فهرس المقالات Insulin resistance

• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  1 - Positive effects of garlic on insulin resistance and other indices of glucose metabolism: A systematic review of clinical trials
  Mahtab Sotoudeh Hafez Goudarzi Behnood Abbasi
  10.30495/fh.2022.68746.1117
  Insulin resistance (IR) causes various metabolic disorders depending on the individual's genetic background. It can be detected up to 10-15 years before a person develops type 2 diabetes mellitus. The prevalence of diabetes is projected to increase from 8.4% in 2017 to أکثر

  Insulin resistance (IR) causes various metabolic disorders depending on the individual's genetic background. It can be detected up to 10-15 years before a person develops type 2 diabetes mellitus. The prevalence of diabetes is projected to increase from 8.4% in 2017 to 9.9% in 2045. Garlic has been used as herbal medicine. It has various biological effects such as anti-inflammatory, anti-diabetic, and antioxidants. The present study aims to investigate the impact of garlic on IR and other indices of glucose metabolism. Electronic databases including PubMed, Google Scholar, ScienceDirect, Science Information Database (SID), and publisher databases such as Elsevier, SpringerLink, and Wiley Online Library were searched till February 2022. Search terms involved “garlic” OR “Allium sativum” OR “alliin” OR “allicin” in combination with “fasting blood glucose” OR “fasting plasma glucose” OR “fasting blood sugar” OR “insulin resistance” OR “fasting insulin” OR “homeostasis assessment model” OR “HOMA” AND “polycystic ovary syndrome” OR “diabetes mellitus” OR “type 2 diabetes mellitus” OR “metabolic syndrome” OR “nonalcoholic fatty liver disease” OR “cardiovascular diseases”. After reviewing the databases mentioned seven articles were identified for this review. Totally, 459 participants including 228 women and 231 men, enrolled in the trials. Assessing the findings of these articles indicates that garlic has a positive effect on IR, plasma insulin, and fasting glucose. The hypoglycemic action of garlic is related to its sulfur-containing compounds which directly or indirectly stimulate insulin secretion. Also, allicin in garlic can combine with endogenous thiol-containing molecules which can release insulin from inactivation. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  2 - Type 2 diabetes as a prominent global health issue: A narrative review
  Asal Ansaripour Behnood Abbasi
  10.30495/fh.2022.65814.1100
  Diabetes is one of the most prevalent non-communicable diseases worldwide which can lead to significant macrovascular and microvascular complications. A majority of patients with diabetes suffer from type 2 diabetes and its prevalence and incidence continue to increase أکثر

  Diabetes is one of the most prevalent non-communicable diseases worldwide which can lead to significant macrovascular and microvascular complications. A majority of patients with diabetes suffer from type 2 diabetes and its prevalence and incidence continue to increase globally. Its underlying pathophysiology is complicated. Both genetic predisposition and lifestyle risk factors can result in relative insulin deficiency and the development of type 2 diabetes. Patients with type 2 diabetes can present with polyuria, polydipsia, polyphagia, blurred vision, and recurrent infections. However, many patients may be initially asymptomatic, resulting in late diagnosis. Delayed diagnosis can also result in presenting with already established complications at the time of diagnosis. There are various diagnostic methods and these include measurements of glycated hemoglobin, fasting plasma glucose, or random plasma glucose together with classical signs and symptoms of hyperglycemia. Alternatively, an oral glucose tolerance test can be carried out to confirm the diagnosis. Lifestyle modification and pharmacotherapy are the backbones of type 2 diabetes treatment. Metformin is considered to be the first-line therapy of choice. However, if the desired glucose control is not achieved, then metformin is combined with other anti-diabetic medications. As type 2 diabetes is largely a preventable disease, its primary prevention is of utmost significance. The aim of primary prevention is to reduce the modifiable risk factors such as obesity, unhealthy diet, physical inactivity, and smoking. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  3 - Effect of selenium supplementation on glycemic control and lipid profile in patients with type 2 diabetes: A review on current evidence
  Raheleh Kamalzadeh Yazdi Ghazaleh Shakeri Motahareh Hatami Marbini Behnood Abbasi
  Diabetes is a progressive chronic disease and is considered as an important health problem, which has increased in recent years. The prevalence of diabetes in the Middle East in 2015 was 35.4 million, which more than 4.6 million people were in Iran. In this review, we s أکثر

  Diabetes is a progressive chronic disease and is considered as an important health problem, which has increased in recent years. The prevalence of diabetes in the Middle East in 2015 was 35.4 million, which more than 4.6 million people were in Iran. In this review, we specifically tried to summarize the results of clinical trials on the effects of selenium supplementation on glycemic control and lipid profile and inflammatory factors in type 2 diabetic patients. In this review, three interventional studies were included to evaluate the effect of Selenium supplementation on metabolic parameters. Serum insulin concentration and insulin resistance index were significantly reduced in two of the studies. Fasting plasma glucose and HDL cholesterol concentrations significantly increased in one study while in other studies no significant changes were observed. One of the studies showed a significant reduction in inflammatory Indicators and antioxidant capacity, one study also showed a significant decrease in lipid profiles. Selenium supplementation in patients with type 2 diabetes may have adverse effects on blood glucose homeostasis. However, it may improve lipid profile and antioxidant capacity and reduces inflammatory mediators in these patients. Therefore, in spite of the negative effects of glucose homeostasis with regard to the positive effects seen, further investigations are needed to evaluate the final effect of selenium supplementation in patients with type 2 diabetes. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  4 - تاثیر 16 هفته محدودیت کالریک بر سطوح آیریزین سرم و شاخص مقاومت به انسولین در زنان چاق کم تحرک
  اعظم رمضانخانی رحمان سوری
  مقدمه: آیریزین مایوکاین جدیدی است که از پروتئین غشایی آزاد شده و تأثیرات مثبتی بر متابولیسم دارد. هدف از پژوهش 5 حاضر، بررسی تأثیر محدودیت کالری بر سطوح آیریزین سرم و شاخص مقاومت به انسولین در زنان چاق کم تحرک می باشد. سال؛ 41/40±4/٥3 انحراف استاندارد ± ن أکثر

  مقدمه: آیریزین مایوکاین جدیدی است که از پروتئین غشایی آزاد شده و تأثیرات مثبتی بر متابولیسم دارد. هدف از پژوهش 5 حاضر، بررسی تأثیر محدودیت کالری بر سطوح آیریزین سرم و شاخص مقاومت به انسولین در زنان چاق کم تحرک می باشد. سال؛ 41/40±4/٥3 انحراف استاندارد ± نفر از زنان مراجعه کننده به خانههای سلامت غرب تهران (میانگین 20 : مواد و روشها 14/٦±٦9/٧ نفر) قرار گرفتند. افراد گروه محدودیت 10 نفر) و کنترل ( 10( کیلوگرم)، به طور تصادفی در دو گروه محدودیت کالری ٦ % کمتر از انرژی محاسبه شده روزانه دریافت نمودند. میزان آیریزین سرم، گلوکز و انسولین و مقاومت به انسولین 2٥ کالری، در دوره مداخله، HOMA با روش هفته مداخله اندازهگیری گردید. 1٦ - (شاخص مقاومت به انسولین) قبل و بعد از IR (نسبت دور کمر به دور لگن)، آیریزین سرم، گلوکز ناشتا، انسولین ناشتا WHR ، (نمایه توده بدن) BMI یافتهها: کاهش معناداری در وزن، HOMA و HOMA - در گروه محدودیت کالری مشاهده گردید. بین تغییرات آیریزین سرم با تغییرات وزن، IR همبستگی WHR - و IR p معناداری مشاهده گردید ( <0.05.) HOMA و WHR ،BMI نتیجه گیری :همبستگی معناداری بین سطوح آیریزین سرم با هفته محدودیت کالری بر 1٦ - وجود دارد. IR کاهش میزان آیریزین سرم و شاخص مقاومت به انسولین در زنان چاق کم تحرک مؤثر است. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  5 - تاثیر تمرین تناوبی شدید و عسل آویشن بر بیان ژن شاخص‌های آپوپتوزی بافت قلب و شاخص مقاومت به انسولین در رت‌های دیابتی نوع دو
  بهاره به آئین حسین عابد نطنزی ماندانا غلامی فرشاد غزالیان
  زمینه و هدف: دیابت نوع 2 شایع ترین بیماری غدد درون ریز است که می‌تواند باعث آسیب و مرگ سلولی یا آپوپتوز شود. هدف پژوهش حاضر مطالعه تغییرات بیان ژن آپوپتوزی و آنتی‌آپوپتوزی بافت قلب و شاخص مقاومت ‌به ‌انسولین پس از تمرین تناوبی شدید و مصرف عسل آویشن در رت‌های دیابتی نوع أکثر

  زمینه و هدف: دیابت نوع 2 شایع ترین بیماری غدد درون ریز است که می‌تواند باعث آسیب و مرگ سلولی یا آپوپتوز شود. هدف پژوهش حاضر مطالعه تغییرات بیان ژن آپوپتوزی و آنتی‌آپوپتوزی بافت قلب و شاخص مقاومت ‌به ‌انسولین پس از تمرین تناوبی شدید و مصرف عسل آویشن در رت‌های دیابتی نوع دو بود.روش کار: جامعه آماری را موش‌های صحرایی نر تشکیل می دادند که پس از 20 هفته تغذیه با رژیم پرچرب و با تزریق STZ دیابتی شدند. موش‌ها در چهار گروه کنترل دیابتی شش، تمرین تناوبی هشت، عسل آویشن شش، تمرین تناوبی‌ و عسل آویشن هشت سرگروه‌بندی شدند و هشت هفته تحت تمرین تناوبی،پنج جلسه در هفته با تناوب شدید دو دقیقه‌ای با دو تا هشت تناوب و 80-90% vo2max و استراحت یک دقیقه‌ای با 50 تا 56% vo2max قرار گرفتند. عسل آویشن به صورت گاواژ، سه گرم برکیلوگرم پنج روز در هفته داده شد. گلوکز، انسولین و بیان ژن Bax و Bcl2 و BAX/Bcl2 اندازه گیری شد. تحلیل آماری با استفاده آزمون تحلیل واریانس دو عاملی و تعیین اندازه اثر و تعقیبی بن فرونی انجام شد. یافته ها: HIIT به کاهش معنی‌دار گلوکز و شاخص مقاومت به انسولین منجر شد. تمرین تناوبی و مصرف عسل -آویشن هم چنین به کاهش بیان Bax و افزایش بیان Bcl2 منجر گردید(P<0.05). تمرینات تناوبی همراه با مصرف عسل ‌آویشن در رت‌های دیابتی منجر به بهبود سطوح گلوکز و انسولین و کاهش شاخص مقاومت به انسولین و نیز باعث کاهش بیان Bax و افزایش Bcl2 در سلول های قلبی نسبت به گروه کنترل شد(P<0.05).نتیجه گیری: تمرین تناوبی و مصرف عسل آویشن به بهبود پروفایل گلایسمیک و هم چنین تغییرات مثبتی در بیان ژن‌های قلبی و ضد آپوپتوزی منجر می‌شود. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  6 - Comparison the effects of aqua aerobic and resistance training on blood sugar and insulin resistance in women with gestational diabetes mellitus
  Nasibeh Kazemi Seyed Ali Hosseini
  Introduction: The purpose of this study was to comparison the effects of aqua and resistance training on insulin resistance and homeostasis model assessment of β-Cell function in women with gestational diabetes mellitus. Material & Methods: For this purpose, 34 أکثر

  Introduction: The purpose of this study was to comparison the effects of aqua and resistance training on insulin resistance and homeostasis model assessment of β-Cell function in women with gestational diabetes mellitus. Material & Methods: For this purpose, 34 women with gestational diabetes voluntarily participated which were selected from the available sampling pool. The subjects were simple random assigned in three groups. 12 subjects participated in an aqua aerobic training group (3 days/week, 30-45 min/day, 50-70% maximum heart rate) and 11 subjects participated in an aqua resistance training group (3 days/week, 2-3 set of 15 repetition, 50-70%maximum heart rate), and 11 subjects were in control group who did not participate in any exercise program during the study period. Results: The results indicated that HOMA-β increased and fasting glucose decreased in the aqua resistance training (P<0.05), however no significant differences were observed between three groups. For fasting insulin and insulin resistance no significant differences observed after the intervention. Conclusions: It seems likely that aqua resistance training is more effective in comparison to aqua aerobic training in improving diabetes risk factors in women with gestational diabetes. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  7 - Effects of 8 weeks combined resistance and endurance training on A-FABP in obese middle age men
  Ehsan Bahrami Abdehgah Najmeh Abdollahpur Fariba Hosseini
  Introduction: Adipocyte fatty acid-binding protein (A-FABP) is a plasma biomarker recently associated with obesity related diseases such as type 2 diabetes. Exercise training may effective to improved type 2 diabetes by decreases A-FABP concentrations; therefore the aim أکثر

  Introduction: Adipocyte fatty acid-binding protein (A-FABP) is a plasma biomarker recently associated with obesity related diseases such as type 2 diabetes. Exercise training may effective to improved type 2 diabetes by decreases A-FABP concentrations; therefore the aim of this study was to investigate A-FABP concentrations in middle-aged men after 8 weeks combined resistance and endurance training. Material & Methods: Twenty two sedentary obese middle-aged men (aged: 46.7 ± 2.4 years and body mass index (BMI): 32.6 ± 2.0 kg/m2; ± SD) volunteered to participate in this study. The subjects were randomly assigned to training group (n=11) or control group (n=11). The training group was performed combined resistance and endurance training 3 days a week for 8 weeks. Results: The results showed that the body weight, body mass index and body fat percent were decreased in the training group compared to the control group (P<0.05). After 8 weeks, the training group resulted in a significant decrease (P<0.05) in the A-FABP and fasting glucose, fasting insulin and insulin resistance in compared with the control group. Conclusions: The results suggest combined resistance and endurance training decreases A-FABP concentrations and enhanced insulin resistance in obese middle-aged men. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  8 - Effects of resistance training on insulin resistance and pancreatic β-cells function in male patients with type 2 diabetes
  Latifeh Tavakol Mohadeseh Nematolahzadeh Mahani
  Introduction: Physical activity improves the regulation of glucose homeostasis in both type 2 diabetes (T2D) patients and healthy individuals, but the effect on pancreatic β cell function is unknown. The aim of present study was to examine the effect of 8 weeks res أکثر

  Introduction: Physical activity improves the regulation of glucose homeostasis in both type 2 diabetes (T2D) patients and healthy individuals, but the effect on pancreatic β cell function is unknown. The aim of present study was to examine the effect of 8 weeks resistance training on pancreatic β-cells function and insulin resistance in male patients with T2D. Material & Methods: Seventeen obese/overweight men (age: 53.1 ± 11.0 years and BMI: 27.0 ± 2.8 Kg/m2 mean± SD) with T2D participated as the subject. The subjects were randomly assign to control group (n=8) or the resistance training group (n=9). Subjects executed six resistance exercises selected to stress the major muscle groups in the following order: chest press, shoulder press, latissimus pull down, leg extension, leg curls and leg press. Resistance training consisted of 40-50 min of station weight training per day, 3 days a week, for 8 weeks. This training was performed in 6 stations and included 3 sets with 8-10 maximal repetitions at 70-80% of 1-RM in each station. Results: The data indicated that fasting glucose (from 162.5 ± 27.8 to 116.7 ± 34.9 mg/dl; P=0.04), fasting insulin (from 6.6 ± 1.2 to 4.8 ± 1.6 IU/ml; P=0.03) and insulin resistance index (from 2.6 ± 0.7 to 1.4 ± 0.4; P=0.03) were decrease and pancreatic β-cells function (from 25.4 ± 7.8 to 42.6 ± 20.6; P=0.04) was increased significantly in the training group compare to the control group. Conclusion: In summary, it seems that resistance training utilized in this study improves pancreatic β-cells function and insulin resistance in male patients with T2D. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  9 - Effects of aerobic exercise on lipids profile and insulin resistance in patients with type 2 diabetes
  Rasul Azizi Amin Mohammadi Domieh
  Aim: Lipid abnormalities significantly contribute to the increased risk of cardiovascular disease and other morbidity in diabetics. The aim of present study was to examine the effect of 8 weeks aerobic training on lipid profile and insulin resistance in patients with ty أکثر

  Aim: Lipid abnormalities significantly contribute to the increased risk of cardiovascular disease and other morbidity in diabetics. The aim of present study was to examine the effect of 8 weeks aerobic training on lipid profile and insulin resistance in patients with type 2 diabetes. Material & Methods: Twenty four middle-aged men (age, 40 -50 years, 44.0 ± 2.3 mean ± SD) with type 2 diabetes participated as the subject. The subjects were randomly assign to control group (n=12) or the training group (n=12). The subjects in the training group performed 35 to 50 min aerobic training on bicycle ergometer with 40-55% of their heart rate reserve (HRR), 3 days a week for 8 weeks. The subjects in the control group were instructed to maintain their normal physical activity throughout the study. Results: The results indicated blood lipid profile improved in the training group. The results also revealed that fasting blood sugar, fasting insulin and insulin resistance index decrease in the training group compare to the control group (P<0.05). Conclusion: In summary, it seems that aerobic training utilized in this study improves blood lipid profile and insulin resistance in patients with type 2 diabetes تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  10 - Effect of 8 weeks moderate intensity aerobic exercise on brain derived neurotrophic factor (BDNF) in female athletes
  Roya Zare Mehrjardi
  Introduction: The effects of exercise training on serum BDNF is still unclear, thus the purpose of this study was to examine the effects of 8 weeks moderate intensity aerobic exercise on serum BDNF levels in female athletes. Material & Methods: Twenty female karate أکثر

  Introduction: The effects of exercise training on serum BDNF is still unclear, thus the purpose of this study was to examine the effects of 8 weeks moderate intensity aerobic exercise on serum BDNF levels in female athletes. Material & Methods: Twenty female karate athletics were randomly assigned to one of the exercise group (n=10) or control group (n=10). The training group performed endurance training 3 days a week for 8 weeks at an intensity corresponding to 50-60% individual maximum oxygen consumption for 45 min. Results: Body mass and BMI increased (P<0.05) after 8 weeks aerobic exercise compared to the control group. For WHR, body fat percentage and maximal oxygen consumption there were no significant differences between the exercise group and the control group. There were virtually no changes in body fat percentage, fasting glucose, insulin, insulin resistance and BDNF levels after 8 weeks training. Conclusions: Serum BDNF level was not affected by 8-week moderate intensity aerobic exercise in female athletes. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  11 - Effects of lifestyle activity modification on insulin resistance and pancreatic β-cells function in obese men with insulin resistance
  Mohadeseh Nematollahzadeh mahani Jalil Ghasemian poor
  Introduction: Pancreatic β-cells function and insulin sensitivity resistance were impaired in type 2 diabetes. The effect of lifestyle activity modification (LAM) on these parameters is unclear. The aim of present study was to examine the effect of 8 weeks LAM on p أکثر

  Introduction: Pancreatic β-cells function and insulin sensitivity resistance were impaired in type 2 diabetes. The effect of lifestyle activity modification (LAM) on these parameters is unclear. The aim of present study was to examine the effect of 8 weeks LAM on pancreatic β-cells function and insulin resistance in middle aged men with insulin resistance. Material & Methods: Sixteen obese and overweight middle aged men (age, 35-50 years) with insulin resistance participated in this study. The subjects were randomly assigned to LAM group (n=8) or control group (n=8). The subjects in LAM group walked 2 miles in 30 minutes on a treadmill on 4 days per week for 12 weeks according to the guidelines of the Centers for Disease Control and Prevention and American College of Sports Medicine. Results: The results indicated that fasting blood sugar, fasting insulin and insulin resistance index decreased and pancreatic β-cells function increased significantly after the intervention. Conclusion: In summary, it seems that LAM improves insulin resistance and pancreatic β-cells function in obese men with insulin resistance. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  12 - The Effect of 8-week Resistance Training on Preptin, Irisin and Insulin Resistance in Obese Women
  Elham Zaeimifard Sajad Arshadi Abdol Ali Banaeifar Shahram Soheili
  Introduction: The aim of the present study was to determine the effect of 8-week resistance training on irisin, preptin and insulin resistance in obese women.Material & Methods: In this quasi-experimental study, 20 obese women aged 30-45 years were selected and rand أکثر

  Introduction: The aim of the present study was to determine the effect of 8-week resistance training on irisin, preptin and insulin resistance in obese women.Material & Methods: In this quasi-experimental study, 20 obese women aged 30-45 years were selected and randomly divided into two groups of resistance training (n = 10) and control (n = 10). The method of the study was that 24 hours before the beginning of the exercises, the individual characteristics of the subjects and the research variables (insulin resistance, Glucagon-like peptide-1(GLP-1), Dipeptidyl peptidase-4 (DPP-4)) were measured in the pre-test. Subsequently, the subjects in the resistance training group performed their training program, which was initially 1RM using the Berziki formula. Subjects then began their workouts for 8 weeks, three sessions per week at 40% intensity and 5 repetitions in the first week, and gradually increased intensity to reach 90% at week 8 with 5 repetitions. Paired-sample t-test, two-way ANOVA and Bonferroni post-hoc analysis were used for data analysis.Results: The results showed that resistance training had an effect on the levels of peptin, irisin and insulin resistance in obese women. Resistance training, time, and the interactive effect of exercises and time have an impact on the levels of preptin, irisin, and insulin resistance in obese women( p=0.01). There was also a significant difference between pre-test and post-test on one hand and exercises and no practice on the other(p=0.01)Conclusions: According to the findings of this study, it can be suggested that resistance training can be a suitable solution to weight control and obesity and prevent their complications. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  13 - The comparison of glucose and insulin concentration in elite sprint and endurance runners after an exhaustive aerobic exercise
  Afshar Abolhassan tash Asghar Nikseresht
  Introduction: The aim of present study was to comparison of glucose and insulin concentration in elite sprint and endurance runners after an exhaustive aerobic exercise. Material & Methods: Sixteen elite sprint (n=8; 3.8 ± 1.8 years experience of tournament p أکثر

  Introduction: The aim of present study was to comparison of glucose and insulin concentration in elite sprint and endurance runners after an exhaustive aerobic exercise. Material & Methods: Sixteen elite sprint (n=8; 3.8 ± 1.8 years experience of tournament playing, mean ± SD) and endurance (n-8; 6.2 ± 2.3 years experience of tournament playing, mean ± SD) runners volunteered to participate in this study. Blood samples were taken before, immediately, 30 and 120 min after the Bruce test. Glucose solution containing 75 g oral glucose dissolved in 250 ml of water to drink was consumed by subjects after the exercise. Results: The results showed that glucose and insulin level increased 30 and 120 min after the exercise in compare to basal level in both groups (P<0.05), while no significant difference was observed between the groups. Conclusion: In conclusion, sprint and endurance running have similar effects on glucose and insulin concentration after an exhaustive exercise. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  14 - High intensity endurance training improves metabolic syndrome in men with type 2 diabetes mellitus
  Mohadeseh Nematollahzadeh Rahim Shirazi-nezhad
  Introduction: Metabolic syndrome (MS) is a defined cluster of cardiometabolic abnormalities that increases an individual’s risk of type 2 diabetes mellitus (T2DM). The purpose of this study was to examine the effect of 12 weeks high intensity exercise training on أکثر

  Introduction: Metabolic syndrome (MS) is a defined cluster of cardiometabolic abnormalities that increases an individual’s risk of type 2 diabetes mellitus (T2DM). The purpose of this study was to examine the effect of 12 weeks high intensity exercise training on MS in men with T2DM. Material & Methods: Sixteen sedentary overweight and obese middle-aged men (aged: 41.18 ± 6.1 years; ± SD) volunteered to participate in this study. The subjects were randomly assigned to training group (n=8) or control group (n=8). The training group performed endurance training 4 days a week for 12 weeks at an intensity corresponding to 75-80% individual heart rate reserve (HRR) for 45 min. Results: The results showed that waist circumference (WC) as well as triglycerides (TG), blood pressure (BP) and glucose were decreased in the training group compared to the control group (P<0.05). After 12 weeks, the training group resulted in a significant increase (P<0.05) in the high-density lipoprotein cholesterol (HDL-C) in compared with the control group (P<0.05). Conclusions: In conclusion, high intensity endurance training improves metabolic syndrome in men with T2DM. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  15 - The effects of a single bout of circuit resistance exercise on metabolic syndrome risk factors: A randomized controlled trial
  Javad Mehrabani Arash Tammanadar Mona Mehdizadeh Haghighi
  Introduction: The concept of metabolic syndrome includes a number of metabolic disturbances linked by insulin resistance, which increase cardiovascular and diabetes risk. The purpose of the present study was to examine the effect of a single bout of circuit resistance t أکثر

  Introduction: The concept of metabolic syndrome includes a number of metabolic disturbances linked by insulin resistance, which increase cardiovascular and diabetes risk. The purpose of the present study was to examine the effect of a single bout of circuit resistance training on metabolic syndrome risk factors in men with type 2 diabetes. Material & Methods: 30 men (age: 36.3 ± 4.7 yr; BMI: 27.7 ± 0.9 kg/m2) with type 2 diabetes were randomly assigned to an exercise group (n = 15) that performed a single bout of circuit resistance training or a control group (n = 15) that did not perform any type of physical exercise over the same period. Body composition, blood pressure, and blood sample measurements were performed before and after intervention. Results: No significant differences were observed in fasting blood glucose, fasting insulin, insulin resistance index determined by HOMA-IR, total cholesterol [TC], triglyceride [TG], low-density lipoprotein cholesterol [LDL], high-density lipoprotein cholesterol [HDL], systolic and diastolic blood pressure [SBP and DBP] in the exercise group compare to the control group. Conclusion: Our results suggest that a single bout of circuit resistance training had no significant effect on metabolic syndrome risk factors in the healthy young men. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  16 - Effects of concurrent training on insulin resistance and pancreatic β-cells function in obese men
  Ahmad Ahmadlu Afsaneh Khazari Zahra Momen nasab
  Introduction: The insulin resistance and subsequent pancreatic β cell failure that precedes the development of hyperglycemia is thus usually associated with obesity. Exercise training may improves these impairs, however, this is not well known. The aim of present s أکثر

  Introduction: The insulin resistance and subsequent pancreatic β cell failure that precedes the development of hyperglycemia is thus usually associated with obesity. Exercise training may improves these impairs, however, this is not well known. The aim of present study was to examine the effect of 8 weeks concurrent training on pancreatic β-cells function and insulin resistance in obese men. Material & Methods: Twenty three middle aged obese men (aged: 34.6 ± 8.8 years; ± SD) were randomly assigned to one of the concurrent training group (n=12) or control group (n=11). The concurrent group performed endurance and resistance training on the same days, 3 days a week for 8 weeks. The subjects in the control group were instructed to maintain their normal physical activity throughout the study. Results: The results indicated that fasting insulin (P=0.006), insulin resistance index (P=0.02), pancreatic β-cells function (P=0.04) decrease in the training group compare to the control group; however, fasting blood sugar has no significant change after the intervention (P=0.3). Conclusion: In summary, it seems that concurrent training utilized in this study improves insulin resistance and pancreatic β-cells function in obese men. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  17 - Regular aerobic training improves insulin resistance but not pancreatic β-cells function in female patients with type 2 diabetes
  Mohsen Omidi Mehrzad Moghadasi
  Aim: Pancreatic β-cells function and insulin sensitivity resistance were impaired in type 2 diabetes. Exercise training may improves these impairs, however, this is not well known. The aim of present study was to examine the effect of 8 weeks aerobic training on pa أکثر

  Aim: Pancreatic β-cells function and insulin sensitivity resistance were impaired in type 2 diabetes. Exercise training may improves these impairs, however, this is not well known. The aim of present study was to examine the effect of 8 weeks aerobic training on pancreatic β-cells function and insulin resistance in female patients with type 2 diabetes. Material & Methods: Twenty middle-aged women (age, 40 -50 years) with type 2 diabetes participated as the subject. The subjects were randomly assign to control group (n=10) or the training group (n=10). The subjects in the training group performed 30 to 45 min aerobic training on the treadmill with 60-75% of their maximum heart rate, 3 days a week for 8 weeks. The subjects in the control group were instructed to maintain their normal physical activity throughout the study. Results: The results indicated that fasting blood sugar, fasting insulin and insulin resistance index decrease in the training group compare to the control group (P<0.05); however, pancreatic β-cells function has no significant change after the intervention. Conclusion: In summary, it seems that aerobic training utilized in this study improves glucose entry into cells but it had not effective on pancreatic β-cells function. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  18 - بررسی اثر تعاملی تمرین تناوبی شدید و مکمل آب چغندر( بیتروت) بر مقاومت به انسولین و شاخص گلیسمی موش‌های صحرایی بالغ نژاد ویستار مبتلا به دیابت نوع 2
  مونا عبدالحمید طهرانی
  10.30495/pah.2023.1990203.1050
  مقدمه: مطالعات اپیدومیولوژی پیش‌بینی می‌کنند، آمار دیابت تا سال 2045 از مرز 700 میلیون نفر در سراسر جهان گذر کند.جهت جلوگیری از ابتلا به دیابت ارائه برنامه‌های ورزشی در کنار دارو درمانی اهمیت بسزایی دارد. تمرینات تناوبی حساسیت به انسولین را افزایش می‌دهد. از سویی گیاهان أکثر

  مقدمه: مطالعات اپیدومیولوژی پیش‌بینی می‌کنند، آمار دیابت تا سال 2045 از مرز 700 میلیون نفر در سراسر جهان گذر کند.جهت جلوگیری از ابتلا به دیابت ارائه برنامه‌های ورزشی در کنار دارو درمانی اهمیت بسزایی دارد. تمرینات تناوبی حساسیت به انسولین را افزایش می‌دهد. از سویی گیاهان همیشه یکی از منابع داروها بوده‌اند، که به صورت سنتی و فراورده‌های شیمیایی مورد استفاده قرارمی‌گیرند. چغندر،سبزی ریشه‌ای با طیف گسترده از مواد محافظت کننده، خواص آنتی اکسیدانی و ضد التهابی ازمکانیزم‌های مختلف باعث کنترل دیابت می‌شود.روش: 40 سر موش بعد از یک هفته سازگاری و پس از 16 ساعت ناشتا تحت تزریق صفاقی mg/kg 55 استروپتوزتوسین قرار گرفتند. بعد از 4 روز موش‌های با قند بالای mg/dl 300 براساس قند ناشتا به گروه‌های (1) دیابت، (2) تمرین، (3) مکمل بیتروت، (4) تمرین و مکمل و (5) کنترل تقسیم شدند. گروه‌های 2 و 4 ( 4هفته/ 4 جلسه ای) تمرین کردند؛ و گروه‌های 3 و 4 روزانه 10kg / ml وزن بدن چغندرمصرف کردند. پروتکل تمرین 44 دقیقه دویدن ( 6 دقیقه گرم کردن با سرعت 10 - 12 min/m ، 5 دوره تمرین 4 دقیقه‌ای با تناوب شدید (70 - 95 %) و4 دوره تمرین 3 دقیقه ای با شدت کم (50 تا 60 %) و 6 دقیقه سرد کردن) بود.نتایج: آزمون تحلیل واریانس دو راهه نشان داد، اثر چهار هفته تمرین تناوبی شدید به همراه مکمل چغندربر کاهش گلوکز خون(p<0.002) و بهبود انسولین(p<0.003) و کاهش مقاومت به انسولین (p<0.006) موش‌های دیابتی معنی‌دار بود. نتیجه گیری:چهار هفته تمرین تناوبی شدید به همراه مکمل چغندر بر کاهش گلوکز خون ، بهبود انسولین و کاهش مقاومت به انسولین در موش‌های دیابتی تاثیر معنی‌دار دارد. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  19 - اثر تمرینات هوازی بر سطوح سرمی آپولیپوپروتئین M، نیم‌رخ لیپیدی و متابولیکی در زنان جوان چاق غیرفعال
  معصومه اعظمی نجمه رضائیان
  10.30495/nssem.2022.697800
  هدف از این مطالعه بررسی اثر دوازده هفته تمرینات هوازی بر سطح سرمی APOM، نیم‌رخ لیپیدی و شاخص مقاومت به انسولین در زنان چاق بود. 20 زن چاق در دو گروه تجربی و گروه کنترل (10 نفر در هر گروه) تقسیم شدند که با توجه به شاخص توده بدنی همگن شده بودند. آزمودنی‌ها در گروه تجربی د أکثر

  هدف از این مطالعه بررسی اثر دوازده هفته تمرینات هوازی بر سطح سرمی APOM، نیم‌رخ لیپیدی و شاخص مقاومت به انسولین در زنان چاق بود. 20 زن چاق در دو گروه تجربی و گروه کنترل (10 نفر در هر گروه) تقسیم شدند که با توجه به شاخص توده بدنی همگن شده بودند. آزمودنی‌ها در گروه تجربی در دوازده هفته تمرینات هوازی دویدن با شدت 75-50 درصد ضربان قلب ذخیره، 55-30 دقیقه در هر جلسه و پنج جلسه در هفته شرکت کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس، تی زوجی و آزمون همبستگی پیرسون در سطح معنی‌داری 05/0>P انجام شد. با استفاده از آزمون بنابر نتایج تحلیل کوواریانس بین تغییرات سطوح ApoM ، انسولین، گلوکز ناشتا، تری گلیسرید، کلسترول، HDL و LDL، شاخص مقاومت به انسولین، وزن، درصد چربی بدن، محیط کمر و محیط لگن در دو گروه تجربی و کنترل تفاوتی معنی دار وجود داشت. نتایج آزمون تی زوجی نشان داد اجرای 12 هفته تمرینات هوازی ضمن کاهش معنی دار سطوح ApoM و HDL، با کاهش معنی دار سطوح انسولین،گلوکز ناشتا، تری گلیسرید، کلسترول و LDL، شاخص مقاومت به انسولین، و کلیه شاخص‌های آنتروپومتری در گروه تجربی در پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون همراه بود. با این‌همه، تنها بین تغییرات سطوح سرمی ApoM پس از 12 هفته تمرینات هوازی با تغییرات کلسترولارتباط مثبت معنی‌دار وجود داشت. چنین به نظر می‌رسد اجرای 12 هفته تمرینات هوازی با وجود کاهش سطوح سرمی ApoM، سبب بهبود ترکیب بدن، نیم رخ لیپیدی و مقاومت به انسولین می‌گردد. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  20 - اثر تمرینات تناوبی شدید بر سطوح miR-193b بافت چربی و شاخص مقاومت به انسولین در رت‌های دیابتی
  مسعود علیزاده نجمه رضائیان
  ریز آر ان آ هااز جمله تنظیم‌کننده‌های کلیدی فرآیندهای زیستی بوده که در پاتوژنز بیماری‌های مختلف از قبیل دیابت نوع دو نقش دارند. بنابراین، هدف از مطالعۀ حاضر بررسی اثر شش هفته تمرینات تناوبی شدید بر سطوح miR-193b بافت چربی و شاخص مقاومت به انسولین در رت‌های دیابتی نر بو أکثر

  ریز آر ان آ هااز جمله تنظیم‌کننده‌های کلیدی فرآیندهای زیستی بوده که در پاتوژنز بیماری‌های مختلف از قبیل دیابت نوع دو نقش دارند. بنابراین، هدف از مطالعۀ حاضر بررسی اثر شش هفته تمرینات تناوبی شدید بر سطوح miR-193b بافت چربی و شاخص مقاومت به انسولین در رت‌های دیابتی نر بود. 20 سر رت نر نژاد ویستار (10-12 هفته و با وزن 76/13±25/370 گرم) انتخاب و پس از القای دیابت نوع دو با رژیم غذایی پرچرب و تزریق استرپتوزوتوسین، به شیوه تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. رت‌های دیابتی در گروه تجربی در شش هفته تمرینات HIIT دویدن روی تردمیل با تکرارهای 40 ثانیه‌ای با 2 ثانیه استراحت فعال بین هر تکرار، 30 دقیقه در هر جلسه و پنج جلسه در هفته شرکت کردند. همۀ رت‌ها 48 ساعت پس از آخرین جلسۀ تمرینی تشریح شده و شاخص‌های مورد بررسی با استفاده از روش آزمایشگاهی مناسب مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون تی مستقل و زوجی و آزمون همبستگی پیرسون در سطح معنی داری کمتر از 05/0 انجام شد. سطوح miR-193b بافت چربی پس از اجرای شش هفته HIIT در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل بالاتر بود در حالی که ضمن سطوح سرمی انسولین، گلوکز ناشتای خون، شاخص مقاومت به انسولین و وزن بدن در گروه تجربی پایین تر از در مقایسه با گروه کنترل بود. علاوه بر این، اجرای شش هفته تمرینات تناوبی شدید در گروه تجربی با کاهش معنی‌دار وزن بدن در پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون همراه بود. هم‌چنین، بنابر نتایج آزمون همبستگی پیرسون بین تغییرات سطوح miR-193b بافت چربی پس از شش هفته تمرینات تناوبی شدید با تغییرات وزن بدن ارتباط معنی‌دار منفی وجود دارد. اجرای شش هفته HIIT ضمن بهبود ترکیب بدن، به واسطه افزایش سطوح miR-193b در بهبود مقاومت به انسولین نقش دارد. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  21 - تاثیر هشت هفته مصرف آلوئه ورا و تمرین هوازی بر مقادیر واسپین، گلوکز و انسولین سرم در زنان دیابتی نوع ۲
  امیر ملکی شاهین ریاحی ملایری طلیعه اقبالی
  10.30495/varzesh.2021.1947789.1029
  مقدمه و هدف: استفاده از مکمل ها و عصاره های گیاهی و تمرینات ورزشی برای درمان بیماری ها و اختلالات متابولیک در بین مردم رواج یافته است؛ هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر هشت هفته مصرف آلوئه ورا و تمرین هوازی بر مقادیر واسپین، گلوکز و انسولین سرم در زنان دیابتی نوع ۲بود.مواد أکثر

  مقدمه و هدف: استفاده از مکمل ها و عصاره های گیاهی و تمرینات ورزشی برای درمان بیماری ها و اختلالات متابولیک در بین مردم رواج یافته است؛ هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر هشت هفته مصرف آلوئه ورا و تمرین هوازی بر مقادیر واسپین، گلوکز و انسولین سرم در زنان دیابتی نوع ۲بود.مواد و روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی، 32 زن مبتلا به دیابت نوع 2 به طور دواطلبانه شرکت کردند و به طور تصادفی به چهار گروه (کنترل، مکمل، تمرین، تمرین + مکمل) تقسیم شدند. برنامه تمرینی به مدت 8 هفته (سه جلسه در هفته و 60 دقیقه در هر جلسه) به اجرا در آمد. آزمودنی های گروه مکمل مقدار 400 میلی گرم آلوئه ورا را روزانه به مدت 8 هفته مصرف کردند. از آزمون تعقیبی بن فرونی و از آزمون تحلیل کواریانس به ترتیب جهت بررسی اختلاف درون گروهی و بین گروه های تحقیق استفاده گردید (05/0=P).یافته ها: نتایج نشان داد هشت هفته تمرین هوازی و مکمل آلوئه ورا موجب کاهش معنادار واسپین، گلوکز ناشتا، انسولین، مقاومت به انسولین، نمایه توده بدنی و درصد چربی زنان دیابتی نوع 2 شد (001/0=P) همچنین مقادیر حساسیت به انسولین و Vo2max نیز افزایش معناداری یافت (001/0=P).بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد مصرف همزمان آلوئه ورا و تمرین هوازی اثر محافظتی بر عوارض ناشی از دیابت در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 دارد. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  22 - اثر تمرین هوازی همراه با مصرف ژل رویال بر مقاومت به انسولین موش های صحرایی مبتلا به MS
  عبدالحمید مصلی نژاد فرزانه تقیان خسرو جلالی دهکردی سید علی حسینی
  10.30495/varzesh.2022.698090
  مقدمه و هدف: اگرچه نقش مفید ورزش و آنتی اکسیدان ها در بیماری مولتیپل اسکلروزیس (MS) گزارش شده است، اما اثر تعاملی تمرین هوازی (ET) و مصرف ژل رویال (RJ) بر مقاومت به انسولین هنوز به خوبی شناخته نشده است. لذا هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین هوازی همراه با مصرف ژل رویال بر أکثر

  مقدمه و هدف: اگرچه نقش مفید ورزش و آنتی اکسیدان ها در بیماری مولتیپل اسکلروزیس (MS) گزارش شده است، اما اثر تعاملی تمرین هوازی (ET) و مصرف ژل رویال (RJ) بر مقاومت به انسولین هنوز به خوبی شناخته نشده است. لذا هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین هوازی همراه با مصرف ژل رویال بر مقاومت به انسولین موش های صحرایی مبتلا به MS بود.مواد و روش ها: 49 سر موش صحرایی ماده نژاد اسپراگو-داولی مدل EAE بر اساس ناتوانی حرکتی به گروه های (1) EAE، (2) شم (Sh)، (3) RJ mg/kg 50 (RJ50)، (4) RJ100، (5) AT، (6) AT+RJ50، (7) AT+RJ100 تقسیم شدند، جهت بررسی اثرات EAE بر متغیر ها تعداد 7 سر موش صحرایی سالم در گروه کنترل سالم (HC) قرار گرفتند. AT به مدت پنج هفته، چهار جلسه در هفته با سرعت 11-15 متر بر دقیقه به مدت 30 دقیقه انجام شد و RJ با دوز تعیین شده روزانه به صورت صفاقی تزریق گردید. جهت تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون آنالیز واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد(05/0≥P).یافته ها: مقاومت به انسولین در گروه های RJ50، RJ100، ET، ET+RJ50 و ET+RJ100 به طور معنی داری کمتر از گروه EAE بود (01/0=P).بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین هوازی همراه با ژل رویال دارای اثر هم افزایی بر بهبود مقاومت به انسولین موش های صحرایی مبتلا به MS می باشد. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  23 - پاسخ سایتوکین‌های پیش التهابی (IL-6, IL-1ß) و مقاومت انسولین به یک فعالیت هوازی طولانی مدت در افراد سیگاری میانسال
  سقا فرج تبار بهرستاق
  زمینه و هدف: راهکارهایی نظیر مداخلات ورزشی قادر به کاهش سطوح گلوکز خون و بهبود نیمرخ التهابی در حضور تداوم مصرف سیگار خواهد بود. مطالعه حاضر با هدف پاسخ سایتوکین‌های پیش التهابی (IL-6, IL-1ß) و مقاومت انسولین به یک فعالیت هوازی طولانی مدت در افراد سیگاری میانسال ا أکثر

  زمینه و هدف: راهکارهایی نظیر مداخلات ورزشی قادر به کاهش سطوح گلوکز خون و بهبود نیمرخ التهابی در حضور تداوم مصرف سیگار خواهد بود. مطالعه حاضر با هدف پاسخ سایتوکین‌های پیش التهابی (IL-6, IL-1ß) و مقاومت انسولین به یک فعالیت هوازی طولانی مدت در افراد سیگاری میانسال انجام شد.مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی، نمونه مورد مطالعه شامل 28 مرد میانسال (30 تا 45 سال) سیگاری هستند که به شیوه در دسترس در مطالعه حاضر شرکت نموده‌اند. افراد مورد مطالعه به شیوه تصادفی به گروه تجربی و کنترل(عدم شرکت در فعالیت ورزشی) تقسیم شدند. سپس گروه تجربی در یک برنامه تمرینات استقامتی به تعداد سه جلسه در هفته برای مدت 8 هفته شرکت نمودند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، نمونه‌گیری خون جهت اندازه‌گیری متغیرهای وابسته و همچنین شاخص‌های آنتروپومتریکی مجدداً از افراد مورد مطالعه به عمل آمد و توسط آزمون‌های آماری تی مستقل و وابسته با یکدیگر مقایسه شدند.نتایج: تمرینات هوازی به کاهش معنی‌دار هر یک از شاخص‌های آنتروپومتریکی، سطوح IL-1ß سرم، گلوکز ناشتا ، مقاومت انسولین و انسولین سرم در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل منجر شد. سطوح IL-6 سرم بواسطه تمرینات هوازی نسبت به گروه کنترل تغییر معنی‌داری پیدا نکرد.نتیجهگیری: 8 هفته تمرین هوازی به تعداد 3 جلسه در هفته باعث بهبود تعیین کننده‌های دیابت نوع 2 و سطوح IL-1ßدر مردان میانسال سیگاری شد. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  24 - Role of Incretin Levels in Controlling Diabetic Patients
  Rasool Muayad Shukur Al-Obaidi
  10.22034/jchr.2021.685648
  Within extremely precise limitations, the management of blood glucose levels in healthy individuals can be achieved and maintained. The glucose level rises immediately after a meal is consumed. Incretin hormones, which are appeared in the digestive system, play an essen أکثر

  Within extremely precise limitations, the management of blood glucose levels in healthy individuals can be achieved and maintained. The glucose level rises immediately after a meal is consumed. Incretin hormones, which are appeared in the digestive system, play an essential function in the order of glucose, the maintenance of energy balance, and the protection of Langerhans islets cells. They are involved in the regulation of glucose levels in the body, and if their secretion is hindered, they can be used to anticipate the development of diabetes as soon as possible.The overarching goal of the research "is to identify the relationship between the production of GLP-1 and the development of insulin resistance", which ultimately results in type 2 diabetes.The case-control portion of current investigationdepends"on a revision of medical records from patients at the Clinic for Endocrinology", Diabetes, and Metabolic Diseases at the Clinical Center of Serbia, and computing the relevant parameters and doing statistical analysis.In terms of glucose profile, there was a substantial statistical divergence between the two groups that was found in the study. The relationship between Glucagon-like peptide 2 (GLP-2) and Homeostatic Model Assessment for Insulin Resistance (HOMA-IR) was found to be negative and statistically considerable (p=0.045). There was a statistically considerable positive association between DPP-IV and HOMA-IR (p=0.05).Our finding displays that insulin resistance can result in the suppression of glucagon-like peptide 1 production in persons with diabetes. According to the information presented here, reduction of GLP-1 secretion "is detached and will not occur in all people with poor glucose metabolism". This is due to a condition known as prediabetes, which will be discussed further in this section. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  25 - تاثیر مکمل یاری کلم بروکلی همراه با تمرینات ترکیبی بر فاکتور رشد فیبروبلاستی-21 و مقاومت به انسولین در مردان چاق مبتلا به دیابت نوع دو
  ابراهیم فلاح ساناز میرزایان شانجانی عبدالعلی بنایی فر یاسر کاظم زاده سعید صداقتی
  10.22034/ascij.2022.1938916.1294
  دیابت یکی از عوامل اصلی مرگ و میر در کشورهای در حال توسعه است که عوامل مختلفی همچون فعالیت بدنی و رژیم غذایی مناسب می تواند باعث بهبود آن شود. هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر مصرف پودر کلم بروکلی به همراه تمرین استقامتی-مقاومتی بر فاکتور رشد فیبروبلاستی-21 (FGF-21) و مقاو أکثر

  دیابت یکی از عوامل اصلی مرگ و میر در کشورهای در حال توسعه است که عوامل مختلفی همچون فعالیت بدنی و رژیم غذایی مناسب می تواند باعث بهبود آن شود. هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر مصرف پودر کلم بروکلی به همراه تمرین استقامتی-مقاومتی بر فاکتور رشد فیبروبلاستی-21 (FGF-21) و مقاومت به انسولین در مردان چاق مبتلا به دیابت نوع دو می باشد. 44 مرد دیابتی داوطلب بر اساس معیارهای ورود به تحقیق به صورت تصادفی در چهار گروه 11 نفری شامل گروه تمرین-مکمل، گروه تمرین-دارونما (تمرین)، گروه مکمل ، گروه دارو نما که تمام گروه ها دیابتی بودند، تقسیم شدند. پروتکل تمرین شامل 30 دقیقه تمرین هوازی (دویدن) با شدت 70-60 درصد ضربان قلب بیشینه و 45 دقیقه تمرین مقاومتی با شدت 70-60 درصد یک تکرار بیشینه بود. مکمل کلم بروکلی نیز به صورت پودر اماده تهیه و به هر داوطلب 10 گرم در روز به مدت 12 هفته داده شد. نمونه های خونی 48 ساعت قبل از شروع تمرینات و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین گرفته شد . بررسی شاخص های بین گروهی نشان داد که در شاخص‌های FGF-21 (017/0p =) و مقاومت به انسولین (01/0p =)، بین گروه‌ های مختلف اختلاف معنی دار وجود دارد. در بررسی تغییرات درون گروهی نیز تغییرات معنی داری در شاخص‌ها اندازه گیری شده در گروه های مختلف مشاهده شد (05/0p <). نتایج پژوهش حاضر نشان داد که 12 هفته مکمل یاری کلم بروکلی همراه با تمرینات ترکیبی سبب کاهش معنی دار FGF-21، گلوکز خون و مقاومت انسولینی در هر سه گروه مکمل، تمرین و تمرین-مکمل شده است. بنابراین به نظر می رسد مصرف کلم بروکلی در رژیم غذایی و تمرین به تنهایی و همچنین ترکیب این دو می تواند در تعدیل بیماری دیابت نوع دو نقش داشته باشد. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  26 - تاثیر تمرین تناوبی عملکردی شدید همراه با مصرف چای ترش (Hibiscus sabdariffa) بر نیمرخ لیپیدی و مقاومت به انسولین در زنان دارای اضافه وزن
  فاطمه شب خیز مریم دلیرانی حمیده تازشی
  10.22034/ascij.2022.1953200.1366
  هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین تناوبی عملکردی شدید (HIFT) همراه با مصرف چای ترش (Hibiscus sabdariffa) بر نیمرخ لیپیدی و مقاومت به انسولین در زنان دارای اضافه وزن بود. در یک کارآزمایی میدانی 40 نفر بصورت تصادفی به 5 گروه شامل 1- تمرین، 2- چای ترش و تمرین، 3- چای ترش أکثر

  هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین تناوبی عملکردی شدید (HIFT) همراه با مصرف چای ترش (Hibiscus sabdariffa) بر نیمرخ لیپیدی و مقاومت به انسولین در زنان دارای اضافه وزن بود. در یک کارآزمایی میدانی 40 نفر بصورت تصادفی به 5 گروه شامل 1- تمرین، 2- چای ترش و تمرین، 3- چای ترش، 4- تمرین+ دارونما و 5- کنترل تقسیم شدند. پروتکل تمرین در گروه های تمرینی شامل 250 متر قایقی با ارگومتر، بلافاصله حرکت تاب دادن کتل بل 13 کیلوگرمی و حرکت نشست و برخاست با دمبل های 13 کیلوگرمی بود. در پژوهش حاضر از پودر کاسبرگ خشک شده گیاه چای ترش به عنوان مکمل استفاده شد که هر قاشق غذاخوری آن معادل ۳ گرم بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای SPSS 21، Exell 2010 و آزمون های آماری کواریانس و T همبسته در سطح معناداری 05/0p ≤ استفاده شد. نتایج نشان داد تغییرات درون گروهی تری گلیسیرید، کلسترول، HDL، LDL و درصد چربی بعد از دو هفته تمرین، در گروه تمرین، تمرین+ مکمل و تمرین+ دارونما معنادار بود (05/0p ≤ )، اما در گروه مکمل و گروه کنترل تغییرات معنادار نبود (05/0p ≥ ). همچنین، تغییرات بین گروهی نشان دهنده تفاوت معنادار بین گروه کنترل با گروه تمرین، مکمل+ تمرین، مکمل و تمرین + دارونما در تری گلیسیرید، کلسترول، HDL، LDL و درصد چربی بود (05/0p ≤ ). با وجود این، تغییرات بین گروهی مقاومت به انسولین معنادار نبود (05/0p ≥ ). با توجه به نتایج پژوهش حاضر به افرادی که دارای اضافه وزن می باشند پیشنهاد می شود از تمرینات گوناگون و تأثیرگذار همچون HIFT و مکمل چای ترش در راستای کاهش وزن و بهتر شدن نیمرخ سوخت وسازی و ترکیب بدنی استفاده کنند. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  27 - تاثیر دوازده هفته تمرین تداومی و تناوبی روی برخی آدیپوکاین و هپاتوکاین ها و مقاومت به انسولین در موش های دیابتی نوع یک
  محمد سلماسی محمد رضا ذولفقاری دیدنی اکبر نوری حبشی
  10.22034/ascij.2023.1979751.1466
  دیابت به عنوان یکی از بیماری های بسیار توسعه یافته در جهان و از دلایل اصلی مرگ و میر در نظر گرفته می شود. از راه های پیشگیری از دیابت و جلوگیری از عوارض ناشی از آن، انجام فعالیت به روش های مختلف است. هدف از پژوهش حاضر بررسی مقایسه تاثیر دوازده هفته تمرین تداومی و تناوبی أکثر

  دیابت به عنوان یکی از بیماری های بسیار توسعه یافته در جهان و از دلایل اصلی مرگ و میر در نظر گرفته می شود. از راه های پیشگیری از دیابت و جلوگیری از عوارض ناشی از آن، انجام فعالیت به روش های مختلف است. هدف از پژوهش حاضر بررسی مقایسه تاثیر دوازده هفته تمرین تداومی و تناوبی روی فتوئین b، فتوئین a و گلیپیکان 4 پلاسما و مقاومت به انسولین در موش های دیابتی نوع 1 بود. برای این منظور 40 موش دیابتی نوع یک به 4 گروه کنترل-سالم، کنترل دیابت، دیابت تمرین تداومی و دیابت تمرین تناوبی تقسیم شدند.گروه تناوبی با دویدن روی در وهله های 3 دقیقه‌ای با سرعت 20 متر در دقیقه و ریکاوری فعال با سرعت 10 متر در دقیقه با شیب صفر درصد به مدت 3 دقیقه روی تردمیل، شش تکرار در هر جلسه انجام شد (مدت زمان کل 36 دقیقه). گروه‌ تمرین تداومی نیز دویدن را با سرعت 15 متر در دقیقه به مدت 36 دقیقه با شیب 0% درصد انجام دادند. کشتار موشها 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی انجام و خونگیری انجام شد. جهت مقایسه بین گروه‌ها از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. بررسی تغییرات بین گروهی نشان داد که تفاوت معنی دار بین گروه ها برای مقاومت به انسولین، فتوئین b، فتوئین a و گلیپیکان 4 پلاسما وجود دارد (001/0p <). بررسی تغییرات بین کروهی نشان داد که مقاومت به انسولین، فتوئین b، فتوئین a و گلیپیکان 4 پلاسما کاهش معنی دار در گروه سالم نسبت به گروه دیابتی داشتند (001/0p <). همچنین بین گروه کنترل دیابت با گروه های تمرین تداومی و تمرین تناوبی تفاوت معنی دار بین همه شاخص ها وجود داشت (001/0p <). نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرین هوازی و تمرین تناوبی میتوانند باعث کاهش فتوئین b، فتوئین a و گلیپیکان 4 پلاسما در موشهای دیابتی نوع 1 شوند. این بهبودها در گروه تمرین تناوبی نسبت به تمرین تداومی بهتر بود. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  28 - بررسی اثرات تعاملی بربرین و سیتاگلیپتین بر پروفایل لیپیدی، میزان گلوکز و انسولین در موش‌های نر دیابتی مبتلا به کبد چرب
  ثریا مهردوست پریچهره یغمایی هانیه جعفری آزاده ابراهیم حبیبی
  10.22034/ascij.2023.1984961.1486
  مقاومت انسولینی کبدی به شدت با NAFLD ارتباط داشته و فاکتور اصلی در بیماریزایی دیابت نوع 2 و سندرم متابولیک است. مقاومت به انسولین سبب لیپولیز در بافت چربی شده و اختلال در تنظیم متابولیسم لیپیدی سبب انباشته شدن چربی در کبد می‌شود. در این مطالعه اثرات بربرین و سیتاگلیپتین أکثر

  مقاومت انسولینی کبدی به شدت با NAFLD ارتباط داشته و فاکتور اصلی در بیماریزایی دیابت نوع 2 و سندرم متابولیک است. مقاومت به انسولین سبب لیپولیز در بافت چربی شده و اختلال در تنظیم متابولیسم لیپیدی سبب انباشته شدن چربی در کبد می‌شود. در این مطالعه اثرات بربرین و سیتاگلیپتین برای بهبود مقاومت به انسولین و پروفایل لیپیدی در موش‌های اسپراگ-داولی مبتلا به دیابت نوع 2 بررسی شده است. گروه‌ها شامل: 1- کنترل (سرم فیزیولوژی به عنوان حلال آلوکسان)؛ 2- مدل (کبد چرب + آلوکسان)؛ 3- سیتاگلیپتین (کبد چرب + آلوکسان و 10 میلی گرم/کیلوگرم سیتاگلیپتین)؛ 4- بربرین (کبدچرب + آلوکسان و 150 میلی گرم/کیلوگرم بربرین)؛ 5- بربرین/سیتاگلیپتین (کبد چرب + آلوکسان و 5 میلی گرم/کیلوگرم سیتاگلیپتین و 75 میلی گرم/کیلوگرم بربرین). پس از اتمام دوره تیمار در شرایط بیهوشی خونگیری از قلب انجام گرفت و میزان پروفایل لیپیدی، گلوکز، انسولین سنجش شد. میزان تری‌گلیسرید (01/0 p <)، کلسترول (05/0 p <)، LDL(01/0 p <)، اسید چرب آزاد (05/0 p <)، گلوکز ناشتا (05/0 p <) و انسولین (01/0 p <) در گروه تیمار توام نسبت به گروه مدل کاهش و HDL افزایش یافت که این افزایش معنی‌دار نبود. بربرین و سیتاگلیپتین بویژه در تجویز توام اثر مطلوبی در متابولیسم لیپیدها و مقاومت به انسولین دارند و می‌توانند به عنوان یک رژیم درمانی مؤثر برای هایپرلیپیدمی و کبد چرب در نظر گرفته شوند. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  29 - تاثیر یک دوره تمرین هوازی همراه با مکمل استویا روی هپاتوکاین‌ها و مقاومت به انسولین در موش‌های دیابتی نوع یک
  اسماعیل پیری اکبر نوری حبشی محمد رضا ذولفقاری دیدنی
  10.22034/ascij.2023.1979747.1464
  دیابت یکی از دلایل اصلی مرگ و میر در کشورهای در حال توسعه است. از راه های پیشگیری از دیابت و جلوگیری از عوارض ناشی از آن، انجام فعالیت بدنی و استفاده از مکمل های آنتی اکسیدانی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرین هوازی و مکمل استویا روی فتوئین b، پنتراکسین ۳ أکثر

  دیابت یکی از دلایل اصلی مرگ و میر در کشورهای در حال توسعه است. از راه های پیشگیری از دیابت و جلوگیری از عوارض ناشی از آن، انجام فعالیت بدنی و استفاده از مکمل های آنتی اکسیدانی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرین هوازی و مکمل استویا روی فتوئین b، پنتراکسین ۳ و GDF-15 پلاسما و مقاومت به انسولین در موش‌های دیابتی نوع 1 بود. برای این منظور 25 موش دیابتی نوع یک به 5 گروه کنترل-سالم، کنترل دیابت، دیابت مکمل، دیابت تمرین و دیابت تمرین-مکمل تقسیم شدند. برنامه تمرینی رت ها برای مدت 65 روز، با سرعت 20 تا 30 متر بر دقیقه با شدت 10 تا 25 متر/دقیقه بود. دوز مصرفی استویا 250 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن به صورت گاواژ دریافت شد. کشتار موش‌ها 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی انجام و خونگیری انجام شد. جهت مقایسه بین گروه‌ها از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. بررسی تغییرات بین گروهی نشان داد که تفاوت معنی دار بین گروه‌ها برای فتوئین b، پنتراکسین ۳ و GDF-15 پلاسما وجود دارد (001/0p <). بررسی تغییرات بین کروهی نشان داد که فتوئین B و GDF-15 افزایش معنی دار و پنتراکسین کاهش معنی دار در گروه سالم نسبت به گروه دیابتی داشتند (001/0p <). همچنین بین گروه کنترل دیابت با گروه های تمرین مکمل و تمرین تفاوت معنی دار بین همه شاخص ها وجود داشت (001/0p <). نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرین هوازی و مکمل استویا میتوانند باعث کاهش مقاومت به انسولین، فتوئین b و GDF-15 و افزایش پنتراکسین ۳ در موش‌های دیابتی نوع 1 شوند. این بهبودها در گروهی که تمرین و مکمل را به طور همزمان مصرف کرده بودند، بیشتر بود. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  30 - مقایسه اثر هشت هفته تمرین استقامتی در صبح و عصر بر آسپروسین، لپتین، مقاومت انسولینی و شاخص اشتها در مردان چاق غیرورزشکار
  بهمن زاده هندیجانی صدیقه حسین پور دلاور محمد کریمی مهران قهرمانی
  10.22034/ascij.2023.1999845.1558
  سیگنال¬های سیری-گرسنگی، ساعت¬های ریتمی در بافت¬های محیطی را از طریق در دسترسی به بسیاری از درشت¬مغذی¬ها در گردش خون، تنظیم می‌کند. هدف این تحقیق، مطالعه اثر هشت هفته تمرینات استقامتی در دو نوبت صبح و عصر بر سطوح سرمی آسپروسین، لپتین، مقاومت انسولینی و شاخص اشتها در مردا أکثر

  سیگنال¬های سیری-گرسنگی، ساعت¬های ریتمی در بافت¬های محیطی را از طریق در دسترسی به بسیاری از درشت¬مغذی¬ها در گردش خون، تنظیم می‌کند. هدف این تحقیق، مطالعه اثر هشت هفته تمرینات استقامتی در دو نوبت صبح و عصر بر سطوح سرمی آسپروسین، لپتین، مقاومت انسولینی و شاخص اشتها در مردان چاق غیرورزشکار بود. در این مطالعه نیمه تجربی، 36 مرد جوان چاق غیرورزشکار با میانگین سن 3/3 ± 4/25 سال، وزن 7/7 ± 3/98 کیلوگرم و شاخص توده بدن 2/1 ± 8/31 کیلوگرم بر مترمربع، به صورت هدفمند و در دسترس به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. آزمودنی¬ها بطور تصادفی به سه گروه مساوی شامل؛ کنترل، تمرین صبح و تمرین عصر تقسیم شدند. پروتکل تمرینات استقامتی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و با شدت 60 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب اجرا شد. قبل و پس از دوره تمرین، خونگیری در شرایط 10 ساعت ناشتایی شبانه انجام گردید. داده¬ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و در سطح معناداری 05/0 >p تجزیه و تحلیل شد. هشت هفته تمرینات استقامتی منجر به کاهش معنادار آسپروسین (0001/0= p)، لپتین (02/0=p )، انسولین (0001/0=p )، گلوکز (0001/0=p )، مقاومت انسولینی (0001/0=p ) و شاخص اشتها (001/0= p) گردید. آزمون تعقیبی توکی نشان داد در مقایسه با گروه کنترل، تمرین عصر اثر بیشتر و معنادارتری بر همه‌ی متغیرهای ذکر شده دارد. به نظر می‌رسد تمرینات استقامتی در دو نوبت صبح و عصر می تواند اثرات مثبتی بر وضعیت آسپروسین، لپتین، مقاومت انسولینی و شاخص اشتها داشته باشد. با این حال، به نظر می‌رسد تمرینات در نوبت عصر اثرات مثبت بیشتری بر این عوامل داشته باشد. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  31 - تاثیر تمرین مقاومتی بر بیان مولکول های چسبان سلولی و RAGE در بطن چپ رت های دیابتی شده توسط رژیم غذایی پرچرب و STZ
  محمدرضا باقری افسریه ای عبدالعلی بنائی فر سجاد ارشدی شهرام سهیلی
  10.22034/ascij.2023.2000361.1559
  کاردیومیوپاتی دیابتی (DCM) یک شرایط پاتوفیزیولوژیک است که در پاسخ به دیابت اتفاق می افتد و به نارسایی قلبی منجر می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین مقاومتی بر بیان ژن ICAM-1, VCAM-1, RAGE در بطن چپ رت های چاق دیابتی نوع 2 بود. در این مطالعه تجربی، 14 سر موش نر ص أکثر

  کاردیومیوپاتی دیابتی (DCM) یک شرایط پاتوفیزیولوژیک است که در پاسخ به دیابت اتفاق می افتد و به نارسایی قلبی منجر می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین مقاومتی بر بیان ژن ICAM-1, VCAM-1, RAGE در بطن چپ رت های چاق دیابتی نوع 2 بود. در این مطالعه تجربی، 14 سر موش نر صحرایی نژاد ویستار (10±220 گرم) دیابتی شده توسط رژیم غذایی پر چرب و تزریق STZ به طور تصادفی به دو گروه کنترل و مقاومتی تقسیم شدند. پروتکل تمرینی به مدت 6 هفته به تعداد 5 جلسه در هفته در قالب 3 ست با 5 تکرار در هر ست انجام گرفت. فواصل استراحت بین ست ها و تکرارها در هر ست به ترتیب 90 و 30 ثانیه بود. همه موش ها 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی تشریح شدند. از آزمون آماری تی مستقل جهت مقایسه متغیرها در سطح معنی داری آلفای کمتر از 5 صدم استفاده شد. تمرین مقاومتی به تغییر معنی داری در بیان ICAM-1 (237/0 = P)،VCAM-1 (295/0 = P) و RAGE (561/0 = P) در مقایسه با گروه کنترل منجر نشد. با این حال به کاهش معنی دار گلوکز و مقاومت انسولین و افزایش معنی دار انسولین سرم منجر شد(001/0 = P). بر پایه یافته های مطالعه حاضر، تمرینات تناوبی در غیاب تغییر بیان ICAM-1، VCAM-1 و RAGE در بطن چپ با بهبود نیمرخ گلیسیمیک و مقاومت انسولین در رت های دیابتی نوع 2 همراه است. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  32 - Synergistic Effects of Aerobic Training and Capsaicin on Visceral Adipose Tissue SIRT1 Gene Expression and Insulin Resistance in Rat Fed a High-Fat Diet.
  Elham Heydarzadeh Ahmad Abdi Masoomeh Alsadat Mirshafaei Rostam Abdi
  10.30486/epp.2022.1966179.1001
  Background: Metabolic dysregulation may cause tissue damage in obesity-related diseases. The effects of SIRT1 on metabolism may provide a therapeutic target for treating obesity-related diseases. This study aimed to investigate the effects of aerobic training and Capsai أکثر

  Background: Metabolic dysregulation may cause tissue damage in obesity-related diseases. The effects of SIRT1 on metabolism may provide a therapeutic target for treating obesity-related diseases. This study aimed to investigate the effects of aerobic training and Capsaicin (Cap) on visceral adipose tissue SIRT1 gene expression and insulin resistance in rats fed a high-fat diet (HFD).Methods: 40 male Wistar rats were fed a normal diet (ND, n = 8) or HFD (n = 32) for 8 weeks. After 8 weeks, all rats were divided into five groups: ND, HFD, high-fat diet-training (HFDT), high-fat diet-capsaicin (HFDCap), and high-fat diet-training-capsaicin (HFDTCap). Training groups performed a progressive aerobic running program (at 15-25 m/min, 30-60 min/day, and 5 days/week) on a motor-driven treadmill for eight weeks. Capsaicin (4 mg/kg/day) was administered orally, by gavage, once a day.Results: This study showed that SIRT1 expression decreased and HOMA-IR increased in the HFD group compared to the ND group. Also, the expression of SIRT1 in HFDT, HFDCap, and HFDTCap groups significantly increased compared to HFD. The expression of SIRT1 in HFDTCap also significantly increased compared to HFDT and HFDCap groups. There was a significant decrease in HOMA-IR levels in all experimental groups.Conclusion: Possibly, eight weeks of progressive training combined with capsaicin administration has an effect on the glucose homeostasis of HFD rats by increasing the expression of SIRT1 and decreasing HOMA-IR. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  33 - Protective Effect of aerobic exercise training along with hydroalcoholic cinnamon extract on inflammatory indicators and oxidative stress in rats fed a high-fructose drink
  Fatemeh Hosseini Rostam Abdi Fatemeh Noori Ghasem  Torabi Pelet Kale Ahmad Abdi
  Background: Inflammatory indicators and oxidative stress play an important role in insulin resistance. The aim of this study was to investigate the effect of aerobic training with cinnamon extract on inflammatory indicators and oxidative stress in rats fed a high-fructo أکثر

  Background: Inflammatory indicators and oxidative stress play an important role in insulin resistance. The aim of this study was to investigate the effect of aerobic training with cinnamon extract on inflammatory indicators and oxidative stress in rats fed a high-fructose drink. Methods: Thirty-six Wistar male rats divided into groups: control (n=9), aerobic exercise (n=9), cinnamon extract (n=9), and aerobic exercise –cinnamon extract (n=9). Insulin-resistance status induced by %10 fructose solutions. Exercise groups subjected to a 5-day per week aerobic exercise program (with 75-80% VO2max) for 8 weeks. Extract groups subjected was Injected 200 mg/kgBW/day cinnamon extract. Data were analyzed using one-way ANOVA and statistical significance was set at p<0/05. Results: The results showed that aerobic training with or without extract caused to a significant decrease in serum TNF-α, IL-6 and CRP (p<0/05). Indeed, in all three experimental groups, SOD and GPX increased significantly compared to control (P<0.05). MDA levels also decreased significantly in experimental groups compared to control group (P<0.05). Conclusion: Results of this study indicated that aerobic exercise and cinnamon reduced inflammatory indicators and oxidative stress in rats fed a high-fructose drink. Also, cinnamon extract with aerobic exercise has a greater effect on these indicators. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  34 - تأثیر 8 هفته تمرین هوازی بر سطوح مایونکتین سرمی و مقاومت به انسولین در زنان چاق و دارای اضافه وزن
  عبدالرضا کاظمی خاطره نادری پور
  چاقی با بیماری‌های قلبی عروقی، سندروم متابولیک و دیابت و مقاومت به انسولین مرتبط است. مایونکتین، مایوکاینی است که بیشتر از عضله اسکلتی ترشح و با چاقی ارتباط معکوس دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرین هوازی بر سطوح مایونکتین و مقاومت به انسولین در زنان چاق و دا أکثر

  چاقی با بیماری‌های قلبی عروقی، سندروم متابولیک و دیابت و مقاومت به انسولین مرتبط است. مایونکتین، مایوکاینی است که بیشتر از عضله اسکلتی ترشح و با چاقی ارتباط معکوس دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرین هوازی بر سطوح مایونکتین و مقاومت به انسولین در زنان چاق و دارای اضافه وزن می‌باشد. 21 زن چاق به دو گروه تمرین (11) و کنترل (10) تقسیم بندی شدند. برنامه تمرین ورزشی شامل 8 هفته،تمرین هوازی شامل 30 دقیقه دویدن با 50 تا 70 درصد حداکثر ضربان قلب بود. در دو هفته اول با 50 درصد، دو هفته دوم با 60، دو هفته سوم با 65 و دو هفته آخر با 70 درصد ضربان بود.48 ساعت قبل از شروع و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی خون‌گیری انجام و سطوح مایونکتین سرمی، گلوکز و انسولین اندازه گیری شد. از آزمون تحلیل کوواریانس برای بررسی تفاوت بین گروهی استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها با نرم افزار SPSS نسخه 21 انجام گرفت. سطوح مایونکتین در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل افزایش نشان داد اما معنیدار نبود) 08/0P=)، همچنین سطوح مقاومت به انسولین در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌دار نشان داد (006/0 P=).نتایج پژوهش که تمرین استقامتی سبب افزایش مایونکتین سرمی و کاهش مقاومت انسولین گردید. از طرف دیگر با توجه به نقش مایونکتین در افزایش جذب اسیدهای چرب، تمرینات ورزشی میتوانند نقش قابل توجهی در کاهش بیماریهای مرتبط با چاقی و ایفا کنند، بر اساس پژوهش حاضر، این تأثیر تا حدودی به نقش مایونکتین مرتبط است. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  35 - مقایسه تاثیر تمرینات HIRT و تمرینات TRT بر سطح سرمی آیریزین و شاخص مقاومت به انسولین در مردان دارای اضافه وزن شهر همدان
  مجید خان بابایی نوا سید وحید فاضلیان سلمان لطفی
  هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر تمرینات مقاومتی با شدت بالا (HIRT) و تمرینات مقومتی سنتی (TRT) بر سطح سرمی آیریزین و شاخص مقاومت به انسولین در مردان دارای اضافه وزن شهر همدان بود. در این پژوهش36 مرد دارای اضافه وزن که شاخص توده بدنی بالای 24 داشتند به عنوان نمونه انتخاب أکثر

  هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر تمرینات مقاومتی با شدت بالا (HIRT) و تمرینات مقومتی سنتی (TRT) بر سطح سرمی آیریزین و شاخص مقاومت به انسولین در مردان دارای اضافه وزن شهر همدان بود. در این پژوهش36 مرد دارای اضافه وزن که شاخص توده بدنی بالای 24 داشتند به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی ساده به سه گروه کنترل تمرینات HIRT و تمرینات TRT تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تمرینات TRT ،تمرینات مقاومتی با شدت 70 درصد یک تکرار بیشینه و گروه تمرینات HIRT یک پروتکل تمرینی هشت هفته ای مقاومتی با شدت 85 درصد یک تکرار بیشنیه انجام دادند. قبل و بعد از انجام تمرینات، آیریزین ،شاخص مقاومت به انسولین ، اندازه دوره کمر،گلوکز ناشتا ، انسولین ناشتا و شاخص توده بدنی آزمودنی ها اندازه گیری شده و نتایج با استفاده از تحلیل واریانس یکطرفه و در صورتی معنی داری با استفاده از تست تعقیبی توکی بررسی شد. نتایج پژوهش نشان داد تمرینات مقاومتی باشدت بالا (HIRT) باعث تغییرات معنی دار در آیریزین (P<0.05) و شاخص مقاومت به انسولین شد(P<0.05) اما این تغییرات در گروه تمرینات سنتی(TRT) معنی دار نبود(P>0.05). هر دو شیوه تمرینی نسبت به گروه کنترل باعث ایجاد تغییراتی در میزان آیریزین سرم و شاخص مقاومت به انسولین مردان دارای اضافه وزن شدند اما تمرینات مقاومتی با شدت بالا تاثیر بیشتری نسبت به تمرینات سنتی بر تغییر میزان آیریزین سرم و شاخص مقاومت به انسولین مردان دارای اضافه وزن دارد. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  36 - تأثیر 8 هفته تمرین هوازی بر سطوح مایونکتین سرمی و مقاومت به انسولین در زنان چاق و دارای اضافه وزن
  خاطره نادری پور عبدالرضا کاظمی
  چاقی با بیماری‌های قلبی عروقی، سندروم متابولیک و دیابت و مقاومت به انسولین مرتبط است. مایونکتین، مایوکاینی است که بیشتر از عضله اسکلتی ترشح و با چاقی ارتباط معکوس دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرین هوازی بر سطوح مایونکتین و مقاومت به انسولین در زنان چاق و دا أکثر

  چاقی با بیماری‌های قلبی عروقی، سندروم متابولیک و دیابت و مقاومت به انسولین مرتبط است. مایونکتین، مایوکاینی است که بیشتر از عضله اسکلتی ترشح و با چاقی ارتباط معکوس دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرین هوازی بر سطوح مایونکتین و مقاومت به انسولین در زنان چاق و دارای اضافه وزن می‌باشد. 21 زن چاق به دو گروه تمرین (11) و کنترل (10) تقسیم بندی شدند. برنامه تمرین ورزشی شامل 8 هفته،تمرین هوازی شامل 30 دقیقه دویدن با 50 تا 70 درصد حداکثر ضربان قلب بود. در دو هفته اول با 50 درصد، دو هفته دوم با 60، دو هفته سوم با 65 و دو هفته آخر با 70 درصد ضربان بود.48 ساعت قبل از شروع و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی خون‌گیری انجام و سطوح مایونکتین سرمی، گلوکز و انسولین اندازه گیری شد. از آزمون تحلیل کوواریانس برای بررسی تفاوت بین گروهی استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها با نرم افزار SPSS نسخه 21 انجام گرفت. سطوح مایونکتین در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل افزایش نشان داد اما معنیدار نبود) 08/0P=)، همچنین سطوح مقاومت به انسولین در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌دار نشان داد (006/0 P=).نتایج پژوهش که تمرین استقامتی سبب افزایش مایونکتین سرمی و کاهش مقاومت انسولین گردید. از طرف دیگر با توجه به نقش مایونکتین در افزایش جذب اسیدهای چرب، تمرینات ورزشی میتوانند نقش قابل توجهی در کاهش بیماریهای مرتبط با چاقی و ایفا کنند، بر اساس پژوهش حاضر، این تأثیر تا حدودی به نقش مایونکتین مرتبط است. تفاصيل المقالة