اثر کودهای شیمیایی پتاسیمی و نیتروژنی بر عملکرد و ویژگی های وابسته به خوابیدگی برنج رقم گیلانه در رژیم های مختلف آبیاری، طی یک آزمایش مزرعه ای به صـورت کرت های دوبار خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار به مدت دو سال 1396 و 1397 در رشت بررسی شد. ع چکیده کامل
اثر کودهای شیمیایی پتاسیمی و نیتروژنی بر عملکرد و ویژگی های وابسته به خوابیدگی برنج رقم گیلانه در رژیم های مختلف آبیاری، طی یک آزمایش مزرعه ای به صـورت کرت های دوبار خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار به مدت دو سال 1396 و 1397 در رشت بررسی شد. عامل های آزمایشی شامل مدیریت آب در دو سطح غرقاب دایم و فاصله آبیاری 10 روز یک بار به عنوان عامل اصلی، کود نیتروژنی در سه سطح صفر، 60 و 120 کیلوگرم در هکتار به عنوان عامل فرعی و کود پتاسیمی در سه سطح صفر، 80 و 160 کیلوگرم در هکتار به عنوان عامل فرعی فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد دانه به میزان 3713 کیلوگرم در هکتار در تیمار غرقاب، کاربرد 120 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژنی و 80 کیلوگرم در هکتار کود پتاسیمی و کمترین عملکرد در دور آبیاری 10 روز و عدم مصرف دو نوع کود پتاسیمی و نیتروژنه معادل 634 کیلوگرم در هکتار را به دست داد. دور آبیاری 10 روز سبب کم شدن 40 درصدی گشتاور خمش میانگره 4 شد. با افزایش سطح کود پتاسیمی شاخص خوابیدگی میانگره 4 کاهش نشان داد که این اثر با افزایش محتوای سلولز به میزان 60 درصد در این میانگره بود. در همه سطوح کود نیتروژنه، افزایش مصرف کود پتاسیمی سبب کاهش شاخص خوابیدگی در میانگره های 3 و 4 گردید. دور آبیاری 10 روز، ارتفاع، گشتاور خمش میانگره، سلولز و همی سلولز و عملکرد را کاهش و شاخص خوابیدگی را افزایش داد اما در هر دو رژیم آبیاری با افزایش سطوح دو نوع کود اثر معکوس روی صفات فوق داشت.
پرونده مقاله
به منظور بررسی اثر رژیم های آبياري و مقادير اسيد هيوميک بر ویژگی های کمّی و کیفی بادام زميني، آزمايشی در مزرعه یکی از بادام کاران شهرستان آستانه اشرفیه استان گیلان به صورت یک بار خرد شده در قالب طرح پایه بلوک کامل تصادفي با سه تکرار در سال¬های زراعی 1397 و 1398 انجام گر چکیده کامل
به منظور بررسی اثر رژیم های آبياري و مقادير اسيد هيوميک بر ویژگی های کمّی و کیفی بادام زميني، آزمايشی در مزرعه یکی از بادام کاران شهرستان آستانه اشرفیه استان گیلان به صورت یک بار خرد شده در قالب طرح پایه بلوک کامل تصادفي با سه تکرار در سال¬های زراعی 1397 و 1398 انجام گرفت. تیمارهای آزمایش شامل رژیم آبیاری (ديم و نياز آبي 60، 80 و 100 درصد) به عنوان عامل اول (اصلی) و مقادير اسيد هيوميک (بدون کود، 3، 6 و 9 ليتر در هکتار) به عنوان عامل دوم (فرعی) بودند. نتايج پژوهش نشان داد که اثر متقابل آبياري و اسيد هيوميک بر عملکرد بيولوژيک و عملکرد غلاف و دانه معني دار بود. بيشترين عملکرد دانه در تيمار آبياري 100 و 80 درصد نياز آبي و با مصرف اسيد هيوميک 9 ليتر در هکتار به ترتيب با ميانگين 2562 و 2526 کيلوگرم در هکتار به دست آمد. عملکرد بيولوژيک در شرایط 80 و 100 درصد نياز آبی به ترتيب در 6714 و 6772 کيلوگرم در هکتار بود. بيشترين عملکرد بيولوژيک در مقادير مختلف اسيد هيوميک در تيمارهاي 9 ليتر در هکتار به مقدار 7436 کيلوگرم در هکتار مشاهده شد. عملکرد غلاف در تيمار 80 و 100 درصد نياز آبي به ترتيب در 2427 و 2435 کيلوگرم در هکتار بود. کمترين و بيشترين عملکرد غلاف در مقادير مختلف اسيدهيوميک به ترتيب در تيمارهاي بدون کود و 9 ليتر در هکتار با میانگین 1453 و 2706 کيلوگرم در هکتار بودند. تيمار 80 درصد نياز آبي گياه و مقدار اسید هیومیک مصرفی 9 لیتر در هکتار با ميانگين 745/5 کيلوگرم در هکتار، نسبت به سایر تيمارها، داراي بيشترين میزان بود. با توجه به نتایج پژوهش می توان مقدار مصرف 9 لیتر اسیدهیومیک در هکتار را با تأمین 80 درصد نیاز آبی به عنوان شرایط مناسب برای منطقه مورد مطالعه پیشنهاد نمود.
پرونده مقاله