اثر پیش تیمار بذر با پراکسید هیدروژن برکاهش اثرات آب شور در اراضی گندم نان (Triticum aestivum L.)

محورهای موضوعی : زراعت

زهرا الباجی ¹ , سید کیوان مرعشی ²

1 - دانش‌آموخته کارشناسی ارشد، گروه زراعت، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
2 - گروه زراعت، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران

تاریخ دریافت : 1401/04/11 تاریخ پذیرش : 1401/05/12 تاریخ انتشار : 1401/05/01

کلید واژه: عملکرد دانه, گندم, پراکسید هیدروژن, شوری آب آبیاری,

چکیده مقاله :

این تحقیق، بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در شرایط گلدانی با چهار تکرار اجرا شد. تیمارهای مورد مطالعه، شامل شوری آب آبیاری بصورت آبیاری با آب معمولی (0.4)(شاهد) و با شوری 4 و 8 دسی زیمنس بر متر و پیش تیمار بذر با پراکسید هیدروژن شامل عدم پیش تیمار و پیش تیمار بذر در محلول 25 و 50 میلی مولار بود. در این آزمایش، صفات تعداد سنبله در گلدان، تعداد سنبلچه در سنبله، تعداد دانه در سنبلچه، وزن هزار دانه، وزن خشک ریشه، عملکرد دانه و پروتئین دانه مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق اثر شوری آب آبیاری و پراکسید هیدروژن برکلیه صفات مورد بررسی معنی‌دار بود. اثر متقابل شوری آب آبیاری و پراکسید هیدروژن بر صفات مورد مطالعه بجز تعداد دانه در سنبلچه و پروتئین دانه معنی دار شد. بیشترین ماده خشک ریشه (0.95 گرم در گلدان) و عملکرد دانه (7.49 گرم در گلدان) در شرایط عدم وجود تنش و کاربرد 50 میلی مولار پراکسید هیدروژن و کمترین ماده خشک ریشه (0.82 گرم در گلدان) و عملکرد دانه (3.17 گرم در در گلدان) در شرایط شوری 8 دسی زیمنس بر متر و عدم کاربرد پرکسید هیدروژن حاصل گردید. بیشترین درصد پروتئین دانه (14.25 درصد) در شرایط کاربرد 50 میلی مولار پراکسید هیدروژن و کمترین درصد پروتئین (11/05 درصد ) در شرایط عدم وجود شوری حاصل شد. بطورکلی کاربرد پراکسید هیدروژن می‌تواند در افزایش عملکرد کمی و کیفی گندم مؤثر واقع شود و این می‌تواند مورد توجه محققین و زارعین قرار گرفته و پیشنهادنیز گردد.

چکیده انگلیسی:

This research was performed as a factorial in a completely randomized design in a pot with four replications. The studied treatments include salinity of irrigation water as irrigation with ordinary water (0.4) (control) and with salinity of 4 and 8 dS/m and seed priming including no priming and seed priming in 25 and 50 mM of hydrogen peroxide solutions. In this experiment, the number of spikes per pot, number of spikelets per spike, number of seeds per spikelet, 1000-grain weight, root dry weight, grain yield and grain protein were investigated. In this study, the effect of salinity of irrigation and hydrogen peroxide on all studied traits were significant. The interaction effect of salinity of irrigation and hydrogen peroxide on the studied traits except grain number per spikelet and grain protein were significant. The maximum root dry matter (0.95 g/pot) and grain yield (7.49 g/pot) were observed under irrigation with normal water and application of 50 mM hydrogen peroxide and the minimum root dry matter (0.82 g/pot) and grain yield (3.17 g/pot) was obtained at salinity of 8 dS/m and non-application of hydrogen peroxide. The maximum grain protein (14.25%) was obtained in the application of 50 mM hydrogen peroxide and the minimum protein percentage (11.05%) was obtained under irrigation with normal water. In general, the application of hydrogen peroxide can be effective in increasing the quantitative and qualitative yield of wheat and reducing the effect of salinity of irrigation water and it can be considered and recommended by researchers and farmers.