افسانههای بختیاری با گویشی ساده و نزدیک به زبان فارسی و با تلفیقی از زبان محلّی روایت میشوند. این در حالی است که در بیان وجوه دیگر ادبیّات عامه؛ یعنی زبانزدها و ضربالمثلها، افسانهها و قصّهها، پایۀ اصلی در روایت، گویش منطقۀ مورد نظر است. قصّههای بختیاری علاوه بر چکیده کامل
افسانههای بختیاری با گویشی ساده و نزدیک به زبان فارسی و با تلفیقی از زبان محلّی روایت میشوند. این در حالی است که در بیان وجوه دیگر ادبیّات عامه؛ یعنی زبانزدها و ضربالمثلها، افسانهها و قصّهها، پایۀ اصلی در روایت، گویش منطقۀ مورد نظر است. قصّههای بختیاری علاوه بر نزدیکی زبانی با افسانههای مناطق مرکزی ایران، از شباهت معنایی و ساختاری برخوردارند؛ بهطوری که با انجام تغییراتی اندک در این افسانهها، میتوان اغلب آنها را به مَتَلهایی قابلفهم برای شنوندگان و مخاطبان دیگر مناطق تبدیل کرد. جمعآوری اینگونه قصّهها گذشته از اهمیّتی که در زمینۀ مردمشناسی، جامعهشناسی، تاریخ اجتماعی اقوام و ... دارد، از نظر زبانی؛ یعنی دربرگرفتن نحو، واژگان و نوع تلفّظ آنها، از اهمیّت شایانی برخوردار است؛ چراکه با حفظ و ضبط این قصّهها میتوان ساختار نحوی، واژگان و تلفّظ آنها را ثبت کرد و در دوره ای که بیشتر گرایش به استفاده از زبان رسمی است و کمکم لهجهها و گویشها در حال نابودی هستند، از این طریق به حفظ لهجهها و گویشهای مختلف کمک کرد. بر همین اساس، در این پژوهش یکی از افسانههای محلّی بختیاری (قصّۀ گنجشک) به لهجۀ فارسانی جمعآوری و آوانویسی گردیده و سپس با استفاده از روش توصیفی و تحلیل محتوا، عناصر داستانی در این قصّه، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. با توجّه به از بینرفتن بسیاری از لهجهها و گویشها در عصر جدید، هدف از پژوهش پیشِ رو ضرورت حفظ اینگونه قصّهها و گویش مورد استفاده در آنهاست.
پرونده مقاله
شعر عامیانه، نقش مهمی در بازنمایی و نهادینه کردن هویّت، بهخصوص هویّت دینی در فرهنگ بختیاری دارد. در این پژوهش، به بررسی مؤلفههای دینی در اشعار عامیانۀ بختیاری (کودکانهها، اشعار مربوط به عروسی و سوگ سرودهها) با روش توصیفی-تحلیلی پرداخته شده تا تصویری که از مفاهیم دی چکیده کامل
شعر عامیانه، نقش مهمی در بازنمایی و نهادینه کردن هویّت، بهخصوص هویّت دینی در فرهنگ بختیاری دارد. در این پژوهش، به بررسی مؤلفههای دینی در اشعار عامیانۀ بختیاری (کودکانهها، اشعار مربوط به عروسی و سوگ سرودهها) با روش توصیفی-تحلیلی پرداخته شده تا تصویری که از مفاهیم دینی در این اشعار بازتاب یافته است و کارکرد این مفاهیم در فرهنگ بختیاری مشخص شود. همچنین بررسی شده است که مؤلفههای دینی در کدامیک از اشعار مذکور، بیشتر بازتاب یافته است و چه تفاوتی در این زمینه دیده میشود. نام خداوند، پیامبر(ص)، حضرت علی (ع)، امام رضا(ع)، امامزادگان، قیامت، زیارت، کعبه، مشهد، کربلا، نماز، قرآن و مُهر، از مهمترین مؤلفههای دینی بازنمایی شده در این اشعار هستند. نتایج پژوهش نشان میدهد در اشعار کودکانه، به صورت غیرمستقیم، کودک را ابتدا با صفات جمالی خداوند آشنا میکنند و به او آموزش میدهند که برای حل مشکلات، باید به خداوند توکل کرد و به پیامبر و امامان متوسل شد. در اشعار مربوط به عروسی بیشتر از اعتقادت مذهبی عروس و داماد سخن گفتهمیشود و اینکه خداوند و ائمه، رفعکنندۀ بلاها هستند. در سوگسرودهها، بیشترین تنوع و بازتاب مؤلفههای دینی را میتوان یافت. در این نوع، همواره هم از اعتقادات دینی شخص متوفی سخن گفته و هم از خداوند خواسته شده است مشکلات و بیماریها افراد را برطرف کند.
پرونده مقاله