هدف این پژوهش تعیین نقش فراشناخت، فراحافظه و فراهیجان در پیشبینی یادگیری خودراهبر دانشآموزان بود. روش پژوهش مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش همه دانشآموزان دوره دوم متوسطه شهر ارومیه در سال تحصیلی 99-1398 بودند. نمونه پژوهش 400 دانشآموز بودند که با روش نمونهگی چکیده کامل
هدف این پژوهش تعیین نقش فراشناخت، فراحافظه و فراهیجان در پیشبینی یادگیری خودراهبر دانشآموزان بود. روش پژوهش مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش همه دانشآموزان دوره دوم متوسطه شهر ارومیه در سال تحصیلی 99-1398 بودند. نمونه پژوهش 400 دانشآموز بودند که با روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش سیاهه فراشناخت اونیل و عابدی (1996)، پرسشنامه فراحافظه ترویر و ریچ (2002)، پرسشنامه فراهیجان میتمانسگروبر و همکاران (2009) و مقیاس یادگیری خودراهبر فیشر و همکاران (2001) بودند. دادهها با روشهای ضرایب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با مدل همزمان در نرمافزار SPSS-19 تحلیل شدند. یافتهها نشان داد که فراشناخت، فراحافظه و فراهیجان مثبت با یادگیری خودراهبر رابطه مثبت و معنادار و فراهیجان منفی با یادگیری خودراهبر رابطه منفی و معنادار داشت. همچنین، متغیرهای فراشناخت، فراحافظه و فراهیجان بهطورمعناداری توانستند 8/40 درصد از تغییرات یادگیری خودراهبر دانشآموزان را پیشبینی کنند و در این پیشبینی نقش فراحافظه بیشتر از سایر متغیرها بود (01/0>P). با توجه به نتایج پژوهش حاضر، برای بهبود یادگیری خودراهبر دانشآموزان میتوان برنامههایی برای افزایش فراشناخت، فراحافظه و فراهیجان مثبت و کاهش فراهیجان منفی طراحی و از طریق کارگاههای آموزشی آنها را اجرا کرد.
پرونده مقاله