عوامل زیادی مثل انگیزش، خودکارآمدی میتوانند بر یادگیری دانش آموزان تأثیر بگذارند. در این باره، شواهد نشان داده که انگیزش یکی از عوامل مؤثر و مهم در بهبود عملکرد دانش آموزان است. پژوهش حاضر با هدف شناسایی نیمرخ انگیزشی دانش آموزان با استفاده از تحلیل مبتنی بر شخص و مقا چکیده کامل
عوامل زیادی مثل انگیزش، خودکارآمدی میتوانند بر یادگیری دانش آموزان تأثیر بگذارند. در این باره، شواهد نشان داده که انگیزش یکی از عوامل مؤثر و مهم در بهبود عملکرد دانش آموزان است. پژوهش حاضر با هدف شناسایی نیمرخ انگیزشی دانش آموزان با استفاده از تحلیل مبتنی بر شخص و مقایسه خودکارآمدی تحصیلی با توجه به این نیمرخها انجامگرفته است. این پژوهش یک مطالعه توصیفی- علی مقایسهای است. حجم نمونه شامل تعداد 211 نفر از جامعه آماری دانشآموز مقطع متوسطه دوره دوم بود که به روش نمونهگیری خوشهای تصادفی چندمرحلهای انتخاب شدند و مقیاس جهتگیری اهداف پیشرفت الیوت و مک گرگور (2001) و خودکارآمدی تحصیلی جینکس و مورگان (1999) را تکمیل نمودند. برای تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS از روش تحلیل خوشهای، تحلیل واریانس چند متغیری و آزمون تعقیبی توکی بهره گرفته شد. بر اساس نتایج حاصل از تحلیل خوشهای، چهار خوشه انگیزش برای دانش آموزان به دست آمد: 2/13 درصد در خوشه بی انگیزشی، 3/28 درصد در خوشه انگیزش سه گانه، 6/19 درصد در خوشه تبحرگرا-عملکردگرا و 8/38 درصد خوشه انگیزش چندگانه قرار گرفتند. خودکارآمدی تحصیلی خوشه بی انگیزشی (05/85M=)، کمتر از خوشه انگیزش سه گانه (53/90M=) بود، و بالاترین میانگین مربوط به خوشههای تبحرگرا-عملکردگرا (03/94M=) و انگیزش چندگانه (8/95M=) بود. یافتههای بهدستآمده میتواند به مسئولین حوزه آموزش کمک نماید تا با طراحی برنامههای مداخلهای تربیتی در ارتقا و یا حفظ انگیزش دانش آموزان، در طول سالهای تحصیلی اقدامات مؤثری را انجام دهند.
پرونده مقاله
هدف پژوهش حاضر آزمون نقش میانجیگری اهمالکاری تحصیلی در رابطه ی بین امیدواری با پیشرفت تحصیلی در دانشآموزان بود. شرکتکنندگان پژوهش 150 دانشآموز پسر پایه هشتم متوسطه اول بودند که به روش نمونهگیری تصادفی خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند. ابزار اندازهگیری پژوهش شامل چکیده کامل
هدف پژوهش حاضر آزمون نقش میانجیگری اهمالکاری تحصیلی در رابطه ی بین امیدواری با پیشرفت تحصیلی در دانشآموزان بود. شرکتکنندگان پژوهش 150 دانشآموز پسر پایه هشتم متوسطه اول بودند که به روش نمونهگیری تصادفی خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند. ابزار اندازهگیری پژوهش شامل پرسشنامه اهمالکاری سولومون و راثبلوم، پرسشنامه امیدواری اشنایدر و معدل دانشآموزان بود. آزمون مسیرهای مستقیم و غیرمستقیم مدل پژوهش، به ترتیب، با استفاده از روشهای مدل معادلات ساختاری و بوت استرپ انجام گرفت. یافتهها نشان داد که امیدواری و پیشرفت تحصیلی به ترتیب پیشایند و پیامد اهمال‎کاری تحصیلی در دانشآموزان هستند. همچنین، یافتهها نشان داد که اهمالکاری تحصیلی میانجیگر معنیدار رابطه امیدواری به پیشرفت تحصیلی است. یافتههای این پژوهش میتواند برای مشاوران مدارس، روانشناسان تربیتی و معلمین در کاهش مشکلات اهمالکاری و مشکلات تحصیلی دانشآموزان کمککننده باشد.
پرونده مقاله