هدف: بهزیستی ذهنی میتواند نقش سازگارانه ای در مواجهه با شرایط نامساعد و استرس زا ایفا کند؛ لذا هدف پژوهش نقش میانجی شفقت به خود در رابطه بین استرس ادراک شده و تصویر بدن با بهزیستی ذهنی زنان ورزشکار شهر تهران بود.
روش: پژوهش از نظر هدف کاربردی و از لحاظ گردآوری دادهها کمی توصیفی از نوع همبستگی بود جامعه آماری تمامی زنان ورزشکار مراجعهکننده به باشگاههای ورزشی در شهر تهران در سال 1399، بازه سنی (50-20 سال) بودند.250 نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه بهزیستی ذهنی (Diener et al., 1985)، پرسشنامه استرس ادراک شده (Cohen, Komark, & Marmelstein, 1983) ، پرسشنامه نگرانی از تصویر بدن (Winstead & Janda, 1987) و پرسشنامه شفقت به خود ((Neff et al., 2003 بود . دادهها با استفاده از روش همبستگی اسپیرمن و تحلیل مسیر با استفاده از نرمافزار SPSS و PLS تحلیل شد.
یافتهها: بهطورکلی تحلیل مسیر نشان داد که شفقت به خود در مسیر تصویر بدن به بهزیستی نقش میانجی داشت، نتایج نشان داد که استرس ادراک شده و شفقت به خود توانست بهزیستی ذهنی را پیشبینی کند. همچنین تحلیل مسیر نشان داد که شفقت به خود در مسیر بین استرس ادراک شده و بهزیستی ذهنی نقش میانجی را نداشت.
نتیجهگیری: باتوجهبه نتایج میتوان نتیجهگیری کرد که راهبردهایی که شفقت به خود را افزایش میدهد، میتواند تصویر بهتری از تصویر بدن ارائه دهد و بهزیستی ذهنی زنان ورزشکار را افزایش دهد.
پرونده مقاله