هدف پژوهش حاضر بررسی الگوی عوامل موثر بر استقرار مدیریت دانش در فدراسیون قایقرانی ایران است. از این‌رو با به‌کارگیری یک رویکرد آمیخته و با بهره‌گیری از روش های فراترکیب و مدل‌سازی ساختاری تفسیری، به سنجش وضعیت بلوغ و طراحی الگوی بهینه استقرار مدیریت دانش در فدراسیون قایقرانی پرداخته شده است. در این پژوهش، از روش هفت مرحله‌ای سندلوسکی و باروسو (2007) استفاده گردید. شاخص های استقرار مدیریت دانش از متن مقالات منتخب استخراج گردید و به عنوان کد در نظر گرفته شد. به این ترتیب، کدها و مفاهیم شناسایی شدند. 53 کد در قالب 8 مفهوم کلی و 3 مفهوم زیربنایی شناسایی شدند که مبنای سایر بخش های تحقیق قرار گرفتند. نتایج فراترکیب منجر به شناسایی 98 زیرشاخص(کد)، 14 شاخص و 3 بعد اصلی در استقرار مدیریت دانش شد. Manuscript profile

تصویر‌سازی و الگوسازی، فراینده‌های شناختی مشابهی هستند که با استفاده از تجربه مشاهده‌ای اطلاعات مؤثری را بر خودکارآمدی فراهم می‌کنند. برخی از پژوهش‌های تصویر‌سازی، برای اطمینان از تصویر سازی صحیح افراد، الگویی از اجرای صحیح را پیش از تصویرسازی نمایش داده‌اند. بنابراین، اثر این دو عامل با هم تداخل یافته است. در پژوهشی هم که اثر این دو عامل را تفکیک نموده است، نوع تصویر سازی کنترل نشده است. بدین ترتیب، تحقیق حاضر با هدف مقایسه اثر الگوسازی، تصویرسازی درونی و بیرونی بر خودکار آمدی در مهارت سرویس ساده والیبال (Volleyball simple serve) با استفاده از یک طرح تحقیق پیش آزمون ـ پس آزمون در گروه‌های تصادفی، انجام شد. 48 دانشجوی دختر مبتدی (Novice) با توانایی تصویرسازی متوسط، به صورت تصادفی انتخاب و به چهار گروه همسان از نظر خودکارآمدی تقسیم شدند. پرسشنامه خودکارآمدی قبل و بعد از تمرین تجربی به آزمودنی‌ها ارائه شد. داده‌های مربوط به خودکارآمدی در پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از تحلیل واریانس 4×4 با سنجش‌های مکرر عامل آزمون، آزمون تعقیبی و t وابسته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که به ترتیب، خودکارآمدی گروه الگوسازی، تصویرسازی درونی و بیرونی در پس آزمون به طور معناداری، بهتر از پیش آزمون بود (0.005p < ) ولی در گروه کنترل، تفاوت معناداری یافت نشد (0.005p>. ) این یافته‌ها پیشنهاد می‌کنند که خودکارآمدی، عاملی مؤثر در میزان یادگیری حرکتی است و اطلاعاتی که فرد از طریق الگوسازی دریافت می‌کند، نسبت به تصویرسازی درونی و بیرونی بر خودکارآمدی تأثیر بیشتری دارد. Manuscript profile

زمینه و هدف: باوجود اهمیت پروتکل تمرین مقاومتی و مکمل گلوتامین بر هایپرتروفی، همچنان اثرگذاری آنها در روند بیان ژن های میوژنیک نامعلوم است. ازینرو هدف پژوهش حاضر بررسی اثر یک جلسه تمرین مقاومتی شدید بهمراه مکمل گلوتامین بر بیان ژن میوژنین و کراتین کیناز میوزین رت های نر ویستار بود. مواد و روش ها: تعداد 30 سر موش نر 8 هفته ای با وزن تقریبی 20±220 تهیه و به سه گروه کنترل، تمرین شدید مقاومتی و تمرین شدید مقاومتی بهمراه مکمل گلوتامین، بصورت تصادفی ساده تقسیم شدند. گروه های تمرین در یک جلسه فعالیت مقاومتی صعود از سطح شیبدار با 4 ست، 5 تکرار، 30 ثانیه استراحت بین تکرار ها و2 دقیقه استراحت بین ست ها شرکت کردند. مکمل گلوتامین یک بار در روز پودر حل شده در 100 سی سی آب مقطر با دوز 5/.گرم به ازای هر کیلو گرم وزن بدن در هر روز و به مدت 5 روز بود. بافت عضله باز کننده دراز انگشتان جهت مطالعات بیان ژن های میوژنین و کراتین کیناز میوزین به آزمایشگاه مربوطه فرستاده شدند. از روش فولدچنچ جهت بررسی بیان ژن درسطح معنی داری 5 درصد استفاده شد. نتایج: بیان ژن نشان داد مقادیر بیان ژن میوژنین و کراتین کیناز میوزین در نتیجه یک جلسه تمرین مقاومتی پرشدت و بهمراه مکمل گلوتامین نسبت به گروه کنترل، افزایش معنی دار داشت و این مقدار در گروه تمرین مقاومتی بارزتر بود (0.05>p). نتیجه گیری: بنظر میرسد یک جلسه تمرین شدید مقاومتی نسبت به مکمل گلوتامین بر افزایش ژن های میوژنیک، موثرتر باشد. Manuscript profile

زمینه و هدف: در افراد چاق، سطح بیان اینترلوکین یک بتا بالاتر است، به طوری که میزان بیان اینترلوکین یک بتا با سطح شاخص توده بدنی و توده چربی ارتباط مثبت مستقیمی دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثرات اجرای شش هفته تمرین هوازی، مصرف عصاره دارچین و غذای پرچرب بر بیان ژن اینترلوکین یک بتا در بافت چربی موش های نر تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب با استفاده از موش‌های صحرایی نر دو ماهه‌ نژاد ویستار انجام شد.مواد و روش ها : تعداد 50 سر موش صحرایی نر دو ماهه پس از دو هفته نگهداری در شرایط کنترل شده به پنج گروه کنترل, رژیم پرچرب، عصاره دارچین و رژیم پرچرب، تمرین هوازی و رژیم پرچرب و تمرین هوازی و عصاره دارچین و رژیم پرچرب تقسیم شدند. عصاره دارچین به میزان 200 میلی گرم به ازائ هر کیلوگرم از وزن بدن و امولسیون غذای پرچرب مازاد بر آب و غذای معمولی جوندگان روزانه به مقدار 5/1 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم از وزن بدن به مدت شش هفته به صورت گاواژ داده شد. گروه تمرین برای پنج روز در هفته و به مدت شش هفته در برنامه‌ تمرین هوازی روی نوارگردان شرکت کردند. میانگین متغیرهای پژوهش در بین گروه ها (بجز گروه کنترل) با هدف تعیین تفاوت های بین گروهی، با آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه و بونفرونی مقایسه شدند. میانگین متغیرهای پژوهش در بین هر گروه با گروه کنترل با هدف تعیین تفاوت های درون گروهی، با آزمون آماری تی تک نمونه در سطح معنی داری 05/0 ≥ p مقایسه شدند.نتایج : تفاوت متغیر وزن بدن و وزن بافت چربی در پس آزمون در بین تمامی گروه ها معنی دار بود. تفاوت میانگین های متغیر اینترلوکین یک بتا در بافت چربی موش های نر تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب پس از شش هفته تمرین هوازی، مصرف عصاره دارچین و غذای پرچرب معنی دار بود.نتیجه گیری : به نظر می رسد که اثرات رژیم غذایی پرچرب, ترکیب رژیم غذایی پرچرب و تمرین هوازی، ترکیب رژیم غذایی پرچرب و دارچین و ترکیب رژیم غذایی پرچرب و تمرین هوازی و دارچین بر متغیر اینترلوکین یک بتا در بافت چربی چشمگیر و معنی دار باشد. Manuscript profile

آدیپونکتین نوعی آدیپوکاین است که در متابولیسم قند و لیپید ها نقش دارد، این آدیپوکاین علاوه بر بافت چربی توسط بافت های دیگر مانند عضلات و کبد نیز ترشح می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه اثر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر سطح بیان ژن آدیپونکتین در ماهیچه‌های دست و پای موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار طراحی شد. مطالعه حاضر پژوهشی تجربی چندگروهی است که در آن 40 سر موش نر سالم نژاد ویستار در چهار گروه ده‌تایی کنترل، تمرین مقاومتی، استقامتی و ترکیبی تقسیم شدند. هر گروه به مدت 8 هفته تمرین‌های مختص خود را انجام دادند. در نهایت ماهیچه‌ دست و پا برای اندازه گیری ژن آدیپونکتین مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج آنالیزها نشان داد که میزان بیان ژن آدیپونکتین در بین تمام گروه‌ها با هم تفاوت داشت (001/0 > P). میزان بیان نسبی ژن آدیپونکتین در تمام گروه‌های تمرینی نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری داشت (001/0 > P). همچنین، در مقایسه گروه‌های تمرینی با هم، تمرین‌های ترکیبی بیشترین تاثیر و تمرین مقاومتی کمترین تاثیر را اعمال کردند. در مقایسه درون گروهی، بیان ژن آدیپونکتین در تمرین مقاومتی در ماهیچه دست بیشتر از پا بود (047/0 = P)، اما در تمرین استقامتی بیان ژن در ماهیچه پا بیشتر بود (029/0 = P). این دو ماهیچه در هنگام تمرین ترکیبی با هم تفاوت معناداری نداشتند (086/0 = P). بر اساس نتایج این مطالعه، تمام شیوه‌های تمرین‌های ورزشی می‌توانند بیان ژن آدیپونکتین را افزایش دهند، اما تمرین ترکیبی، استقامتی و مقاومتی به ترتیب بیشترین تاثیر را دارند. Manuscript profile

مقدمه: استرس اکسیداتیو در بیماری آلزایمر (AD)نقش دارد. ورزش و آنتی اکسیدان ها بر سلامت نورونی اثر دارد. اثر هشت هفته تمرین مقاومتی (RT) همراه با ژل رویال (RJ) بر مالون دی آلدئید (MDA)، پروتئین کربونیله (PC) و بر تغییرات پاتولوژی بافت هیپوکامپ موش های صحرایی آلزایمری شده با تری متیل تین (TMT)بررسی شد. روش‌ها: در این مطالعه تجربی 42 سر موش صحرایی نر نژاد اسپراگو ـ داولی آلزایمری شده با 8 mg/kg TMT گروه های TMT، Sham، RJ100، RJ200، RT، RT+RJ100 و RT+RJ200 تقسیم شدند. گروه‌های مکمل RJ را با دوز های 100 و 200 mg/kg/day به صورت تزریق صفاقی دریافت کردند و پروتکل RT فزاینده برای 8 هفته، 3 جلسه در هفته با شدت 30 تا 100 درصد وزن انجام شد. نتایج: مقادیر MDA، PC در گروه TMT به طور معنی‌داری بیشتر از گروه HC بود. ولی MDA و PC در گروه RT+RJ200 کمتر از گروه TMT بود (05/0≥P)وPC در گروه RT به طور معنی‌داری کمتر از TMT بود. همچنین مقادیر MDA در گروه RJ200 کمتر از TMT بود و مقادیر PC در گروه RJ100 به طور معنی داری کمتر از TMT بود (05/0≥P). اثر کاهنده PC در گروه RJ100 به مراتب مطلوب‌تر از RJ200 بود (05/0≥P). و اثر کاهنده MDA در گروه RT+RJ200 به مراتب مطلوب‌تر از گروه‌های RT+RJ100 بود (05/0≥P). نتیجه‌گیری: تمرین مقاومتی و ژل رویال بر کاهش استرس اکسیداتیو اثر دارند. اثر همزمان این دو مداخله با دوز بالاتر اثر مطلوب تری بر کاهش استرس اکسیداتیو در بافت هیپوکامپ در شرایط مدل سازی AD دارد. Manuscript profile

Type two diabetes is one of the most common endocrine diseases, and the lesser-known complication of diabetes is sexual dysfunction, which leads to, vaginal dryness in females and erectile problems in males. Therefore, it is necessary to study the influencing factors on the complication reduction of treatment. The main purpose of this present study was to examine the effects of 8 weeks of combined yoga exercises, almond consumption and diet on the sexual function of diabetic females in Damghan city. For this purpose, fifty diabetic women aged between 30 to 50 years old in Damghan were selected and matched based on their age, height, and weight into five groups (number in each groups=10 subject). The subjects randomly named 1.yoga exercises; 2. Almonds consumption; 3. Diet (doing all three items); and 4. Control group. Before and after the intervention period, blood pressure, blood sugar, waist, and hip size were measured and the subjects completed a dietary recall questionnaire. The first group subjects performed 10-minute breathing exercises, 20-minute stretching, and 15-minute concentration of yoga exercises in each session. The second group replaced 1 ounce (equivalent to 28.34 gr) of almonds with a 10% calorie intake per day. The third group implemented any of the diet programs set by the nutritionist, and the fourth group performed all of the above 3 conditions (yoga, almonds consumption & diet). The control group did not implement any of the above. TDEo analyses of the data, descriptive statistics and analysis of variance (ANOVA) were used. The results showed that eight weeks of yoga exercises, almond consumption, and diet significantly affect sexual function among diabetic women. However, no significant effect was observed on the sexual function after the intervention in the control group. Thus yoga exercises, almond consumption, and diet improved sexual function of diabetic women. Manuscript profile

Recent research establishes the heart as an endocrine gland capable of lowering blood pressure effectively through the secretion of hormones such as atrial natriuretic peptide (ANP). The purpose of this study was to determine the effect of endurance and speed activity on atrial natriuretic peptide (ANP) and blood pressure levels in male athlete students in Yazd. The statistical population for the study was male students at Yazd University, from which 90 male athletes with an average age of 23.42 and at least three years of experience in sports were randomly assigned to one of three endurance, speed, or control groups. The endurance group ran 3200 meters for 12 minutes, while the speed group ran 100 meters four times with rest intervals and at a heart rate of one-third of the target heart rate. Ten minutes before and ten minutes after the activity, blood samples were taken to determine plasma ANP. One session of endurance and speed activity significantly increased plasma ANP compared to the pretest stage (p < 0.05); additionally, there was a significant difference in plasma ANP and systolic and diastolic blood pressure between the group with speed activity and the control group as well as the control group with endurance activity (p < 0.05). The results demonstrated that both endurance and speed activity performed during single session increased plasma ANP and decreased systolic and diastolic blood pressure. Manuscript profile

This study was conducted with the aim to investigate the effect of morning and afternoon aerobic program on obestatin and the body composition in overweight and obese women. This quasi-experimental study was done in Rasht in 2018. In this study, 36 obese and overweight volunteers were randomly divided into 3 groups of training group in the morning (N=12), training group in the evening (N=12), and control group (N=12). The aerobic group did the aerobic exercise three 60-70 minute sessions for eight weeks. Exercise intensity was 55-70% MHR for the exercise period. Obestatin level and body composition of the subjects were measured before and after eight weeks of intervention. Data were analyzed using dependent t-test and analysis of variance (ANOVA) test. The results revealed no significant differences between the effects of aerobic exercise program in the morning and afternoon on obestatin in overweight and obese women. No significant difference was observed in obestatin between the training group at the morning and evening times, while a significant difference was observed in the body composition of the participants in the training group. In general, it can be concluded that morning and evening exercise have no significant effect on obstatin. Manuscript profile

The effect of insulin-like adenosine in metabolism regulating, including glucose release and blood lipid metabolism, has been proven before. From one side, physical activity leads to Adenosine Monophosphate Protein Kinase (AMPK) activation and increasing (LPL) levels. Very light lipoprotein has the most combined affinity with the wall of the arteries, which leads to arteries occlusion. The purpose of the present study is to investigate the effect of two types of exercise (Endurance and Interval) and adenosine on the concentration of lipoprotein lipase, triglyceride and light lipoprotein in rats fed with high fat diets. In an experimental study, 70 male wistar rats were randomly divided into eight groups. In the first stage, subjects received high fat diet for 13 weeks. After that, they trained for 5 weeks each week for 12 weeks. At the end of the period, after the anesthetic, the heart and blood were removed to measure LPL, triglyceride (TG) and very low levels of lipoprotein (VLDL). High fat diet resulted in a significant increase in lipoprotein lipase, triglyceride and low valprooprotein levels. Intraperitoneal exercise showed a higher reduction in lipoprotein lipase compared with continuous exercise. Moreover, adenosine reduces lipoprotein lipase, and the interactive effect of adenosine and intolerant exercise was higher. Continuous exercise with adenosine had the greatest effect on reducing triglycerides. Regardless of its type, exercise with adenosine resulted in very low levels of lipoprotein levels. The effect of physical activity on the concentration of lipoprotein lipase, triglyceride and low lipoprotein is dependent on its type. Therefore, it is recommended that intensive periodic exercises with adenosine be used to protect the heart from damage caused by high fat diet. Manuscript profile

In non-alcoholic fatty liver disease, serum levels of liver enzymes and lipid profiles were increased. One of the ways to deal with the risk factors of non-alcoholic fatty liver is to do physical activity and exercise. This semi-experimental study was conducted with the aim of comparing the effects of long-term continuous and interval training on non-alcoholic fatty liver risk factors in elite runners. Thirty elite runners with average height (176.5±0.05), weight (66.7±5.5) and age (20.2±0.00) were selected, and based on the specialized training were divided into two equal groups of continuous and interval training. Non-alcoholic fatty liver risk factors were measured with special laboratory techniques after standard fasting at the medical diagnosis laboratory. The non-parametric Mann-Whitney U test was used at the significance level of 0.05 to check the hypotheses. Despite high maximum oxygen consumption in both training groups, the levels of HDL_c, TG, LP (a) and HDL/LDL and HDL/TC ratio were lower in the interval training group than in the continuous training group, while the concentration of LDL_c, TC and BMI in the interval training group was higher than the continuous training group. Interval and continuous training increased liver enzymes. This increase was greater in the interval training group, which indicates more liver damage after performing this type of training. Therefore, performing interval and continuous training improves aerobic capacity and adjusts lipid profile and BMI. Manuscript profile

استفاده از تمرینات ورزشی به همراه مکمل­ های گیاهی یکی از روش­های پیشنهاد شده برای کنترل چاقی و عوارض ناشی از چاقی می­ باشد که اثر آن به دلیل تنوع برنامه­ های تمرینی و مواد گیاهی مورد استفاده هنوز به روشنی ثابت نشده است. بنابراین هدف از این تحقیق بررسی تاثیر تمرینات ایروبیک و مصرف مکمل چای سبز بر ضربان قلب و فشار خون دختران دارای اضافه وزن بوده است.آزمودنی­ های تحقیق شامل 30 دختر دارای اضافه وزن در دامنه سنی 25 تا 35 سال بودند که بعد از همسان سازی بر اساس شاخص توده بدن  (BMI)در یکی از سه گروه مصرف مکمل چای سبز به همراه تمرینات ایروبیک، گروه مصرف مکمل فقط چای سبز و گروه تمرینی فقط ایروبیک قرار گرفتند. تمرینات ایروبیک به مدت 7 هفته، 3 جلسه در هفته انجام شد و مکمل چای سبز در طول 7 هفته، 3 بار در هفته بعد از وعده­ های غذایی به مقدار 2 گرم مصرف شد.قبل و بعد از دوره مداخله ضربان قلب، فشار خون و وزن آزمودنی­ها اندازه گیری شد. داده­ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه در سطح 05/0   p≤مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتندنتایج نشان داد ترکیب برنامه­ ی تمرین هوازی همراه با مصرف مکمل چای سبز سبب کاهش فشار خون سیستولی شد و گروه تمرینی فقط ایروبیک به طور معنی داری کاهش در مقدار ضربان قلب را درمقایسه با گروه مصرفی مکمل چای سبز نشان داد. Manuscript profile

امروزه استفاده از مکمل­های غذایی توسط ورزشکاران جهت اجرای بهتر مهارت­های ورزشی از طریق سرعت بخشیدن به لاغر شدن و از دست دادن چربی شهرت ویژه ای کسب کرده است. بنابراین هدف از این مطالعه، بررسی اثر مصرف کراتین بر ترکیب بدن شناگران بوده است. بدین منظور، تعداد 20 شناگر پسر بین سنین 20 تا 30 ساله به عنوان آزمودنی انتخاب شدند که در ابتدا به آزمودنی­ها در مورد کارهایی که باید انجام دهند، توضیح داده شد و رضایت نامه ای جهت شرکت در پژوهش توسط آنها امضا شد. بعد از آن، قد و وزن و ترکیب بدن آزمودنی­ها اندازه­گیری شد و آزمودنی­ها از لحاظ سن و قد و وزن  همسان سازی شدند و سپس به طور تصادفی به دو گروه تجربی 10 نفره و گروه کنترل 10 نفره تقسیم شدند. برنامه تمرینی گروه تجربی و گروه کنترل شامل 8 هفته (3 جلسه در هفته و جلسه­ای یک ساعت) بود. گروه تجربی روزهایی که تمرین داشتند 20 گرم کراتین را در چهار وعده 5 گرمی در آب انگور مصرف می­کردند که در وعده اول صبح ناشتا، وعده دوم قبل از تمرین ساعت 14:15 (45 دقیقه مانده به تمرین)، وعده سوم در مدتی بعد از تمرین، حدودا ساعت 16:30 و وعده چهارم موقع خواب مصرف می کردند، ولی روزهایی که تمرین نداشتند فقط صبح ناشتا کراتین مصرف می­کردند. به گروه کنترل، چهار وعده 4 گرمی (2 گرم آرد برنج و 2 گرم نشاسته) به صورت محلول در آب سیب در همان ساعت و در زمان­هایی که گروه کراتین  مصرف می کردند، ارائه شد. درصد چربی بدن هردو گروه قبل از تمرین با استفاده از کالیپر و روش سه نقطه ای اندازه گیری شد بعد از آن پروتکل تمرین انجام شد و تمام جلسات تمرینی با تکرار این پروتکل صورت گرفت. پس از 8 هفته تمرین شنا، درصد چربی بدن آنها اندازه گیری شد و مجددا ثبت گردید. بعد از تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از آزمون تی مستقل و آزمون تی وابسته نتایج نشان داد که گروهی که کراتین مصرف کرده بودند کاهش معناداری در درصد چربی بدن در پس آزمون نسبت به پیش آزمون داشتند و همچنین در مقایسه دو گروه، گروه مصرف کراتین کاهش معنی­داری در درصد چربی بدن در مقایسه با گروه تمرین ورزشی داشتند. Manuscript profile

پپتید ناتریوریتیک قلبی (ANP) که از گرانول ها در سلول های عضلانی دهلیز قلب در هنگام انبساط دهلیزی ترشح می شود با تاثیر بر کلیه ها و افزایش حجم ادرار و دفع پتاسیم به تعادل مایعات بدن کمک می کند (6). پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر یک جلسه تمرینات استقامتی با تمرینات سرعتی برپپتید ناتریوریتیک قلبی(ANP) پلاسمای دانشجویان مرد ورزشکار شهر یزد به بررسی اثرات ورزش بر تعادل این هورمون می پردازد. جامعه آماری پژوهش، دانشجویان مرد دانشگاه یزد بودند که از میان آنها، 90 ورزشکار مرد با میانگین سنی 42/23 که حداقل سه سال سابقه فعالیت ورزشی داشتند انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه استقامتی، سرعتی و کنترل تقسیم شدند. گروه استقامتی مسافت 3200 متررا به مدت 12 دقیقه و گروه سرعتی چهار بار دوی 100 متر را با فواصل استراحتی با یک سوم ضربان قلب فعالیت دویدند. 10 دقیقه قبل و 10 دقیقه پس از فعالیت، خونگیری برای سنجش ANP پلاسما به عمل آمد. نتایج نشان داد که یک جلسه فعالیت استقامتی و سرعتی موجب افزایش معنی دار ANP پلاسما نسبت به مرحله پیش آزمون شد (05/0> p). همچنین تفاوت معنی داری میان ANP پلاسما گروه فعالیت سرعتی و گروه کنترل و همچنین گروه تمرین استقامتی و گروه کنترل پس از تمرین وجود داشت ( 05/0> P ).اگرچه این تفاوت بین گروه استقامتی و گروه سرعتی معنی دار نبود( 05/0< p). در نتیجه می توان بیان کرد دو شیوه تمرین استقامتی و تمرین سرعتی موجب افزایش ANP پلاسما شده است. Manuscript profile

پژوهش تجریی حاضر با هدف تعیین اثرات اجرای شش هفته تمرین هوازی، مصرف عصاره دارچین و غذای پرچرب بر بیان ژن اینترلوکین شش در بافت چربی موش های نر تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب با استفاده از یک مدل حیوانی (موش‌های صحرایی نر دو ماهه‌ نژاد ویستار 14848) در قالب یک طرح پژوهشی چند گروهی با گروه کنترل انجام شد. متغیرهای مستقل این پژوهش شامل اجرای شش هفته تمرین هوازی، مصرف شش هفته عصاره دارچین و شش هفته رژیم غذایی پرچرب بودکه به عنوان متغیر زمینه ای منظور می شود. متغیر وابسته نیز شامل میزان بیان ژن اینترلوکین شش در بافت چربی بود. تعداد 50 سر موش پس از دو هفته نگهداری در شرایط کنترل شده به طور تصادفی به پنج گروه شامل گروه های کنترل، رژیم پرچرب، عصاره دارچین و رژیم پرچرب، تمرین هوازی و رژیم پرچرب و گروه تمرین هوازی و عصاره دارچین و رژیم پرچرب تقسیم شدند. همه گروه ها به آب و غذای معمولی جوندگان به صورت آزادانه دسترسی داشتند. به گروه های دریافت کننده غذای پرچرب، روزانه به مقدار 5/1 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم از وزن بدن به مدت شش هفته از امولسیون غذای پرچرب به صورت گاواژ داده شد. عصاره دارچین به میزان 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن گاواژ شد. شیب نوارگردان در سرتاسر دوره‌ تمرین، 15 درصد بود. در صورت وجود تفاوت معنی دار در نتایج این آزمون، از آزمون تکمیلی بونفرونی جهت تعیین دقیق تفاوت های بین گروهی استفاده شد. میانگین متغیرهای پژوهش در بین هر گروه با گروه کنترل با هدف تعیین تفاوت های درون گروهی، با استفاده از آزمون آماری تی تک نمونه مقایسه شد. سطح معنی داری در کلیه آزمون ها 05/0 p < /em> < بود. Manuscript profile

امروزه اکثر کسانی که در سطح قهرمانی به حرفه مربی گری مشغولند، به دنبال روش های نوین در طراحی تمرین ورزشکاران خود هستند که یکی از این نوع تمرینات، تمرینات پلایومتریک (انفجاری) است. پلایومتریک حرکاتی هستند که در آنها چرخه کشش- کوتاه شدن به کار می رود و حرکت کشش عضله (برون گرا) بلافاصله به وسیله حرکت کوتاه شدن سریع (درون گرا) دنبال می شود. از این رو به جهت تشخیص اثرگذاری این نوع تمرینات بر عملکرد عضلات از تست های آمادگی جسمانی استاندارد استفاده می گردد. جامعه آماری این تحقیق 400 والیبالیست از باشگاه های مختلف در شهرستان سمنان بودند که20 نفر بر اساس آیتم های قد، وزن، سن و آزمون های استعدادیابی در والیبال انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه 10 نفره شامل یک گروه کنترل و گروه آزمایش قرار گرفتند به طوری که به گروه کنترل هیچ تمرینی داده نشد و گروه آزمایش هفته ای 3 جلسه تمرینات استاندارد پلایومتریک اجرا نمودند که در آن عملکرد عضلات (چابکی، استقامت در توان، قدرت عضلات بازشونده پا و توان انفجاری) توسط دستگاه های دیجیتال قبل آزمون، هقته 4، 8 و 12 (4 هفته بی تمرینی) ارزیابی شد. نتایج نشان داد که تمرینات پلایومتریک و بی تمرینی بر استقامت در توان و قدرت عضلات بازشونده پا و توان انفجاری اختلاف معناداری داشت و تاثیرگذار بود و همچنین تمرینات پلایومتریک و بی تمرینی آن بر چابکی ورزشکاران اختلاف معنی داری نداشت. با توجه به نتایج حاصل گروه ها در پس آزمون نسبت به پیش آزمون می توان گفت که تمرینات پلایومتریک و بی تمرینی به ترتیب بیشترین تغییرات در توان انفجاری با میانگین 9/10 درصد افزایش، استقامت در توان با میانگین 4 درصد افزایش و در عضلات بازشونده پا با میانگین 8/3 درصد افزایش مشاهده گردید، اما در چابکی این نوع تمرینات، تاثیرگذار نبود. Manuscript profile

سطح لپتین سرم به دلیل تاثیر بر اشتها و توانایی کاهش انرژی دریافتی و میزان فعالیت بدنی با توانایی افزایش انرژی مصرفی، نقش بسیار مهم و تعیین کننده‌ای در کنترل وزن و توده چربی بدن دارند. مصرف برخی ترکیبات گیاهی ضد چاقی نظیر دارچین نیز می تواند در کاهش توده چربی بدن و کنترل چاقی موثر و مفید باشد. پژوهش حاضر با هدف این که آیا اجرای شش هفته تمرین هوازی و مصرف عصاره دارچین بر بیان ژن لپتین در بافت چربی موش های نر تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب اثر دارد انجام شد. مصرف عصاره دارچین (200 میلی گرم/کیلوگرم از وزن بدن) و غذای پرچرب (150 میلی لیتر امولسیون غذای پرچرب مازاد بر رژیم غذایی روزانه) پنج روز در هفته بر بیان ژن لپتین در بافت چربی موش های نر تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب در قالب یک طرح پژوهشی چند گروهی با گروه کنترل انجام شد. برای بررسی میزان بیان ژن یا mRNA پروتئین‌های مورد نظر از روش Real Time-PCR استفاده شد. متغیرها با استفاده از آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه، بونفرونی، تی تک نمونه در سطح معنی داری 05/0 ≥ p آنالیز شدند. بنابر نتایج اثرات رژیم غذایی پرچرب، ترکیب رژیم غذایی پرچرب و تمرین هوازی، ترکیب رژیم غذایی پرچرب و دارچین و ترکیب رژیم غذایی پرچرب و تمرین هوازی و دارچین بر متغیر لپتین در بافت چربی، چشمگیر و معنی دار بود به طوری که مصرف غذای پرچرب باعث تغییرات نامطلوب بیان این ژن شده ولی اجرای شش هفته ای تمرین و مصرف عصاره دارچین باعث تعدیل اثرات نامطلوب رژیم غذایی پرچرب شده و تغییرات مطلوبی را در بیان این ژن و وزن بدن و وزن بافت چربی ایجاد کرده اند. به علاوه ترکیب اجرای شش هفته ای تمرین و عصاره دارچین به مراتب اثرات مطلوب تری را در تعدیل اثرات نامطلوب رژیم غذایی بر بیان این ژن داشته است. Manuscript profile

در افراد چاق، سطح بیان اینترلوکین یک بتا بالاتر است، به طوری که میزان بیان اینترلوکین یک بتا با سطح شاخص توده بدنی و توده چربی ارتباط مثبت مستقیمی دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثرات اجرای شش هفته تمرین هوازی، مصرف عصاره دارچین و غذای پرچرب بر بیان ژن اینترلوکین یک بتا در بافت کبد موش های نر تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب با استفاده از موش‌های صحرایی نر دو ماهه‌ نژاد ویستار انجام شد تعداد 50 سر موش صحرایی نر دو ماهه پس از دو هفته نگهداری در شرایط کنترل شده به پنج گروه کنترل، رژیم پرچرب، عصاره دارچین و رژیم پرچرب، تمرین هوازی و رژیم پرچرب و تمرین هوازی و عصاره دارچین و رژیم پرچرب تقسیم شدند. عصاره دارچین به میزان 200 میلی گرم به ازائ هر کیلوگرم از وزن بدن و امولسیون غذای پرچرب مازاد بر آب و غذای معمولی جوندگان روزانه به مقدار 5/1 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم از وزن بدن به مدت شش هفته به صورت گاواژ داده شد. گروه تمرین برای پنج روز در هفته و به مدت شش هفته در برنامه‌ تمرین هوازی روی نوارگردان شرکت کردند. میانگین متغیرهای پژوهش در بین گروه ها (بجز گروه کنترل) با هدف تعیین تفاوت های بین گروهی، با آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه و بونفرونی مقایسه شدند. میانگین متغیرهای پژوهش در بین هر گروه با گروه کنترل با هدف تعیین تفاوت های درون گروهی، با آزمون آماری تی تک نمونه در سطح معنی داری 05/0 ≥ p مقایسه شدند. تفاوت متغیر وزن بدن و وزن بافت کبد در پس آزمون در بین تمامی گروه ها معنی دار بود. تفاوت میانگین های متغیر اینترلوکین یک بتا در بافت کبد موش های نر تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب پس از شش هفته تمرین هوازی، مصرف عصاره دارچین و غذای پرچرب معنی دار بود. بنابراین به نظر می رسد که اثرات رژیم غذایی پرچرب, ترکیب رژیم غذایی پرچرب و تمرین هوازی، ترکیب رژیم غذایی پرچرب و دارچین و ترکیب رژیم غذایی پرچرب و تمرین هوازی و دارچین بر متغیر اینترلوکین یک بتا در بافت کبد چشمگیر و معنی دار باشد. Manuscript profile

دو عامل سطح لپتین سرم به واسطه تاثیر بر اشتها و توانایی کاهش انرژی دریافتی و میزان فعالیت بدنی به واسطه توانایی افزایش انرژی مصرفی، نقش بسیار مهم و تعیین کننده‌ای در کنترل وزن و توده چربی بدن دارند. مصرف برخی ترکیبات گیاهی ضد چاقی نظیر دارچین نیز می تواند در کاهش توده چربی بدن و کنترل چاقی موثر و مفید باشد. پژوهش تجریی حاضر با هدف تعیین اثرات اجرای شش هفته تمرین هوازی (پنج روز در هفته)، مصرف عصاره دارچین (200 میلی گرم به ازای هر گیلوگرم از وزن بدن) و غذای پرچرب (150 میلی لیتر امولسیون غذای پرچرب مازاد بر رژیم غذایی روزانه) بر بیان ژن لپتین در بافت کبد موش های نر تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب در قالب یک طرح پژوهشی چند گروهی با گروه کنترل انجام شد. برای بررسی میزان بیان ژن یا mRNA پروتئین‌های مورد نظر از روش Real Time-PCR استفاده شد. اثرات رژیم غذایی پرچرب, ترکیب رژیم غذایی پرچرب و تمرین هوازی، ترکیب رژیم غذایی پرچرب و دارچین و ترکیب رژیم غذایی پرچرب و تمرین هوازی و دارچین بر متغیر لپتین در بافت کبد چشمگیر و معنی دار بود, به طوری که مصرف غذای پرچرب باعث تغییرات نامطلوب بیان ژن شده ولی اجرای شش هفته تمرین و مصرف عصاره دارچین باعث تعدیل اثرات نامطلوب رژیم غذایی پرچرب شده و تغییرات مطلوبی را در بیان ژن و وزن بدن و وزن بافت کبد ایجاد کرده اند. به علاوه ترکیب اجرای شش هفته تمرین و عصاره دارچین به مراتب اثرات مطلوب تری را در تعدیل اثرات نامطلوب رژیم غذایی بر بیان این ژن داشته است. بنابراین توصیه می شود که همراه با اجرای تمرینات ورزشی هوازی از عصاره دارچین نیز استفاده شود. Manuscript profile

آدیپونکتینیک هورمون پپتیدی است که در انسان از بافت چربی ترشح می‌شود و بر متابولیسم چربی و گلوکز مؤثر است.اینترلوکین شش نیز نقش اصلی را در انواع مختلف مکانیسم های دفاع از میزبان از جمله در واکنش های ایمنی و واکنش های فاز حاد دارد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی مقایسه اثرات کوتاه مدت تمرین هوازی و رژیم غذایی پرچرب و عصاره کورکومین بر بیان ژن های آدیپونکتین و اینترلوکین شش بافت عضله رت های نر نژاد ویستار بود.بدین منظور تعداد 50 سر موش صحرایی نر دو ماهه تهیه و به پنج گروه کنترل، رژیم غذایی پرچربرب، کورکومین و رژیم غذایی پرچرب، تمرین و رژیم غذایی پرچرب، کورکومین + تمرین + رژیم غذایی پرچرب تقسیم شدند. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه مقایسه شد. میانگین تفاوت های درون گروهی نیز با استفاده از آزمون آماری تی تک نمونه مقایسه شد. نتایج نشان داد که میانگین بیان ژن آدیپونکتین آزمودنی ها در بین 5 گروه تفاوت معنی داری را نشان داد. نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نیز اختلاف معناداری بین گروه کنترل و سایر گروه ها را نشان داد. همچنین بیان ژن اینترلوکین 6 در دو گروه رژیم غذایی پرچرب و گروه رژیم غذایی پرچرب + کورکومین نسبت به گروه کنترل افزایش یافته است. اما در دو گروه رژیم غذایی پرچرب + تمرین و گروه رژیم غذایی پرچرب + تمرین + کورکومین کاهش معنی دار یافته است. Manuscript profile

در افراد چاق، سطح بیان اینترلوکین یک بتا بالاتر است، به طوری که میزان بیان اینترلوکین یک بتا با سطح شاخص توده بدنی و توده چربی ارتباط مثبت مستقیمی دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثرات اجرای شش هفته تمرین هوازی، مصرف عصاره دارچین و غذای پرچرب بر بیان ژن اینترلوکین یک بتا در بافت ماهیچه موش های نر تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب با استفاده از موش‌های صحرایی نر دو ماهه‌ نژاد ویستار انجام شد تعداد 50 سر موش صحرایی نر دو ماهه پس از دو هفته نگهداری در شرایط کنترل شده به پنج گروه کنترل, رژیم پرچرب، عصاره دارچین و رژیم پرچرب، تمرین هوازی و رژیم پرچرب و تمرین هوازی و عصاره دارچین و رژیم پرچرب تقسیم شدند. عصاره دارچین به میزان 200 میلی گرم به ازائ هر کیلوگرم از وزن بدن و امولسیون غذای پرچرب مازاد بر آب و غذای معمولی جوندگان روزانه به مقدار 5/1 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم از وزن بدن به مدت شش هفته به صورت گاواژ داده شد. گروه تمرین برای پنج روز در هفته و به مدت شش هفته در برنامه‌ تمرین هوازی روی نوارگردان شرکت کردند. میانگین متغیرهای پژوهش در بین گروه ها (بجز گروه کنترل) با هدف تعیین تفاوت های بین گروهی، با آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه و بونفرونی مقایسه شدند. میانگین متغیرهای پژوهش در بین هر گروه با گروه کنترل با هدف تعیین تفاوت های درون گروهی، با آزمون آماری تی تک نمونه در سطح معنی داری 05/0 ≥ p مقایسه شدند. تفاوت متغیر وزن بدن در پس آزمون در بین تمامی گروه ها معنی دار بود. تفاوت میانگین های متغیر اینترلوکین یک بتا در بافت ماهیچه موش های نر تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب پس از شش هفته تمرین هوازی، مصرف عصاره دارچین و غذای پرچرب معنی دار بود. Manuscript profile

دیابت نوع دو شایع‌ترین نوع دیابت است و از آنجا که فیبرغذایی باعث کاهش جذب مواد قندی می‌گردد و برای پیشگیری و درمان دیابت و هیپرلیپیدمی یا چاقی موثر می باشند. همچنین کسانی که برنامه مرتب ورزشی داشته باشند، کاهش میزان قند خون و افزایش حساسیت به انسولین از جمله اثرات مفید این فعالیت ورزشی می باشند. ﭘﺲ ﺿﺮﻭﺭﻱ است ﺑﺮﺍﻱ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻭ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺩﺧﻴﻞ ﺩﺭ ابتلا ﻭ ﭘﻴﺸﮕﻴﺮﻱ ﻭ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ (دیابت)، مطالعه‌ای ﺩﺭ رده‌ی ﺳﻨﻲ 40 تا 60 سال ﺑﺎ ﺩﻳﺎﺑﺖ ﻧﻮﻉ ﺩﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﻴﺮﺩ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺁﻥ برنامه‌هایی جهت ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻭ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﺩﻳﺎﺑﺖ ﺩﺭ میانسالان طراحی نمود ﻭ هزینه‌های ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﻫﻢ ﻛﺎﻫﺶ ﻳﺎﺑﺪ. لذا آزمودنی‌ها بر اساس فاکتورهای سن، جنس، قد، وزن و قند خون به سه گروه 10 نفر همسان‌سازی شده و آزمودنی‌ها از نوع دیابت نوع 2 بودند، میزان 40 گرم سبوس گندم به برنامه غذایی روزانه گروه A و گروه B تمرینات هوازی (پیاده‌روی)، سه جلسه در هفته، در مدت‌زمان 30 دقیقه با شدت متوسط (با شدت 60 تا 80 درصد ضربان قلب بیشینه) و 8 هفته انجام گردید و گروه C: گروه کنترل. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که تنها FBS تفاوت معنی‌داری پیدا کرده است و HBA1C در گروهی که تمرینات هوازی و رژیم غذایی و مصرف سبوس، نسبت به گروه های دیگر کاهش چشمگیرتری داشته است و پس از مصرف مکمل سبوس گندم، قند خون بیماران پایین آمده و تحت کنترل قرار گرفته است. Manuscript profile

افزایش استرس اکسیداتیو موجب آسیب نورونی و بروز دردهای مزمن در بیماران مبتلا به آلزایمر می شوند. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر هشت هفته تمرینات استقامتی در شیب مثبت (PST) و منفی (NST) همراه با ژل رویال (RJ) بر غلظت هیپوکامپی پروتئین کربونیل (PC) و آستانه تحمل درد (PT) موش های صحرایی آلزایمری شده با تری متیل تین (TMT) انجام شد. در این مطالعه تجربی 49 سر موش صحرایی آلزایمری شده با تزریق درون صفاقی 8 میلی گرم بر کیلوگرم نوروتوکسین TMT به طور تصادفی به گروه های هفت تایی شامل: 1- AD، 2- شم (نرمال سالین) (Sh)، 3- PST، 4- NST، 5- PST+RJ، 6- NST+RJ و 7- RJ تقسیم شدند. جهت بررسی اثر بیماری آلزایمر بر متغیرهای تحقیق 7 سر موش صحرایی در گروه کنترل سالم (C) قرار گرفتند. PST (با سرعت 16 متر بر دقیقه در شیب مثبت، (15%+) و NST (با سرعت 16 متر بر دقیقه در شیب منفی (15% -) به مدت هشت هفته، پنج جلسه در هفته، هر جلسه 60 دقیقه انجام شد. مصرف RJ (حل شده در نرمال سالین) به مدت هشت هفته mg/kg/day100 بصورت صفاقی انجام شد. برای بررسی تفاوت بین گروهی از آزمون آنالیز واریانس یک راهه همراه با آزمون تعقیبی توکی در نرم افزار SPSS 22 انجام شد (05/0≥p ). NST موجب کاهش سطوح هیپوکامپی PC (001/0=p ) و PT گردید، همچنین PST موجب کاهش PT (001/0= p) گردید. NST+RJ موجب کاهش سطوح هیپوکامپی PC (001/0=p ) و PT (001/0=p ) در موش های صحرایی مبتلا به بیماری آلزایمر گردید. همچنین PT در گروه PST+RJ به طور معنی داری کاهش یافت(001/0= p). سطوح هیپوکامپی PC در گروه NST+RJ پایین تر از گروه PST+RJ بود (001/0=p ). به نظر می رسد NST به تنهایی و همراه با RJ دارای اثرات کاهنده استرس اکسیداتیو و ضد دردی می باشند، هر چند تعامل PST و RJ اثرات ضد دردی داشت، ولی مطالعات بیشتری در زمینه اثرات کاهنده ی استرس اکسیداتیو متعاقب PST و مصرف RJ احساس می شود. Manuscript profile

اگرچه نقش تمرینات ورزشی و ژل رویال بر سلامت بیماران مبتلا به آلزایمر گزارش شده است اما اثر تعاملی این دو متغیر بر سوپراکسید دسموتاز (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPx) هنوز به خوبی شناخته نشده است. از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر تعاملی دویدن در شیب مثبت (PSR) و منفی (NSR) همراه با ژل رویال بر غلظت SOD و GPx در یک مدل حیوانی آلزایمری شده با تری متیل تین (TMT) انجام شد. در این کارآزمایی تجربی تعداد 49 سر موش صحرایی در محدوده سنی 8-10 هفته، وزن 190-220 گرم آلزایمری شده با 8 میلی گرم بر کیلوگرم TMT به هفت گروه شامل گروه یک: TMT، گروه دوم: شم، گروه سوم: ژل رویال، گروه چهارم: شیب مثبت، گروه پنجم: شیب منفی، گروه ششم: ژل رویال + شیب مثبت و گروه هفتم: ژل رویال + شیب منفی تقسیم شدند. همچنین جهت بررسی اثر القا آلزایمر بر متغیرهای تحقیق تعداد هفت سر موش صحرایی سالم در گروه کنترل سالم قرار گرفتند. در ادامه تمرینات شیب مثبت و شیب منفی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه 60 دقیقه در شیب مثبت 15 و منفی 15 بر نوار گردان دویدند. ژل رویال نیز روزانه 100 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت صفاقی به موش های صحرایی تزریق گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس یک راهه همراه با آزمون تعقیبی توکی و آزمون تحلیل واریانس دوراهه همراه با آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم افزار SPSS 22 استفاده شد (05/0p ≤ ). شیب منفی موجب افزایش SOD و GPx در بافت هیپوکامپ موش های صحرایی مبتلا به AD گردید. شیب مثبت و ژل رویال موجب افزایش GPx گردیدند. گروه های شیب مثبت و ژل رویال و شیب منفی و ژل رویال اثر معنی داری بر افزایش SOD و GPx داشتند. به نظر می رسد شیب مثبت و منفی و ژل رویال موجب بهبود دفاع آنتی اکسیدانی می گردند؛ همچنین تعامل شیب مثبت و ژل رویال و تعامل شیب منفی و ژل رویال مطلوب تر از اثر هر کدام به تنهایی است. Manuscript profile