مطالعه حاضر بهمنظور بررسی امکان جایگزینی کرم خاکی به جای پودر ماهی در جیره غذایی هیبرید بستر (Acipenser ruthenus × Huso huso)طراحی و به انجام رسید. در این راستا تعداد 450 قطعه ماهی بستر (35±350) پس از سازگاری در قالب 3 تیمار غذایی شامل: تیمار 1 تیمار شاهد چکیده کامل
مطالعه حاضر بهمنظور بررسی امکان جایگزینی کرم خاکی به جای پودر ماهی در جیره غذایی هیبرید بستر (Acipenser ruthenus × Huso huso)طراحی و به انجام رسید. در این راستا تعداد 450 قطعه ماهی بستر (35±350) پس از سازگاری در قالب 3 تیمار غذایی شامل: تیمار 1 تیمار شاهد (غذای کنسانتره) تیمار 2 با 15 درصد غذای زنده و 85 درصد غذای کنسانتره و تیمار 3 با 30 درصد غذای زنده و 70 درصد غذای کنسانتره در 9 حوضچه بتونی در طی 8 هفته غذادهی شدند. در پایان هفته هشتم برای بررسی شاخصهای خونی نمونهگیری انجام شد. نتایج بهدست آمده از شاخصهای خونی اختلاف معنیداری در فاکتورهای خونی نظیر گلبول سفید، گلبول قرمز، هموگلوبین، درصد هماتوکریت، میانگین غلظت هموگلوبین گلوبولی (MCH)، نوتروفیل، لنفوسیت و مونوسیت را نشان داد (05/0>P). شاخصهای ائوزینوفیل و حجم متوسط گلبولی (MCHC) تحت تأثیر قرار نگرفتند. در مطالعه انجام شده میزان کلسترول، تری گلیسرید، آلکالین فسفاتاز و برخی آنزیمهای کبدی (SGPT، SGOT)، اختلاف معنی دار مشاهده گردید (05/0>P). اما میزان پروتئین، آلبومین، اوره و نیتروژن اختلاف معنیداری را نشان نداد (05/0<P). نتایج بهدست آمده نشان داد که افزودن 15 درصد کرم خاکی به غذای کنسانتره سبب بهبود شاخصهای خونی نسبت به سایر تیمار شده است.
پرونده مقاله
گسترش پرورش فیل ماهی(Huso huso) در مناطق کشور، تولید غذای تاسماهیان پرورشی توسط کارخانجات داخلی و تغییرات عمده قیمت غذاهای وارداتی، اهمیت انتخاب جیره مناسب را افزایش داده است. این پژوهش با هدف ارزیابی عملکرد و کارایی زیستی و اقتصادی سه نوع جیره رایج ماهیان خاویاری تولید چکیده کامل
گسترش پرورش فیل ماهی(Huso huso) در مناطق کشور، تولید غذای تاسماهیان پرورشی توسط کارخانجات داخلی و تغییرات عمده قیمت غذاهای وارداتی، اهمیت انتخاب جیره مناسب را افزایش داده است. این پژوهش با هدف ارزیابی عملکرد و کارایی زیستی و اقتصادی سه نوع جیره رایج ماهیان خاویاری تولید ایران در پرورش فیل ماهی دو ساله طی 45 روز انجام شد. 32 فیل ماهی با میانگین وزنی 61/336 ± 94/2156 گرم در 4 گروه پلاک گذاری و کشت شدند. چهار تیمار شامل سه نوع غذای ایرانی (تیمارهای 1، 2 و 3) و یک جیره خارجی[1] (تیمار 4) بطور پیش فرض فرمولاسیون متفاوت از نظر منابع و مقادیر پروتئین و چربی داشتند. غذادهی طبق دستورالعمل تولیدکنندگان بر پایه زیتوده کشت (زیست سنجی 15 روز یکبار) و دمای آب انجام شد. نتایج نشان داد بالاترین مقادیر افزایش وزن بدن، ضریب چاقی و کمترین ضریب تبدیل غذایی در تیمار 2 بود. تفاوت معنی داری بین شاخص های خونی گلبول های قرمز در بین تیمارها (به غیر از درصد هماتوکریت که در تیمار 4 بالاتر بود) مشاهده نشد. اما تفاوت در تعداد گلبول های سفید و شمارش افتراقی آنها در تیمارها معنی دار شد. ماهیانی که از تیمارهای 1 و 3 تغذیه کردند، دارای مقادیر کمتری از آنزیمهای کبدی در مقایسه با سایر تیمارها بودند. با در نظر گرفتن هزینههای مترتب به هر یک از جیرهها در مجموع تیمار 2 بر سایر تیمارها برتری داشت.
[1] اسکرتینگ، بیضا، فرادانه، ماناکوآ(براساس حروف الفبا) جهت خودداری از تبلیغ نام تجاری، سوگیری ناخواسته در مقایسه ها و توجه به معیارهای علمی، تیمارها براساس شماره نامیده می شوند)
پرونده مقاله