هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه اضطراب سلامت، انگیزش درونی و احساس تعلق به مدرسه با سازگاری تحصیلی و اجتماعی در نوجوانان پسر شهر زنجان بود.روش: روش این پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشآموزان مقطع متوسطه دوم شهر زنجان با دامنه سنی چکیده کامل
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه اضطراب سلامت، انگیزش درونی و احساس تعلق به مدرسه با سازگاری تحصیلی و اجتماعی در نوجوانان پسر شهر زنجان بود.روش: روش این پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشآموزان مقطع متوسطه دوم شهر زنجان با دامنه سنی ۱۵_ ۱۸ سال بود که در سال تحصیلی ۱۴۰۰_۱۳۹۹ مشغول به تحصیل بودند تشکیل داد و از بین آنها ۲۶۰ نفر از طریق نمونهگیری در دسترس بهعنوان نمونه آماری انتخاب شدند و به پرسشنامههای احساس تعلق به مدرسه بری بت و همکاران (۲۰۰۴)، سازگاری دانشآموز سینها و سینگ (۱۹۹۳)، انگیزش درونی مک ایولی و همکاران (۱۹۹۱) و اضطراب سلامت سالکوسکیس و همکاران (۲۰۰۲) پاسخ دادند.یافتهها: یافتهها نشان داد اضطراب سلامت (۴۰۱=r)، انگیزش درونی (۴۶۵-=r)و احساس تعلق به مدرسه (۶۹۰-=r) با سازگاری تحصیلی رابطه معنادار دارند و همچنین اضطراب سلامت (۴۰۵=r) ، انگیزش درونی (۳۰۶-=r) و احساس تعلق به مدرسه (۳۵۸-=r) با سازگاری اجتماعی رابطه معنادار دارند. نتایج رگرسیون چندگانه نیز نشان داد متغیرهای پیشبین به ترتیب ۵۳ و ۲۴ درصد توانایی پیشبینی سازگاری تحصیلی و سازگاری اجتماعی را دارد.نتیجهگیری: نتایج یافتهها نشان داد اضطراب سلامت، انگیزش درونی و احساس تعلق به مدرسه توانایی پیشبینی سازگاری تحصیلی و اجتماعی را دارند؛ بنابراین به نظر میرسد میتوان با استفاده از کاهش اضطراب سلامت و افزایش انگیزش درونی و احساس تعلق به مدرسه به افزایش سازگاری تحصیلی و اجتماعی نوجوانان کمک کرد.
پرونده مقاله