ارائه مدل مدیریت منابع انسانی سازگارشونده در سازمان های دولتی ایران به روش آمیخته
محورهای موضوعی : مدیریتنیشتمان دباغی 1 , محمد عطایی 2 * , غلامرضا معمارزاده طهران 3
1 - دانشجوی دکتری، گروه مدیریت دولتی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
2 - دانشیار، گروه مدیریت دولتی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران (عهده‌دار مکاتبات)
3 - دانشیار، گروه مدیریت دولتی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
کلید واژه: منابع انسانی, سازگارشوندگی, مدیریت منابع انسانی سازگارشونده, کارکردهای منابع انسانی,
چکیده مقاله :
هدف از انجام پژوهش تدوین مدل مدیریت منابع انسانی سازگارشونده با توجه به شرایط سازمان‌های دولتی ایران می‌باشد. در این پژوهش ابتدا با استفاده از روش تحلیل مضمون و مصاحبه با خبرگان سازمان امور اداری و استخدامی کشور، و پیاده‌سازی آن در نرم افزار Maxqda و انجام کدگذاری باز و محوری، مولفه های سازگارشوندگی و کارکردهای منابع انسانی شناسایی و تلخیص گردید و سپس با استفاده از کدگذاری گزینشی چارچوب نهایی مدل مدیریت منابع انسانی سازگارشونده شکل گرفت. یافته‌های پژوهش نشان از آن دارد که خروجی تحلیل مضمون در حالت تحلیلی از مستندات و تحلیلی از مصاحبه تعداد 11 مولفه در 3 بعد سازگارشوندگی(معماری منابع انسانی، محیط یک نظام سازگارشونده ، شایستگی‌های نیروی انسانی) و تعداد 10 مولفه در بعد کارکرد می‌باشد و خروجی تحلیل عاملی تائیدی نیز نشان داد ابعاد اصلی مدل شامل سازگارشوندگی با 11 مولفه، کارکرد با 8 مولفه در آزمون های روایی و پایایی امتیازات لازم را کسب نمودند و مدل نهایی با 2 بعد، 19 مولفه ارائه گردید. تمام متغیرها بر روی مدیریت منابع انسانی سازگارشونده تاثیرگذار بوده‌اند. بر اساس ضرایب به دست آمده میزان تاثیرگذاری معماری منابع انسانی 0.126، محیط یک نظام سازگارشونده 0.412، شایستگی های منابع انسانی 0.471 و کارکردهای منابع انسانی 0.887 می‌باشد.
The purpose of the research is to develop an adaptable human resources management model according to the conditions of Iran's government organizations. In this research, first, by using the method of content analysis and interviews with the experts of the country’s employment administrative affair organization and its implementation in the Maxqda sotware and performing open and central coding of the components of adaptability and human resource functions were identified and summarized, and then using selective coding, the final framework of the adaptable human resource management model was formed. the findings of the research show that the output of thematic analysis in the analytical mode and in the analytical mode of the interview is 11 components in 3 dimensions of adaptability (Human resources architecture, the environment of an adaptive system, human resources competencies) and the number of 10 components in the function dimension and the output of confirmatory factor analysis also showed the main dimensions of the model including adaptability with 11 components, functionality with 8 components, in the test validity and reliability scores were obtained and the final model was presented with 2 dimensions and 19 components. all variables have had an impact on adaptive human resource management. Based on the obtained coefficients, the amount of the effectiveness of human resources architecture is 0.126, environment of an adaptable system is 0.412, human resources competencies are 0.471, and human resources functions are 0.887
- الواني، سيدمهدي. معمارزاده، غلامرضا. ايران دوست، ابراهيم. (1395). طراحي مدل مديريت منابع انساني در سازمان‌هاي با قابليت اطمينان بالا - مورد مطالعه شركتهاي برق ايران، مديريت شهري، 43-176-163
- بازرگان، عباس. (1399). مقدمه‌ای بر روش های تحقیق کیفی و آمیخته: رویکردهای متداول در علوم رفتاری. انتشارات نشر دیدار، ویرایش چهارم.
- حاجیلو، وحید. معمارزاد طهران، غلامرضا. (1397). طراحی مدل اخلاق مدارانه توسعه منابع انسانی در سازمان های دولتی، فصلنامه پژوهش های اخلاقی، دوره 9، شماره33، ص 18-10.
- دانایی فرد، حسن. الوانی، مهدی. آذر، عادل. (1398). روش شناسی پژوهش کیفی در مدیریت : رویکردی جامع شامل: مبانی فلسفی پژوهش و استراتژی‌های پژوهش کیفی. انتشارات صفار، ویرایش سیزدهم.
- داوری، علی. رضازاده، آرش. (1393). مدلسازی معادلات ساختاری با نرم افزار PLS، تهران: سازمان انتشارات جهاد دانشگاهی.
- صالحی، منیره. یمنی دوزی سرخابی، محمد. توفیقی داریان، جعفر. (1396). ارزیابی مدیریت دانشگاه‌های دولتی تهران مبتنی بر رویکرد سیستم‌های سازگارشونده پیچیده ، مجله آموزش عالی ایران، شماره 34، 17-1.
- کیخا، احمد. غیاثی ندوشن، سعید. (1399). الگویی برای دانشگاه سازگارشونده ، مجله آموزش عالی ایران، شماره 46، 83-111.
- میرکمالی، سید محمد. فرهادی راد، حمید. (1391). طراحی مدلی برای اندازه‌گیری سازگاری سازمانی با محیط بیرونی : مطالعه موردی دانشگاه‌های دولتی شهر تهران، مجله علمی پژوهشی علوم تربیتی، شماره 96، 44-22.
- یمنی دوزی سرخابی، محمد. صالحی، منیره. (1393). از برنامه‌ریزی استراتژیک تا طراحی سازگارشونده، مجله آموزش عالی ایران، شماره 23، 29-12.
Beltrin, M. & Rocapoic, A,. (2013). Exploration, exploitation and human resource management practices in cooperative -
.and entrepreneurial HR conigurations. International Journal of Human Resource Management, 24, 2911–2926
.Boselie, P., (2014). Strategic human resource management: A Balanced Approach. 2nd Edition, Tata McGraw-Hill - Corbin, J., & Strauss, A., (2014). Basics of Qualitative Research: Techniques and Procedures -
.for Developing Grounded Theory. Boston: SAGE Publications
.Evans, A. (2011).Creating a Tipping Point: Stragic Human Resource in Higher Education. Jossey-Bass,31-5 - Flint, L.J., (2002). Stories of success: Self-interventions of gifted underachievers. Unpublished doctoral dissertation. University #of Georgia, Athens# Fornell, A., Larcker, H. W., Pak, J., Kim, S., & Li, L. Z. (2019). Effects of human resource management systems on employee proactivity and group innovation. Journal of Management, 45(2), 819-846
Garcia-Morales, V. J.; Jiménez, B.; Maria M., & Gutiérrez-Gutiérrez, L. (2017). Transformational leadership influence on organizational performance through organizational learning and innovation, Journal of Business Research, 65, 1040–1050
Haier, O., (2009). An analysis of the strenghts and limitation of qualitative and quantitative -
researchparadigms. problems of education in the 21stcentury 13 13-18 Hair, C. (2010). Cultural diversity in organizations: diversity strategy of an Austrian subsidiary of a multinational corporation Doctoral dissertation, Innsbruck university
Hartung, F. M., & Renner, B. (2013). Social curiosity and gossip: related but different drives of social functioning. PLoS One,
8(7), e69996. Kline, Rex. (1994), Principles and Practice of Structural Equation Modeling (Methodology in the Social Sciences), New York: Guilford Press, 3rd Edition. ISBN- 21stcentury, 13, 13-18.
Lado, A.A. & Wilson, M.C. (2018). Human resource systems & sustained competitive advantage: a competency-based perspective. Academy of Management Journal 19 (4), 699–727
. Lee, H. W., Pak, J., Kim, S., & Li, L. Z. (2019). Effects of human resource management systems on employee proactivity and
group innovation. Journal of Management, 45(2), 819-846. O’Reilly, C. A., Harreld, J. B., & Tushman, M. L. (2000). Organizational ambidexterity: IBM and emerging business
opportunities. California Management Review, 51, 1–25. Ringle, R. J, Stefanie K. Johnson (2016). Leader self-development as organizational strategy. The Leadership Quarterly, 22(2),
33–42 Snell, S.-C., & Kang, S.A. (2009). Intellectual capital architectures and ambidextrous learning: A framework for human
resource management. Journal of Management Studies, 46, 65–92.
Sushil, S., (2016). Systems Dynamics a Practical Approach Hardcover, John Wiley and Sons Ltd. 253-275. Swart, J., & Kinnie, N. (2010). Organizational learning, knowledge assets and hr practices in professional service irms. Human
Resource Management Journal, 20, 64–79.
Vecchiato, R., (2015). Strategic planning and organizational flexibility in turbulent environments. Foresight, 31-47 Wikhamn, W. (2019), Innovation, Sustainable HRM and Customer Satisfaction, International Journal of Hospitality Management, 76 (2019), 102- 110
. Yadav, S., & Lenka, U. (2022). Uncovering the intellectual structure of diversity management research: a bibliometric analysis (1990– 2019). Personnel Review
. Yingjun, H., & Hongjun, L., (2016). Dynamic Assessment of Human Resource Management on Organizational Effectiveness based on Network Platform, International Journal of Smart Home Vol. 10, No. 4 (2016), pp. 279-288
.