این پژوهش به‌منظور بررسی اثر اندازه بذر بر رشد و عملکرد سه رقم سویا Glycine max L. در تابستان سال 1390 در مزرعه دانشگاه آزاد اسلامی گرگان به‌صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی، در چهار تکرار انجام شد. تیمارهای مورد بررسی شامل دو فاکتور رقم و اندازه بذر بود که فاکتور اول در سه سطح، شامل ارقام ویلیامز، کتول و سحر و فاکتور دوم، اندازه بذر در سه سطح کوچک، متوسط و درشت در نظر گرفته شد. تجزیه واریانس داده‌های به‌دست آمده نشان داد که بین تیمارها (اندازه بذر و ارقام سویا) از نظر ارتفاع بوته، تعداد شاخه فرعی، سرعت رشد گیاه، شاخص سطح برگ، سرعت جذب خالص و عملکرد اقتصادی و بیولوژیکی، اختلاف معنی‌داری وجود دارد. به‌علاوه در ارقام سویا، رقم کتول دارای بیشترین ارتفاع گیاه، سرعت رشد گیاه، شاخص سطح برگ و رقم سحر دارای بیشترین تعداد شاخه فرعی و رقم ویلیامز دارای بیشترین عملکرد اقتصادی و بیولوژیکی و سرعت جذب خالص بوده‌اند. همچنین اثرات متقابل رقم ویلیامز در اندازه بذرهای درشت و رقم سحر در اندازه‌ بذرهای درشت، بیشترین تأثیر را در عملکرد دانه و رقم کتول در اندازه بذرهای درشت بیشترین تأثیر را در سرعت رشد گیاه، شاخص سطح برگ و سرعت جذب خالص نشان دادند. تفاصيل المقالة

به‌منظور بررسی تأثیر پیش‌تیمار بذر بر جوانه‌زنی و رشد هتروتروفیک گیاهچه‌های گندم در شرایط استرس خشکی و شوری دو آزمایش جداگانه در آزمایشگاه تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی سبزوار انجام شد. هر آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار انجام گردید. در آزمایش شوری 5 پتانسیل اسمزی (0، 5/0، 1، 5/1 و 2 مگاپاسکال) و در آزمایش خشکی 5 پتانسیل اسمزی (0، 2/0، 4/0، 6/0 و 8/0 مگاپاسکال) به عنوان فاکتور اول و پرایمینگ و عدم پرایمینگ بذر به عنوان فاکتور دوم در نظر گرفته شد. به منظور اعمال پرایمینگ از محلول 10 درصد پلی‌اتیلن گلایکول به‌مدت 12 ساعت در دمای 20 درجه سانتی‌گراد استفاده شد. با افزایش تنش خشکی و شوری مؤلفه‌های رشد هتروتروفیک گندم (مقدار استفاده از ذخایر بذر، کارایی استفاده از ذخایر بذر و درصد تخلیه ذخایر بذر) کاهش پیدا کرد که این کاهش برای بذور پرایم نشده بیشتر بود. استرس خشکی تأثیر بیشتری نسبت به استرس شوری بر این پارامترها داشت. تنش خشکی و شوری تأثیر کمی بر روی میانگین مدت جوانه‌زنی داشتند اگرچه بذور پرایم شده میانگین مدت جوانه‌زنی کمتری را دارا بودند. در مجموع نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که پرایمینگ بذر می‌تواند در شرایط استرس خشکی و شوری سبب بهبود جوانه‌زنی شود و مقاومت گیاه را در این مرحله به این استرس‌ها افزایش دهد. تفاصيل المقالة

سطح وسیعی از اراضی کشاورزی دنیا در معرض شوری می‌باشند. یکی از راه‌های بهره‌برداری از اراضی وسیع شور، توسعه کشت گونه‌های گیاهی مقاوم می‌باشد. این تحقیق به‌منظور ارزیابی نرخ جوانه‌زنی، درصد جوانه‌زنی، رشد دانه رست ژنوتیپ‌های مختلف جو به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با 4 تکرار در آزمایشگاه فیزیولوژی گیاهی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع ‌طبیعی گرگان در سال 90-89 اجرا شد. بذور 4 ژنوتیپ (((FRIBERGA/STE//(L.527//BAHTIM-7DL/L.BIRAN/UNA8271//…)=1G، (WI2197/CR272-3-4//DIJON)=2G،(M9878/CARDO//QUINA/3/JAZMIN/4/CEN-B/2*CALI92)=3G و (صحرا=4G) در سه سطح شوری شامل (شاهد (آب معمولی)، 8 دسی‌زیمنس بر متر و 16 دسی زیمنس بر متر) در انکوباتور با دمای 18 تا 20 درجه سانتی‌گراد مطابق با استاندارد آزمون انجمن بذر بین‌المللی کشت شدند. در روز هفتم صفاتی از جمله تعداد ریشه‌چه، طول ریشه‌چه، کلئوپتیل، اندام هوایی و وزن خشک ریشه‌چه، اندام هوایی و دانه اندازه‌گیری شد. همچنین نتایج نشان داد در شوری زیاد، وزن خشک اندام هوایی کاهش یافت. تجزیه واریانس نشان داد که اثر ژنوتیپ بر تعداد ریشه‌چه، طول ریشه‌چه، طول کولئوپتیل، طول اندام هوایی، وزن خشک ریشه‌چه، وزن خشک دانه و درصد جوانه‌زنی در سطح 1 درصد معنی‌دار بود. در نهایت نتیجه گرفته شد ژنوتیپ 4 در مرحله دانه رست حساس به شوری می‌باشد نتایج نشان داد که ژنوتیپ 4 به‌عنوان ژنوتیپ حساس در مرحله جوانه‌زنی است و ژنوتیپ 1 هم به‌عنوان ژنوتیپ متحمل به شوری در مرحله جوانه‌زنی است. تفاصيل المقالة

مصرف بیش از حد کودهای شیمیایی باعث تخریب اکوسیستم‌های کشاورزی شده است. یکـی از برنامـه هـای کشاورزی پایدار کاهش مصرف کودهای شیمیایی و افزایش کارایی آن‌ها می‌باشـد.در ایـن راسـتا آزمایشـی بـه منظور ارزیابی اثر سطوح مختلف منابع تامین کننده نیتروژن و فسفر بر برخی خصوصیات مرفولوژیک و عملکردی گندم رقم مروارید اجرا شد.آزمایش مزرعه‌ای به صورت فاکتوریل در قالـب طـرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در شهرستان نوکنده و گرگان در استان گلستان به مرحله اجـر ا در آمـد. فاکتورهای آزمایش شامل منابع تامین کننده نیتروژن در چهار سطح ازتوباکتر (12 گرم بر 100 کیلوگرم بذر)، آزوسپیریلیوم (12 گرم بر 100 کیلوگرم بذر)، اوره (200 کیلوگرم در هکتار) و ترکیب مساوی از سه منبع و منابع تامین کننده فسفر در سطح سه سطح سوپرفسفات تریپل (100 کیلوگرم در هکتار)، فسفات بارور2 (12 گرم بر 100 کیلوگرم بذر ) و ترکیب مساوی دو منبع به همراه شاهد بود. صفات مروفولوژیکی و عملکردی از قبیل ارتفاع بوته، شاخص سطح برگ، تعداد سنبله، تعداد دانه در سنبله، طول سنبله، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، کارایی مصرف نیتروژن، پروتئین گلدهی، رسیدگی و دانه و رنگدانه‌های کلروفیل اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که اثر سطوح مختلف منابع تامین کننده نیتروژن وفسفر بر صفات مورد بررسی معنی‌دار بود. بیشترین میزان ارتفاع بوته، شاخص سطح برگ، تعداد سنبله، طول سنبله، عمکلرد بیولوژیک و عملکرد دانه در تیمار ترکیب مساوی سه منبع تامین کننده نیتروژن (33 درصد ازتوباکتر+ 33 درصد آزوسپیریلیوم+ 33 درصد اوره) و بیشتر میزان کارایی مصرف نیتروژن در تیمار تلقیح بذر با کود زیستی ازتوباکتر مشاهده شد. کاربرد کودهای زیستی مناسب، می‌تواند در افزایش عملکرد، بهبود ویژگی‌های رشدی گیاه گندم و کاهش کود شیمایی مؤثر باشد. تفاصيل المقالة

به‌‌منظور بررسی اثر روش‌های کاربرد روی و سیلیس بر برخی صفات فیزیولوژیکی گیاه برنج رقم طارم هاشمی، آزمایشی در سال 1395 در شهرستان نور به صورت طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 16 تیمار در سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل T1: شاهد، T2: کاربرد خاکی سیلیکات کلسیم، T3: کاربرد خاکی سولفات روی، T4: سیلیکات کلسیم + سولفات روی، T5: محلول‌پاشی نانوسیلیکون، T6: محلول‌پاشی نانوسیلیکون + کاربرد خاکی سیلیکات کلسیم، T7: محلول‌پاشی نانوسیلیکون + کاربرد خاکی سولفات روی، T8: محلول‌پاشی نانوسیلیکون + کاربرد خاکی سیلیکات کلسیم + سولفات روی، T9: محلول‌پاشی نانواکسید روی، T10: محلول‌پاشی نانواکسید روی + کاربرد خاکی سیلیکات کلسیم، T11: محلول‌پاشی نانواکسید روی + کاربرد خاکی سولفات روی، T12: محلول‌پاشی نانواکسید روی + کاربرد خاکی سیلیکات کلسیم + سولفات روی، T13: محلول‌پاشی نانوسیلیکون + نانواکسید روی، T14: محلول‌پاشی نانوسیلیکون + نانواکسید روی + کاربرد خاکی سیلیکات کلسیم، T15: محلول‌پاشی نانوسیلیکون + نانواکسید روی + کاربرد خاکی سولفات روی و T16: محلول‌پاشی نانوسیلیکون + نانواکسید روی + کاربرد خاکی سیلیکات کلسیم + سولفات روی بودند. نتایج نشان داد تیمارهای آزمایش اثر معنی‌داری بر صفات میزان پروتئین کاه، روی دانه و کاه و سیلیس دانه و کاه داشتند ولی میزان پروتئین دانه و کلروفیل برگ پرچم تحت تأثیر تیمارهای آزمایش قرار نگرفتند. در بین تیمارهای مورد بررسی، مصرف توأم سیلیس و روی منجر به بهبود جذب عناصر غذایی در مقایسه با کاربرد جداگانه عناصر و شاهد شد. این نشان‌‌دهنده جمع‌پذیری ترکیبات روی و سیلیس و اثر هم‌افزایی آن‌ها می‌باشد. کاربرد ترکیبی عناصر سیلیس و روی با هر دو روش‌ محلول‌پاشی نانوذره و خاک‌کاربرد (T16) سبب بهبود میزان جذب عناصر غذایی در دانه و کاه برنج گردید ولی در بین روش‌های مورد استفاده، محلول‌پاشی نانوذرات اثرات مثبت بیشتری در بهبود خصوصیات فیزیولوژیکی گیاه برنج نسبت به تیمارهای خاک‌کاربرد عناصر داشت. تفاصيل المقالة

به‌منظور بررسی تأثیر فرسودگی بذر، تراکم کاشت و مصرف کود نیتروژن بر صفات کمی و کیفی گندم، آزمایشی در شهرستان گرگان استان گلستان به صورت اسپلیت پلات در قالب بلوک کامل تصادفی با 4 تکرار در سال زراعی 95-1394 انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل مصرف نیتروژن در 3 سطح مقدار توصیه شده، 15 و 30 درصد بیشتر از مقدار توصیه شده (به‌ترتیب 125، 75/143 و 5/162 کیلوگرم نیتروژن در هکتار) و تراکم کاشت در دو سطح 350 و 420 بوته در مترمربع که در کرت‌های اصلی قرار داشتند و کیفیت بذر در 4 سطح شاهد، 15، 30 و 45 ساعت فرسودگی تسریع شده در کرت‌های فرعی بود. عملکرد دانه، عملکرد پروتئین و نشاسته تحت اثر سه‌گانه فرسودگی بذر، تراکم کاشت و کود نیتروژن معنی‌دار شدند. با افزایش سطوح فرسودگی دانه، کاهش معنی‌دار آماری در همه صفات مورد مطالعه (به غیر از درصد پروتئین و درصد نیتروژن دانه) مشاهده شد. کاربرد کود نیتروژن 30 درصد بیشتر از مقدار توصیه شده، و همچنین تراکم کاشت 420 بوته در مترمربع باعث افزایش معنی‌دار درصد پروتئین و درصد نیتروژن دانه شدند. بالاترین میانگین عملکرد پروتئین در ترکیب تیماری‌ 350 بوته مترمربع در سطح فرسودگی 30 ساعت و سطوح کود نیتروژن 15 درصد بیشتر از مقدار توصیه شده و همچنین در ترکیب تیماری 420 بوته در مترمربع در سطح فرسودگی 45 ساعت و سطح کود نیتروژن 30 درصد بیشتر از مقدار توصیه شده بدست آمد. به طور کلی فرسودگی بذر باعث کاهش صفات کمی و کیفی گردید ولی کاربرد کود نیتروژن بیشتر با بهبود صفات کیفی، میزان افت کیفیت را از این طریق بهبود بخشید. تفاصيل المقالة

به منظور مطالعه تاثیر دور آبیاری و تنظیم کننده‌های رشد بر خصوصیات مورفوفیزیولوژیکی ارقام پنبه، آزمایشی به‌صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی طی سال های 1395 و 1396 در ایستگاه تحقیقات پنبه هاشم‎آباد گرگان اجرا شد. فاکتورها شامل دور آبیاری در دو سطح (دو هفته و چهار هفته یک‌بار) به‌عنوان عامل اصلی و تیمارهای تنظیم‌کننده رشد با 6 سطح (شاهد، بنزیل آدنین، آبسزیک اسید، سالیسیلیک اسید، براسینواستروئید و سایکوسل) و سه رقم پنبه گلستان، کاشمر و شایان به‌عنوان عوامل فرعی بودند. بر اساس نتایج، با تنش کم‌آبی از میزان پرولین و محتوای نسبی آب برگ کاسته شد. حداکثر میزان پرولین از رقم شایان در تیمار سالیسیلیک اسید حاصل شد. بنزیل آدنین و براسینواستروئید محتوای نسبی آب برگ را افزایش دادند. بیشترین پایداری غشای سلول در رقم کاشمر و دور آبیاری دو هفته یک‌بار مشاهده شد و سایکوسل توانست باعث افزایش پایداری غشاء گردد. ارتفاع، تعداد گل و تعداد غوزه تحت تأثیر تنظیم‌کننده‎های رشد، دور آبیاری و رقم قرار داشتند. با افزایش دور آبیاری، از ارتفاع بوته، تعداد گل و غوزه تمام ارقام کاسته شد اما تحت تنش کم‌آبی، رقم گلستان از تعداد گل و غوزه بیشتری در مقایسه با ارقام دیگر برخوردار بود. سایکوسل، سالیسیلیک اسید و براسینواستروئید به‎طور معنی‎داری گلدهی ارقام را در هر دو سال و هر دو دور آبیاری افزایش دادند. بنزیل‌آدنین و براسینواستروئید سبب افزایش بیش از 7 درصد در ارتفاع بوته شدند و آبسزیک اسید، سایکوسل و سالیسیلیک اسید باعث کاهش ارتفاع بوته نسبت به شاهد شدند. کاربرد آبسزیک اسید سبب کاهش تعداد غوزه نسبت به شاهد شد. در مجموع، تنظیم کننده‌‌های رشد به‌خصوص سایکوسل و سالیسیلیک اسید سبب افزایش صفات مورفوفیزیولوژیکی ارقام پنبه شدند که نشان دهنده تأثیر مثبت آنها بر تحمل به خشکی ارقام بوده و تحت شرایط تنش می‌توانند در تعدیل اثرات تنش نقش داشته باشند. تفاصيل المقالة

برای تعیین نیاز آبی ارقام گیاه آفتابگردان آزمایشی در سال 1394 و 1395 با استفاده از طرح اسپیلیت‌پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 4 تکرار در ایستگاه زراعی اردستان اصفهان اجرا گردید. تیمارهای مورد بررسی عبارت بودند از: 3 رژیم آبیاری D1، D2 و D3 به‌ترتیب آبیاری پس از 60، 120 و 180 میلی‌متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A و پنج رقم ارقام آفتابگردان آذرگل، پروگرس، گابور،‌هایسان 25 و‌هایسان 36. نتایج نشان داد که در شرایط بدون تنش و تنش ملایم، ارقام آذرگل و پروگرس دارای بیشترین میزان دوره پرشدن دانه، وزن هزار دانه، قطر ساقه و قطر طبق بودند. در شرایط تنش کمبود آب شدید ارقام پروگرس و گابور برتری محسوسی داشتند به طوری که رقم پروگرس بیشترین میزان دوره پرشدن دانه، وزن هزار دانه، قطر ساقه و رقم گابور بیشترین میزان غنچه دهی، گلدهی و قطر ساقه را داشتند. در بررسی خصوصیات فیزیولوژیک در شرایط بدون تنش و تنش ملایم مشاهده شد که در ارقام پروگرس و گابور میزان کلروفیل a، b، کاروتنوئیدها، کلروفیل کل و فتوسنتز خالص در مقایسه با سایر ارقام افزایش معنی داری داشت. در شرایط تنش شدید نیز ارقام پروگرس و گابور در محتوای کلروفیل a، b و کلروفیل کل بر دیگر ارقام مورد بررسی برتری داشتند. در بررسی محتوای پرولین برگی نتایج نشـان داد که با افزایش شدت تنش محتوای پرولین برگی به‌صورت معنی داری افزایش یافت. در بین ارقام مورد بررسی در شرایط تنش شدید، محتوای پرولین برگی در ارقام پروگرس و گابور نسبت به سایر ارقام افزایش معنی‌داری داشت. نتایج این پژوهش نشان داد که ارقام آذرگل، گابور و پروگرس تحمل بیشتری نسبت به تنش کم آبی در مقایسه با ارقام‌هایسان 25 و‌هایسان 36 دارد. تفاصيل المقالة

به منظور کارایی علف کش های مختلف بر کنترل علف های هرز، عملکرد علوفه، سرعت رشد محصول آزمایشی با نه تیمار در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال 1393-1395 در مزرعه تحقیقاتی موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور واقع در مشکین‌دشت کرج انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل: ارادیکان (1/4 کیلوگرم ماده موثره در هکتار)، متری بوزین (525 گرم ماده موثره در هکتار)، توفوردی بی(1269 گرم ماده موثره در هکتار) ، توفوردی بی (1480 گرم ماده موثره در هکتار)، بنتازون (1440 گرم ماده موثره در هکتار)، ایمازاتاپیر (50 گرم ماده موثره در هکتار) به همراه ۲۰۰ میلی‌لیتر سیتوگیت، ایمازاتاپیر (100 گرم ماده موثره در هکتار) به همراه ۲۰۰ میلی‌لیتر سیتوگیت، شاهد با علف‌هرز و شاهد بدون علف هرز بودند. در بین علف کش های مختلف، کاربرد ایمازاتاپیر (یک لیتر در هکتار) منجر به کنترل خاکشیر (Descurainia sophia) و خردل وحشی (Sinapis arvensis) (درصد کنترل بیش از 95 درصد) گردید. کمترین درصد کاهش وزن خشک در دو علف هرز خاکشیر و خردل وحشی مربوط به علف کش اردیکان بود که در چین اول 42 و 41 و در چین دوم 40 و 35درصد بود. بیشترین و کمترین وزن تر و خشک یونجه (عملکرد علوفه) نیز در پنج چین در تیمار شاهد بدون علف هرز و کاربرد علف کش متری بوزین مشاهده گردید. همچنین شاخص سرعت رشد در تیمارهای شاهد بدون علف هرز و کاربرد علف کش ایمازا تاپیر دارای حداکثر بود. بنابراین کنترل علف های هرز در یونجه استقرار یافته توسط علف کش ایمازا تاپیر به میزان یک لیتر در هکتار به صورت پس رویشی (3-4 برگی علف های هرز) توصیه می گردد. تفاصيل المقالة

این پژوهش به‌منظور بررسی اثر اندازه بذر بر رشد و عملکرد سه رقم سویا Glycine max L. در تابستان سال 1390 در مزرعه دانشگاه آزاد اسلامی گرگان به‌صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی، در چهار تکرار انجام شد. تیمارهای مورد بررسی شامل دو فاکتور رقم و اندازه بذر بود که فاکتور اول در سه سطح، شامل ارقام ویلیامز، کتول و سحر و فاکتور دوم، اندازه بذر در سه سطح کوچک، متوسط و درشت در نظر گرفته شد. تجزیه واریانس داده‌های به‌دست آمده نشان داد که بین تیمارها (اندازه بذر و ارقام سویا) از نظر ارتفاع بوته، تعداد شاخه فرعی، سرعت رشد گیاه، شاخص سطح برگ، سرعت جذب خالص و عملکرد اقتصادی و بیولوژیکی، اختلاف معنی‌داری وجود دارد. به‌علاوه در ارقام سویا، رقم کتول دارای بیشترین ارتفاع گیاه، سرعت رشد گیاه، شاخص سطح برگ و رقم سحر دارای بیشترین تعداد شاخه فرعی و رقم ویلیامز دارای بیشترین عملکرد اقتصادی و بیولوژیکی و سرعت جذب خالص بوده‌اند. همچنین اثرات متقابل رقم ویلیامز در اندازه بذرهای درشت و رقم سحر در اندازه‌ بذرهای درشت، بیشترین تأثیر را در عملکرد دانه و رقم کتول در اندازه بذرهای درشت بیشترین تأثیر را در سرعت رشد گیاه، شاخص سطح برگ و سرعت جذب خالص نشان دادند. تفاصيل المقالة

به‌منظور بررسی تأثیر پیش‌تیمار بذر بر جوانه‌زنی و رشد هتروتروفیک گیاهچه‌های گندم در شرایط استرس خشکی و شوری دو آزمایش جداگانه در آزمایشگاه تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی سبزوار انجام شد. هر آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار انجام گردید. در آزمایش شوری 5 پتانسیل اسمزی (0، 5/0، 1، 5/1 و 2 مگاپاسکال) و در آزمایش خشکی 5 پتانسیل اسمزی (0، 2/0، 4/0، 6/0 و 8/0 مگاپاسکال) به عنوان فاکتور اول و پرایمینگ و عدم پرایمینگ بذر به عنوان فاکتور دوم در نظر گرفته شد. به منظور اعمال پرایمینگ از محلول 10 درصد پلی‌اتیلن گلایکول به‌مدت 12 ساعت در دمای 20 درجه سانتی‌گراد استفاده شد. با افزایش تنش خشکی و شوری مؤلفه‌های رشد هتروتروفیک گندم (مقدار استفاده از ذخایر بذر، کارایی استفاده از ذخایر بذر و درصد تخلیه ذخایر بذر) کاهش پیدا کرد که این کاهش برای بذور پرایم نشده بیشتر بود. استرس خشکی تأثیر بیشتری نسبت به استرس شوری بر این پارامترها داشت. تنش خشکی و شوری تأثیر کمی بر روی میانگین مدت جوانه‌زنی داشتند اگرچه بذور پرایم شده میانگین مدت جوانه‌زنی کمتری را دارا بودند. در مجموع نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که پرایمینگ بذر می‌تواند در شرایط استرس خشکی و شوری سبب بهبود جوانه‌زنی شود و مقاومت گیاه را در این مرحله به این استرس‌ها افزایش دهد. تفاصيل المقالة

سطح وسیعی از اراضی کشاورزی دنیا در معرض شوری می‌باشند. یکی از راه‌های بهره‌برداری از اراضی وسیع شور، توسعه کشت گونه‌های گیاهی مقاوم می‌باشد. این تحقیق به‌منظور ارزیابی نرخ جوانه‌زنی، درصد جوانه‌زنی، رشد دانه رست ژنوتیپ‌های مختلف جو به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با 4 تکرار در آزمایشگاه فیزیولوژی گیاهی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع ‌طبیعی گرگان در سال 90-89 اجرا شد. بذور 4 ژنوتیپ (((FRIBERGA/STE//(L.527//BAHTIM-7DL/L.BIRAN/UNA8271//…)=1G، (WI2197/CR272-3-4//DIJON)=2G،(M9878/CARDO//QUINA/3/JAZMIN/4/CEN-B/2*CALI92)=3G و (صحرا=4G) در سه سطح شوری شامل (شاهد (آب معمولی)، 8 دسی‌زیمنس بر متر و 16 دسی زیمنس بر متر) در انکوباتور با دمای 18 تا 20 درجه سانتی‌گراد مطابق با استاندارد آزمون انجمن بذر بین‌المللی کشت شدند. در روز هفتم صفاتی از جمله تعداد ریشه‌چه، طول ریشه‌چه، کلئوپتیل، اندام هوایی و وزن خشک ریشه‌چه، اندام هوایی و دانه اندازه‌گیری شد. همچنین نتایج نشان داد در شوری زیاد، وزن خشک اندام هوایی کاهش یافت. تجزیه واریانس نشان داد که اثر ژنوتیپ بر تعداد ریشه‌چه، طول ریشه‌چه، طول کولئوپتیل، طول اندام هوایی، وزن خشک ریشه‌چه، وزن خشک دانه و درصد جوانه‌زنی در سطح 1 درصد معنی‌دار بود. در نهایت نتیجه گرفته شد ژنوتیپ 4 در مرحله دانه رست حساس به شوری می‌باشد نتایج نشان داد که ژنوتیپ 4 به‌عنوان ژنوتیپ حساس در مرحله جوانه‌زنی است و ژنوتیپ 1 هم به‌عنوان ژنوتیپ متحمل به شوری در مرحله جوانه‌زنی است. تفاصيل المقالة

ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ارزیابی اثرات تابش امواج آلتراسونیک و محلول پاشی24-اپی برازینواستروئید بر عملکرد و اجزای عملکرد لوبیا قرمز (رقم اختر) در شرایط تنش آبی آزﻣﺎﻳﺸﻲ در دو محل به صورت اسپیلت فاکتوریل در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. ﻓﺎﻛﺘﻮرﻫﺎی آزﻣﺎﻳﺶ ﺷﺎﻣﻞ آبیاری در کرت اصلی (در سه سطح آبیاری نرمال، تنش خفیف و تنش شدید به ترتیب 60، 90 و 120 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر)، تیمارهای امواج آلتراسونیک (در دو سطح عدم استفاده و استفاده از پرتودهی بذور) و محلول پاشی 24-اپی برازینواستروئید (در دو سطح محلول پاشی و عدم محلول پاشی طی 2 مرحله) که در کرت‌های فرعی قرار گرفتند بود. آزمایش به صورت هم زمان در دو مزرعه مرکز تحقیقات کشاورزی شهرستان شاهرود و مزرعه کشت لوبیا در 40کیلومتری شهرستان شاهرود در ﺳﺎل 1394 اجرا شد. جهت ارزیابی اثر محل اجرا، آزمایش به صورت تجزیه مرکب انجام شد. صفات مورد ارزیابی شامل: تعداد نیام در بوته، تعداد دانه در نیام، وزن صددانه، عملکرددانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت بود. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ تنش آبی شدید، تعداد دانه در نیام (33%)، وزن صددانه (25%)، عملکرد دانه (53%) و عملکرد بیولوژیک (52%) را نسبت به شرایط نرمال کاهش داد اما محلول پاشی 24-اپی برازینواستروئید (بین 9 تا 17 درصد) و کاربرد امواج آلتراسونیک (بین 6 تا 15 درصد) در هر دو شرایط نرمال و تنش موجب افزایش صفات مذکور شدند. بنابراین می‎توان گفت تاباندن امواج آلتراسونیک و محلول پاشی24-اپی برازینواستروئید در زراعت لوبیا در افزایش توان رقابتی گیاه در کم آبی نقش بسزایی دارد. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی اثر تغییرات دما و غلظت‌های مختلف دی‌اکسید کربن بر رشد، نمو و عملکرد بادام‌زمینی (رقم نورث کارولینای 2) از مدل SSM-Peanut استفاده شد. مدل SSM-Peanut ترکیبی از سناریوهای مختلف تغییر اقلیم شامل کاهش 1، 2، 3، 4، افزایش 1، 2، 3، 4، 5، 6، 7، 8 درجه سانتی‌گراد دما و عدم تغییر دما و همچنین غلظت‌های دی‌اکسیدکربن به میزان 350، 400، 450، 500، 550، 600، 650 و 700 پی‌پی‌ام در نظر گرفته شد. این مطالعه با استفاده از داده‌های آزمایش‌های مزرعه‌ای اجرا شده در شهرستان آستانه اشرفیه صورت گرفت. شبیه‌سازی برمبنای داده‌های هواشناسی واقعی سال‌های 2007 تا 2015 ایستگاه سینوپتیک کیاشهر (شهرستان آستانه اشرفیه) اجرا شد. نتایج نشان داد که کاهش دما نسبت به شرایط کنونی منجر به افزایش روز تا مراحل فنولوژیکی بادام زمینی گردید، به طوری که با کاهش 4 درجه‌ای دما، روز تا رسیدگی از 135 روز به 166 روز افزایش پیدا کرد. با افزایش 1 تا 5 درجه دما نسبت به شرایط کنونی، روز تا رسیدگی از 135 روز به 116 روز کاهش پیدا کرد. کاهش دما نسبت به شرایط کنونی باعث کاهش عملکرد بادام‌زمینی گردید، به طوری که در شرایط کنونی صرفاً با کاهش 4 درجه سانتیگراد 40 درصد از عملکرد دانه و غلاف کاهش پیدا کرد. اما با افزایش غلظت CO2 از شدت کاهش عملکرد کاسته شد، به طوری که کاهش 4 درجه سانتیگراد دما در غلظت 550 پی‌پی‌ام CO2 هوا منجر به کاهش 37 درصد از عملکرد بادام زمینی کاهش شد. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی مدیریت آبیاری و اثرات مقادیر مختلف کود نیتروژنه بر روی ذرت هیبرید سینگل کراس 704 آزمایشی به صورت کرت های خرد شده، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار طی دو سال زراعی 1394 و 1395 در استان گلستان، در مزرعه ای واقع در شهر مزرعه کتول، انجام شد. عامل اصلی، دور آبیاری بر حسب روز در چهار سطح شامل 7، 14، 21 و 28 روز و عامل فرعی، کود نیتروژنه در چهار سطح شامل 60، 120، 180 و 240 کیلوگرم در هکتار بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر متقابل دور آبیاری و نیتروژن بر وزن هزار دانه، عملکرد دانه، نیتروژن دانه و عملکرد زیست توده معنی دار بود. نتایج نشان داد که آبیاری 28 روزه نسبت به آبیاری 7 تا 14 روزه عملکرد دانه و میزان نیتروژن، فسفر، پتاسیم دانه را کاهش داد. افزایش کود نیتروژنه تا حد 180و 240 کیلوگرم در هکتار عملکرد بیولوژیک، اجزای عملکرد، عملکرد دانه و میزان نیتروژن، فسفر و پتاسیم دانه را افزایش داد. اما مصرف نیتروژن در مقادیر بیشتر در شرایط تنش (دور آبیاری 21 تا 28 روزه) نه تنها اثر مثبتی بر عملکرد نداشت بلکه در این شرایط عملکرد دانه نسبت به مصرف 180 تا 240 کیلوگرم نیتروژن در هکتار کاهش یافت. بیشترین عملکرد دانه در ترکیب تیمار آبیاری 7 و 14 روزه و سطح نیتروژن 240 تا 180 کیلوگرم در هکتار و به میزان 12209، 11416 و 10147 کیلوگرم در هکتار به¬دست آمد. نتایج مقایسه میانگین بین دو سال نشان داد که بیشترین تعداد دانه در بلال583 عدد، تعداد دانه در ردیف 3/40 عدد، وزن هزار دانه 138/9 گرم و نیتروژن دانه 3/991 میکروگرم بر گرم و زن خشک مربوط به سال دوم بود. تفاصيل المقالة