هدف از این مطالعه استفاده از تکنیک امپدانس و مقایسه نتایج حاصل از این تکنیک با روش مرجع در سبزیجات خشک شده به‌روش سنتی و صنعتی بود. 30 نمونه سبزی خشک شده به‌روش سنتی و 30 نمونه سبزی خشک شده به‌روش صنعتی با استفاده از روش کشت مرجع و نیز با استفاده از دستگاه امپدانس و براساس دستورالعمل مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی مورد آزمایش و شمارش میکروبی قرار گرفتند. روش امپدانس نشان داد که حداقل و حداکثر تعداد میکروارگانیسم ها در نمونه های سنتی به‌ترتیب 4 10 × 80/4 و 6 10 × 40/1 باکتری در گرم نمونه بود. حداقل و حداکثر تعداد میکروارگانیسم ها در نمونه های به‌ترتیب 105×00/7 و 102×00/6 باکتری در گرم بود. حداکثر زمان تشخیص در روش امپدانس در سبزیجات خشک شده به‌روش سنتی و صنعتی به‌ترتیب 24/20 و 68/23 ساعت و حداقل زمان تشخیص در روش صنعتی و سنتی به‌ترتیب 35/11 و25/8 ساعت بود. نتایج نشان داد، پیشگویی مقادیر بار میکروبی سبزیجات خشک شده با استفاده از معادلات رگرسیونی حاصل به‌ترتیب معادل 9169/0، 9133/0 و8861/0 برای سبزیجات خشک به‌روش سنتی، صنعتی و مجموع دو روش بود که بیانگر میزان تطابق بالای روش امپدانس با روش مرجع بود. بار میکروبی در سبزی های خشک شده سنتی و صنعتی به‌ترتیب بیشتر و کمتر از حد مجاز استاندارد بود. با توجه به انطباق بالای روش مرجع و امپدانس در این مطالعه، روش امپدانس می تواند به‌عنوان روش جایگزین برای کنترل بار میکروبی سبزیجات خشک استفاده شود. Manuscript profile

شمارش کلی بار میکروبی گوشت چرخ‌کرده گاو به‌‎روش مرجع و مطابقت نتایج با استانداردهای موجود از جمله کارهای آزمایشگاهی معمول است. از سوی دیگر سرعت دست‌یابی به‌ نتایج از نکات ویژه مد نظر به‌منظور اطمینان از کیفیت محصول تولیدی می‌باشد. با تکیه بر این موضوع، بهره‌گیری از تکنیک امپدانس به‌عنوان روشی نسبتاً سریع در ارزیابی بار میکروبی گوشت چرخ‌کرده گاو مد نظر واقع شد که با صرف وقت کم‌تر، دست‌یابی سریع‌تر به نتایج را میسر می‌سازد. هم‌چنین در این مطالعه مطابقت نتایج حاصله روش امپدانس با نتایج روش مرجع، اندازه‌گیری pH و میزان ازت فرار مورد بررسی قرار گرفت. در این بررسی 80 نمونه گوشت چرخ کرده گاو تهیه و با استفاده از روش‌های امپدانس و مرجع از نظر شمارش کلی بار میکروبی مورد ارزیابی قرار گرفتند. هم‌چنین مقدار ازت فرار و pH اندازه‌گیری شد. روش مرجع، امپدانس و pH بر اساس دستورالعمل‌های مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران انجام پذیرفت و سپس منحنی‌های انطباق چهار روش با یکدیگر و معادله‌های منحنی‌های مذکور با استفاده از روش‌های آماری و نرم‌افزار Excel به‌دست آمد. بر اساس نتایج، میزان تطابق روش امپدانس با روش مرجع شمارش کلی بار میکروبی 93/39 درصد بود. هم‌چنین میزان تطابق روش امپدانس با مقدار ازت فرار در کل داده‌ها 69/8 درصد و نیز میزان تطابق روش امپدانس با میزانpH ، 71/4 درصد به‌دست آمد. نتیجه نهایی آن‌که بر اساس مقادیر انطباق فوق‌الذکر صرفاً استفاده از روش امپدانس به‌عنوان یک روش جایگزین در ارزیابی بار میکروبی گوشت‌های چرخ کرده قابل توصیه می‌باشد. Manuscript profile

از جمله روش های افزایش مدت‌زمان ماندگاری گوشت پوشش دهی آن است. در این مطالعه تأثیر پوشش خوراکی کاراگینان 1 درصد حاوی اسانس پونه کوهی 5/1 درصد بر کیفیت گوشت مرغ در دمای یخچال مورد ارزیابی قرار گرفت. نمونه ها به سه گروه بدون پوشش (کنترل)، پوشش دهی شده با کاراگینان و پوشش دهی شده با کاراگینان و اسانس پونه کوهی تقسیم شدند. نمونه‌ها به‌مدت 21 روز در دمای یخچال نگهداری شد و برای انجام آزمون های میکروبی (بار میکروبی سایکروفیل و مزوفیل)، شیمیایی {pH، مقادیر مواد ازته فرار (TVN) و تیوباربیتوریک اسید (TBA)} و حسی (شکل ظاهری، میزان الاستیسیته عضلات، بو و رنگ) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج بررسی باکتریایی نشان داد که تیمار کاراگینان و تیمار کاراگینان حاوی اسانس پونه کوهی نسبت به گروه کنترل، اثر معناداری در به تعویق انداختن روند افزایش بار باکتریایی سایکروفیل و مزوفیل داشته است. از نظر شیمیایی نیز تیمار ترکیبی کاراگینان- پونه کوهی، مقادیر TBA، TVN و pH کمتری نسبت به دو گروه دیگر در طول نگهداری نشان داد (01/0>P). همچنین از نظر فاکتورهای حسی نیز تیمار کاراگینان و تیمار کاراگینان حاوی اسانس پونه کوهی باعث حفظ فاکتورهای حسی در سطح قابل‌قبول به‌مدت 3 و 9 روز شدند. بر اساس نتایج مطالعه حاضر، پوشش کاراگینان به‌تنهایی مدت‌زمان ماندگاری فیله های مرغ را افزایش نداد، اما پوشش کاراگینان- اسانس پونه کوهی توانست مدت‌زمان ماندگاری را تا روز 9 افزایش دهد. Manuscript profile

یکی از روش های افزایش ماندگاری گوشت، استفاده از اسیدهای خوراکی می باشد. مطالعه حاضر جهت ارزیابی تأثیر اسید استیک، بر روی ماندگاری و حفظ کیفیت فیله گوشت بوقلمون در دمای یخچال انجام گرفته است. نمونه های فیله گوشت بوقلمون به 3 گروه بدون تیمار (کنترل)، تیمار شده با اسید استیک نیم درصد و تیمار اسید استیک 1 درصد تقسیم شدند. نمونه ها سپس در دمای یخچال (1±4 درجه سانتی گراد) به مدت 15 روز نگهداری شدند و در فواصل معین زمانی (روزهای 0، 3، 6، 9 ، 12 و 15) جهت آزمایش های میکروبیولوژیکی (شمارش باکتری های مزوفیل و سایکروفیل)، شیمیایی (مواد ازته فرار، اندیس پراکسید و pH) و حسی (شکل ظاهری، میزان الاستیسیته عضلات، بو و رنگ) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج بررسی باکتریایی دلالت بر این داشت که پوشش دهی اثر معنی داری بر کاهش تعداد باکتری های مزوفیل و سایکروفیل با حداقل 12 روز نگهداری را داشته است. همچنین نمونه های غوطه ور شده در اسید استیک 1درصد میزان مواد ازته فرار، اندیس پراکسید و pH کم تری از دو گروه دیگر در طول نگهداری از خودنشان دادند و از نظر فاکتورهای حسی نیز نسبت به دو گروه دیگر دارای امتیازات بالاتری بوده اند. در کل می توان از این تحقیق نتیجه گرفت که اسید استیک بدون ایجاد اثرات نامطلوب حسی می تواند در افزایش ماندگاری فیله گوشت بوقلمون مؤثر باشد. Manuscript profile

هدف از انجام این تحقیق استفاده از روش امپدانس به علت دارا بودن حساسیت و دقت بالا در تشخیص میکروب‌ها در مدت زمان کوتاه از طریق نمایش فعالیت‌های متابولیک به وسیله ایجاد تغییر در مقاومت الکتریکی در محیط کشت بود. در این بررسی تعداد 80 نمونه سوسیس (40 نمونه فصل زمستان و 40 نمونه فصل تابستان) با استفاده از روش امپدانس و نیز روش مرجع پورپلیت از نظر شمارش کلی بار میکروبی بر اساس دستورالعمل‌های موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران مورد ارزیابی قرار گرفتند. براساس نتایج میزان تطابق روش امپدانس با روش مرجع پورپلیت در کل داده‌ها، فصل زمستان و تابستان به ترتیب 9/93، 1/93 و 95 درصد بود. این مطالعه بیانگر این نکته است که روش سریع و قابل اعتماد امپدانس می‌تواند تخمین درستی از بار میکروبی سوسیس بدهد. ارزیابی اولیه روش امپدانس برای رشد میکروب‌ها در مواد غذایی پیچیده پتانسیل این تکنیک را نشان می‌دهد که می‌تواند جایگزین روش‌های کشت شود. Manuscript profile

هدف این مطالعه، ارائه مدل پیشگوی رشد باکتری اشریشیاکلی متأثر از عوامل انتخابی رشد شامل: حرارت نگهداری (دمای 8 و 37 درجه سانتی گراد) و pH (4، 5 و 6) در عصاره تجاری گوشت مرغ بود. برای این منظور عصاره تجاری گوشت مرغ آماده شده با استفاده از اسید استیک و سود 1 مولار بر روی pH های مورد نظر تنظیم گردید. سپس میزان 105 cfu/ml از باکتری مورد نظر به عصاره های آماده شده تلقیح شد. عصاره ها در دو دمای 8 و 37 درجه سانتی گراد نگهداری و در زمان های مختلف نسبت به نمونه گیری از آن ها اقدام گردید. نتایج به دست آمده مطابق با انتظار نشان داد که رشد باکتری در pH برابر 4 به طور معنی داری (p<0/05) کمتر از رشد آن تحت pHهای 5 و 6 بوده است. اما برخلاف انتظار این کاهش هم در دمای 37 درجه سانتی گراد و هم در دمای 8 درجه سانتیگراد مشاهده شد. به عبارت دیگر رشد باکتری در دو دمای 8 و 37 درجه سانتیگراد با یکدیگر تفاوتی نداشتند. Manuscript profile

ااشریشیاکلی یکی از مهمترین اعضای گروه کلی فرم ها بوده که از لحاظ بیماری زایی و ایجاد مسمومیت اهمیت زیادی دارند. هدف از این بررسی استفاده از اسانس مرزه خوزستانی (Satureja khuzestanica) به عنوان یک آنتی بیوتیک و نگه دارنده طبیعی در یک مدل غذایی (پنیر UF) پس از طی 60 روز نگهداری، می باشد. اثر اسانس در غلظت های صفر، 02/0 % و 04/0 % بر روی باکتری اشریشیاکلی با میزان تلقیح 104 باکتری در هر سی سی ریتنتیت مصرفی برای تهیه پنیر همراه با یک نمونه بدون افزودن اسانس به عنوان شاهد مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصله با استفاده از نرم افزار آماری 16 SPSS و آزمون های آماری One_Way ANOVA و Repeated Measures Define مورد بررسی قرار گرفتند. غلظت باکتری در پنیرهای حاوی 02/0 % و 04/0 % اسانس مذکور از روز 15 نگه داری با سایر روزها اختلاف معنی داری با حالت شاهد (پنیر فاقد اسانس) مشاهده شد(05/0p<). میزان کاهش در تیمارهای فوق تا پایان دوره نگه داری به ترتیب 78/2 و 59/2 لگاریتم بیشتر از حالت شاهد بود در حالیکه پنیر فاقد اسانس (شاهد) تا پایان زمان 60 روز همچنان حاوی باکتری بیشتری بود. نتایج اندازه گیری میزان pH در طی مدت 60 روز اختلاف معنی داری بین تمام گروه های تیمار نشان داد (05/0p<). نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان داد که عصاره مرزه خوزستانی دارای خواص ضد باکتریایی در پنیر سفید ایرانی می باشد. Manuscript profile

در این مطالعه مدت زمان نگهداری و خصوصیات میکروبی و شیمیایی فیله‌های ماهی کپور معمولی مورد بررسی قرار گرفت. فیله‌ها با اسید لاکتیک 5/1 درصد تیمار و به مدت ۱۸ روز در دمای ۴ درجه‌سانتی‌گراد نگهداری شدند. آزمون‌های شمارش باکتری‌های مزوفیل و سایکروفیل، نیتروژن فرار تام (Total Volatile Nitrogen)، pH ، تیوباربیتوریک اسید (Thiobarbituric Acid) و رطوبت قابل بیان (Expressible Moisture)در روزهای صفر، ۳، ۶، ۹، ۱۲، ۱۵ و ۱۸ انجام شدند. آزمون‌های میکروبی و شیمیایی نشان داد که شمارش مزوفیل و سایکروفیل، TVN و pH به طور معنا‌داری در گروه اسید لاکتیک کمتر است (P<0.001). هرچند که TBA و EM در این گروه، بیشتر از گروه کنترل ثبت شد (P<0.001). در خصوص شمارش مزوفیل، مدت زمان نگهداری از ۶ روز در گروه کنترل، به ۱۲ روز در گروه اسید لاکتیک افزایش یافته است. مدت زمان نگهداری بر اساس شمارش سایکروفیل، از ۳ روز در گروه کنترل، به ۶ روز در گروه اسید لاکتیک، افزایش یافت. حد مجاز جهت پذیرش نیتروژن فرار تام ، mg/100g ۳۰ پیشنهاد شد که بر این اساس فیله‌های گروه کنترل در روز ۹ و گروه اسید لاکتیک در روز ۱۵ فاسد شدند. حد مجاز pH، 8/6 تا 7 در نظر گرفته شد و pH گروه کنترل در روز 15 به 02/7 رسید در حالی که این مورد در گروه اسید لاکتیک در کل دوره کمتر از 8/6 ثبت شد. درنتیجه اسید لاکتیک می‌تواند به عنوان یک نگهدارنده‌ی سالم، جهت نگهداری فیله‌ی ماهی کپور معمولی در شرایط نگهداری در یخچال، مورد استفاده قرار گیرد. Manuscript profile