زمینه و هدف : دیابت نوع دو شایع¬ترین بیماری درون¬ریز است که به¬دلیل عدم تحمل گلوکز دراثر برهم¬خوردن تعادل بین ذخایر و تقاضای انسولین رخ می¬دهدکه با تغییرات ساختاری و عملکردی در کبد منجر به تغییرات در آنزیم های کبدی می شود. هدف پژوهش حاضر مطالعه تغییرات آنزیم های کبدی و شاخص مقاومت ¬به¬انسولین پس از انجام تمرین تناوبی و ژل رویال در رت¬های چاق دیابتی نوع دو بود. مواد و روش‌ها: نمونه آماری پژوهش حاضر 36 سر موش¬های صحرایی نر چاق با میانگین وزن 409 گرم بودند. پس از20 هفته تغذیه با رژیم پرچرب با تزریق درون صفاقی 25 میلی‌گرم STZ به ازای کیلوگرم وزن موش‌ها دیابتی شدند. موش‌هایی با گلوکز ناشتای آنها بین150 تا400 میلی‌گرم‌دردسی‌لیتر، دیابتی نوع دوم در نظر گرفته شد. موش‌های دیابتی در 4 گروه کنترل (6 سر)، تمرین تناوبی (8 سر)، ژل رویال (7 سر) ، تمرین تناوبی شدید‌- ژل رویال ( 8 سر) گروه ‌بندی و پروتکل تمرینی و گاواژ ژل رویال روی آنها به مدت 8 هفته اجرا شد. هشت هفته تمرین تناوبی شدید ، پنج جلسه در هفته با تناوب شدید 2 دقیقه‌ای80 تا 90 درصد VO2max و تناوب استراحت یک دقیقه‌ای با 50 تا 56 درصدVO2max اجرا شد. ژل رویال بصورت گاواژ به میزان 100 میلی گرم برکیلوگرم 5 روز در هفته داده شد. پس از پایان پروتکل خونگیری انجام شد و آنزیم های کبدی و گلوکز با استفاده از اتوآنالیزر و انسولین با استفاده از کیت آزمایشگاهی اندازه گیری و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و دوعاملی و آزمون تعقیبی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: نشان داد در مقایسه با گروه کنترل، تمرین تناوبی شدید به کاهش معنی¬دار گلوکز و شاخص مقاومت به انسولین و تمرین تناوبی به کاهش آنزیم های کبدی ALT و AST و ALP در مقایسه با گروه کنترل منجر شد که در مورد ALP کاهش معنی دار بود (P=0.001). نتیجه گیری: به نظر می‌رسد تمرین تناوبی شدید و مصرف ژل رویال ، بتوانند درکاهش آنزیم‌های کبدی و بهبود وضعیت کبد در موش‌های صحرایی تاثیر گذار باشند. پرونده مقاله

هدف اصلی این مطالعه تعیین تاثیر بی کربنات سدیم و مکمل بتا آلانین بر ظرفیت بی هوازی و سطوح لاکتات خون بازیکنان زن فوتسال بود. روش: 40 فوتسالیست زن داوطلب لیگ تهران بر اساس متغیر های ورود به تحقیق و نمونه گیری انتخاب و به طور تصادفی به چهار از بین افراد داوطلب 40 نفر انتخاب و به طور تصادفی در چهار گروه کنترل (10 نفر )، بی‌کربنات سدیم (10 نفر )، بتا آلانین (10 نفر) و بی‌کربنات سدیم و بتا آلانین (10 نفر ) تقسیم شدند. ویژگی های تن سنجی قد، وزن و شاخص توده بدنی آنها قبل از آزمون اندازه گیری شد. سپس تست وینگیت برای اندازه گیری توان انجام شد و سطح لاکتات خون آنها نیز با استفاده از لاکتومتر اندازه گیری شد. گروه‌ بی‌کربنات بعد از هر جلسه آزمون به ازای هر کیلوگرم وزن بدن 3/0 گرم از مکمل بی‌کربنات سدیم، گروه بتاآلانین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن 3/0 گرم از مکمل بتاآلانین و گروه ترکیبی نیز به ازای هر کیلوگرم وزن بدن 3/0 گرم از ترکیب بتاآلانین و بی‌کربنات سدیم استفاده کرده، گروه کنترل نیز به ازای هر کیلوگرم وزن بدن 3/0 گرم دارونما (نشاسته) استفاده کردند و بعد از 90 دقیقه مجددا آزمون‌های مربوطه به عمل آمد. همچنین رژیم غذایی آزمودنی‌ها هم در حین آزمون کنترل شد. نهایتا از آمار توصیفی، آزمون شپیرو ویلک، آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی با استفاده از نرم‌افزار spss/21 در سطح معنی‌داری p≤0/05 برای تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها استفاده شد. نتایج نشان داد مکمل یاری بی‌کربنات سدیم و بتا آلانین بر میانگین توان و سطح لاکتات خون بازیکنان زن فوتسال اثر معنی‌داری دارد. با توجه به نتایج پژوهش پیشنهاد می‌شود مربیان و بازیکنان جهت بالا بردن توان و کاهش اثرات منفی اسید لاکتیک از مکمل‌های بی‌کربنات سدیم و بتا آلانین استفاده کنند. پرونده مقاله

چاقی باعث بروز استرس اکسایشی و یک عامل خطر برای ایجاد بیماری های قلبی- عروقی می باشد. تمرینات ورزشی و اصلاح رژیم غذایی می تواند بر عوامل اکسیدانی و آنتی اکسیدانی تاثیرگذار باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین تناوبی شدید (HIIT) و رژیم غذایی پرپروتئین (HPD) بر وضعیت اکسیدانی تام (TOS)، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام (TAC) و نسبت TAC به TOS در بافت قلب موش های صحرایی نر چاق بود. 40 سر موش صحرایی نر چاق (شاخص Lee بالاتر از 310) 12 هفته ای به پنج گروه هشت تایی شامل HIIT (12-5 تناوب 30 ثانیه ای با شدت 90 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی، 10 هفته پنج جلسه ای)، HPD (حدود 5/57 درصد کالری کل از پروتئین)، HIIT+HPD، کنترل چاق-1 (OC-1) و کنترل چاق-2 (OC-2) و هشت سر موش غیر چاق نیز در گروه کنترل غیرچاق (NC) تقسیم شدند. پس از 48 ساعت از آخرین جلسه مداخله بافت قلب برای اندازه گیری سطوح TAC و TOS برداشته شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آنالیز واریانس یک طرفه، تعقیبی توکی، کروسکال- والیس و من ویتنی در سطح معناداری 05/0 ≥ P تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد، سطح TAC بافت قلب در گروه های HIIT، HPD، HIIT+HPD نسبت به گروه OC-1 به طور معناداری بالاتر بود. از طرفی سطح TOS بافت قلب در گروه های HIIT و HIIT+HPD نسبت به گروه های HPD و OC-2 به طور معناداری پایین تر بود. همچنین نسبت TAC به TOS در گروه های HIIT و HIIT+HPD در مقایسه با گروه OC-2 به طور معناداری بالاتر بود. با توجه به نتایج، HIIT به همراه HPD باعث بهبود TAC و TOS بافت قلب می شود. به نظر می رسد HIIT به همراه HPD، تقویت کننده سیستم ضد اکسایشی و کاهنده فشار اکسایشی در شرایط چاقی می باشد. پرونده مقاله

تنظیم افزایشی سطوح اکتیوین-A در نمونه های سرطانی دچار شده به کاشکسی گزارش شده است. هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی تاثیر چهار هفته تمرین تداومی و تناوبی بر سطوح اکتیوین-A در بافت عضلانی موش های ماده مبتلا به سرطان پستان بود. 32 سر موش ماده Balb/c شش تا هشت هفته ای به صورت تصادفی در چهار گروه کنترل، کنترل توموری، تمرین تناوبی+تومور و تمرین تداومی +تومور قرار گرفتند (هشت موش در هر گروه). برنامه تمرین تناوبی و تداومی به مدت چهار هفته و پنج جلسه در هفته روی نوارگردان طراحی شده برای جوندگان اجرا شد. 48 ساعت بعد از جلسه آخر تمرین، بافت عضله دوقلو جدا شد و بعد از هموژن کردن آن، سطوح اکتیوین-A به روش الایزا در بافت عضلانی اندازه گیری شد. حجم تومور نیز با کولیس دیجیتال اندازه گیری شد و به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج حاضر نشان داد که سطوح اکتیوین-A در بافت عضلانی گروه تمرین تداومی در مقایسه با گروه کنترل توموری به صورت معناداری کمتر است (026/0=p ). باوجود این، تفاوت معناداری برای سطوح اکتیوین-A بین گروه کنترل توموری و گروه تمرین تناوبی مشاهده نشد (105/0= p). وزن عضله دوقلو در گروه سالم به صورت معنادرای بیشتر از گروه های توموری بود (05/0 > p) و تمرین ورزشی تداومی و تناوبی با تغییر معناداری در وزن عضله دوقلو همراه نبود (05/0 <p ). علاوه بر این، حجم تومور در گروه تداومی و تناوبی نسبت به گروه کنترل توموری به صورت معناداری کمتر بود (001/0 > p)، اما تفاوت معناداری بین گروه تمرین تداومی و تناوبی مشاهده نشد (681/0= p). بر اساس یافته های حاضر می توان عنوان کرد که حداقل در کوتاه مدت (چهار هفته) تمرین ورزشی نمی تواند تاثیر معناداری بر توده عضلانی موش های ماده مبتلا به سرطان پستان داشته باشد. پرونده مقاله

چاقی از عوامل اصلی مرگ و میر در کشورهای درحال توسعه خصوصا کشور ایران است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرین تناوبی مقاومتی همراه با مکمل آلگومد روی آسپروسین و امنتین-1 در مردان چاق بود. 44 مرد چاق به چهار گروه 11 نفری کنترل، تمرین، مکمل و تمرین مکمل تقسیم خواهند شد. آزمودنی‌های گروه تمرین 12 هفته، هفته ای سه جلسه تمرینات تناوبی مقاومتی را انجام خواهند داد. همچنین آزمودنی‌های گروه مکمل 1800 میلی‌گرم جلبک آلگومد (کلرلا ولگاریس) را به صورت 6 قرص (2 قرص یک و نیم ساعت قبل از صبحانه، 2 قرص یک ساعت و نیم قبل از نهار، 2 قرص یک ساعت و نیم قبل از شام) (بر اساس دستور عمل کارخانه ) مصرف کردند. گروه دارونما نیز قرص های نشاسته همرنگ قرص آلگومد مصرف کردند. 48 ساعت قبل از شروع پژوهش و 48 ساعت بعد از آخرین روز تمرین خون گیری به عمل خواهد آمد و در نهایت شاخص های یاد شده اندازه گیری خواهد با استفاده از کیت و دستگاه الایزا اندازه گیری خواهد شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین گروه ها تفاوت معنی دار وجود دارد (05/0p < ). آزمون تعقیبی نشان داد که تمرین و تمرین مکمل باعث افزایش امنتین-1 و کاهش آسپروسین نسبت به گروه کنترل و مکمل شد (05/0p < ). نتایج حاضر نشان داد که تمرین تناوبی مقاومتی به تنهایی و همراه با مکمل یاری کلرلا باعث کاهش سطوح أسپروسین و افزایش امنتین-1 در مردان چاق شد. همچنین مصرف کلرلا به همراه تمرین تناوبی مقاومتی در مقایسه با تمرین تناوبی مقاومتی به تنهایی دارای تاثیر بیشتری روی سطوح متغیرهای مورد بررسی بود. پرونده مقاله

چاقی از عوامل اصلی مرگ و میر در کشورهای درحال توسعه خصوصا کشور ایران است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرین تناوبی مقاومتی همراه با مکمل آلگومد روی FGF-21 و سلنوپروتئین p در مردان چاق بود. 44 مرد چاق به چهار گروه 11 نفری کنترل، تمرین، مکمل و تمرین مکمل تقسیم خواهند شد. آزمودنی‌های گروه تمرین 12 هفته، هفته¬ای سه جلسه تمرینات تناوبی مقاومتی را انجام خواهند داد. همچنین آزمودنی‌های گروه مکمل 1800 میلی گرم جلبک آلگومد ر به صورت 6 قرص (2 قرص یک و نیم ساعت قبل از صبحانه، 2 قرص یک ساعت و نیم قبل از نهار، 2 قرص یک ساعت و نیم قبل از شام) (بر اساس دستور عمل کارخانه) مصرف کردند. گروه دارونما نیز قرص های نشاسته همرنگ قرص آلگومد مصرف کردند. 48 ساعت قبل از شروع پژوهش و 48 ساعت بعد از آخرین روز تمرین خون گیری به عمل خواهد آمد و در نهایت شاخص¬های یاد شده اندازه گیری خواهد با استفاده از کیت و دستگاه الایزا اندازه گیری خواهد شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین گروه ها تفاوت معنی‌دار وجود دارد (05/0p < ). آزمون تعقیبی نشان داد که گروه های مکمل، تمرین و تمرین مکمل باعث کاهش FGF-21 و سلنوپروتئین p نسبت به گروه کنترل شد (05/0p <). نتایج حاضر نشان داد که تمرین تناوبی مقاومتی به تنهایی و همراه با مکمل¬یاری کلرلا باعث کاهش سطوح FGF-21 و سلنوپروتئین p در مردان چاق شد. همچنین مصرف کلرلا به همراه تمرین تناوبی مقاومتی در مقایسه با تمرین تناوبی مقاومتی به تنهایی دارای تاثیر بیشتری روی سطوح متغیرهای مورد بررسی بود. پرونده مقاله

دیابت یکی از عوامل اصلی مرگ و میر در کشورهای در حال توسعه است که عوامل مختلفی همچون فعالیت بدنی و رژیم غذایی مناسب می توان باعث بهبود آن شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر مصرف پودر کلم بروکلی به همراه تمرین ترکیبی بر برخی هپاتوکاین های منتخب در مردان مبتلا به دیابت نوع دو بود. این پژوهش از نوع نیمه تجربی و کاربردی و به صورت پیش آزمون و پس آزمون بود. برای این منظور 44 مرد دیابتی داوطلب بعد از همگن سازی بر اساس ویژگی‌های فردی و به صورت تصادفی در 4 گروه 11 نفری شامل گروه های کنترل (دریافت کننده ی دارونما)، مکمل (دریافت¬کننده مکمل)، تمرین + دارونما و تمرین + مکمل تقسیم شدند. پروتکل تمرين شامل45 دقیقه تمرین مقاومتی با شدت 70-60 درصد یک تکرار بیشینه، 30 دقیقه تمرینات هوازی (دویدن) با شدت 70-60 درصد ضربان قلب بیشینه بود. کلم بروکلی (مکمل) نیز به صورت پودر تهیه و به هر داوطلب نیز 10 گرم در روز به مدت 12 هفته داده شد. نمونه های خونی 48 ساعت قبل از شروع تمرینات و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین گرفته شد و برای آنالیز شاخص‌ها مورد استفاده قرار گرفت. تحلیل بین¬گروهی داده¬ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس دوطرفه صورت گرفته و برای تفاوت درون گروهی از آزمون t همبسته استفاده شده است. اختلاف معنی داری بین گروه ها در شاخص های ANGPTL3 وANGPTL4 مشاهده شد (001/0p < ). همچنین بررسی تغییرات درون گروهی نشان داد که در گروه های مکمل، تمرین و تمرین مکمل در ANGPTL3 و ANGPTL4 کاهش معنی‌دار مشاهده شد (05/0p < ). نتایج پژوهش حاضر نشان داد که 12 هفته تمرین ترکیبی همراه با مصرف مکمل کلم بروکلی سبب بهبود هپاتوکاین های منتخب و همچنین مقاومت به انسولین می شود. این بهبود در گروهی که همزمان تمرین و مکمل مصرف کرده بودند بیشتر بود.

پرونده مقاله

Introduction: Extensive evidence has shown that high intensity exercise triggers blood coagulation and improves blood fibrinolysis levels. The purpose of the present study was to investigate the effect of 12 weeks of high intensity interval training (HIIT) on the response of coagulation, anticoagulant and fibrinolytic factors of hypertensive cardiovascular patients to one bout submaximal endurance exercise (OBSEE). Methods: Out of 70 men with high blood pressure, 20 men were selected based on inclusion and exclusion criteria and randomly divided into two equal groups: an experimental group (EG) and a control group (CG). First, both groups performed OBSEE. After that, the EG performed 12 weeks of HIIT. At the end, again, both groups performed OBSEE. Blood sampling was performed just before and immediately after each session of exercise. Dependent variables were categorized into three groups including 1. Coagulation: fibrinogen(FIB), factor VIII(FVIII), prothrombin time (PT), prothrombin time activity (PTA), international normalized ratio (INR), activated partial thromboplastin time (aPTT), platelet (PLT), mean platelet volume (MPV) 2. Anticoagulation: protein C (PC), antithrombinIII (ATIII) 3. Fibrinolytic: d-dimer (D-D), tissue plasminogen activator (tPA), plasminogen activator inhibitor1 (PAI-I), tPA/PAI-1. To analyze the data, Shapiro- Wilk test, Factorial repeated measures ANOVA, as well as Pearson correlation coefficient were used at significant level (P ≤ 0.05). Results: HIIT caused significant increase in the rate of Vo2max (p = 0.001) and significant decrease in RHR (p = 0.001), SBP (p = 0.001) and DBP (p = 0.001). No significant difference was observed between the two groups in the response of FIB (p = 0.262), FVIII (p = 0.248), PT (p = 0.396), PTA (p = 0.646), INR (p = 0.408), aPTT (p = 0.856), PLT (p = 0.678), MPV (p = 0.223), D-D (p = 0.621), tPA (p = 0.381), PAI-1 (p = 0.353), tPA / PAI-1 (p = 0.069), PC (p = 0.147) and ATIII (p = 0.138) to OBSEE after 12 weeks HIIT. Conclusion: It seems that to observation of significant positive changes in the response of coagulation, anticoagulant, and fibrinolytic factors to one OBSEE, more than 12 weeks HIIT are required. پرونده مقاله

Introduction: Diabetes is a metabolic disease that has a close relationship with increased physical disabilities and muscle tissue damage. The aim of this study was to investigate the effect of interval and continued trainings with crocin consumption on Bcl-2, Bax and P53 gene expression of heart tissue in high-fat diet- and streptozotocin induced type 2 diabetic rats. Methods: In this experimental study, 49 adult high-fat diet- and streptozotocin induced diabetic rats were selected and randomly assigned to 7 groups (1) high intensity interval training (HIIT) (2) low intensity continued training (LICT) (3) HIIT with crocin consumption, (4) LICT with crocin consumption, (5) crocin consumption, (6) sham and (7) control. HIIT and LICT groups ran the treadmill for eight weeks, three sessions per week with intensity 80- 85 and 50- 55 percent of maximum running speed, respectively, and crocin consumption groups received crocin 25 mg/kg per week for eight weeks. To analyze the research findings, paired sample t-test, two- way ANOVA with Bonferroni post hoc test were used (p≤0.05). Results: Eight weeks of HIIT and LICT had significant effect on reduction of Bax gene expression in heart tissue of diabetic rats (p≤0.05), and HIIT had significant effect on reduction of P53 gene expression in heart tissue of diabetic rats (p≤0.05), crocin consumption had significant effect on reduction of P53 gene expression in heart tissue of diabetic rats (p≤0.05), endurance training with crocin consumption had interaction effect on increase of Bcl-2 gene expression and reduction of P53 gene expression in heart tissue of diabetic rats (p≤0.05). Conclusion: It seems that interval and continued with crocin consumption in high- fat diet- and streptozotocin induced diabetic rats have interaction anti-apoptotic effects. پرونده مقاله

Introduction: Hypertension is considered as a major risk factor for thrombotic events. The aim of this study was to investigate the effect of one bout submaximal endurance exercise on blood coagulation and fibrinolytic factors in patients with hypertension. Methods: 20 subjects were randomly selected out of 70 adult males with hypertension (Mean ± SD; age: 60.25±4.59 yr, body mass index (BMI): 29.57± 3.68 kg/m2, body fat percentage (BFP): 20.25± 5.31%, maximal oxygen uptake34.83±2.11ml/kg/min, systolic blood pressure(SBP): 147.20±
6.43 mm Hg,diastolic blood pressure(DBP): 94.40±3.70 mm Hg). The participants carried out one bout submaximal endurance running for 30 minutes within 60 to 65% of maximal heart rate reserve (MHRR). Blood samples were immediately taken before and after exercise. Dependent variables were categorized into three groups including 1.Coagulation: fibrinogen (FIB), factor VIII (FVIII), prothrombin time (PT), prothrombin time activity (PTA), international normalized ratio (INR), activated partial thromboplastin time(aPTT), platelet (PLT), mean platelet volume (MPV) 2. Anticoagulation: protein C (PC), antithrombinIII (ATIII) 3. Fibrinolytic: d-dimer (D-D), tissue plasminogen activator (tPA), plasminogen activator inhibitor1 (PAI-I), tPA/PAI-1. For normalizing research data Shapiro- Wilk test was used. Data analysis was done by paired samples t-test at a significant level of (P≤0.05). Testing of the considered assumptions was carried out by SPSS software version 19. Results: Paired sample t-test showed a significant reduction in aPTT (P=0.001), tPA (P=0.001), tPA/PAI-1(P=0.014), PV (P=0.001) and a significant increase in FIB (P=0.001), FVIII (P=0.001), PLT (P==0.001), MPV (P=0.001), PC (P=0.001) and ATIII (P=0.001) levels. There was no significant change in PT (P=0.068), PTA (P=0.156), INR (P=0.060) and D-D (P=0.436)levels. Considering the volume of plasma, no significant changes in FIB were observed (P=0.814). Conclusion: It seems that submaximal endurance exercise activates the anticoagulation system which can overcome thrombotic conditions. پرونده مقاله