یکی از عوارض مصرف سبزیجات تازه، احتمال آلودگی آنها به باکتریهای بیماریزا است. شستشوی سبزیجات تازه نقش مهمی در کاهش جمعیت میکروبی و افزایش ایمنی مصرف این گونه محصولات دارد. آب الکترولیز شده به عنوان یک ضدعفونی‌کننده جدید در سالهای اخیر مورد توجه قرار گرفته است. این ضدعفونی‌کننده، بی خطر، ارزان و ایمن است که اثر آن بر روی گونه‌های مختلف میکروبها، قارچ ها و ویروس ها تأیید شده است. در این مطالعه استفاده از انواع مختلف آب شستشو بر کاهش جمعیت باکتریایی باسیلوس سرئوس در کاهو مورد بررسی قرار گرفته است. انواع آب مورد استفاده شامل آب آشامیدنی، آب آشامیدنی اسیدی شده، آب دیونیزه کلر زنی شده با غلظت‌های کلر باقیمانده 50 و 25 میلی گرم در لیتر، آب الکترولیز شده خنثی، آب الکترولیز شده اسیدی با غلظت کلر باقیمانده 50 و 25 میلی گرم در لیتر در زمانهای مختلف شستشو (60 و 180 ثانیه) و دماهای مختلف شستشو ( 4 و 25 درجه سانتی گراد) می باشد. نتایج این تحقیق نشان داد، الکترولیز نمودن آب بیشترین کارایی در کاهش بار میکروبی کاهو داشته است (80%)(05/0p≤) و اسیدی کردن آب الکترولیز شده سبب افزایش راندمان ضدعفونی کنندگی آن می‌شود (6/82%)(05/0p≤). علاوه بر آن، بررسی جمعیت میکروبی کاهو در طی زمانهای ماندگاری 1 تا 4 روز نیز نشان داد که در نمونه‌های کاهو شستشو شده با آب الکترولیز روند افزایش جمعیت میکروبی، نسبت به سایر روشهای شستشو آهسته‌تر است. پرونده مقاله

پژوهش حاضر باهدف معرفی مطلوب‌ترین روغن کنجد با حداکثر پایداری اکسایشی و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی انجام پذیرفت. بدین منظور برای نمونه روغن‌های کنجد پالایش‌شده، سنتی (آبی)، استخراج سرد (آزمایشگاهی) و پرس مغازه‌ای (مارپیچ)، ساختار اسیدچرب، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی و پایداری اکسایشی مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از انجام فرآیند روغن‌کشی از دانه کنجد قهوه‌ای، ترکیب اسیدهای چرب به روش کروماتوگرافی گازی، پایداری به‌وسیله دستگاه رنسیمت و تعیین ظرفیت آنتی‌اکسیدانی به کمک آزمون DPPH انجام شد. ارزیابی ساختار اسیدچرب روغن‌های کنجد پالایش‌شده، سنتی، استخراج سرد و پرس مغازه‌ای نشان داد که به ترتیب لینولئیک اسید با 28/42، 92/40، 7/35، 48/35 درصد و اولئیک اسید با 58/40، 09/45، 65/49، 02/50 درصد، دو اسیدچرب عمده بودند. نتایج بررسی پایداری اکسایشی بیانگر این است که به ترتیب روغن‌های استخراج سرد، پالایش‌شده، پرس مغازه‌ای و سنتی با 20، 6/17، 5/13 و 01/10 ساعت، دارای بیشترین مقاومت در برابر اکسایش بوده‌اند و ترتیب پایداری روغن‌ها ازلحاظ ترکیب اسیدهای چرب همان ترتیب پایداری ازلحاظ فاکتور پایداری اکسایشی است. نتایج آزمون DPPH نشان داد که ترتیب روغن استخراج سرد با 91/63 و پالایش‌شده با 8/59‌ درصد ازلحاظ قدرت مهارکنندگی رادیکال آزاد با ترتیب آن‌ها ازلحاظ اثر پایدارکنندگی در آزمون رنسیمت و نیز ساختار اسیدچرب مشابه است، این در حالی است که نتایج به‌دست‌آمده دو نمونه روغن سنتی با 42/47 و پرس مغازه‌ای با 17/39 درصد، در تضاد با مطالب فوق‌الذکر است. به‌طورکلی و با توجه به نتایج به‌دست‌آمده، روغن کنجد حاصل از روش استخراج سرد به‌عنوان مطلوب‌ترین روغن مشخص گردید، اما به علت شرایط بسیار سخت استخراج و دستگاه‌های موردنیاز که فقط آزمایشگاهی می‌باشند، و همچنین بازده بسیار پایین این روش و نیز با توجه به اینکه پس‌ازاین روغن، روغن پالایش‌شده دارای شرایط بهتری است، توصیه می‌شود افراد به‌جای استفاده از روغن‌های سنتی و به‌ویژه پرس مغازه‌ای، روغن پالایش‌شده را مصرف کنند. پرونده مقاله

در این مطالعه اثر عصاره آزاد و میکروکپسوله شده چای سفید بر خصوصیات فیزیکوشیمیایی، اندازه ذرات، FTIR و SEM و همچنین ترکیبات فنلی کل، خاصیت آنتی اکسیدانی و ویژگی های حسی شکلات تلخ بررسی شد. عصاره چای سفید در غلظت‌های 1، 3، 5 و 7 درصد (بر اساس پیش تیمارهای انجام شده) به صورت آزاد و میکروکپسول به فرمولاسیون شکلات تلخ افزوده شد. نتایج حاصل نشان داد، محدوده اندازه ذرات میکروکپسول µm 23/157-3/2 بود. بررسی تصویر حاصل از میکروسکوپ الکترونی روبشی حاکی از آن بود که ذرات شکلات تلخ حاوی عصاره میکروکپسول چای سفید دارای اندازه کوچکتر و یکنواختی بیشتری نسبت به نمونه شاهد و نمونه حاوی عصاره آزاد چای سفید بودند. افزایش غلظت عصاره از 1 تا 7 درصد در هر دو حالت آزاد و میکروکپسوله سبب افزایش معنی دار (p <0.05) میزان ترکیبات فنلی کل و خاصیت آنتی اکسیدانی شکلات تلخ شد. در بررسی ویژگی‌های حسی، نمونه های حاوی 3% عصاره آزاد چای سفید و 1% عصاره میکروکپسوله چای سفید بیشترین پذیرش را توسط ارزیاب ها کسب نمودند. از جهت بررسی ویژگی های رنگی، نمونه های حاوی عصاره کپسوله شده بیشترین درجه روشنایی (L*)، درجه قرمزی (a*) و درجه زردی (b*) را داشتند. با افزایش میزان عصاره آزاد و میکروکپسول چای سفید، رطوبت روند افزایشی داشته اما سفتی و pH روند معکوسی را نشان دادند. پرونده مقاله

نان حاصل از آرد گندم یکی از پر مصرف‌ترین غذاها در سراسر جهان است، امّا بیماران سلیکاکی قادر به استفاده از آن نیستند. به بیماری عدم تحمل گلوتن، بیماری سلیاک گفته می‌شود و تنها روش درمان این بیماری، بکارگیری یک رژیم غذایی فاقد گلوتن است. به منظور ارزیابی اثر هیدروکلوئید پکتین و کنسانتره کشمش برخواص نانوایی نان فاقد گلوتن حاصل از مخلوط آرد گاورس (setaria italic) و آرد برنج (oryza satira)، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد که در آن فاکتورهای آزمایشی مقادیر 1/5‌% و 2/5‌% پکتین و مقادیر 3‌% و 4‌% کنسانتره کشمش به همراه ترکیبات این دو ماده بود. آزمون سفتی و روند بیاتی نان برای تیمارهای مد نظر در سه زمان 24، 48و 72 ساعت بعد از پخت در قالب یک آزمایش فاکتوریل مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که استفاده از پکتین می‌تواند باعث افزایش پایداری و ثبات خمیر و کاهش درجه نرمی خمیر گردد .در آزمون رنگ سنجی مشخص گردید روشن‌ترین رنگ پوسته نان مربوط به نان حاوی پکتین است. بالاترین میزان حجم و حجم مخصوص را تیمارهایی که ترکیبی از پکتین و کنسانتره کشمش داشتند از خود نشان دادند. همچنین پکتین و کنسانتره کشمش توانستند در کلیه سطوح مقداری مورد استفاده، با کاهش سفتی و سختی مغز نان سبب کُند شدن روند بیاتی گردند و در این راستا بیشترین تأثیر را تیمار 2/5‌% پکتین +4 ‌% کنسانتره کشمش از خود نشان داد بطوریکه میزان سفتی نان در طول زمان 24 ساعت بعد از پخت با زمان 48 ساعت بعد از پخت تفاوت معنی دار نداشت. نتایج حاکی از اینست که امکان تولید نان فاقد گلوتن از مخلوط آرد گاورس و آرد برنج و ارتقاء کیفیت آن با بکارگیری پکتین و کنسانتره کشمش وجود دارد.واژه‌های کلیدی: نان فاقد گلوتن، پکتین، کنسانتره کشمش، آرد گاورس، آرد برنج. پرونده مقاله

در سال‌های اخیر با توجه به اثرات زیان‌ بار سموم و نگهدارنده‌های شیمیایی برای سلامت انسان تمایل به استفاده از ترکیبات ضدمیکروبی طبیعی مانند اسانس‌ها افزایش یافته است. در این پژوهش نانوامولسیون اسانس گیاه مریم گلی خراسانی (Salvia chorassanica ) با روش اولتراسوند تهیه و فعالیت ضدکپکی آن علیه سه کپک عامل فساد توت‌فرنگی (A. niger ، B.cinereو R. stolonifer) بررسی شد و با قارچ کش تیابندازول مقایسه گردید. علاوه بر این، قابلیت این ترکیبات در کاهش فساد کپکی میوه توت فرنگی در طی 12 روز نگهداری در یخچال پس از پوشش‌دهی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که نانوامولسیون اسانس فعالیت ضدکپکی بیشتری برخوردار بود و حداقل غلظت بازدارندگی (MIC) و حداقل غلظت کشندگی (MFC) نانوامولسیون اسانس پایین‌تر از قارچ کش بود. تیمار نانوامولسیون اسانس در غلظتl/ml µ 5/12 در سطح توت‌فرنگی‌ توانست رشد اسپور کپک A. niger را 6 روز و B.cinere و R. stolonifer را تا 9 روز به تاخیر اندازد. همچنین با استفاده از پوشش نانوامولسیون اسانس مریم گلی خراسانی و قارچ کش تیابندازول با غلظتl/ml µ 25 در سطح توت‌فرنگی برخلاف نمونه-های کنترل فاقد پوشش هیچ‌گونه رشد کپکی تا پایان روز 12 ام مشاهده نشد. بنابراین نانوامولسیون اسانس مریم گلی می‌تواند به عنوان جایگزین مناسبی برای قارچ‌کش تیابندازول پیشنهاد شود. پرونده مقاله

مطالعه حاضر با هدف بررسی ترکیب شیمیایی عصاره آبی- الکلی فلفل سیاه (Piper nigrum) و تمرکز بر فعالیت ضد بیوفیلمی احتمالی آن علیه دو باکتری Bacillus subtilisوPseudomonas aeruginosa در شرایط آزمایشگاهی و در شرایط شبیه سازی شده مدل غذایی انجام شد. برای شناسایی ترکیب شیمیایی عصاره فلفل سیاه از کروماتوگرافی گازی طیف سنجی جرمی (GC-MS) استفاده شد. فعالیت ضد بیوفیلمی عصاره فلفل سیاه با استفاده از روش الایزا ریدر در طول موج 570 نانومتر اندازه گیری شد. نتایج آنالیز GC-MS نشان داد که عمده ترکیبات موجود در عصاره فلفل سیاه شامل d-3-Carene 69/20 درصد، Limonene 18 درصد، Caryophyllene 90/17 درصد و b-Pinene 52/10 درصد است. براساس نتایج به دست آمده در این تحقیق عصاره آبی- الکلی فلفل سیاه با غلظت ۵۰ درصد بیشترین اثر را در ممانعت از تشکیل بیوفیلم در هر دوباکتری مورد آزمون را داشت. علاوه بر این، بین اثر ضد بیوفیلمی عصاره فلفل سیاه (50 درصد) و پراستیک اسید (5/0 درصد) در غلظت مشابه تفاوت معناداری مشاهده نشد. همچنین اختلاف معناداری از نظر نوع محیط رشد باکتری (محیط کشت TSB و عصاره ماهی) از نظر تشکیل بیوفیلم باکتریایی در حضور عصاره فلفل سیاه وجود نداشت. پرونده مقاله

در این مطالعه شناسایی ترکیبات شیمیایی موجود در اسانس گیاه Salvia chorasanica به روش GC-MS انجام گرفت. سپس نانوامولسیون اسانس به روش اولتراسوند تهیه شد و پایداری اندازه ذرات آن در طی دو هفته نگهداری در دمای محیط توسط DLS مورد ارزیابی قرار گرفت. فعالیت ضدمیکروبی ماکروامولسیون و نانواموالسیون اسانس S. chorasanica علیه شش باکتری بیماری زا و سه کپک عامل فساد غذایی به روش میکرودایلوشن بررسی شد. نتایج نشان داد اسانس مذکور دارای 20 ترکیب شیمیایی مختلف بود. اندازه ذرات نانوامولسیون در طی دو هفته از 83/91 به 61/193 نانومتر افزایش یافت. فرم نانوامولسیون اسانس اثر ضدمیکروبی بیشتری در مقایسه با ماکروامولسیون آن علیه همه میکروارگانیسم های مورد مطالعه داشت. همچنین اثرضدمیکروبی ماکروامولسیون و نانوامولسیون اسانس بر باکتری های گرم مثبت بیشتر از گرم منفی بود. در بین باکتری های بیماری زا باکتری گرم مثبت Bacillus cereus بیشترین حساسیت را به نانوامولسیون اسانس نشان داد و دارای کمترین MIC، µl/ml125/3 بود. به علاوه، MIC و MFC نانوامولسیون اسانس علیه هر سه کپک به ترتیب µl/ml 25/6 وµl/ml 5/12 تعیین شد. بدین ترتیب غلظت موثره کمتری از اسانس در فرم نانوامولسیون برای کنترل میکروارگانسیم های موادغذایی مورد نیاز خواهد بود و از اثرات سوء به کارگیری غلظت های بالای اسانس جلوگیری می شود. پرونده مقاله