به‌دلیل نیاز روز افزون به آگاهی بیشتر در مورد اثرات بازدارندگی گیاهان، در این پژوهش اثرات ضدمیکروبی اسانس های زنیان، زیره، شوید و گل محمدی روی چند باکتری و مخمر شاخص بررسی شد. اسانس‌ها با استفاده از دستگاه کلونجر استخراج شدند و ترکیبات آن‌ها با گاز کروماتوگرافی متصل به طیف سنج جرمی مشخص گردید. هم‌چنین حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) و حداقل غلظت کشندگی (MBC) اسانس‌ها تعیین شد و خاصیت ضدمیکروبی آن‌ها با روش انتشار چاهک مقایسه گردید. نتایج MIC باسیلوس سرئوس و استافیلوکوکوس اورئوس نشان داد کم ترین قدرت باکتری کشی را اسانس زیره با 50 میکروگرم بر میلی لیتر داشت. اسانس های زنیان، شوید و گل محمدی دارای بیش ترین قدرت باکتری کشی با 78/0 میکروگرم بر میلی لیتر روی باکتری های مورد مطالعه بودند. در مورد اشریشیا کولای بیش ترین قدرت ضدمیکروبی را اسانس زنیان با مقدار 25/6 میکروگرم بر میلی لیتر نشان داد. اسانس گل محمدی، با غلظت 12/3 میکروگرم بر میلی لیتر، بیش ترین خاصیت ضدقارچی را روی کاندیدا آلبیکنس داشت. در مورد ساکارومایسس سرویزیه بیش ترین قدرت ضدقارچی را اسانس های گل محمدی و زیره با مقادیر یکسان 78/0 میکروگرم بر میلی لیتر داشتند. قدرت ضد باکتریایی اسانس زنیان نسبت به سه اسانس دیگر قوی تر بود. در مورد مخمرها بیش ترین قدرت ضدقارچی را اسانس گل محمدی و سپس زیره داشت. طبق نتایج حاصله، اسانس زنیان در کنترل باکتری ها و اسانس گل محمدی در کنترل مخمرهای مورد مطالعه قابل توصیه هستند. تفاصيل المقالة

سودوموناس ها جزو باکتری های سرمادوست هستند و در مطالعات مختلف به‌عنوان باکتری غالب در فساد لاشه مرغ کشتارگاهی گزارش شده‌اند. هدف از مطالعه حاضر ردیابی گونه‌های سودوموناس از مراحل مختلف خط کشتار مرغ، محیط و تجهیزات کشتارگاه و خونابه موجود در بسته‌بندی بود. هم‌چنین ویژگی‌هایی نظیر تولید رنگ‌دانه، الگوی حرکت و قدرت تشکیل بیوفیلم جدایه‌ها تعیین گردید. برای این منظور تعداد 108 نمونه از سه کشتارگاه صنعتی مرغ در تبریز نمونه‌گیری شد. طبق نتایج به‌دست آمده، بیشترین میزان آلودگی به سودوموناس به‌ترتیب در نمونه‌های مربوط به کف سالن، محوطه شکمی لاشه و خونابه مرغ بسته‌بندی به‌دست آمد. کمترین آلودگی به‌ترتیب در نمونه‌های مربوط به آب مصرفی، سواب سینه‌ مرغ زنده و اسکالدر مشاهده شد. میانگین حرکت نوع Swimming به‌طور معنی‌دار (001/0p ≤) بیشتر از دو نوع حرکت Swarming و Twitching بود و از نظر تولید رنگ دانه، رنگ غالب، سبز بود. هم‌چنین اکثر جدایه‌ها قادر به تشکیل بیوفیلم بودند و حدود 30 درصد جدایه‌های قابلیت متوسط و قوی در تولید بیوفیلم داشتند. در مجموع می‌توان گفت که قسمت عمده آلودگی به این باکتری از طریق قسمت‌های مختلف خط کشتار، تجهیزات و محیط کشتارگاه اتفاق می‌افتد. به‌علاوه، با توجه به قابلیت تولید بیوفیلم جدایه‌های سودوموناس، لذا بحث شستشو و ضدعفونی مناسب و مؤثرتر قسمت‌های مختلف فوق‌الذکر اهمیت ویژه‌ای دارد. تفاصيل المقالة

مایکوباکتریوم اویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس (مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس) به دلیل ارتباط احتمالی با بیماری کرون (Crohn’s disease) در انسان به عنوان یک مخاطره بهداشتی برای سلامتی عمومی محسوب می گردد. هدف این مطالعه بررسی اثر غلظت های مختلف نمک بر بقای مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس طی دوره رسیدن و نگه‌داری پنیر سفید فراپالایشی ایرانی است. شیر پاستوریزه گاوی متعاقب فرآیند فراپالایش با تعداد 2 واحد لگاریتمی در هر گرم (Log cfu/g) مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیستلقیح و سپس نمونه های پنیر حاوی مقادیر 2%، 3% و 4% نمک از آن تهیه گردید.تعداد مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس طی دوره رسیدن و نگه‌داری با استفاده از روش های F57-Quantitative Real-Time PCR (F57-qPCR) و کشت ارزیابی شد. به موازات آن، جمعیت باکتری های لاکتیکی کشت آغازگر و خصوصیات فیزیکوشیمیایی در نمونه های پنیر تعیین گردید. بر اساس نتایج مطالعه، کاهش تعداد مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس در نیمه اول دوره نگه‌داری (روز 1 تا روز 30) در تمامی نمونه ها آهسته و غیرمعنی دار (05/0p>) بود. اما با پیشرفت این دوره (از روز 30 تا روز 60)، روند کاهش تعداد مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس سریع و به لحاظ آماری معنی دار (01/0p<) گردید. هم چنین، در پایان دوره نگه‌داری (روز 60) تفاوت تعداد مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس در نمونه های پنیر دارای 4% نمک، به طور معنی داری (01/0>p) کمتر از نمونه های تهیه شده با 2% و 3 % نمک بود. با این حال در تمامی نمونه ها مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس بقای خود را تا انتهای دوره نگه‌داری حفظ نمود. به نظر می‌رسد استفاده از غلظت های بالاتر نمک روند کاهش مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس را تسریع می کند. به علاوه، با توجه به اثر زمان بر روند از بین رفتن مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس، نگه‌داری پنیر سفید فراپالایشی تا اواخر دوره موجب غیرفعال شدن تعداد بیشتری از مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس می گردد. تفاصيل المقالة

هدف این مطالعه بررسی میزان آلودگی شیر خام و فرآورده‌های لبنی سنتی استان آذربایجان‌غربی با استافیلوکوکوس اورئوس و ارزیابی وجود ژن مولد زهرابه TSST-1، الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی و قابلیت تولید بیوفیلم در جدایه‌های این باکتریبود. برای این منظور 80 نمونه شیر خام و فرآورده‌های آن (شامل پنیر، خامه و کشک سنتی) به‌همراه 20 نمونه سواب بینی تولیدکنند‌گان این محصولات با روش تصادفی طبقه‌ای جمع‌آوری شد. نمونه‌ها با استفاده از روش‌های متداول کشت، جداسازی و شناسایی گردیدند و سپس وجود ژن TSST-1 با استفاده از PCR ارزیابی شد. بر اساس نتایج مطالعه، 35 نمونه آلوده به استافیلوکوکوس اورئوس بودند که از این بین ژن TSST-1 در 1 نمونه پنیر و 2 نمونه سواب بینی ردیابی گردید. یافته‌های مقاومت آنتی‌بیوتیکی نشان داد اکثر جدایه‌های استافیلوکوکوس اورئوس نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های پنی‌سیلین، ونکومایسین و متی‌سیلین مقاوم و نسبت به کوتریموکسازول،‌ جنتامایسین، ریفامپین، اگزاسیلین و سفولوتین حساس بودند. هم‌چنین تولید بیوفیلم در 85/2، 15/17 و 80 درصد جدایه‌ها به‌ترتیب زیاد، متوسط و کم برآورد گردید. فراوانی بالای آلودگی به استافیلوکوکوس اورئوس و وجود سویه‌های دارای ژن حدت TSST-1 در بین آن‌ها، هم‌چنین مقاومت بالا به آنتی‌بیوتیک مختلف و قابلیت تولید بیوفیلم، بیانگر مخاطره بهداشتی در ارتباط با مصرف فرآورده‌های لبنی سنتی است. تفاصيل المقالة

هدف از این تحقیق مطالعه رفتار سویه‌های مختلف یرسینیا انتروکولیتیکا در پنیر فراپالایشی و بررسی قابلیت بازدارندگی کشت آغازگر لاکتیکی بر این باکتری بود. برای این منظور، شیر پاستوریزه و فراپالایش شده با تعداد 3 واحد لگاریتمی در هر گرم از سویه‌های استاندارد DSM 11502 و 9499DSMو سویه بومی یرسینیا انتروکولیتیکا تلقیح شد و نمونه‌های پنیر دارا و فاقد کشت آغازگر تهیه شدند. تعداد یرسینیا انتروکولیتیکا در زمان تلقیح، متعاقب گرمخانه‌گذاری و طی 2 ماه دوره نگه‌داری با روش کشت در محیط CINآگار شمارش و با آزمون PCRمورد تأیید قرار گرفت. طبق نتایج مطالعه، بعد از گرمخانه‌گذاری تعداد یرسینیا انتروکولیتیکا در هر دو گروه از نمونه‌های دارا و فاقد آغازگر به مقدار 14/4 واحد لگاریتمی (01/0> P) افزایش پیدا کرد. اما طی دوره نگه‌داری، تعداد اینباکتری فقط در نمونه‌های حاوی آغازگر کاهش یافت. از آن‌جایی‌که مقدار pHبین نمونه‌های دارا و فاقد آغازگر تفاوت معنی‌داری (01/0> P) داشت؛ لذا شرایط اسیدی از عوامل اصلی مهار کننده یرسینیا انتروکولیتیکا ‌در پنیر فراپالایشی می‌باشد. بر اساس نتایج به‌دست آمده، سویه بومی یرسینیا انتروکولیتیکا در مقایسه با سویه‌های آزمایشگاهی به‌طور معنی‌داری (01/0>P) پایداری بیشتری در پنیر فراپالایشی داشت. با در نظر گرفتن نقش کشت آغازگر در غیرفعال نمودن یرسینیا انتروکولیتیکا، ایجاد شرایط دمایی و زمانی برای تکثیر و فعالیت مناسب باکتری‌های آغازگر و یا استفاده از کشت‌هایی با قابلیت تولید ترکیبات آنتاگونیستی می‌تواند علاوه بر ایجاد طعم و بافت مناسب در محصول، در کنترل مخاطره ناشی از آلودگی‌های احتمالی پنیر فراپالایشی موثر باشد. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی وجود سویه های بیماری زای یرسینیا انتروکولیتیکا در شیر پاستوریزه، طی سال 1390 تعداد 242 نمونه شیر پاستوریزه عرضه شده در تبریز جمع آوری گردید. نمونه ها در محیط PSBB غنی سازی شد و از ژن های ail و virFبه عنوان توالی های هدف برای ردیابی سویه های بیماری زای یرسینیا انتروکولیتیکا در نمونه های غنی شده استفاده گردید. از نمونه های مثبت در آزمایش PCR در محیط CIN آگار وMacConkeyآگار کشت داده شد و پرگنه های مشکوک با duplex-PCRتأیید گردید. جهت تعیین بیوتیپ یرسینیا انتروکولیتیکا،جدایه باکتری به وسیله آزمون های بیوشیمیایی مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین شمارش تعداد باکتری های شاخص بهداشتی و آزمون کیفی فسفاتاز قلیایی (ALP) بر روی نمونه های شیر پاستوریزه انجام یافت. یرسینیا انتروکولیتیکای بیماری زا در 61/6% (16 نمونه) از نمونه های شیر پاستوریزه با روش ail-PCR ردیابی گردید. در حالی که 13/4% (10 نمونه) از نمونه ها با روش virF-PCRمثبت تشخیص داده شد. از بین نمونه های مثبت در آزمایش PCR، فقط 41/0% (1 نمونه) به وسیله کشت جداسازی و با duplex-PCR تأیید گردید. بر اساس آزمایش های بیوشیمیایی، جدایه یرسینیا انتروکولیتیکا ازنوع بیوتیپ 4 تعیین گردید. طبق نتایج مطالعه، 57/11% (28 نمونه) از نمونه های شیر پاستوریزه ALP مثبت بودند و تعداد باکتری های شاخص بهداشتی در این نمونه ها در قیاس با نمونه های ALP منفی تفاوت معنی دار (01/0>p) نشان داد. با توجه به حساسیت زیاد یرسینیا انتروکولیتیکا نسبت به حرارت پاستوریزاسیون، لذا آلودگی ثانویه می تواند دلیل اصلی حضور یرسینیا انتروکولیتیکای زنده در شیر پاستوریزه باشد. تفاصيل المقالة

اثر اسپری اسیدهای سیتریک، استیک و پروپیونیک بر خصوصیات میکروبی، شیمیایی و ظاهری گوشت بسته بندی‌شده گاو مورد مطالعه قرار گرفت. گوشت ناحیه سردست گاو متعاقب اسپری با محلول های 1 درصد استریل اسیدهای سیتریک، استیک و پروپیونیک، بسته بندی گردید. نمونه های بسته بندی‌شده گوشت در دمای 4 درجه سلسیوس نگه داری و با فواصل 2 روز، مورد آزمایش های میکروبی (شمارش مزوفیل های هوازی، شمارش کلی فرم ها، شمارش سرماگرا ها و شمارش بی هوازی ها)، شیمیایی (pH و TVN) و ظاهری (درصد خونابه، کیفیت رنگ و بو) قرار گرفت. آزمایشات در 20 تکرار انجام پذیرفت. نتایج به‌دست‌آمده نشان داد، تعداد مزوفیل های هوازی، کلی فرم ها، سرماگرا ها و بی هوازی ها در طی دوره نگه داری 8 روزه افزایش معنی داری (01/0 > P) دارد. تفاوت تعداد میکروب ها بین نمونه شاهد با نمونه تیمارشده با اسید سیتریک معنی دار نبود، درحالی‌که این تفاوت بین نمونه شاهد و تیمارهای اسید استیک و پروپیونیک معنی دار (01/0 > P) بود. همچنین تفاوت پارامترهای مزبور بین اسید سیتریک با اسید استیک و پروپیونیک معنی دار بود (01/0 > P) درحالی‌که این تفاوت بین اسید استیک و پروپیونیک معنی دار نبود. با توجه به پارامترهای میکروبی و شیمیایی، می توان نمونه های شاهد را به مدت 4 روز، نمونه های تیمارشده با اسید سیتریک را تا 5 روز و نمونه های تیمارشده با اسید استیک و پروپیونیک را 7 روز نگه داری نمود. به‌دلیل غیرمعنی دار (01/0 <P) بودن تفاوت بین نمونه شاهد و نمونه های تیمارشده از لحاظ خصوصیات ظاهری، می توان از غلظت های 1% این اسیدها بدون ایجاد عوارض نامطلوب ظاهری، در افزایش زمان ماندگاری گوشت گاو استفاده نمود. تفاصيل المقالة

نقش بالقوه هلیکوباکتر ‌ پلوروم به عنوان عامل نوظهور ایجاد عفونت غذایی و یک بیماری مشترک بین انسان و دام ثابت شده است. این باکتری از محتویات سکوم، کبد و دوازدهء طیور تخم‌گذار و گوشتی و همچنین از محتویات دستگاه گوارش و مجاری صفراوی در موارد بیماری‌های التهاب معده ای – روده‌ای انسان، جدا شده است. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی آلودگی به هلیکوباکتر پلوروم در طیور گوشتی دارای علائم آنتریت ارجاعی به یکی از کلینیک‌های طیور سطح شهر تبریز بود. بدین منظور، تعداد 70 نمونه محتویات سکوم و 70 نمونه کبد مربوط به 14 گله جوجه گوشتی با استفاده از روش‌های کشت باکتریایی و PCR (Polymerase Chain Reaction) مورد ارزیابی قرارگرفت. بر اساس یافته ها، تعداد10 نمونه از محتویات سکوم مربوط به 2 گله متفاوت، در آزمایشات مربوط به کشت و نیز آزمون مولکولی PCR، از نظر وجود باکتری هلیکوباکتر پلوروم مثبت بودند، در حالی که هیچ یک از نمونه‌های کبد از این نظر مثبت نبود. با توجه به نقش هلیکوباکتر پلوروم در ایجاد تلفات وخسارت در طیور پرورشی و اهمیت اقتصادی مربوطه و جایگزینی آن در دستگاه گوارش طیور و امکان ایجاد آلودگی ثانویهء لاشه‌ها در حین عملیات کشتار و نیز زئونوز بودن بیماری مذکور ، لذا باکتری فوق به‌عنوان یک عامل خطر بهداشتی تهدیدکننده سلامت مصرف‌کنندگان، همواره مطرح می‌باشد. تفاصيل المقالة

رشد و تکثیر باکتری‌های اسپوردار علاوه بر ایجاد فساد در مواد غذایی، با تولید توکسین موجب بیماری در مصرف‌کنندگان می‌شوند. انواع هوازی این باکتری‌ها گسترش زیادی در طبیعت دارند و از اهمیت بالایی در صنایع شیر برخوردارند. هدف این مطالعه، بررسی میزان آلودگی، کمیت و تنوع گونه‌ای باکتری‌های اسپوردار هوازی در شیرهای خام و پاستوریزه منطقه آذربایجان‌شرقی بود. برای این منظور، تعداد 80 نمونه شیر خام و 40 نمونه شیر پاستوریزه به‌صورت تصادفی نمونه‌گیری شد و جمعیت اسپورداران مزوفیل و ترموفیل در آن‌ها برآورد گردید. تنوع گونه‌ای با استفاده از آزمون‌های متداول مورفولوژیکی و بیوشیمیایی تعیین گردید. بر اساس یافته‌‌های مطالعه، آلودگی باکتری‌های اسپوردار مزوفیل و ترموفیل به‌ترتیب در 5/82 و 5/87 درصد نمونه‌های شیر خام مشاهده شد و این مقدار برای نمونه‌های شیر پاستوریزه به‌ترتیب 5/77 و 5/82 درصد برآورد گردید. به‌علاوه، شدت آلودگی با باکتری‌های اسپوردار هوازی در نمونه‌های خام و پاستوریزه بسیار متغیر (از 2 تا 8 واحد لگاریتمی در هر میلی‌لیتر) تعیین شد. در شیر خام و پاستوریزه به‌ترتیب 12 و 8 گونه باسیلوس شناسایی شد که در این بین گونه‌های ماسرانس و سرئوس گونه‌های اصلی جداسازی شده بودند و این دو گونه در مجموع 76 و 64 درصد باسیلوس‌ها را به‌ترتیب در شیر خام و پاستوریزه تشکیل می‌دادند. طبق نتایج مطالعه، آلودگی‌های محیطی شیرخام می‌تواند دلیل اصلی حضور جمعیت بالای باکتری‌های اسپوردار باشد؛ به‌طوری که فرایند پاستوریزاسیون تأثیر قابل‌توجهی در کاهش شدت آلودگی نداشت. در نهایت می‌توان به این جمع‌بندی رسید که حضور گونه‌های مولد توکسین در شیر پاستوریزه می‌تواند مخاطره بهداشتی برای مصرف‌کنندگان باشد. تفاصيل المقالة

سابقه و هدف: بیماری سل به دلیل گسترش مقاومت، به یکی از جدی ترین بیماری ها تبدیل شده است. مطالعات اپیدمیولوژی مولکولی سل با تعیین تنوع ژنتیکی سویه های مورد گردش در جوامع به منظور برنامه های کنترلی این بیماری اهمیت دارد. این مطالعه با هدف بررسی اپیدمیولوژی مولکولی سل مقاوم به دارو در بین بیماران دو کشور ایران و جمهوری آذربایجان انجام گرفت.مواد و روش ها: جدایه های حاصل از بیماران مسلول شهر تبریز و کشور جمهوری آذربایجان به مدت یک سال مورد بررسی قرار گرفتند. تمامی جدایه ها با روش های بیوشیمیایی به عنوان مجموعه مایکوباکتریوم توبرکلوزیس تشخیص داده شدند و با روش نسبی برای داروهای ایزونیازید، ریفامپسین، استرپتومایسین و اتامبوتول تعیین حساسیت شدند. پس از استخراج DNA، لوکوس های MIRU تکثیر شدند و تعداد تکرارهایشان در مقایسه با سویه استاندارد H37Rv تعیین گردید. تعیین ژنوتیپ بر اساس الگوی تعداد تکرارهای مجموعه لوکوس های 15 گانه مورد مطالعه، با استفاده از سایت مرجع MIRU-VNTRplus انجام گرفت.یافته ها: از مجموع 119 جدایه مورد بررسی، مقاومت حداقل به یک دارو و مقاومت چند دارویی (MDR) به ترتیب در 27.73 و 6.72 درصد موارد شناسایی شد. همچنین خانواده های ژنوتیپی شناخته شده شامل Uganda I ،Uganda II ، LAM ، TUR ، Delhi/CAS ، Bovis ، Beijing ، NEW-1 و Cameron بودند.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که میزان و الگوی مقاومت دارویی و نیز خانوادههای ژنوتیپی در بین مردم تبریز و کشور آذربایجان تفاوت دارند، اما این شاخص ها برای جمهوری آذربایجان نسبت به تبریز متنوع تربودند. تفاصيل المقالة