هدف پژوهش، مدلیابی تحول مثبت نوجوانی بر اساس خودتنظیمی، شایستگی اجتماعی و پیوند والدینی بود. روش پژوهش همبستگی با تکیه بر معادلات ساختاری میباشد. جامعه آماری شامل کلیه دانشآموزان دختر دوره دوم متوسطه مدارس دولتی شهر تهران بود، که در سال 98-99 مشغول به تحصیل میباشند. چکیده کامل
هدف پژوهش، مدلیابی تحول مثبت نوجوانی بر اساس خودتنظیمی، شایستگی اجتماعی و پیوند والدینی بود. روش پژوهش همبستگی با تکیه بر معادلات ساختاری میباشد. جامعه آماری شامل کلیه دانشآموزان دختر دوره دوم متوسطه مدارس دولتی شهر تهران بود، که در سال 98-99 مشغول به تحصیل میباشند. با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی خوشهای تعداد 400 نفر دانش-آموز انتخاب شدند. ابزارها شامل: پرسشنامه تحول مثبت نوجوانی گلدوف (2014)، پرسشنامه خودتنظیمی (2007)، پرسشنامه شایستگی اجتماعی فلنر (1990)، پرسشنامه پیوند والدینی پارکر (1979) بود. دادهها با استفاده از روش معادلات ساختاری مورد تحلیل قرار گرفت. ادراک شایستگی اجتماعی، میتواند انگیزه دانشآموزان را برای درگیر شدن در تکالیف تحولی و چالشهای زندگی و شرایط مطلوب ترغیب کند و نوجوانان با ادراک شایستگی بالا کارکردهای سازگارانه مناسبی دارند. بنابراین میتوان عوامل انگیزشی مانند اعتماد و اطمینان دانشآموزان به توانمندیهای خویش را از عوامل پیشبینی کننده تحول مثبت نوجوانی در نظر گرفت. یکی از مولفههای بعد بیرونی و مهم در روند تحول مثبت نوجوانی که مبتنی بر نتایج پژوهش میباشد، پیوند والدینی است، خانواده اولین بافت و زمینهای است که دانشآموز آن را تجربه میکند. در مجموع نتایج این پژوهش نشان میدهد که برای مدلیابی تحول مثبت نوجوانی میتوان بر خودتنظیمی، شایستگی اجتماعی و پیوند والدینی تاکید کرد و مدل بدست آمده را در آموزش تحول مثبت نوجوانی به کار بست. همچنین نتایج حاصل از پژوهش، نشان داد که پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار است و تحول مثبت نوجوانی را می شود بر اساس متغیرهای خودتنظیمی، شایستگی اجتماعی و پیوند والدینی پیش بینی کرد و فرضیههای پژوهش مورد تایید قرار گرفت
پرونده مقاله