت فشرده بر افزایش تنظیم هیجان و سرسختی سلامت، برنامه‌ریزی برای استفاده از این شیوه درمانی ضروری است. در نتیجه، درمانگران و متخصصان سلامت می‌توانند از روش روان‌درمانی پویشی کوتاه‌مدت فشرده در کنار سایر روش‌های درمانی برای بهبود ویژگی‌های روانشناختی به‌ویژه بهبود تنظیم هیجان و سرسختی سلامت استفاده کنند.
پرونده مقاله
هدف: دشواری تنظیم هیجان و عدم توانایی لازم در خودمهارگری از مشکلات برخی از نوجوانان است که در صورت عدم مداخله می‌تواند به بسیاری از آسیب‌های اجتماعی منجر شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر درمان یکپارچه توحیدی بر دشواری تنظیم هیجان و خودمهارگری نوجوانان پسر در معرض آسیب چکیده کامل
هدف: دشواری تنظیم هیجان و عدم توانایی لازم در خودمهارگری از مشکلات برخی از نوجوانان است که در صورت عدم مداخله می‌تواند به بسیاری از آسیب‌های اجتماعی منجر شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر درمان یکپارچه توحیدی بر دشواری تنظیم هیجان و خودمهارگری نوجوانان پسر در معرض آسیب‌های اجتماعی انجام شد.روش شناسی: این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل می‌باشد. جامعه آماری پژوهش دانش‌آموزان نوجوان پسر در معرض آسیب‌های اجتماعی شهر میبد در سال تحصیلی 1400-1401 بودند. 30 نفر به شیوه روش نمونه‌گیری دردسترس به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دوگروه 15 نفری جایگزین شدند. گروه آزمایش مداخله درمان یکپارچه توحیدی شریفی نیا (۱۳۸۷)، را در 10 جلسه 5/1 ساعته و (هفته‌ای دو جلسه) دریافت کرد، درصورتی که گروه کنترل هیچگونه مداخله‌ای را در این مدت دریافت ننمود. شرکت‌کنندگان به پرسشنامه‌های دشواری تنظیم هیجان گرتز و روئمر (2004) و خودمهارگری تانجی (2004) پاسخ دادند. دادهها با آزمون‌های کای اسکوئر و تحلیل کوواریانس چند متغیری و با بهره‌گیری از بسته نرم‌افزاری spss26 و در سطح ۰۵/۰ تحلیل شدند.یافته‌ها: نتایج آزمون کای اسکوئر نشان داد که بین شرکت‌کنندکان به لحاظ متغیرهای جمعیت‌شناختی تحصیلات پدر و مادر تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (۰۵/۰<P). نتایج آزمون تحلیل کوورایانس نیز نشان داد که درمان یکپارچه توحیدی باعث کاهش میانگین نمرات دشواری تنظیم هیجان (۰۰۱/۰>P، ۵۲/۴۲=f) و افزایش خودمهارگری (۰۱۷/۰>P، ۴۴/۶=f) دانش‌آموزان نوجوان پسر در مرحله پس‌آزمون شد (۰۵/۰>P).نتیجه‌گیری: با توجه به اثربخشی درمان یکپارچه توحیدی در بهبود دشواری تنظیم هیجان و خودمهارگری دانش‌آموزان نوجوان پسر در معرض آسیب‌های اجتماعی، این رویکرد می‌تواند به عنوان رویکردی موثر در زمینه کاهش آسیب‌های اجتماعی استفاده قرار گیرد.
پرونده مقاله
