عفونت‌های مایکوپلاسمایی در طیور از اهمیت اقتصادی بالایی برخوردارند و موجب افزایش هزینه‌های ناشی از درمان و کاهش عملکرد طیور می‌شوند. هدف از مطالعه حاضر تعیین حضور مایکوپلاسما گالی‌سپتیکوم و مایکوپلاسما سینوویه در سندرم تنفسی مرغان گوشتی شهرستان همدان با استفاده از واکنش زنجیره‌ای پلیمراز بود. بدین منظور از گله‌های طیور مبتلا به سندرم تنفسی درشهرستان همدان نمونه‌ها با سوآب از قسمت فوقانی نای برداشته شده و اطلاعات هر گله نیز ثبت گردید. نمونه‌ها با استفاده از آزمایش PCR از نظر حضور مایکوپلاسما گالی سپتیکوم و مایکوپلاسما سینوویه ارزیابی شدند. در مجموع تعداد 279 نمونه مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج آزمایش PCR نشان داد که آلودگی به مایکوپلاسما گالی‌سپتیکوم در 58/22 درصد کل نمونه-های مورد آزمایش در 39 درصد گله‌های نمونه‌برداری شده مثبت بوده است. همچنین هیچکدام از نمونه‌ها از نظر حضور مایکوپلاسما سینوویه مثبت نبودند. عفونت‌های همزمان شامل برونشیت 83/42 درصد، کلی باسیلوزیس 57/28 درصد و نیوکاسل 77/4 درصد بود. همچنین در 57/28 درصد موارد عفونت همزمان با برونشیت و کلی باسیلوزیس، 53/9 درصد برونشیت و نیوکاسل، و 29/14 درصد برونشیت و آنفلوانزا بصورت همزمان با عفونت مایکوپلاسمایی وجود داشت. نتایج مطالعه حاظر نشان داد که میزان آلودگی با مایکوپلاسما گالی‌سپتیکوم و عفونت‌های همزمان در گله‌های طیور همدان بالا می‌باشد و بایستی در حین بررسی وضعیت گله‌های مبتلا به سندرم تنفسی احتمال عفونت چندگانه به‌ویژه مایکوپلاسما گالی‌سپتیکوم مدنظر قرار گیرد. پرونده مقاله

زمینه: ویروس بیماری نیوکاسل در ایران بومی بوده و باوجود برنامه واکسیناسیون منظم رخدادهای چندی از آن گزارش می‌شود. احتمالاً ایمنی ایجادشده توسط سویه‌های واکسینال پوشش لازم جهت مصون نگه‌داشتن طیور در ابتلا به سویه‌های بومی را ندارند. با توجه به تنوع ژنوتیپی ویروس نیوکاسل در مناطق مختلف جغرافیایی لزوم مطالعه و تعیین ژنوتیپ‌های هر منطقه ضروری به نظر می‌رسد. هدف: این مطالعه به‌منظور تعیین حضور ژنوتیپ‌های مختلف ویروس نیوکاسل در جمعیت طیور آن طراحی‌شده است. روش کار: بدین منظور هشت شهرستان از استان اصفهان تعیین و از 34 گله گوشتی نمونه اخذ گردید. واکنش زنجیره‌ای پلی مراز به منظور تعیین توالی ویروس بیماری نیوکاسل بر مبنای تشخیص حضور پروتئین f انجام شد. سپس 5 نمونه از نمونه‌ها تعیین توالی شده و نتایج تعیین توالی و درخت فیلوژنی ویروس‌های رسم گردید. نتایج: نتایج حاصل تعلق 2 نمونه تعیین توالی شده به ژنوتیپ VII و تحت ژنوتیپ VIId نشان می‌دهد. 3 نمونه دیگر جزو ژنوتیپ II می‌باشند که با توجه به حضور سویه واکسینال لاسوتا نیوکاسل در آن احتمالاً ارتباطی با آن دارند. نتایج نهایی: نتایج حاصله در این مطالعه ضمن تائید حضور ژنوتیپ VIId در سندرم تنفسی به حضور ویروس‌های واکسینال در موارد پنومونی اشاره دارد به دلیل احتمال حضور ژنوتیپ‌های جدید مطالعاتی ازاین‌دست می‌تواند د ر گزارش موارد جدید و نیز نقش سویه‌های واکسینال در سندرم را بیشتر آشکار نماید. پرونده مقاله

استافیلوکوکوس اورئوس به‌عنوان یکی از باکتری های مهم بیماری زا در صنعایع شیر است که قادر به تولید بیوفیلم می باشد. بیوفیلم تولید شده توسط این باکتری باعث مقاومت آن در برابر عوامل ضدمیکروبی می‌گردد. غیرفعال کردن میکروارگانیسم ها با استفاده از پلاسمای سرد اتمسفری یکی از روش های جدید در صنعایع غذایی می باشد. در این مطالعه جهت بررسی اثر ضدباکتریایی و ضدبیوفیلمی پلاسمای سرد اتمسفری، از دستگاه تخلیه سد دی‌الکتریک استفاده شد. تعداد 20 جدایه استافیلوکوکوس اورئوس به‌دست‌آمده از شیر گاوهای مبتلا به ورم‌پستان بالینی، در بازه های زمانی 5 تا 20 ثانیه در معرض پلاسما قرارگرفت و اثر ضدباکتریایی آن با اندازه گیری قطر هاله مهار رشد محاسبه شد. برای ارزیابی اثرات ضدبیوفیلمی، جدایه ها به‌مدت 5 ثانیه تحت تیمار با پلاسما قرار گرفتند و پس از 24 ساعت میزان تشکیل بیوفیلم بررسی شد. نتایج نشان داد که با افزایش زمان شارش پلاسما بر جدایه ها، کاهش قابل‌توجهی در میزان رشد باکتری ها مشاهده می‌شود. همچنین آنالیز آماری نتایج حاصل از الایزا ریدر نشان داد که در معرض قرارگیری جدایه ها با پلاسما به‌طور معنی داری (p < 0.05)باعث کاهش تولید بیوفیلم شده است. این نتایج حاکی از آن است که پلاسما می تواند جایگزین مناسبی برای روش های آلودگی زدایی حرارتی باشد. با این‌حال، کاربرد آن مستلزم انجام مطالعات بیشتر با هدف تعیین شدت و مدت‌زمان مواجهه میکروارگانیسم ها با پلاسما است. پرونده مقاله

با توجه به بیماری‌زایی استافیلوکوکوس اورئوس و حضور آن در مواد لبنی و اهمیت انتقال این باکتری به واسطه مواد لبنی، هدف از این مطالعه آنالیز ژن aroA در استافیلوکوکوس اورئوس‌های جدا شده از شیر گاو و پنیر سنتی است. بدین منظور تعداد 40 جدایه استافیلوکوکوس اورئوس شامل 14 جدایه از پنیر سنتی، 19 جدایه از شیر گاو و 7 جدایه از شیر گاومیش به روش PCR-RFLP مورد آزمایش قرار گرفتند. برش آنزیمی پس از تکثیر ژن کوآگولاز با پرایمرهای اختصاصی، با استفاده از آنزیمTaqI به‌عمل آمد. نتیجه تکثیر شده برای ژن aroA تولید باندی با اندازه 1153 جفت باز بود. هضم باند مذکور با آنزیم TaqI سه الگوی مختلف برش از ژن مورد نظر نمایش می‌داد. الگوی اول شامل سه باند، الگوی دوم دو باند و الگوی سوم چهار باند بودند. از 40 نمونه استافیلوکوکوس اورئوس مورد مطالعه در این پژوهش تعداد 29 نمونه حاوی ژن aroA با الگوی سه باندی، 9 نمونه با الگوی دو باندی و 2 نمونه الگوی 4 باندی بودند. با توجه به این که این روش قادر به تشخیص تفاوت بین سویه‌های با منشأ غذایی مختلف نیست، لازم است با روش‌های مکمل جایگزین شود. هم‌چنین نتایج این بررسی نشان‌دهنده نیاز به توجه بیشتر به نکات بهداشتی در تهیه مواد غذایی حاصل از مواد لبنی و نیز توجه بیشتر دامپزشکان در برخورد با استافیلوکوکوس اورئوس و انتخاب رویکرد درمانی مناسب برای آن می‌باشد. پرونده مقاله

سودوموناس ها جزو باکتری های سرمادوست هستند و در مطالعات مختلف به‌عنوان باکتری غالب در فساد لاشه مرغ کشتارگاهی گزارش شده‌اند. هدف از مطالعه حاضر ردیابی گونه‌های سودوموناس از مراحل مختلف خط کشتار مرغ، محیط و تجهیزات کشتارگاه و خونابه موجود در بسته‌بندی بود. هم‌چنین ویژگی‌هایی نظیر تولید رنگ‌دانه، الگوی حرکت و قدرت تشکیل بیوفیلم جدایه‌ها تعیین گردید. برای این منظور تعداد 108 نمونه از سه کشتارگاه صنعتی مرغ در تبریز نمونه‌گیری شد. طبق نتایج به‌دست آمده، بیشترین میزان آلودگی به سودوموناس به‌ترتیب در نمونه‌های مربوط به کف سالن، محوطه شکمی لاشه و خونابه مرغ بسته‌بندی به‌دست آمد. کمترین آلودگی به‌ترتیب در نمونه‌های مربوط به آب مصرفی، سواب سینه‌ مرغ زنده و اسکالدر مشاهده شد. میانگین حرکت نوع Swimming به‌طور معنی‌دار (001/0p ≤) بیشتر از دو نوع حرکت Swarming و Twitching بود و از نظر تولید رنگ دانه، رنگ غالب، سبز بود. هم‌چنین اکثر جدایه‌ها قادر به تشکیل بیوفیلم بودند و حدود 30 درصد جدایه‌های قابلیت متوسط و قوی در تولید بیوفیلم داشتند. در مجموع می‌توان گفت که قسمت عمده آلودگی به این باکتری از طریق قسمت‌های مختلف خط کشتار، تجهیزات و محیط کشتارگاه اتفاق می‌افتد. به‌علاوه، با توجه به قابلیت تولید بیوفیلم جدایه‌های سودوموناس، لذا بحث شستشو و ضدعفونی مناسب و مؤثرتر قسمت‌های مختلف فوق‌الذکر اهمیت ویژه‌ای دارد. پرونده مقاله

اشریشیا کولای به‌عنوان باکتری شاخص آلودگی مدفوعی آب حائز اهمیت است. هدف از این مطالعه تعیین نوع و فراوانی باکتری های کلی‌فرمی و تنوع باکتری های اشریشیا کولای و تعیین میزان مقاومت آنتی‌بیوتیکی اشریشیا کولای جداشده از منابع قنات ها و چشمه های آذربایجان شرقی می باشد. بدین منظور 118 چشمه و قنات انتخاب و به روش MPN مورد بررسی قرار گرفت. نمونه های کلی‌فرم مثبت به روش‌های فنوتیپی و ژنوتیپی شناسایی شدند؛ در مرحله بعد جهت تعیین تنوع ژنتیکی اشریشیا کولای های جداشده از روش تعیین تیپ فیلوژنی به روش multiplex PCR استفاده شد. جهت تعیین الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی از دیسک های آنتی بیوتیکی نالیدیکسیک اسید، کوتریماکسازول، آموکسی سیلین، جنتامایسین، سیپیروفلوکساسین، کلرامفنیکل، ایمیپنم، سفوتاکسیم و سفتازیدیم آنتی بیوگرام استفاده شد طبق نتایج مطالعه. 48% از نمونه ها توسط multiplex PCR از نظر کلی‌فرمی مثبت ارزیابی شدند که 40% اشریشیا کولای و 19% کلبسیلا تشخیص داده شد. تعلق 23 جدایه به گونه‌ باکتری اشریشیا کولای تأیید شد. به استناد تعیین گروه‌های فیلوژنی 44% از سویه‌های مورد آزمایش متعلق به گروه B2وD و 56% از سویه ها متعلق به گروه A وB1 بودند. نتایج آنتی بیوگرام، مقاومت مربوط به آموکسی سیلین را معادل 92% نشان داد. همه سویه‌ها نسبت به ایمیپینم حساسیت داشتند. حضور سویه‌های بیماری‌زای اشریشیا کولای با مقاومت بالای آنتی‌بیوتیکی در منابع آبی می‌تواند به‌عنوان یک مخاطره بهداشتی برای انسان مطرح باشد. پرونده مقاله

با توجه به اهمیت آنتروتوکسین‌های استافیلوکوکوس موجود در شیر به عنوان یکی از منابع عمده مسمومیت‌های غذایی، بررسی روش‌های متعدد جداسازی، شناسایی و دسته‌بندی این آنتروتوکسین‌ها ضروری است. در این مطالعه توصیفی 75 نمونه باکتری استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از شیر گاومیش برای بررسی وجود و حضور ژن های مربوط به آنتروتوکسین‌های معمول استافیلوکوکوس آرئوس با استفاده از روشMultiplex PCRمورد ارزیابی قرار گرفتند. بدین صورت که ابتدا DNA نمونه‌ها استخراج سپس برای اطمینان از استافیلوکوکوس بودن تمام نمونه‌ها به روش PCR مورد تأیید قرار گرفتند. نتایج حاصل نشان داد که از این تعداد نمونه باکتریایی یک جدایه دارای هر دو باند آنتروتوکسین هایseb و آنتروتوکسینsecبود و سه جدایه دیگر فقط دارای آنتروتوکسین sec بودند و ژن مربوط به آنتروتوکسین A در هیچکدام از جدایه ها شناسایی نشد. بر اساس نتایج این تحقیق میزان شیوع تنوع ژن های مربوط به آنتروتوکسین های معمول در استافیلوکوکوس آرئوس های جدا شده از شیر گاومیش در شهرستان تبریز پایین می باشد. پرونده مقاله

به دلیل اثرات مضر مصرف آنتی بیوتیک ها بر سلامت گله های طیور و متعاقب آن به مخاطره افتادن سلامت جوامع بشری، تلاش برای استفاده از مواد جایگزین به جای آنتی بیوتیک هاافزایش یافته است. از جمله مناسب ترین موادی که جهت جایگزینی مورد بحث واقع شده اند، پروبیوتیک ها می باشند. هدف از این آزمایش، ارزیابی غلظت‌های مختلف چهار سویه بومی پروبیوتیک بر ریخت‌شناسی روده بلدرچین ژاپنی بود. این آزمایش در قالب یک طرح کاملاً تصادفی روی 560 قطعه بلدرچین ژاپنی یک روزه با 7 تیمار‌، 4 تکرار و 20 قطعه بلدرچین به ازای هر واحد آزمایش در طول مدت 5 هفته انجام شد. تیمارها شامل گروهشاهد‌، تیمار حاوی پروبیوتیک تجاری پری‌مالاک (تیمار 2)، تیمار‌ حاوی پروبیوتیک تجاری پروتکسین (تیمار 3)، تیمارهای 4، 5، 6 و 7 که به ترتیب حاوی ترکیب چهار سویه بومی در سطوح 50، 100، 150 و 200 گرم به ازای هر تن جیره بودند. بیش‌ترین ارتفاع پرزها در دئودنوم بلدرچین های مربوط به تیمار حاوی 150 گرم پروبیوتیک بومی در تن جیره بود و هم‌چنین بیش‌ترین ارتفاع پرزها در ژوژنوم و ایلئوم به ترتیب مربوط به تیمارهای حاوی 50 و 150 گرم پروبیوتیک بومی در تن جیره بود. بیش‌ترین و کم‌ترین نسبت طول پرز به عمق کریپت در دئودنوم و ایلئوم به ترتیب مربوط به تیمارهای حاوی 150 گرم پروبیوتیک بومی در تن جیره و گروه شاهد بود. بیش‌ترین و کم‌ترین نسبت طول پرز به عمق کریپت در ژوژنوم هم به ترتیب در تیمارهای حاوی پروبیوتیک‌های بومی در سطوح ‌50 و 150‌ گرم به ازای هر تن جیره و گروه شاهد مشاهده شد. بر اساس یافته های این مطالعه می‌توان نتیجه گرفت که سویه‌های بومی لاکتوباسیلوس در سطح 150 گرم در هر تن خوراک موجب افزایش ارتفاع پرزها و نسبت طول پرز به عمق کریپت‌ها و بهبود عملکرد تولید می‌شوند، به‌طوری که مخلوط سویه‌های بومی لاکتوباسیلوس دارای پتانسیل پروبیوتیکی در بلدرچین ژاپنی می‌باشند. پرونده مقاله

تاثیر آنتی‌بیوتیک‌ها بر ورم‌پستان‌های ناشی از باکتری‌ اشریشیاکولای یکی از مخاطرات صنعت دامپروری است. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی اثر داروی ماربوفلوکساسین به عنوان یک داروی جدید و مقایسه آن با اثرات داروی انروفلوکساسین در ورم‌پستان‌های درجه I و II مربوط به ‌ اشریشیاکولای ‌بود. بدین منظور تعداد 90 راس گاو مبتلاء به ورم‌پستان درجه I و II شناسائی و در سه گروه، "آ" درمان با انروفلوکساسین، "ب" درمان با ماربوفلوکساسین، و "پ" به عنوان گروه شاهد با اعمال دارونما، طبقه بندی گردید. گاوهای مذکور تحت تیمار قرار گرفتند. بر اساس یافته‌ها، در گروه ماربوفلوکساسین 28، در گروه انروفلوکساسین 24 و در گروه شاهد 2 مورد از گاو ها درمان شدند. گاوهایی هم که در مدت حداکثر 5 روز، درمان نشدند به عنوان گاوهای درمان ناپذیر در نظر گرفته شدند. نتایج تحلیل آماری داده‌ها، نشان از تاثیر معنی‌دار داروی ماربوفلوکساسین در مقایسه با دو گروه درمان با انروفلوکساسین و شاهد داشت (001/0p <). به نظر می‌رسد که برای درمان گاوهای مبتلا به ورم پستان درجه I و II ناشی از اشریشیا کولای، داروی ماربوفلوکساسین می‌تواند به عنوان یک داروی موثر در مقایسه با انروفلوکساسین مورد استفاده قرار گیرد. پرونده مقاله

گورم یک بیماری عفونی و واگیردار شایع در تک سمی ها است که توسط استرپتوکوکوس اکوئی تحت گونه اکوئی ایجاد می گردد. بدین منظور مطالعه حاضر، روی 184 رأس اسب به منظور بررسی فراوانی حاملین باکتری مذکور در جمعیت اسب های اسبداری های شهرستان تبریز انجام گرفت. جهت بررسی حضور پادتن ضد پروتئین Mاسترپتوکوکوس اکوئی تحت گونه اکوئی در سرم اسب های مورد آزمایش، نمونه‌های خون اخذ گردید. نمونه های سرمی جمع آوری شده به وسیله آزمایش الایزای غیرمستقیم از نظر وجود پادتن فوق مورد بررسی قرار گرفت. فراوانی نسبی حاملین در نریان 3/53 درصد و مادیان 5/24 درصد بود. بین فراوانی حاملین و جنسیت، ارتباط معنی داری مشاهده شد (001/0p). همچنین شیوع سرمی حاملین در اسب های با سابقه بیماری تنفسی 95 درصد و بدون سابقه بیماری تنفسی 6/39 درصد بود. ارتباط معنی داری بین فراوانی حاملین و سابقه بیماری تنفسی وجود داشت (001/0p). شیوع سرمی در اسب های نژاد کرد 2/68 درصد، نژاد عرب 1/37 درصد، نژاد دوخون 64 درصد و نژاد تروبرد 80 درصد تعیین شد. بین فراوانی حاملین و نژاد ارتباط معنی داری مشاهده شد (05/0p). بین حاملین و سن اسب ها ارتباط معنی داری مشاهده نشد (05/0p). نتایج آزمون کای اسکورنیز نشان داد که بیشترین نتایج مثبت مربوط به منطقه آرپادرسی نسبت به باسمنج و خسروشهر شهرستان تبریز می‌باشد (001/0p). مطالعه حاضر اولین بررسی در مورد بیماری گورم در منطقه شهرستان تبریز بود که نتایج آن نشان دهنده وجود حاملین پایدار عامل این بیماری، بدلیل احتمالی عدم رعایت بهداشت مناسب در باشگاه های سوارکاری منطقه مذکور می باشد. پرونده مقاله

چندین دهه از مصرف آنتی بیوتیک‌ها در درمان بیماری های عفونی از جمله کلی باسیلوز می گذرد. در سال های اخیر، مصرف نابجای آنتی بیوتیک‌ها، سبب پیدایش باکتری‌های مقاوم به درمان آنتی بیوتیکی شده است که به عنوان یک معضل جهانی در بهداشت عمومی جوامع بشری و حیوانی مطرح می باشد. نانوذرات به دلیل اندازه کوچک و نسبت سطح به حجم بالا، تاثیرات کشندگی میکروبی بالایی دارند و بنابراین می‌توان از آن‌ها به عنوان عوامل ضدباکتریایی، ضدقارچی و ضدویروسی بهره برد. در مطالعه حاضر اثرات ضدباکتریایی نانوذرات سولفیدکادمیوم به 2 روش ترسیب شیمیایی و مایکروویو، روی اشریشیاکولای های جداشده از طیور مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور نمونه های لازم طی اردیبهشت و خرداد سال 1399 از کلینیک‌های شهر تبریز از طیور مبتلا به کلی‌باسیلوز جمع‌آوری شد. نانوذرات سولفیدکادمیوم سنتزشده به 2 روش ترسیب و مایکروویو، ابتدا با روش های پراش اشعه ایکس، طیف سنجی ماورای بنفش و تصویر برداری با میکروسکوپ الکترونی روبشی مورد ارزیابی قرارگرفته و در ادامه با جدایه های باکتری اشریشیا کولای مواجهه داده شده و نتایج اثرات ضدباکتریایی نانوذرات سنتز شده مذکور، براساس حداقل غلظت مهار رشد باکتری (Minimum Inhibitory Concentration; MIC) و حداقل غلظت باکتری کشی (Minimum Bactericidal Concentration; MBC) تعیین گردید. میزان MIC به روش ترسیب 653/1 درصد و میزان MBC نیز با همان روش 051/2 درصد تعیین گردید. همچنین میزان MIC و MBC به روش مایکروویو، به ترتیب 051/2 و 653/1 درصد به‌دست آمد. نتایج حاصله از تحقیق حاضر نشان داد که نانوذره سولفیدکادمیوم روی باکتری اشریشیاکولای خاصیت ضدمیکروبی مناسبی دارد، اگرچه تفاوت معنی داری میان روش سنتز این نانوذره بر اثرات باکتری‌کشی و باکتریواستاتیکی آن مشاهده نشد. پرونده مقاله

آلودگی با کپک در جیره غذایی از مشکلات شایع در صنعت طیور می‌باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسى آلودگی جیره غذایی با کپک در مرغدارى‌هاى تخم گذار اطراف شهر تهران (واقع در شهریار و ملارد) بود. بدین منظور از تعداد ۵ واحد مرغداری، نمونه‌های جیره غذایی به صورت تصادفی انتخاب شد، به طوری که در کل ۶۰ نمونه از جیره غذایی مصرفی هر واحد در طول چهار فصل متوالی برداشت گردید. جهت شمارش و جداسازی کپک‌ها از روش کشت سطحی در محیط کشت استفاده شد. پس از رشد اولیه کپک‌ها، اسلایدکالچر تهیه شده و کپک‌ها با توجه به شاخص‌های ماکروسکوپی و میکروسکوپی مورد شناسایی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تعداد 7 نوع کپک جداسازی شدند. از نظر تعداد کل کپک‌ها، بین مرغداری ها در درون هر فصل، تفاوت آماری معنی‌داری مشاهده نشد ولی از نظر شاخص مذکور، بین فصول تفاوت آماری معنی داری مشاهده گردید (001/۰p<). به‌طوری‌که تعداد کپک‌های جداسازی شده در مرغداری ها در فصل پائیز Log CFU/g 1/±0 11/3 و در فصل زمستان Log CFU/g 1/±0 35/3 (بیش‌ترین میزان آلودگی) بود. همچنین تعداد کل کپک‌های جدا شده در فصول بهار و تابستان در تمام مرغداری ها، کم‌ترین آلودگی با کپک را نشان داد. در کل فصول‌ به ترتیب کپک های فوزاریوم، پنی‌سیلیوم، آسپرژیلوس فلاووس، موکور، آسپرژیلوس نایجر، آلترناریا و اولوکلادیوم بیش‌ترین فراوانی را داشتند. تحقیق حاضر مشخص کرد که میزان آلودگی به کپک‌ها با نوع فصل در ارتباط می باشد و در فصول پائیز و زمستان بیش‌ترین آلودگی با کپک مشاهده گردید. پرونده مقاله

بیماری اسهال ویروسی گاوان (bovine viral diarrhea; BVD) به عنوان یکی از معضلات صنعت دامپروری در جهان به شمار می رود که در صورت عدم کنترل آن، می‌تواند خسارات اقتصادی قابل توجهی را به وجود آورد. ریشه کنی این بیماری به دلیل وجود دام های دارای عفونت پایدار، نیازمند مطالعات سرولوژیکی و مولکولی است. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی شیوع سرمی بیماری فوق در گاوهای استان گلستان بود. به این منظور از 380 رأس گاو منتخب مربوط به گاوداری های صنعتی و سنتی 6 شهرستان استان گلستان، به صورت تصادفی، نمونه سرمی تهیه شده و از نظر وجود پادتن علیه ویروس BVD، توسط کیت اختصاصی مربوطه، به روش الایزا مورد آزمایش قرار گرفت. یافته های حاصله، شیوع 68/18 درصدی پادتن ضد ویروس BVD در سرم های اخذشده را نشان داد. بیشترین شیوع سرمی مذکور مربوط به شهرستان بندرترکمن و کمترین آن مربوط به شهرستان علی آباد ثبت شد. میزان شیوع سرمی بیماری اسهال ویروسی گاوان در گاوداری های سنتی بیشتر از گاوداری های صنعتی بود (05/0p<) و بین افزایش سن و تعداد شکم زایش با افزایش موارد مثبت ابتلا به بیماری ارتباط معنی داری وجود نداشت. شیوع سرمی بالای بیماری اسهال ویروسی گاوان در گاوداری های استان گلستان بر گستردگی آلودگی و اهمیت اقتصادی کنترل این بیماری اشاره دارد. به نظر می رسد که تأکید بر تغییر رویکرد سیستم پرورش مبنی بر صنعتی کردن پرورش دام و اتخاذ روش های مدیریتی صحیح می تواند در کنترل بیماری مذکور در کنار سایر تدابیر پیشگیرانه کمک کند. پرونده مقاله

اسانس‌های گیاهی، ترکیبات پیچیده‌ای از اجزای مختلف شیمیایی با مقادیر گوناگون می‌باشند. این مواد یکی از منابع بالقوه واجد ترکیبات ضدباکتریایی هستند و برای این منظور بسیار موثر و مفید می‌باشند. هدف از این مطالعه، بررسی اثر ضدباکتریایی اسانس آویشن شیرازی بر سالمونلاهای جداشده از طیور و انسان به¬روش حداقل غلظت مهارکنندگی رشد (Minimum Inhibitory Concentration; MIC) بود. بدین ¬منظور، برای استخراج اسانس از روش تقطیر با بخار آب استفاده شد، سپس با استفاده از روش کروماتوگرافی گازی-طیف جرمی (Gas chromatography-Mass Spectroscopy; Gc-Ms) ترکیب اسانس مشخص گردید. برای تعیین MIC اسانس آویشن شیرازی از روش براث میکرودایلوشن و برای بررسی اثر ضد بیوفیلمی اسانس آویشن شیرازی، از تکنیک الایزا استفاده گردید. طبق نتایج، بیش از 9/64 درصد اسانس از سه ماده تیمول، کاراکول و لینانول به ترتیب با 62/46، 85/13 و 95/8 درصد تشکیل شده بود. مشخص شد که میزان MIC برای اسانس آویشن شیرازی در جدایه‌های سالمونلا در محدوده 5/12-39/0 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر بود. همچنین، میزان حداقل غلظت کشندگی (Minimum Bactericidal Concentration; MBC) اسانس آویشن شیرازی (Zataria multiflora) در جدایه‌های سالمونلا در محدوده 5/12-56/1 میلی¬گرم بر میلی‌لیتر بود. قرارگیری جدایه‌های باکتری سالمونلا با آویشن شیرازی در سطح احتمالی یک درصد به طور معنی‌داری (001/0>p) باعث کاهش تولید بیوفیلم شد. نتایج مطالعه نشان داد که اسانس آویشن شیرازی دارای اثرات ضدباکتریایی قابل‌توجهی می‌باشد و بیوفیلم جدایه‌های باکتری سالمونلا را تا میزان قابل توجهی کاهش می¬دهد. پرونده مقاله

رشد و تکثیر باکتری‌های اسپوردار علاوه بر ایجاد فساد در مواد غذایی، با تولید توکسین موجب بیماری در مصرف‌کنندگان می‌شوند. انواع هوازی این باکتری‌ها گسترش زیادی در طبیعت دارند و از اهمیت بالایی در صنایع شیر برخوردارند. هدف این مطالعه، بررسی میزان آلودگی، کمیت و تنوع گونه‌ای باکتری‌های اسپوردار هوازی در شیرهای خام و پاستوریزه منطقه آذربایجان‌شرقی بود. برای این منظور، تعداد 80 نمونه شیر خام و 40 نمونه شیر پاستوریزه به‌صورت تصادفی نمونه‌گیری شد و جمعیت اسپورداران مزوفیل و ترموفیل در آن‌ها برآورد گردید. تنوع گونه‌ای با استفاده از آزمون‌های متداول مورفولوژیکی و بیوشیمیایی تعیین گردید. بر اساس یافته‌‌های مطالعه، آلودگی باکتری‌های اسپوردار مزوفیل و ترموفیل به‌ترتیب در 5/82 و 5/87 درصد نمونه‌های شیر خام مشاهده شد و این مقدار برای نمونه‌های شیر پاستوریزه به‌ترتیب 5/77 و 5/82 درصد برآورد گردید. به‌علاوه، شدت آلودگی با باکتری‌های اسپوردار هوازی در نمونه‌های خام و پاستوریزه بسیار متغیر (از 2 تا 8 واحد لگاریتمی در هر میلی‌لیتر) تعیین شد. در شیر خام و پاستوریزه به‌ترتیب 12 و 8 گونه باسیلوس شناسایی شد که در این بین گونه‌های ماسرانس و سرئوس گونه‌های اصلی جداسازی شده بودند و این دو گونه در مجموع 76 و 64 درصد باسیلوس‌ها را به‌ترتیب در شیر خام و پاستوریزه تشکیل می‌دادند. طبق نتایج مطالعه، آلودگی‌های محیطی شیرخام می‌تواند دلیل اصلی حضور جمعیت بالای باکتری‌های اسپوردار باشد؛ به‌طوری که فرایند پاستوریزاسیون تأثیر قابل‌توجهی در کاهش شدت آلودگی نداشت. در نهایت می‌توان به این جمع‌بندی رسید که حضور گونه‌های مولد توکسین در شیر پاستوریزه می‌تواند مخاطره بهداشتی برای مصرف‌کنندگان باشد. پرونده مقاله

استافیلوکوکوس اورئوس یکی از باکتریهای مهم مولد مسمومیت های مواد غذای است. این باکتری معمولا این مسمومیت را بواسطه تولید توکسین های متعدد اعمال می کند. هدف از این مطالعه تعیین میزان حضور ژن سندرم شوک توکسیک در ژنوم باکتریهای استافیلوکوکوس‌اورئوس جدا شده از پنیر محلی و شیر گاو و گاومیش می باشد. نتایج حاصل به منظور اتخاذ تدابیر بهداشتی مفید بوده و استفاده از این نتایج در مطالعات اپیدمیولوژی بیماری با منشا مواد غذایی انتظار می رود. در این مطالعه تعداد 51 باکتری استافیلوکوکوس اروئوس جدا شده از شیر گاو (23)، گاومیش(5) و پنیر سنتی(23) استفاده شد. محصولات مذکور از سطح دامداریهای و مراکز سنتی شهرستان تبریز جمع آوری شده بود. تعیین میزان ژن مولد توکسین سندرم شوک توکسیک (tst) به روش واکنش زنجیره ای پلیمرازی بررسی شد. از میان 51 جدایه استافیلوکوکوس آرئوس جمع آوری شده در این تحقیق دو نمونه (9/3 %) از باکتریهای جدا شده از پنیر دارای ژن tst بودند. نتایج بدست آمده در این مطالعه در مقایسه با مطالعات دیگر مشابه نشان دهنده فراوانی پایین این توکسین در مواد لبنی منطقه مورد مطالعه است. به نظر می رسد انتقال این سویه های حامل توکسین از طریق افراد دخیل در فر آوری غذا امکان پذیر باشد. پرونده مقاله