مقدمه: امروزه از سویا به سبب خصوصیات کاربردی و تغذیه ای موجود در پروتئین های آن در محصولات گوشتی استفاده می گردد. با این وجود سویا و مشتقات آنبر اساساستاندارد ملی ایران به عنوان مواد حساسیت زای شدید برای برخی افراد شناخته شده اند که باید از قوانین برچسب گذاری تبعیت کنند. بنابراین هدف این پژوهشتوسعه یک آزمون PCR برای شناسایی سویا به عنوان یک ماده آلرژن پنهان در محصولات گوشتی می باشد. مواد و روش ها: در این تحقیق، ابتدا نمونه‌های سویا و محصولات گوشتی تجاری تهیه و DNA هر یک با استفاده از کیت MBST، استخراج و خالص سازی گردید. پرایمر اختصاصی سویا طراحی و سفارش داده شد. سپس شرایط آزمون PCR برای تکثیر قطعه 118 جفت بازی متعلق به سویا، بهینه‌سازی و محصولات PCR، بوسیله ژل آگارز 5/1% الکتروفورز گردید. در نهایت کارایی این تکنیک برای شناسایی سویا در محصولات گوشتی تجاری مورد ارزیابی قرار گرفت و نتایج آزمون PCR بکار رفته با اظهارات برچسب محصولات گوشتی مقایسه شد. یافته ها: تحت شرایط بهینه‌سازی شده، قطعه DNA با طول 118جفت بازی برای سویا تکثیر یافت. سپس تکنیک توسعه یافته به طور موفقیت‌آمیزی برای شناسایی سویا در محصولات گوشتی تجاری مورد استفاده قرار گرفت، نتایج نشان داد که 100% محصولات سوسیس و ناگت مرغ ، 33% محصولات کالباس، 60% محصولات همبرگر، 75% محصولات کباب لقمه باند 118 جفت بازی متعلق به سویا را ظاهر ساختند. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد آزمون‌ PCR توسعه یافته در مطالعه حاضر، روشی سریع، حساس، ساده، قابل اعتماد و مقرون به صرفه برای شناسایی پروتئین گیاهی سویا به عنوان یک ماده حساسیت زا در محصولات گوشتی تجاری خام و حرارت دیده می‌باشد.. پرونده مقاله

مقدمه: سس کچاپ محصولی پر مصرف بوده و از آن جایی که آمار مصرف مواد غذایی آماده و نیز کچاپ رو به افزایش است، بنابراین بهبود ارزش غذایی این محصول از طریق فرمولاسیون‌های جدید نظیر افزودن ترکیبات پری بیوتیک ضروری به نظر می‌رسد. مواد و روش‌ها: در این پژوهش، ویژگی‌های شیمیایی (pH، اسیدیته، مواد جامد محلول و مواد جامد نامحلول)، فیزیکی (آب اندازی و رنگ) و حسی نمونه‌های کچاپ پری بیوتیک شامل مقادیر مختلف اینولین و گالاکتوالیگوساکارید به همراه سایر قوام دهنده ها (نشاسته اصلاح شده و زانتان و گوار) مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: به استثناء نتایج اسیدیته، اختلاف معناداری بین ویژگی‌های شیمیایی نمونه ها وجود نداشت. نمونه‌های پری بیوتیک حاوی نشاسته اصلاح شده نسبت به نمونه‌های دارای مقادیر مشابه پری بیوتیک همراه با زانتان و گوار آب اندازی بیشتری داشتند. شاخص‌های رنگی L*، a* وb* با افزایش ترکیبات پری بیوتیک افزایش یافت و اختلاف رنگ کلی برای نمونه های پری بیوتیک دارای نشاسته اصلاح شده بالاتر بود. اگر چه ویژگی های حسی نمونه های کچاپ پری بیوتیک تحت تأثیر استفاده از اینولین و گالاکتوالیگوساکارید ها قرار گرفت، اما مقبولیت کلی اکثر نمونه‌های پری بیوتیک اختلاف معناداری با کچاپ تجاری نداشت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل شده در این پژوهش، سس کچاپ پری بیوتیک با ویژگی های فیزیکوشیمیایی وحسی قابل قبول با استفاده از اینولین و گالاکتوالیگوساکارید در فرمولاسیون آن، قابل تولیداست. ویژگی‌های نمونه‌های پری بیوتیک حاوی زانتان وصمغ گوار به ویژه از نظر میزان آب آندازی به کچاپ تجاری شباهت بیشتری نشان دادند. پرونده مقاله

مقدمه: در حال حاضر نگه دارنده‌های شیمیایی به منظور افزایش زمان ماندگاری و حفظ کیفیت، به طور متداول در مواد غذایی مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرند. از آنجائیکه اثرات جانبی این نگه دارنده‌ها به طور کامل شناخته شده نمی‌باشد و همچنین به علت مضرات احتمالی استفاده مداوم آن‌ها در مواد غذایی، کاربرد نگه دارنده‌های طبیعی رو به افزایش است. در این تحقیق از عصاره سیر به عنوان نگه دارنده طبیعی با خواص ضد میکروبی و اثرات مطلوب حسی در گوشت مرغ آماده طبخ، استفاده شده است. مواد و روش‌ها: ابتدا تعیین حداقل غلظت بازدارنگی عصاره سیر(MIC)به روش رقیق سازی در محیط آگار، بر روی باکتری گرم منفی 35218ATCC Escherichia coli O157:H7و باکتری گرم مثبت1431 Staphylococous aureus PTCCدر محیط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. جهت مشخص شدن اثر ضد میکروبی عصاره و ویژگی‌های حسی آن در ماده غذایی، غلظت‌های مختلف عصاره سیر (mg/ml10 ، 0،6،7،8)در گوشت مرغ آماده طبخ در فواصل زمانی 24، 48، 72 ساعت و 1هفته مورد بررسی قرار گرفت و همچنین اثر افزودن عصاره سیر بر ویژگی‌های حسی گوشت مرغ بررسی شد. یافته‌ها: نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان می‌دهد که عصاره سیر اثر ضد میکروبی قابل توجهی بر روی باکتری‌های مورد بررسی دارد، به گونه‌ای کهMICمربوط به باکتری‌های Escherichia coli O157:H7وStaphylococous aureusدر محیط آزمایشگاهی در مورد عصاره سیرmg/ml7 می‌باشد. ثابت گردید که استفاده از غلظت‌های مناسب عصاره سیر (mg/ml8 و 7) درگوشت مرغ آماده طبخ، علاوه بر کاهش فلور میکروبی مرغ در سطح معناداری(05/0(p<بر روی طعم، مزه و به طور کلی خصوصیات ارگانولپتیک آن اثر مثبتی گذاشته و می‌تواند موجب افزایش زمان ماندگاری گوشت مرغ آماده طبخ گردد. نتیجه‌گیری: بررسی حاضر نشان داد که غلظت‌های مناسب عصاره سیر(mg/ml8 و 7) موجب کم شدن میزان این دو پاتوژن مهم در گوشت مرغ می‌گردند، لذا می‌توان از عصاره سیر به عنوان یک نگهدارنده طبیعی که بر خصوصیات ارگانولپتیک محصول نهایی نیز اثر مثبت دارد، در فرایند تولید گوشت مرغ آماده طبخ استفاده نمودوماندگاری این محصول را افزایشداد.غلظت‌های بالاتر از عصاره سیر(mg/ml10)با آنکه اثر ضد میکروبی شدیدتری داشته است، اما بر خصوصیات حسی اثر نامطلوبی را برجا گذاشت. پرونده مقاله

با توجه به اهمیت جایگاه روغن‌های خوراکی در رژیم غذایی و افزایش تقاضا برای استفاده از روغن‌های خام و فرآیند نشده در این تحقیق ویژگی‌های شیمیایی روغن‌های حاصل از روش استخراج پرس سرد و استخراج با حلال سه واریته مختلف دانه کنجد شامل ترکیب اسیدهای چرب، مقادیر کلروفیل، بتاکاروتن، استرول، توکوفرول و آفلاتوکسین با روغن تصفیه شده مورد مقایسه قرار گرفت. عدد پراکسید نیز طی دو شرایط تسریع شده اکسیداسیون حرارتی و نوری تعیین شد. نتایج نشان داد بازده روش استخراج با حلال (13/58 درصد) بیش از روش پرس سرد بوده و اسیدهای چرب غالب در نمونه‌های روغن کنجد شامل اسیدهای اولئیک و لینولئیک می‌باشند. استرول تام در روغن پرس سرد (435/5367 میلی گرم بر کیلوگرم) بیش از روغن استخراج شده با حلال و روغن تصفیه شده بوده است. طی فرآیند تصفیه میزان کلروفیل و کاروتنوئید روغن کاهش یافت (P <0.05). بیش‌ترین و کم‌ترین میزان توکوفرول کل به‌ترتیب مربوط به‌روش استخراج با حلال و روغن تصفیه شده معادل 18/759 و 14/437 میلی‌گرم بر کیلوگرم بود. عدد پراکسید در شرایط تسریع شده نوری و دمایی باگذشت زمان افزایش یافت و تأثیر نور بر روند افزایش عدد پراکسید بیش از دما بوده است. علیرغم وجود مقدار ناچیز (12/0 – 08/0 ppb) آفلاتوکسین کل در دانه، میزان آن در نمونه‌های روغن استخراج شده زیر حد قابل‌تشخیص دستگاه (ppb 01/0) بود. لذا با وجود خواص تغذیه ای بالاتر روغن های پرس سرد نسبت به نوع تصفیه شده، این روغن ها قابلیت ماندگاری پایین تری نسبت به نوع تصفیه شده دارند. پرونده مقاله

هدف از این مطالعه توسعه روش PCR‎ خاص گونه‌ها برای شناسایی دقیق و سریع گوشت گونه‌های حیوانی در فرآورده‌های گوشتی برای تشخیص تقلبات احتمالی در این محصولات است. برای تعیین گوشت گاو و مرغ، پرایمرها بر اساس ژن سیتوکروم bمیتوکندریایی طراحی و قطعات bp274 وbp 183به ترتیب برای گوشت گاو و مرغ تکثیر گردید. از ده برند مختلف سوسیس تهیه شده از گوشت گاو در سرتاسر استان تهران نمونه‌گیری گردید. نتایج PCR‎ اختصاصی نشان داد، تمام نمونه‌ها برخلاف بر چسب‌شان حاوی آلایشمرغی بودند و احشای گاوی در پنج نمونه تشخیص داده شد. به‌علاوه، روش PCR‎ قادر است بدون واکنش متقاطع گونه‌های گوشتی را شناسایی کند. این تکنیک به علت سرعت، سادگی، حساسیت و اختصاصی بودن،پتانسیل بالایی برای تشخیص تقلبات گوشتی در سوسیس دارد. پرونده مقاله

بیمار یهای ناشی از مواد غذایی آلوده به مایکو توکسین ها از موارد نگران کننده سلامت انسان می باشد. جهت کاهش زیان های اقتصادی و خطرات جانی ناشی از این عوامل، استفاده از ترکیبات زیست فعال به منظور بهبود ایمنی و نگهداری مواد غذایی مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه تعیین اثر اسانس گل گیاه سرخارگل به عنوان نگهدارنده طبیعی به منظور کنترل رشد کپک آسپرژیلوس فلاووس و جلوگیری از سنتز آفلاتوکسین B1 می‌باشد. برای این منظور، ابتدا حداقل غلظت بازدارنده (MIC) و حداقل غلظت کشنده (MFC) اسانس با استفاده از روش انتشار دیسک محاسبه شد و سپس اثر غلظت‌های مختلف اسانس روی تولید آفلاتوکسین B1 مورد ارزیابی قرار گرفت. مقدار آفلاتوکسین تولید شده در محیط کشت YES با استفاده از HPLC اندازه‌گیری شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که شاخص‌های MIC و MFC به ترتیب برابر با ppm 10000 و ppm 15000 بودند. نتایج آزمون هاله عدم رشد نشان داد که افزایش غلظت اسانس به طور معنی‌داری (05/0>p) مانع رشد میروبی شده است. تولید آفلاتوکسین B1 به طور معنی‌داری (05/0>p) وابسته به غلظت اسانس گیاه سرخارگل بود، به طوری‌که با افزایش غلظت اسانس میزان تولید آفلاتوکسین B1 به طور معنی‌داری (05/0>p) کاهش یافت. براین اساس، از تولید آفلاتوکسین B1 توسط آسپرژیلوس فلاووس با استفاده از غلظت ppm 15000 اسانس گیاه سرخارگل جلوگیری شد. می‌توان نتیجه گرفته که اسانس گیاه سرخارگل می‌تواند تولید آفلاتوکسین B1 توسط آسپرژیلوس فلاووس را تا سطح قابل قبولی کنترل نماید. پرونده مقاله

در این تحقیق افزودن عصاره چای سبز بر ویژگی های زنده مانی سویه پروبیوتیک لاکتوباسیلوس کازئی و برخی از ویژگی های فیزیکوشیمیایی و ارزیابی حسی بررسی شد. تیمارهای T1، T2، T3 و T4 به ترتیب حاوی صفر (شاهد)، دو، چهار و شش درصد عصاره چای سبز و مقدار تلقیح لاکتوباسیلوس کازئی برای همه تیمارهاcfu/ml 108 در نظر گرفته شد. هر تیمار دارای سه تکرار و آزمایشات به صورت طرح کاملا تصادفی در طی روزهای یک، هفت و 14 از دوره نگهداری انجام شد. بیش ترین اسیدیته (دورنیک) و کمترین pH مربوط به T4 بود. بیش ترین درصد ماده خشک مربوط به تیمار T1 (شاهد) می باشد.از نظردرصد چربی تفاوت معنی داری مشاهده نشد(p>0.05) و مقدار چربی کلیه تیمارها ثابت بود. بیشترین درصد سینرسیس مربوط به تیمار T4 بود. از نظر ویژگی های آنتی اکسیدانی و ارزیابی فنل کل،کم ترین درصد فنل کل و ویژگی های آنتی اکسیدانی مربوط به تیمار T1 (شاهد) و تیمار حاوی عصاره چای سبز بیشتر دارای درصد فنل بیشتری بودند. بیشترین میزان زنده مانی سویه لاکتوباسیلوس کازئی در تیمار حاوی 6 درصد عصاره چای سبز گزارش شد. ارزیابی حسی نیز نشان داد کلیه تیمارها با گذشت زمان از نظر امتیازات حسی داده شده توسط ارزیابان حسی روند کاهشی نشان دادند با این حال تیمار شاهد (T1) دارای بیش ترین امتیاز حسی و نزدیک ترین تیمار به تیمار شاهد، تیمار B حاوی دو درصد عصاره چای سبز می باشد. افزودن عصاره چای سبز تا سطح دو درصد علاوه بر بهبود قابلیت زنده مانی لاکتوباسیلوس کازئی بر ویژگی های حسی ماست قالبی تاثیر نامطلوبی ندارد. پرونده مقاله