چکیده هدف از مطالعه کنونی بررسی و مقایسه میزان تفریخ سیستها در دو گونه آرتمیای ارومیه (Artemia urmiana) و آرتمیای سانفرانسیسکو (Artemia franciscana)، در شدت نورهای مختلف بود که برای این منظور از 4 تیمار (1، 2، 3 و 4) با شدت نوری 0 (تاریکی)، 1000، 2000 و 4000 لوکس استفا چکیده کامل
چکیده هدف از مطالعه کنونی بررسی و مقایسه میزان تفریخ سیستها در دو گونه آرتمیای ارومیه (Artemia urmiana) و آرتمیای سانفرانسیسکو (Artemia franciscana)، در شدت نورهای مختلف بود که برای این منظور از 4 تیمار (1، 2، 3 و 4) با شدت نوری 0 (تاریکی)، 1000، 2000 و 4000 لوکس استفاده شد (هر تیمار دارای 3 تکرار بود). پس از گذشت مدت 24 ساعت از شروع انکوباسیون سیستها، تعداد 5 نمونه از هر انکوباتور برای شمارش تعداد ناپیلوسها، ناپلیهای مرحله چتری و سیستهای تفریخ نشده، برداشته شد. طبق نتایج بهدست آمده، درصد تفریخ در هر دو گونه در شدت نوری مختلف تفاوت معنیداری نشان داد (05/0p <)، بهطوریکه هر دو گونه در تیمارهای 1 و 3 بهترتیب دارای کمترین و بیشترین درصد تفریخ بودند. نتایج مقایسه مقادیر بهدست آمده از درصد تفریخ سیستها در تیمارهای 1 و 3 تفاوت معنیداری بین دو گونه مورد بررسی نشان نداد (05/0<P)، ولی در دو تیمار 2 و 4 تفاوت معنیداری بین دو گونه مورد مطالعه وجود داشت.
پرونده مقاله
چکیده
با توجه به اهمیت گونههای ماهیان خاویاری و بهدلیل کاهش شدید ذخایر آنها، شناخت علل تلفات در این ماهیان بهمنظور اجرای راهبرد مناسب در جهت مقابله با بروز تلفات احتمالی ضروری بهنظر میرسد. به این منظور در طی یک دوره 3 ساله طی سالهای 90-1388 علل تلفات فیلماهیان چکیده کامل
چکیده
با توجه به اهمیت گونههای ماهیان خاویاری و بهدلیل کاهش شدید ذخایر آنها، شناخت علل تلفات در این ماهیان بهمنظور اجرای راهبرد مناسب در جهت مقابله با بروز تلفات احتمالی ضروری بهنظر میرسد. به این منظور در طی یک دوره 3 ساله طی سالهای 90-1388 علل تلفات فیلماهیان و ماهیان شیپ کارگاه تکثیر و پرورش استان مازندران مورد بررسی قرار گرفت. در طی این دوره، 2 مورد تلفات در این ماهیان با علایمی مانند خونریزی در آبششها، اندامهای احشائی، قاعده بالهها و سطح شکمی مشاهده شد. نتایج کشت میکروبی و انجام آزمایشهای بیوشیمیایی در هر دو مورد وجود باکتری آئروموناس هیدروفیلا (Aeromonas hydrophila) را تأیید نمود که اقدامات لازم برای مقابله با آن صورت گرفت که منجر به کنترل بیماری و تلفات گردید.
پرونده مقاله
چکیده
در این مطالعه، اثر آنتیاکسیدان آسکوربیک اسید در دوزهای 1، 2 و 5 درصد بر تغییرات اسیدهای چرب گروه 3ω و 6ω موجود در فیله پوزانک دریای خزر (Alosa caspia caspia) در 120 روز نگهداری در دمای 18- درجه سانتیگراد بررسی شد. در فیله تازه (نمونه شاهد) 12 نوع اس چکیده کامل
چکیده
در این مطالعه، اثر آنتیاکسیدان آسکوربیک اسید در دوزهای 1، 2 و 5 درصد بر تغییرات اسیدهای چرب گروه 3ω و 6ω موجود در فیله پوزانک دریای خزر (Alosa caspia caspia) در 120 روز نگهداری در دمای 18- درجه سانتیگراد بررسی شد. در فیله تازه (نمونه شاهد) 12 نوع اسید چرب بهدست آمد، نتایج نشان داد، پالمیتیک اسید (0: 16C)، اولئیک اسید (9-n1 : 18C) و دوکوزاهگزانوئیک اسید (3-n6 : 22C) بهترتیب با 57/23، 41/22 و 16/12 درصد بالاترین مقدار از اسیدهای چرب را به خود اختصاص دادهاند. دوکوزا هگزانوئیک اسید بیشترین میزان تغییرات را بهترتیب در دوزهای 1، 2 و 5 درصد با 06/0±35/8، 04/0±98/8 و 07/0±05/9 درصد بهدست آورده است. نسبت اسیدهای چرب 3ω و 6ω در نمونه شاهد 4/2 درصد بوده است. در فیله شامل آنتیاکسیدان 1، 2 و 5 درصد بعد از 120 روز بهترتیب این نسبت به 03/2، 11/2 و 16/2 درصد رسیده است. تغییرات اسیدهای چرب غیراشباع در نمونه تازه (شاهد) و نمونههای شامل آنتیاکسیدان 1، 2 و 5 درصد دارای اختلاف معنیداری در سطح اطمینان 5 درصد میباشد. براساس نتایج مشاهده شده آسکوربیک اسید در غلظت 5 درصد همراه با غوطهوری فیله برای جلوگیری از اکسیداسیون چربی در ماهی (Alosa caspia caspia) در طول نگهداری در طول دوره انجماد پیشنهاد میگردد.
پرونده مقاله
چکیده
بهمنظور امکان پرورش یک گونه از کپورماهیان هندی با نام علمی مریگال (Cirrhinus cirrhosus) در شرایط اقلیمی کشور و دستیابی به برخی از نرماتیوهای رشد از مرحله لارو تا مرحله انگشتقد اقدام به واردات بچهماهیان (از کشور هندوستان) از گونه نامبرده و پرورش آنها در استخ چکیده کامل
چکیده
بهمنظور امکان پرورش یک گونه از کپورماهیان هندی با نام علمی مریگال (Cirrhinus cirrhosus) در شرایط اقلیمی کشور و دستیابی به برخی از نرماتیوهای رشد از مرحله لارو تا مرحله انگشتقد اقدام به واردات بچهماهیان (از کشور هندوستان) از گونه نامبرده و پرورش آنها در استخر خاکی در محل مرکز تکثیر و پرورش شهید انصاری رشت گردید. بچهماهیان نورس با وزن 180 میلیگرم و با میانگین طولی 23 میلیمتر با تراکم 50 قطعه در مترمربع در 2 استخر خاکی رهاسازی شدند. نتایج بیانگر رشد قابلتوجه این گونه بوده بهطوریکه در طی مدت 210 روز از وزن اولیه 180 میلیگرم به میانگین 8/3± 3/46 گرم در ماه آذر رسیدند. از نظر طولی نیز در ماه آذر میانگین 9/0±7/16 حاصل شد. رابطه همبستگی طول و وزن در ماهی مریگال در قالب تابع نمایی تعریف شد که در این رابطه شاخص b معادل 723/2 بهدست آمد که معرف رشد ایزومتریک گونه مریگال میباشد. بررسی ضریب چاقی در خصوص بچهماهی مریگال در طی 7 ماه دوره پرورش نشاندهنده وجود روند کاهشی در این ضریب (از 3/2 به 1/2) بوده بهطوریکه در طی ماههای ابتدایی پرورش ضریب چاقی از مقادیر بالاتری برخوردار میباشد. بررسی درصد رشد متوسط روزانه (ADG) در بچهماهیهای انگشتقد نیز بیانگر نوسانات آن در طی دوره پرورشی بوده بهطوریکه در شهریور 57/0 گرم، در مهرماه 39/0 گرم و در ماههای آخر یعنی در دی 13/0 و بهمن 05/0 گرم محاسبه شد در مجموع نتایج نشاندهنده قابلیت سازگاری بچهماهیان مریگال در طی ماههای گرم سال در شرایط استان گیلان بوده ولی با سرد شدن دمای آب رشد کاهش یافته و ابتلای ماهی به بیماری قارچی قابل مشاهده است.
پرونده مقاله
چکیده
پروژسترون هورمون استروییدی میباشند که نقش مهمی در کنترل تولیدمثل و بلوغ جنسی در ماهیان دارد. این پژوهش با هدف بررسی تغییرات هورمون پروژسترون در جنس ماده کپور هندی روهو (Labeo rohita) طی سالهای 90-1389 در شرایط اقلیمی استان خوزستان در فصلهای مختلف انجام شد. به چکیده کامل
چکیده
پروژسترون هورمون استروییدی میباشند که نقش مهمی در کنترل تولیدمثل و بلوغ جنسی در ماهیان دارد. این پژوهش با هدف بررسی تغییرات هورمون پروژسترون در جنس ماده کپور هندی روهو (Labeo rohita) طی سالهای 90-1389 در شرایط اقلیمی استان خوزستان در فصلهای مختلف انجام شد. بهمنظور تعیین مقدار هورمونهای جنسی در پلاسما، نمونهبرداری فصلی از 40 عدد ماهی مولد روهو (80±1200 گرم) که با نسبت جنسی 1:1 در 3 استخر خاکی به ابعاد 700 مترمربع ذخیرهسازی شده بودند، صورت پذیرفت. در هر فصل از 10 عدد ماهی خونگیری (از طریق ساقه دمی) بهعمل آمده و پس از انجام مراحل آزمایشگاهی سنجش هورمون به روش رادیوایمونواسی (RIA) صورت پذیرفت. میانگین وزن ماهیان ماده در فصل بهار، تابستان، پاییز و زمستان بهترتیب 58/69±5/1207، 01/387±2464، 42/378±2718 و 5/102±25/2511 گرم محاسبه شد. میانگین میزان پروژسترون در ماهیان ماده در فصل بهار، تابستان، پاییز و زمستان بهترتیب 04/0±27/0، 02/0±16/0، 01/0±86/0 و 05/0±56/0 نانوگرم در میلیلیتر بود (001/0P<). بالاترین و پایینترین میزان هورمون پروژسترون در ماهیان ماده روهو در فصل پاییز و تابستان مشاهده گردید (001/0P<).
پرونده مقاله
چکیده
ماهی قزلآلای رنگینکمان یکی از باارزشترین ماهیان پرورشی بوده که در مراحل ابتدایی رشد شرایطی ویژه و بحرانی دارد. در این پژوهش از پریبیوتیک دیواره سلولی مخمر Saccharomyces cerevisiaاضافه شده در جیره غذایی در سطوح مختلف برای بررسی فاکتورهای ایمنی و فلور باکتریایی چکیده کامل
چکیده
ماهی قزلآلای رنگینکمان یکی از باارزشترین ماهیان پرورشی بوده که در مراحل ابتدایی رشد شرایطی ویژه و بحرانی دارد. در این پژوهش از پریبیوتیک دیواره سلولی مخمر Saccharomyces cerevisiaاضافه شده در جیره غذایی در سطوح مختلف برای بررسی فاکتورهای ایمنی و فلور باکتریایی روده استفاده شد. در این پژوهش 120 قطعه بچهماهی قزلآلای رنگینکمان با میانگین وزنی 12/0±61/3 گرم بهصورت تصادفی در 12 وان فایبرگلاس با حجم آبگیری 100 لیتر توزیع و پرورش داده شدند. این آزمایش تغذیهای برای بررسی اثر و تعیین سطح مطلوب پریبیوتیک دیواره سلولی مخمر در جیره غذایی بچهماهیان قزلآلای رنگینکمان در 3 تیمار 1 درصد پریبیوتیک، 5/1 درصد پریبیوتیک، 2 درصد پریبیوتیک و شاهد بدون پریبیوتیک، هر یک با 3 تکرار در یک طرح متعادل مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که شاخصهای ایمنی غیراختصاصی در خون مانند لیزوزیم و ایمنی اختصاصی مانند IgM و Ig اختلاف معنیدار آماری بین گروه تیماری تغذیه شده با 2 درصد پریبیوتیک دیواره سلولی مخمر با سایر تیمارها و گروه شاهد داشتند (05/0P<). در بررسی فلور باکتریایی روده بچهماهیان بر روی محیط کشت TSA و MRS بین تیمارها اختلاف معنیدار آماری مشاهده نشد (05/0P>). اما میانگین شمارش باکتریایی در تیمار 2 درصد بیشتر از شاهد و سایر تیمارها بوده است. براساس نتایج نامبرده میتوان بیان نمود که پریبیوتیک دیواره سلولی مخمر در سطح 2 درصد بهکار رفته در جیره غذایی بهدلیل افزایش قابلتوجه در شاخصهای ایمنی و فلور باکتریایی مورد بررسی، میتواند نقش مهمی در عملکرد ایمنی بچهماهیان قزلآلای رنگینکمان ایفا نماید.
پرونده مقاله
چکیده
ماهی حلوا سفید (pampus argenteus) از جمله گونههای مهم در آبهای خلیجفارس میباشد. در این پژوهش، ترکیبات غذایی و اسیدهای چرب موجود در گوشت این ماهی و تغییرات آنها طی نگهداری در سردخانه با دمای 18- درجه سانتیگراد بهمدت 6 ماه ارزیابی گردید. مقادیر رطوبت، خاکستر چکیده کامل
چکیده
ماهی حلوا سفید (pampus argenteus) از جمله گونههای مهم در آبهای خلیجفارس میباشد. در این پژوهش، ترکیبات غذایی و اسیدهای چرب موجود در گوشت این ماهی و تغییرات آنها طی نگهداری در سردخانه با دمای 18- درجه سانتیگراد بهمدت 6 ماه ارزیابی گردید. مقادیر رطوبت، خاکستر، چربی و پروتئین، در نمونه تازه بهترتیب 03/78، 98/1، 78/7 و 41/15 درصد تعیین شد که این مقادیر بعد از 6 ماه بهترتیب به 40/76، 12/1، 76/8 و 73/14 درصد تغییر یافت. مقدار اسیدهای چرب اشباع (SFA)، اسیدهای چرب تک غیراشباع (MUFA) و اسیدهای چرب چند غیراشباع (PUFA) بهترتیب 13/53، 31/34 و 28/11 درصد از کل اسیدهای چرب در نمونه تازه بهدست آمد که مقادیر آنها بعد از 6 ماه نگهداری در حالت انجماد بهترتیب به 55/54، 89/33 و 09/9 درصد رسید. نتایج نشان میدهد که گوشت ماهی حلوا سفید غنی از اسیدهای چرب امگا 3 میباشد. بهطوریکه نسبت اسیدهای چرب امگا 3 به امگا 6 در نمونه تازه 08/6 میباشد و بعد از 6 ماه به 25/6 رسیده است. همچنین تغییرات در مقادیر ترکیبات غذایی و اسیدهای چرب در گوشت این ماهی پس از 6 ماه نگهداری در حالت انجماد نشان میدهد که دمای 18- درجه سانتیگراد میتواند دمای مناسبی برای نگهداری این ماهی باشد.
پرونده مقاله
چکیده
ماهی گورامی عظیمالجثه از جمله گونههای دارای قابلیت بالقوه برای پرورش در ایران است. با این وجود اطلاعاتی در مورد تغییرات ویژگیهای کیفی و ترکیب شیمیایی فیله این ماهی قبل و پس از فرآیند پخت در دسترس نیست، وجود این اطلاعات میتواند در فرآیند عملآوری این گونه مورد چکیده کامل
چکیده
ماهی گورامی عظیمالجثه از جمله گونههای دارای قابلیت بالقوه برای پرورش در ایران است. با این وجود اطلاعاتی در مورد تغییرات ویژگیهای کیفی و ترکیب شیمیایی فیله این ماهی قبل و پس از فرآیند پخت در دسترس نیست، وجود این اطلاعات میتواند در فرآیند عملآوری این گونه مورد استفاده قرار گرفت. در این مطالعه، اثر حرارتدهی (با استفاده از دو شیوه بخارپز و کبابپز کردن) بر ترکیب شیمیایی، بافت و رنگ فیله این ماهی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشاندهنده افزایش معنیدار (05/0>P) درصد پروتئین و کاهش درصد وزن در اثر پخت، رطوبت و چربی در فیله در اثر بخارپز کردن و کاهش درصد رطوبت، وزن در اثر پخت و افزایش درصد چربی، پروتئین و خاکستر در فیله کباب شده بود. همچنین از نظر ویژگیهای بافتی، هر دو روش پخت باعث افزایش معنیدار (05/0>P) در ویژگیهای پیوستگی، چسبندگی و فنریت و کاهش در میزان سختی نسبت به فیله خام گردید. ضمن آنکه کباب کردن باعث کاهش در مقدار فاکتور روشنایی (L*) و تمایل تهرنگ بهسمت نارنجی و زرد و افزایش معنیدار در فاکتور ECI شده (05/0>P)، در حالیکه بخارپز کردن تنها باعث تمایل تهرنگ بهسمت کاهش قرمزی گردید (05/0>P). در نهایت نتایج این مطالعه نشاندهنده افزایش ارزش تغذیهای فیله این ماهی پس از فرآیند پخت بوده و اطلاعاتی را در مورد ویژگیهای کیفی گوشت این ماهی و تغییرات آن طی فرآیند پخت، در اختیار قرار میدهد.
پرونده مقاله