XML
-
-
فهرست مقالات
-
دسترسی آزاد مقاله
1 - ارزیابی زراعی و اقتصادی کشت مخلوط گلرنگ (.Carthamus tinctorius L) و نخود (.Cicer arietinium L) تحت شرایط کاربرد عناصر ریزمغذی
یاسر اسماعیلیان محمد بهزاد امیریامروزه، کشت مخلوط به عنوان راهبرد کلیدی کشاورزی پایدار در راستای افزایش بهره وری استفاده از منابع محیطی، کاهش خسارت تنش های محیطی و بهبود درآمد مزرعه مورد توجه و استقبال محققین و کشاورزان قرار گرفته است. بدین منظور، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های ک چکیده کاملامروزه، کشت مخلوط به عنوان راهبرد کلیدی کشاورزی پایدار در راستای افزایش بهره وری استفاده از منابع محیطی، کاهش خسارت تنش های محیطی و بهبود درآمد مزرعه مورد توجه و استقبال محققین و کشاورزان قرار گرفته است. بدین منظور، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی مجتمع آموزش عالی گناباد اجرا شد که در آن، عامل اصلی شامل الگوهای کشت مخلوط 25% گلرنگ + 75% نخود، 50% گلرنگ + 50% نخود، 75% گلرنگ + 25% نخود، 100% گلرنگ + 100% نخود و کشت خالص این دو گیاه و عامل فرعی شامل تیمارهای شاهد (عدم محلول پاشی) و محلول پاشی سه در هزار آهن و روی بودند. نتایج این تحقیق نشان داد که بیشترین تعداد شاخه جانبی (5/10) و طبق در بوته (5/22) گلرنگ به ترتیب از تیمارهای کشت مخلوط 25% گلرنگ +75% نخود و 50% گلرنگ + 50% نخود حاصل شد و بیشترین عملکرد دانه (2070 کیلوگرم در هکتار) از کشت خالص به دست آمدند. تعداد شاخه جانبی، تعداد طبق، وزن هزار دانه و عملکرد دانه گلرنگ در نتیجه مصرف کودهای ریزمغذی افزایش داشت. ارتفاع بوته (4/26 سانتی متر) و عملکرد دانه نخود (1739 کیلوگرم در هکتار) در کشت خالص بالاترین مقدار را نشان داد در حالی که بیشترین تعداد غلاف (9/31) و تعداد دانه در بوته (2/22) از کشت مخلوط 25% گلرنگ + 75% نخود حاصل شد. عناصر ریزمغذی موجب بهبود ارتفاع بوته، تعداد غلاف، طول غلاف و تعداد دانه در بوته نخود شدند. نسبت برابری زمین بین 12/1 تا 52/1 متغیر بود. شاخص تغییرات کارآیی مصرف آب نیز در کشت مخلوط نسبت به کشت خالص بیشتر بود و بالاترین مقادیر (31/1) از تیمار 75% گلرنگ + 25% نخود به دست آمد. شاخص غالبیت نشان دهنده چیرگی گیاه گلرنگ بر نخود بود. تمامی تیمارهای کشت مخلوط به جز الگوی 100% گلرنگ + 100% نخود، افزایش واقعی عملکرد را نشان دادند. بیشترین میزان شاخص سودمندی کشت مخلوط (51/0) از تیمار 25% گلرنگ + 75% نخود حاصل شد، درحالی که شاخص های مزیت پولی (26454751) و مجموع ارزش نسبی (44/1) در کشت مخلوط 100% گلرنگ + 100% نخود بالاتر بود. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
2 - پاسخ سه ژنوتیپ گندم (.Triticum aestivum L) به کود زیستی فلاویت و گوگرد در استان مازندران
علی جباری ناصر لطیفی مجتبی محمودی ابوالفضل فرجی محمدرضا داداشیبه منظور بررسی اثرات کود زیستی و گوگرد بر عملکرد و صفات فیزیولوژیک سه رقم گندم، آزمایشی در سال زراعی 96-95 در دو ایستگاه تحقیقات زراعی قراخیل و بایع کلا استان مازندران، انجام شد. آزمایش در دو سطح کود زیستی فلاویت و سه سطح گوگرد به صورت آزمایش اسپیلت فاکتوریل در قالب طرح چکیده کاملبه منظور بررسی اثرات کود زیستی و گوگرد بر عملکرد و صفات فیزیولوژیک سه رقم گندم، آزمایشی در سال زراعی 96-95 در دو ایستگاه تحقیقات زراعی قراخیل و بایع کلا استان مازندران، انجام شد. آزمایش در دو سطح کود زیستی فلاویت و سه سطح گوگرد به صورت آزمایش اسپیلت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. تیمارهای گوگردی شامل صفر، 250 و 500 کیلوگرم در هکتار (به همراه تیوباسیلوس) و تیمارهای کود زیستی صفر و دو لیتر در هکتار (به صورت بذر مال) بودند که روی ارقام گنبد، احسان و تیرگان اعمال شدند. صفات مورد بررسی شامل، ارتفاع گیاه، شاخص سطح برگ، تعداد سنبله بارور، عملکرد دانه، وزن تر و خشک بوته و درصد پروتئین دانه گندم بودند. نتایچ نشان داد که کود زیستی فلاویت بر شاخص سطح برگ، وزن خشک بوته، تعداد سنبله بارور و عملکرد اثر معنی داری داشت و کاربرد دو لیتر کود زیستی سبب بهبود این صفات شد. بیشترین ارتفاع گیاه گندم در رقم تیرگان با دریافت دو کیلوگرم در هکتار کود زیستی فلاویت و 250کیلوگرم گوگرد بیشترین ارتفاع گیاه (7/117 سانتی متر) مشاهده شد. در هر سه رقم گنبد، احسان و تیرگان مصرف دو لیتر در هکتار فلاویت و 250 کیلوگرم گوگرد موجب افزایش وزن خشک گندم در مقایسه با شاهد (عدم مصرف کود زیستی فلاویت و گوگرد) گردید. رقم تیرگان با عملکرد 5298 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه گندم را در تیمار مصرف دو لیتر فلاویت و 250 کیلگرم گوگرد در هکتار تولید کرد. با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق، در مجموع می توان نتیجه گرفت در بین سه رقم مطالعه شده در مناطق مرکزی و شرقی استان مازندران، استفاده از 250 کیلوگرم گوگرد و کاربرد دو لیتر در هکتار کود زیستی فلاویت بیشترین عملکرد را در رقم تیرگان تولید می کند. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
3 - اثر نانوکودهای نیتروژن، فسفر و پتاسیم بر رشد و عملکرد دو رقم برنج (.Oryza sativa L)
سیدتقی ساداتی ولوجائی یوسف نیک‌نژاد هرمز فلاح داوود براری تاریمصرف بهینه کود در افزایش عملکرد برنج و سایر محصولات زراعی نقش کلیدی دارد. استفاده از نانوکودها می تواند گامی مؤثر در مصرف بهینه کود در سیستم های زراعی و دست یابی به کشاورزی پایدار باشد. اثر محلول‌پاشی نانوکودها و مقایسه آنها با کودهای شیمیایی رایج N.P.K بر صفات مورفولوژ چکیده کاملمصرف بهینه کود در افزایش عملکرد برنج و سایر محصولات زراعی نقش کلیدی دارد. استفاده از نانوکودها می تواند گامی مؤثر در مصرف بهینه کود در سیستم های زراعی و دست یابی به کشاورزی پایدار باشد. اثر محلول‌پاشی نانوکودها و مقایسه آنها با کودهای شیمیایی رایج N.P.K بر صفات مورفولوژیک، عملکرد و اجزای عملکرد برنج در دو سال زراعی 1395 و 1396 در شهرستان ساری، استان مازندران بررسی شد. آزمایش به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. عامل اصلی شامل دو رقم برنج (طارم محلی و شیرودی) و عامل فرعی تیمار کودی در 10 سطح شامل شاهد (بدون مصرف کود)، کودهای رایج نیتروژن (N)، فسفر (P)، پتاسیم (K) و کود کامل (NPK) و نانو کودهای: نیتروژن (Nano-N حاوی 17 درصد کلات نیتروژن)، فسفر (Nano-P حاوی 17 درصد کلات فسفر)، پتاسیم (Nano-K حاوی 27 درصد کلات پتاسیم) و کود کامل (Nano-NPK) و همچنین کاربرد همزمان NPK و Nano-NPK (NPK+Nano-NPK) بودند. نتایج نشان داد در هر دو رقم مورد بررسی، استفاده از کودهای رایج و نانوکودها از جمله کاربرد NPK و Nano-NPK صفات رویشی و عملکرد و اجزای عملکرد برنج را افزایش دادند. در اکثر سطوح کودی (کودهای نیتروژن، پتاسیم و کود کامل) در رقم طارم محلی و فسفر، پتاسیم و کود کامل در رقم شیرودی) استفاده از نانوکود در مقایسه با مصرف کود رایج اثر بهتری داشته و عملکرد شلتوک را افزایش دادند، هرچند این افزایش فقط در کاربرد Nano-NPK نسبت به NPK معنی دار بوده و در رقم طارم محلی و شیرودی به ترتیب برابر 54/22 و 12/10 درصد بود. از آنجایی که کاربرد کودهای شیمیایی برای به دست آوردن عملکرد مناسب در گیاهان انکارناپذیر است، از این رو استفاده از نانوکودها به ویژه تیمار Nano-NPK می تواند راهکار مناسبی برای بهینه کردن مصرف کود در مزارع برنج باشد. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
4 - اثر کودهای نیتروژن، فسفر و پتاسیم بر ویژگی‌های مورفوفیزیولوژیک و عملکرد دانه کینوا (.Chenopodium quinoa Willd)
حسین عبداله‌پور عنایت‌اله توحیدی‌نژاد امین پسندیپوراثر مقادیر مختلف کودهای نیتروژن، فسفر و پتاسیم بر خصوصیات مورفوفیزیولوژیک و عملکرد دانه رقم Titicaca کینوا، طی اجرای آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان در سال 1398 بررسی شد. هفت ترکیب کودی شامل عناصر نیتروژن، فسفر و پتاسی چکیده کاملاثر مقادیر مختلف کودهای نیتروژن، فسفر و پتاسیم بر خصوصیات مورفوفیزیولوژیک و عملکرد دانه رقم Titicaca کینوا، طی اجرای آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان در سال 1398 بررسی شد. هفت ترکیب کودی شامل عناصر نیتروژن، فسفر و پتاسیم (180:150:120، 150:125:100، 120:100:80، 90:75:60، 60:50:40، 30:25:20 N,P,K بر مبنای کیلوگرم در هکتار به همراه عدم کاربرد کود) و صفات مورد بررسی شامل از لحاظ ارتفاع بوته، تعداد شاخه جانبی، طول پانیکول، عملکرد دانه، وزن هزار دانه، محتوای رنگیزه های فتوسنتزی، شاخص سطح برگ، سرعت رشد محصول، پروتئین دانه و عناصر غذایی دانه بودند. نتایج نشان داد که اثر تیمار کود شیمیایی بر همه صفات اندازه گیری شده معنی دار گردید. بیشترین میانگین کلروفیل a، b، کلروفیل کل، کاروتنوئید، شاخص سطح برگ، سرعت رشد محصول و محتوای پروتئین دانه از کاربرد کودهای شیمیایی نیتروژن، فسفر و پتاسیم با ترکیب 120:100:80 کیلوگرم در هکتار حاصل شد، اما در مورد صفات کلروفیل a و شاخص سطح برگ اختلاف معنی داری با ترکیب 90:75:60 کیلوگرم در هکتار نداشت. در این مطالعه همچنین بیشترین تعداد شاخه جانبی، طول پانیکول، وزن هزار دانه و عملکرد دانه از ترکیب کودی 120:100:80 کیلوگرم در هکتار به دست آمد که در مورد صفات طول پانیکول و عملکرد دانه اختلاف معنی داری با ترکیب 90:75:60 کیلوگرم در هکتار نداشت. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که ترکیب کودهای نیتروژن، فسفر و پتاسیم با نسبت 90:75:60 کیلوگرم در هکتار منجر به حصول بیشترین عملکرد دانه کینوا و همچنین پرهیز از مصرف بی رویه کودهای شیمیایی در شرایط آب و هوایی مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان می شود. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
5 - شاخص‌های تحمل تنش خشکی در ارقام جدید کلزا (.Brassica napus L) در شرایط کاشت تأخیری
علی‌اکبر شفیقی محمدرضا اردکانی امیرحسین شیرانی‌راد مجتبی علوی فاضل فرناز رفیعیمحدودیت منابع آبی در مرحله پایانی فصل رشد گیاه کلزا یکی از مشکلات مهم تولید و توسعه این گیاه در مناطق نیمه خشک ایران می باشد. از این رو معرفی رقم متحمل و سازگار با این شرایط برای توسعه کشت این گیاه حایز اهمیت است. بنابراین، به منظور شناسایی و معرفی رقم مناسب کلزا در شرا چکیده کاملمحدودیت منابع آبی در مرحله پایانی فصل رشد گیاه کلزا یکی از مشکلات مهم تولید و توسعه این گیاه در مناطق نیمه خشک ایران می باشد. از این رو معرفی رقم متحمل و سازگار با این شرایط برای توسعه کشت این گیاه حایز اهمیت است. بنابراین، به منظور شناسایی و معرفی رقم مناسب کلزا در شرایط کشت تأخیری آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه پژوهشی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج در دو سال زراعی 95-1394 و 96-1395 اجرا شد. تیمار تاریخ کاشت در دو تاریخ 15 مهر (رایج) و 15 آبان (کشت تأخیری) در کرت های اصلی و ارقام کلزا شامل ES Hydromel،ES Alonso، ES Darko، ES Lauren و Ahmadi در کرت های فرعی در قرار داده شدند. به منظور معرفی رقم متحمل به تنش خشکی با استفاده از شاخص های تحمل تنش خشکی کرت های آزمایشی در دو شرایط آبیاری معمول (شاهد) و قطع آبیاری از مرحله گلدهی به بعد (تنش خشکی) قرار گرفتند. نتایج تجزیه مرکب داده ها نشان داد که کشت تأخیری باعث کاهش معنی‌دار درصد روغن و عملکرد روغن دانه کلزا شد. بیشترین میزان درصد روغن و عملکرد روغن به ترتیب با 61/41 درصد و 08/1381 کیلوگرم در هکتار مربوط به رقم ES Hydromel بود. همچنین، بر اساس شاخص های برگزیده این پژوهش شامل شاخص تحمل تنش، میانگین هندسی بهره وری و میانگین بهره وری، متحمل ترین رقم در هر دو شرایط کشت نرمال و کشت تأخیری، رقمES Hydromel و حساس ترین رقم در شرایط کشت نرمال ES Lauren و در شرایط کشت تأخیری رقم ES Darko بودند. نتایج تجزیه کلاستر نیز در تأیید این نتیجه منجر به تشکیل دو خوشه گردید که ارقام ES Darko، Ahmadi و ES Lauren در خوشه حساس و ارقام ES Hydromel و ES Alonso در خوشه متحمل قرار گرفتند. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
6 - بررسی فتوسنتز، عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ (.Carthamus tinctorius L) در پاسخ به تنش توأم شوری و خشکی در مرحله رشد رویشی
مرضیه اسماعیل‌زاده حسین بابازاده هرمزد نقوی علی صارمی غلامحسین شیراسماعیلیاین تحقیق به منظور بررسی پاسخ گلرنگ به تنش های شوری، خشکی و تنش همزمان شوری- خشکی و سهم هر یک در کاهش عملکرد، اجزای عملکرد و فتوسنتز گیاه انجام شد. بدین منظور آزمایشی به صورت کرت های یک بار خرد شده و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در اراضی مرکز آموزش کشاورزی کبوترآباد چکیده کاملاین تحقیق به منظور بررسی پاسخ گلرنگ به تنش های شوری، خشکی و تنش همزمان شوری- خشکی و سهم هر یک در کاهش عملکرد، اجزای عملکرد و فتوسنتز گیاه انجام شد. بدین منظور آزمایشی به صورت کرت های یک بار خرد شده و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در اراضی مرکز آموزش کشاورزی کبوترآباد اصفهان در سال های 95-1394 و 96-1395 اجرا شد. در این مطالعه گلرنگ بهاره رقم صفه در واکنش به چهار سطح شوری آب آبیاری (5/2، 5، 10 و 15 دسی زیمنس بر متر) و چهار سطح آبیاری (100، 80، 60 و 40 درصد ظرفیت مزرعه ای) در مرحله رشد رویشی این گیاه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش سطوح شوری و خشکی به طور معنی داری از میانگین اکثر صفات مورد بررسی کاسته شد، به طوری که شدیدترین تیمارهای خشکی (آبیاری بر اساس 40 درصد ظرفیت مزرعه) و شوری (15 دسی زیمنس بر متر) کمترین مقادیر صفات را به خود اختصاص دادند. با افزایش شوری، درصد روغن دانه کاهش یافت، لیکن این کاهش (4/7 درصد) فقط در بالاترین سطح شوری آب (15 دسی زیمنس بر متر) معنی دار بود. بالاترین سطح تنش همزمان خشکی و شوری موجب کاهش هر چه بیشتر عملکرد دانه (13/87 درصد کاهش) در مقایسه با بالاترین سطح هر یک از تنش های خشکی (40/71 درصد کاهش) و شوری (56/55 درصد کاهش) نسبت به تیمار شاهد (بدون تنش خشکی و شوری) شد و سهم تنش خشکی در مقایسه با تنش شوری در کاهش عملکرد (به ترتیب 40/71 و 56/55 درصد) به مراتب بیشتر بود. لذا، به طورکلی با در نظر گرفتن حداقل افت عملکرد دانه، آبیاری معادل 80 درصد ظرفیت مزرعه با شوری 5 دسی زیمنس بر متر در مرحله رشد رویشی تولید گلرنگ امکان پذیر می باشد. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
7 - تأثیر تنش خشکی و محلول‌پاشی با اسید آسکوربیک، اسید سالیسیلیک و متانول و فرسودگی پس از برداشت بر عملکرد دانه و بنیه بذور حاصله کلزا رقم Hyola401
سیداحمد کلانتراحمدی احمدعلی شوشی دزفولیبه منظور بررسی تاثیر تنش خشکی، محلول پاشی با اسید آسکوربیک، اسید سالیسیلیک و متانول و فرسودگی بذر پس از برداشت بر عملکرد دانه و بنیه بذر کلزا، دو آزمایش مجزا به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار بر روی گیاه مادری در شرایط مزرعه ای و به صورت ف چکیده کاملبه منظور بررسی تاثیر تنش خشکی، محلول پاشی با اسید آسکوربیک، اسید سالیسیلیک و متانول و فرسودگی بذر پس از برداشت بر عملکرد دانه و بنیه بذر کلزا، دو آزمایش مجزا به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار بر روی گیاه مادری در شرایط مزرعه ای و به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با توجه به شرایط انبارداری انجام گردید. در شرایط مزرعه ای فاکتور اصلی در سه سطح شامل آبیاری پس از 60 میلی متر تبخیر از تشتک به عنوان شاهد (آبیاری مطلوب)، قطع آبیاری در مرحله گلدهی و قطع آبیاری در مرحله خورجین دهی و عامل فرعی نیز در 10 سطح، شامل (اسید آسکوربیک با غلظت 100، 200 و 300 میلی گرم در لیتر، سالیسیلیک اسید با غلظت 100، 200 و 300 میکرومول، متانول با غلظت 10، 20 و 30 درصد حجمی، و شاهد به صورت محلول پاشی با آب مقطر) بودند. بذور حاصل از گیاه مادری نیز در شرایط بدون انبارداری (شاهد) و یک ماه انبارداری در دمای 40 درجه سلسیوس مورد ارزیابی قرار گرفتند. کاربرد اسید آسکوربیک (300 میلی گرم در لیتر) در شرایط آبیاری مطلوب موجب افزایش عملکرد دانه به میزان 29 درصد نسبت به عدم کاربرد مواد مؤثر بر رشد در شرایط آبیاری مطلوب گردید. اثر تیمارهای مزرعه ای گیاه مادری بر وزن ریشه چه، وزن ساقه چه، سرعت جوانه زنی روزانه، متوسط جوانه زنی روزانه، شاخص وزنی قدرت بذر و کارایی استفاده از ذخایر تحت شرایط بدون انبارداری و یک ماه انبارداری معنی دار بودند. قطع آبیاری گیاه مادری، کاهش وزن ریشه چه و ساقه چه را هم در شرایط انبارداری و هم بدون انبارداری به دنبال داشت. در شرایط بدون انبارداری و یک ماه انبارداری بیشترین درصد جوانه زنی از کاربرد 300 میلی گرم در لیتر اسیدآسکوربیک در شرایط آبیاری مطلوب حاصل شد. در شرایط یک ماه انبارداری نیز حداقل درصد جوانه زنی مربوط به عدم کاربرد مواد مؤثر بر رشد و قطع آبیاری در مرحله گلدهی بود. تحت شرایط یک ماه انبارداری بذور حاصل از گیاهان مادری محلول پاشی شده با اسید آسکوربیک در تمام تیمارهای آبیاری از شاخص وزنی قدرت بذر بیشتری برخوردار بودند. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
8 - اثر رژیم‌های قطع آبیاری بر ارقام سیب‌زمینی (.Solanum tuberosum L) در شرایط اقلیمی اردبیل
آتوسا شفارودی مهناز شریفی عبدالقیوم قلی‌پوری برومند صلاحی محمدباقر عالیزادهانتخاب رقم های متحمل به تنش آبی، در مناطقی با کمبود بارندگی از اهمیت بیشتری برخوردار است. در این راستا، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده با سه تکرار، 5 رقم سیب زمینی و سه رژیم آبیاری در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در دو سال 95-1394 در مرکز تحقیقات کشاورزی اردبیل اجرا ش چکیده کاملانتخاب رقم های متحمل به تنش آبی، در مناطقی با کمبود بارندگی از اهمیت بیشتری برخوردار است. در این راستا، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده با سه تکرار، 5 رقم سیب زمینی و سه رژیم آبیاری در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در دو سال 95-1394 در مرکز تحقیقات کشاورزی اردبیل اجرا شد. عوامل آزمایش شامل سه رژیم آبیاری: آبیاری کامل (با تأمین 100 درصد نیاز آبی) به عنوان شاهد و قطع آبیاری 15 و 30 روزه که در کرت های اصلی و پنج رقم سیب زمینی شامل: ارقام آگریا، کایزر و ساوالان و کلون های 1-397081 و 10-397082 که در کرت های فرعی قرار داده شدند. در این آزمایش رقم ساوالان و کلون های 10-397082 و 1-397081 از لحاظ عملکرد غده، ماده خشک غده، کارآیی مصرف آب و عملکرد غده قابل فروش بالا در مقایسه با کایزر و آگریا از برتری نسبی برخوردار بودند. همچنین، در هر دو سال آزمایش، روند تغییرات این ارقام برای صفات مورد مطالعه، در تیمار 15 روز قطع آبیاری، مشابه بود و با تیمار شاهد تفاوت معنی داری نداشت. در نتیجه می توان از روش 15 روز قطع آبیاری که سبب صرفه جویی در مقدار آب مصرفی می گردد، برای منطقه اردبیل استفاده کرد. یافته ها می تواند در مورد چگونگی استفاده صحیح از کم آبیاری برای تعادل بین عملکرد سیب زمینی، حفظ آب و کیفیت محصول مفید باشد. پرونده مقاله
-
حقوق این وب‌سایت متعلق به سامانه مدیریت نشریات دانشگاه آزاد اسلامی است.
حق نشر © 1403-1400