بررسی توان های گردشگری روستایی و موانع توسعه آن در شهرستان لاهیجان
محورهای موضوعی : مطالعات برنامه ریزی شهری و منطقه ای
نورالدین عظیمی
1
(دانشیار گروه شهرسازی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران)
غزل علیدوست
2
(دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی شهرسازی - برنامه ریزی منطقه‌ای، دانشگاه گیلان، رشت، ایران)
کلید واژه: توان‌های گردشگری روستایی, موانع گردشگری روستایی, جاذبه‌های طبیعی و فرهنگی, شهرستان لاهیجان,
چکیده مقاله :
همزمان با گسترش سهم فعالیت‌های توریسم در اقتصاد جهانی، گردشگری در مناطق روستایی بعنوان مکانیسمی برای تنوع بخشی به اقتصاد جوامع روستایی مورد توجه برنامه‌ریزان و حکومت‌های محلی قرار گرفته است. با توجه به موقعیت مناسب طبیعی و وجود زمینه‌های فرهنگی متنوع در شهرستان لاهیجان، مقاله حاضر تلاش می‌کند به شناسایی توان‌ها و پتانسیل‌های گردشگری روستایی در این منطقه یپردازد. روش کلی این تحقیق توصیفی- تحلیلی است و داده‌های مورد استفاده در آن عمدتاً از روش‌های اسنادی و میدانی (مصاحبه عمیق) بدست آمده است. در این تحقیق توان‌های گردشگری روستایی در هفت دهستان شهرستان لاهیجان (رودبنه، شیرجوپشت، لفمجان، بازکیاگوراب، آهندان، لیالستان و لیل) مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج یافته‌ها نشان می‌دهد که در سطح شهرستان لاهیجان مجموعاً 14 نوع جاذیه گردشگری وجود دارد که در سطح هفت دهستان و 28 روستا توزیع شده اند. از میان هفت دهستان این شهرستان، دهستان لیل برخوردارترین آنها محسوب می‌شود و از میان آبادی‌ها، روستاهای سرچشمه، چی‌چی نیکوتی، شیخانبر، آزارستان و بالابیجارانکیش دارای بیشترین تعداد جاذبه گردشگری هستند. وجود جنگل‌های کوهپایه‌ای، طبیعت بکر، رودخانه ها، تپه ماهورهای پوشیده از باغات چای، مزارع برنج، فعالیت‌های کوهنوردی، تپه‌نوردی، ماهیگیری و زیارت‌گاههای مذهبی از مهمترین جاذبه های گردشگری روستایی در این منطقه هستند. در این مقاله همچنین ضمن شناسایی موانع و مشکلات گردشگری در نقاط روستایی، راهبردهای پیشنهادی برای رفع این موانع و توسعه گردشگری روستایی در شهرستان لاهیجان ارائه می‌شود.
Along with the expansion of the share of tourism activities in global economy, tourism in rural areas has become a mechanism for the revival of rural communities and is supported by local and federal governments. Considering the natural situation and the existence of diverse cultural context in Lahijan Region, this paper tries to identify the potentials of rural tourism in this region. The main research method in this research is content analysis and the utilized data come mainly from documents and field-based methods (deep interview). In this research, we investigate the capabilities of rural tourism in seven rural districts of Lahijan (Roodbaneh, Shirjoiposht, Lafmajan, Baskiagorub, Ahandan, Lialistan and Lil). The results of the findings show that there are 14 types of tourism attractions in Lahijan Rejion which have been distributed in seven Dehestans (Rural District) and 28 villages. Of the seven Dehestans of Lahijan Shahrestan, Lil is considered to be the most important one, and among the villages, Sarcheshmeh, Chichi-Nikoti, Sheikhanber, Azarestan and Balaji Jarankish villages are the most important villages to develop tourism activities. The existence of foothill forests, nature, rivers and hills covered with tea gardens and rice fields, hiking, fishing, and religious shrines are the most important attractions of rural tourism in the study area. Finally, the paper identifies the barriers and problems of tourism activities in rural areas, and proposes strategies for the development of rural tourism in Lahijan Region.
Alizadeh, K., (2003). The Effects of Tourists' Presence on EnvironmentalR in Torqabeh District of Mashhad Shahrestan. Geographical Research Quaternary, Vol. 35 (1) 17-28.
Azmi, A., Eimani, B. and MohammadJani, M., (2010). Vakilabad village residents' perspective on the Usefulness of Tourism for Local People. Journal of Geography and Environmental Planning. Vol. 21 (4) 23-34.
Budget and Planning Organization of Guilan Province (2016). Economic, Social and Cultural Report of Guilan Province. Deputy of Budget and Plan Coordination, Rasht.
Ghaderi, E., (2004). Role of Rural Tourism in rural Development. Phd Dissertation of Geography and Planning, Tarbiat Modarres University, Tehran.
Ghasemi, I., (2009). Physical Planning of Rural Tourism Areas. Human Sciences and Social studies Research Institute of Jihad Daneshghahi.
Lahijan Governor Offics, Agriculture Economy Special Zone Report of Lahijan, Statistics and Information Deputy Lahijan Governor Office, Lahijan.
Mahdavie, M., Ghadiri, M. & Ghahraman, N., (2008). Tourism Impact on Rural Tourism: Kan Sologhan Villagers’ Perspective, Journal of Village and Development, Vol. 11(2) 23-34.
Mirkatoli, J. & Mas, G., (2010). A Study of the status of Rural Tourism and its Role in the Development of Handicrafts in the Astarabad District, Gorgan, Urban Regional Studies and Research, Vol. 2(7), 137-154.
Moradnejadi, H. & Nazari, S., (2003). Tourism and Rural Tourism in Iran, Journal of Jihad, Vol. 20(256) 17-33.
Planning Deputy of Guilan Governance, (2007). Statistical Yearbook of Guilan Province, Guilan Governorate, Tehran, Statistical Centre of Iran.
Rezvani, A., (1995). Geography and Tourism Industry. First Edition, Tehran, Payam Nour Publication.
Roknaddin Eftkhari, A. & Gaderi, E. (2002). Role of Tourism in Rural Development (Criticism and Analysis of Theoretical Frameworks). Modarres Quaternary, Vol. 6 (123) 65-82.
Roknaddin Eftkhari, A., and Mahdavi, D., (2006). Rural Tourism Development Strategies Using SWOT Model: Small Lavasan Village. The Journal of Spatial Planning, Vol. 10(2) 1-31.
Roknaddin Eftkhari, A., Mahdavi, D. and poortaheri, M. (2010). Assessing Tourism Sustainability in Iran's Historic-Cultural Villages, Emphasizing the Paradigm of Sustainable Tourism Development. Tourism Studies Quaternary, Vol. 4 (32-43).
Roknaddin Eftkhari, A., Mahdavi, D. and Poortaheri, M. (2010). Localization Process Indicators of Sustainable Development of Rural Tourism in Iran. Journal of Rural Research, Vol. 4(76)35-46.
Saei,O., (2009). Lahijan Special economic Zone. Journal Free Zone, No. 153, pp.42-75.
Salehifar, M., (2011). Rural Tourism. First edition, Tehran, Katibeh Publication
Sharifzadeh, A., & Moradnejadi, H., (2002). Sustainable Development and Rural Tourism. Journal of Jihad, Vol. 20No. 250-251.
Zarrabi, A., Rakhshaninasabm H.R. and Aghaziarati, M., (2006). Rating and Planning of Spatial Development of Ecotourism Powers of Sistan and Baluchestan Province. Proceeding of 2nd Geography Conference, pp (2-17), Islamic Azad University of Najafabad, Najafabad.
Akca, H. (2006). Assessment of rural tourism in Turkey using SWOT analysis. Journal of Applied Sciences, 6(3), 2837- 2839
Dewi, Y and L, Ketut. (2014): Modeling the relationships between tourism sustainable factor in the traditional village of poncasari,procedia-Social and behavioral sciences,135, 57- 63
Falak , Sh and Ch, Lomay and Y, Alvin.(2014): A repositioning strategy for rural tourism in Malaysia, Procardia _ social and behavior sciences, 144, 412- 415.
Font, X., 7 Ahjem, T.E. (1999). Searching for a balance in tourism development strategies. International Journal of Contemporary Hospitality Management,11(2/3)73- 77.
Greffe, X. (1993). Rural Tourism a Lever for Economic and Social Development, Channel View Publication, Clevedon, 22- 40.
Sharpley, R. (2002). Rural Tourism and the Challenge of Tourism Diversification: the Case of Cyprus, Tourism Management, 23(3), 233- 244.
Tiany, Y., & Yongguang, Z. (2007). Community, governments and external capitals in China’s rural cultural tourism: A comparative study of two adjacent villages. Journal of Tourism Management, 28(1), 96- 107.
Wanda Georg, E and M , Heather and G, Reid Donald.(2009): Rural Tourism Development Localism and Cultural Change, Publications: Buffalo, Toronto.
_||_