بررسی و اولویتبندی مناطق گردشگری شهر لاهیجان به لحاظ شاخصهای گردشگری پایدار شهری
محورهای موضوعی : مطالعات برنامه ریزی شهری و منطقه ای
رحیم پرمایه
1
(دانشجوی دکتری ،گروه جغرافیا، دانشکده علوم انسانی، واحد چالوس ،دانشگاه آزاد اسلامی ،چالوس، ایران)
مهرداد رمضانی پور
2
(استادیار، گروه جغرافیا، دانشکده علوم انسانی، واحد چالوس ،دانشگاه آزاد اسلامی ،چالوس، ایران)
کیا بزرگمهر
3
(استادیار، گروه جغرافیا، دانشکده علوم انسانی، واحد چالوس ،دانشگاه آزاد اسلامی ،چالوس، ایران)
آمنه حقزاد
4
(استادیار، گروه جغرافیا، دانشکده علوم انسانی، واحد چالوس ،دانشگاه آزاد اسلامی ،چالوس، ایران)
کلید واژه: توسعه پایدار, گردشگری پایدار, کلید واژه: گردشگری, شهر لاهیجان,
چکیده مقاله :
مقدمه: شهر لاهیجان با حوزه نفوذ و منطقه پیرامونی خود و وجود جاذبه های تاریخی (مانند آرامگاه شیخ زاهد گیلانی، بقعه میر شمس الدین، آرامگاه کاشف السلطنه و موزه تاریخ چای، پل خشتی لاهیجان، حمام گلشن لاهیجان)، فرهنگی (مانند مسجد چهار پادشاهان، مسجد اکبریه، مسجد جامع لاهیجان)، طبیعی (کوه و آبشار شیطان کوه، تالاب سوستان، تالاب امیر کلایه) یکی از مراکز گردشگری استان گیلان به حساب می آید. اما به دلیل عدم برخورداری مناظر طبیعی، تاریخی و فرهنگی این شهر از زیر ساخت های لازم در جهت توسعه و آبادانی با مشکلات فراوانی دست به گریبان است. هدف: هدف این پژوهش، بررسی و اولویت بندی مناطق گردشگری به لحاظ شاخص های گردشگری پایدار شهری در شهر لاهیجان است. روش‌شناسی تحقیق: پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است. روش جمع آوری داده و اطلاعات پرسش نامه و اسنادی کتابخانه بوده است. حجم جامعه نمونه 100 نفر از گردشگران حاضر در شهر لاهیجان می باشد که به صورت تصادفی ساده انتخاب شده اند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از مدل ویکور استفاده شده است. قلمرو جغرافیایی پژوهش: قلمرو جغرافیایی این پژوهش، مناطق گردشگری پیرامون شهر لاهیجان می باشد. یافته ها: نتایج به دست آمده از تحلیل مقدار ویکور به دست آمده برای هر کدام از مناطق گردشگری در شهر لاهیجان نشان می دهد، از آنجایی که پایین ترین مقدار Qj برای محدوده پارک های طبیعی شهر است (00/0) می باشد بنابراین کمترین میزان تأثیر را در صنعت گردشگری این شهر خواهد داشت. این در حالی است که روستاهای تفریحی حاشیه شهر با مقدار Qj ( برابر با 00/1) بهترین وضعیت را برای توسعه گردشگری شهر به وجود آورده است. نتایج: عوامل مختلفی می تواند در جذب و توسعه گردشگری در یک مکان جغرافیایی موثر باشد. این عوامل می تواند کالبدی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، زیست محیطی و مدیریتی باشند. شهر لاهیجان با داشتن ظرفیت های زیست محیطی (اقلیم، آب و هوا)، کالبدی (جاذبه های تاریخی ـ مذهبی) و جاذبه های تفریحی فراوان می تواند نقش موثری در جذب گردشگر و به تبع آن توسعه پایدار این شهر داشته باشد.
Lahijan city with its sphere of influence and surrounding area and the existence of historical attractions (such as the tomb of Sheikh Zahed Gilani, the tomb of Mir Shamsuddin, the tomb of Kashif al-Saltanah and the Museum of Tea History, Lahijan brick bridge, Golshan Lahijan bath), cultural (such as Chahar Kings Mosque , Akbarieh Mosque, Lahijan Grand Mosque), natural (Satan Mountain and Waterfall, Sustan Wetland, Amir Kalayeh Wetland) is one of the tourist centers of Gilan province. However, due to the lack of natural, historical and cultural landscapes of this city, it has many problems for development and prosperity. In this regard, the present study tries to examine the factors affecting the development of tourism in Lahijan from the perspective of tourists with a descriptive-analytical method. The method of data collection and information was a questionnaire and library documents. The sample size of the population of 100 tourists in Lahijan is randomly selected. Vickor model was used to analyze the data. The results obtained from the analysis of the amount of vicor obtained for each of the tourist areas in the city of Lahijan show, since the lowest value of Qj for the area of natural parks in the city is (0.00) so the lowest amount It will have an impact on the tourism industry of this city. Meanwhile, the recreational villages on the outskirts of the city with a value of Qj (equal to 1.00) have created the best situation for the development of tourism in the city.Keywords: Tourism, Sustainable Development, Sustainable Tourism, Lahijan.
بهزادفر، مصطفی و زمانیان، روزبه. (1386). کاربرد تصمیم سازی چند معیاره فرایند تحلیل سلسله مراتبی در برنامهریزی گردشگری، مورد: شهرستان نیشابور. نشریه بین المللی علوم مهندسی، 18(5)، ویژه نامه معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت، 11-1.
بهشتی، محمدباقر؛ محمدزاده، پرویز و قاسملو، خلیل. (1396). نقش صنعت گردشگری در ایجاد نابرابری درآمدی در بین استانهای کشور. مجله برنامهریزی و توسعه گردشگری، 6(22)، 29-8.
جعفری صمیمی، احمد و خبره، شیما. (1392). اثر گردشگری بر توسعه انسانی. مجله برنامهریزی و توسعه گردشگری، 2(7)، 24-11.
حاتمینژاد، حسین و شریفی، امیر. (1394). بررسی نقش گسترش گردشگری شهری بر توسعه پایدار شهری ( نمونه موردی: شهر سنندج). فصلنامه گردشگری شهری، 2(1)، 74-61.
حیدرینیا، سعید؛ موحد، علی و الله وردی ئی، پریسا. (1398). عنوان اولویتبندی شاخصهای کیفیت محیطی از دید گردشگران با استفاده از مدلهای SAW, VIKOR ,ELECTRE و کپلند (مطالعه موردی: شهرستان کوهدشت). فصلنامه پژوهشهای گردشگری و توسعه پایدار، 2(1)، 56-47.
داس ویل، راجر. (1378). مدیریت گردشگری. ترجمه سید محمد اعرابی و داود ایزدی، تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی.
ذاکری، صدیقه و صادقلو، طاهره. (1400). اولویت بندی جاذبههای گردشگری با هدف توسعه گردشگری (منطقه مورد مطالعه: شهر مشهد). فصلنامه جغرافیایی فضای گردشگری، 10(38)، 33-19.
رحمانی، کمالالدین. (1389). توانمندیها و مزیتهای سرمایهگذاری آذربایجان شرقی. تبریز: مرکز خدمات سرمایهگذاری آذربایجان شرقی.
رستگار، موسی؛ غلامی، محمد؛ زمانی، مینا و مقدم، معصومه. (1390). تحلیل عوامل مؤثر بر گسترش گردشگری پایدار شهری با استفاده از مدل swot (نمونۀ موردی: زنجان). مجموعه مقالات همایش بینالمللی مدیریت گردشگری و توسعۀ پایدار، مرودشت، 39 - 28.
زنگیآبادی، علی؛ محمدی، جمال و زیرکباش، دیبا. (1385). تحلیل گردشگری داخلی شهر اصفهان. مجله جغرافیا و توسعه، 4(8)، 156-131.
زهره، یوسفی. (1394). بررسی نقش دیپلماسی شهری در توسعه گردشگری (مطالعه موردی: شهر تاریخی قزوین). پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات قزوین، دانشکده هنر و معماری، گروه شهرسازی.
سازمان جهانی جهانگردی. (1379). برنامهریزی ملی و منطقهای جهانگردی. ترجمه محمود عبداللهزاده، دفتر پژوهشهای فرهنگی.
شربتیان، محمدحسن. (1390). تأملی بر گردشگری شهری در ایران و ارائۀ راهکارهایی در جهت توسعۀ پایدار این صنعت شهری. اولین همایش بینالمللی مدیریت گردشگری و توسعۀ پایدار، مرودشت.
شمسالدینی، علی؛ امیری فهلیانی، محمدرضا و محمدی، عباس. (1390) نقش صنعت گردشگری در توسعه پایدار شهری (مطالعه موردی: شهر نورآباد ممسنی). اولین همایش بین المللی مدیریت گردشگری و توسعه پایدار، 28-14.
شهریاری، سید کمالالدین؛ کریمزاده، علی و شهریاری، شهرزاد. (1398). اولویت بندی قابلیتها و جاذبههای گردشگری در محدودههای بازآفرینی شده تاریخی (مطالعه موردی: محدوده تاریخی زندیه شیراز). مجله هویت شهر، 41(4)، 74-61.
ضیاء، عفت؛ استعلاجی، علیرضا؛ فلاح تبار، نصراله و ولی شریعت پناهی. (1398). تحلیل عوامل کلیدی تأثیر گذار بر توسعه پایدار گردشگری (مطالعه موردی: شهرستان صومعه سرا). مجله فضای گردشگری، 8(32)، 94-80.
غفاری، محمد؛ رنجبریان، بهرام و فتحی، سعید. (1393 ). ارائه مدلی جهت تبیین ارزش ویژه برند مقاصد گردشگری (مطالعه موردی: شهر اصفهان). مدیریت بازرگانی، 6(4)، 865-845.
قربانی گلزاری؛ سپیده، حسینزاده دلیر، کریم و بیک بابایی، بشیر. (1398). بررسی و تحلیلی بر چالشهای توسعه توریسم شهری (نمونه موردی: شهر تبریز). مجله فضای گردشگری، 8(30)، 45-33.
والا، فرانسوا و همکاران. (1384). گردشگری بین المللی. ترجمه گوهریان و دیگران، چاپ اول، تهران: تهران، انتشارات امیرکبیر.
Badita, W. (2013) Sustainability of Tourism Development in Macao, China. International Journal of Tourism Research, Vol 15, 52- 65.
Law Christopher, M. (1996) Urban Tourism Attraction Visitors to Large Cities, mansell. Publishing LONDON, 29(18), 168.
Timuz, E., & Getz, M. (2009). Tourists’ Satisfaction with Cultural Tourism Festival: a Case Study of Calabar Carnival Festival, Nigeria. International Journal of Business and Management, 4(3), 116-125.
Suraj, P. (2010). The Impact of Tourism on Income Inequality: An Econometric Assessment, The UCLA Undergraduate Journal of Economics, 47-99.
Jabulani, N., & Mubangizi, Betty C. (2015) Art and Craft in local economic development: Tourism possibilities in Mtubatuba Local Municipality. African Journal of Hospitality, Tourism and Leisure, 4 (2), 1-15.
WTO. (1995). Concepts, Definition and Classifications for Tourism Statistics. Madrid: World Tourism Organization Press.
_||_