این آزمایش به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار اجراء گردید. تیمارهای آزمایش شامل پیش تیمار بذر در چهار سطح شامل: شاهد ( خیساندن بذر به مدت 24 ساعت در آب)، خیساندن بذر به مدت 8، 16 و 24 ساعت در محلول محافظ گر در کرت های اصلی و سه رقم بر چکیده کامل
این آزمایش به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار اجراء گردید. تیمارهای آزمایش شامل پیش تیمار بذر در چهار سطح شامل: شاهد ( خیساندن بذر به مدت 24 ساعت در آب)، خیساندن بذر به مدت 8، 16 و 24 ساعت در محلول محافظ گر در کرت های اصلی و سه رقم برنج شامل: چمپا، عنبربو و رقم پرمحصولLD-183 در کرت های فرعی اجرا شد. نتایج نشان داد که تأثیر پیش تیمار بذر بر تعداد خوشه در متر‌مربع، تعداد دانه در خوشه، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی و درصد پروتئین دانه معنی‌دار بود. تاثیر رقم در تمامی صفات اندازه‌گیری معنی‌دار بود. اثر متقابل پیش تیمار بذر و رقم از نظر عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیکی معنی‌دار و ازنظر سایر صفات معنی‌دار نبود. بیشترین عملکرد دانه در رقم عنبربو + 24 ساعت در محلول محافظ گر با میانگین 5621 و کمترین عملکرد دانه در رقم چمپا + 24 ساعت در آب معمولی با میانگین 3264 کیلوگرم در هکتار حاصل شد. بیشترین پروتئین دانه در شرایط 24 ساعت در محلول محافظ گر با میانگین 11 درصد و کمترین پروتئین دانه در شرایط 24 ساعت در آب معمولی با میانگین 8/3 درصد حاصل شد. نتایج کلی آزمایش نشان داد که پیش تیمار بذر با محلول محافظ گر در مقایسه با پیش تیمار بذر در آب (عرف منطقه)، با افزایش مولفه‌های تولیدی توانست در جهت افزایش عملکرد کمی و کیفی موثر واقع شود و مورد توجه محققین و زارعین قرار گرفته و پیشنهاد نیز گردد.
پرونده مقاله
این تحقیق، بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در شرایط گلدانی با چهار تکرار اجرا شد. تیمارهای مورد مطالعه، شامل شوری آب آبیاری بصورت آبیاری با آب معمولی (0.4)(شاهد) و با شوری 4 و 8 دسی زیمنس بر متر و پیش تیمار بذر با پراکسید هیدروژن شامل عدم پیش تیمار و پیش تیمار چکیده کامل
این تحقیق، بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در شرایط گلدانی با چهار تکرار اجرا شد. تیمارهای مورد مطالعه، شامل شوری آب آبیاری بصورت آبیاری با آب معمولی (0.4)(شاهد) و با شوری 4 و 8 دسی زیمنس بر متر و پیش تیمار بذر با پراکسید هیدروژن شامل عدم پیش تیمار و پیش تیمار بذر در محلول 25 و 50 میلی مولار بود. در این آزمایش، صفات تعداد سنبله در گلدان، تعداد سنبلچه در سنبله، تعداد دانه در سنبلچه، وزن هزار دانه، وزن خشک ریشه، عملکرد دانه و پروتئین دانه مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق اثر شوری آب آبیاری و پراکسید هیدروژن برکلیه صفات مورد بررسی معنی‌دار بود. اثر متقابل شوری آب آبیاری و پراکسید هیدروژن بر صفات مورد مطالعه بجز تعداد دانه در سنبلچه و پروتئین دانه معنی دار شد. بیشترین ماده خشک ریشه (0.95 گرم در گلدان) و عملکرد دانه (7.49 گرم در گلدان) در شرایط عدم وجود تنش و کاربرد 50 میلی مولار پراکسید هیدروژن و کمترین ماده خشک ریشه (0.82 گرم در گلدان) و عملکرد دانه (3.17 گرم در در گلدان) در شرایط شوری 8 دسی زیمنس بر متر و عدم کاربرد پرکسید هیدروژن حاصل گردید. بیشترین درصد پروتئین دانه (14.25 درصد) در شرایط کاربرد 50 میلی مولار پراکسید هیدروژن و کمترین درصد پروتئین (11/05 درصد ) در شرایط عدم وجود شوری حاصل شد. بطورکلی کاربرد پراکسید هیدروژن می‌تواند در افزایش عملکرد کمی و کیفی گندم مؤثر واقع شود و این می‌تواند مورد توجه محققین و زارعین قرار گرفته و پیشنهادنیز گردد.
پرونده مقاله
