مقدمه: مقدار زیادی از محصولات کشاورزی در مرحله پس از برداشت به علت کم‌ توجهی به اصول نگهداری صحیح فرآورده و همچنین خسارات ناشی از آفات انباری دچار افت کیفیت می‌گردند، به این دلیل استفاده از ترکیباتی که باعث افزایش ماندگاری میوه ها و سبزی ها می گردند، اجتناب ناپذیر است. از این رو هدف از انجام این تحقیق بررسی اثر گاز ازن، اسید استیک و منتول جهت حفظ خصوصیات کیفی در گوجه فرنگی است. مواد و روش‌ها: بدین منظور گوجه فرنگی واریته ارلی اوربانا وای تحت تیمارهای مختلف شامل آب ازن دار(0 و 2 ppm)، اسید استیک(0 و 4 درصد حجمی/حجمی)، منتول(0 ،250 و 500 ppm) و محلول‌های ترکیبی آنها قرار گرفت و سپس آزمایش‌های لازم شامل اندازه‌گیری ضایعات وزنی، مواد جامد محلول، قند احیاء کننده، اسیدیته، ویتامین C و شمارش میکروبی کل روی تمام نمونه‌ها و از جمله شاهد انجام شد. پس از 15 روز نگهداری در دمای محیط، آزمایش ها دوباره تکرار شدند و تأثیر اعمال تیمارها بر روی نمونه‌ها در مقایسه با شاهد مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: استفاده از تیمارها به حفظ مواد جامد محلول کمک نموده، میزان قند احیاءکننده، ضایعات وزنی و بار میکروبی در نمونه های تیمار شده پس از پایان دوره نگهداری کمتر از شاهد بود، همچنین اسیدیته قابل تیتر و ویتامین C در گوجه فرنگی های تیمار شده بهتر حفظ شده بودند. نتیجه گیری: تیمارها تاثیر مناسبی بر حفظ کیفیت گوجه فرنگی داشت و تیمار ترکیبی ازن- اسید استیک- منتول(در غلظت 500 ppm) از همه تیمارها مؤثرتر بود. پرونده مقاله

مقدمه: صمغ ها گروهی از هیدروکلوئیدها هستند که به منظور کاهش جذب روغن در مواد غذایی سرخ شده مورد استفاده قرار می گیرند. هدف از این تحقیق بررسی ویژگیهای فیزیکوشیمیایی کدو سبز پوشش داده شده با صمغ زردآلو است.مواد و روش ها: در این تحقیق برای فرآیند پوشش دهی از صمغ زردآلو با غلظت صفر، 8 ، 10 و 12 درصد استفاده شد. خصوصیات فیزیکوشیمیایی کدوی سرخ شده همچون مقدار رطوبت، تغییرات نسبی جذب روغن، راندمان سرخ کردن، اسیدیته و pH، مواد جامد محلول، افت وزنی، شاخص رسیدگی، میزان کلروفیل و سفتی بافت در روزهای 1، 15 و 30 مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که پوشش دهی با صمغ زردآلو تأثیر معنی داری بر مقدار رطوبت، تغییرات نسبی جذب روغن و راندمان سرخ کردن برش های کدو سبز بعد از سرخ کردن داشت (P˂0.05). پوشش دهی با صمغ زردآلو منجر به افزایش اسیدیته، کاهش pH و کاهش مواد جامد محلول در نمونه های سرخ شده و خام کدو سبز گردید. کمترین میزان افت وزنی و رسیدگی و بالاترین میزان کلروفیل و سفتی بافت نیز در نمونه های پوشش داده شده مشاهده گردید.نتیجه ‎گیری: این تحقیق پیشنهاد می کند که با استفاده از پوشش خوراکی بر پایه صمغ زردآلو می توان به محصول سرخ شده با جذب روغن کمتر و راندمان سرخ کردن بالاتر دست یافت که از نظر خصوصیات فیزیکوشیمیایی نزد مصرف کننده مقبولیت بیشتری دارد. با استفاده از پوشش صمغ زردآلو در غلظت 12% بهترین نتایج بدست آمد. پرونده مقاله

در سال‌های اخیر با توجه به اثرات زیان‌ بار سموم و نگهدارنده‌های شیمیایی برای سلامت انسان تمایل به استفاده از ترکیبات ضدمیکروبی طبیعی مانند اسانس‌ها افزایش یافته است. در این پژوهش نانوامولسیون اسانس گیاه مریم گلی خراسانی (Salvia chorassanica ) با روش اولتراسوند تهیه و فعالیت ضدکپکی آن علیه سه کپک عامل فساد توت‌فرنگی (A. niger ، B.cinereو R. stolonifer) بررسی شد و با قارچ کش تیابندازول مقایسه گردید. علاوه بر این، قابلیت این ترکیبات در کاهش فساد کپکی میوه توت فرنگی در طی 12 روز نگهداری در یخچال پس از پوشش‌دهی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که نانوامولسیون اسانس فعالیت ضدکپکی بیشتری برخوردار بود و حداقل غلظت بازدارندگی (MIC) و حداقل غلظت کشندگی (MFC) نانوامولسیون اسانس پایین‌تر از قارچ کش بود. تیمار نانوامولسیون اسانس در غلظتl/ml µ 5/12 در سطح توت‌فرنگی‌ توانست رشد اسپور کپک A. niger را 6 روز و B.cinere و R. stolonifer را تا 9 روز به تاخیر اندازد. همچنین با استفاده از پوشش نانوامولسیون اسانس مریم گلی خراسانی و قارچ کش تیابندازول با غلظتl/ml µ 25 در سطح توت‌فرنگی برخلاف نمونه-های کنترل فاقد پوشش هیچ‌گونه رشد کپکی تا پایان روز 12 ام مشاهده نشد. بنابراین نانوامولسیون اسانس مریم گلی می‌تواند به عنوان جایگزین مناسبی برای قارچ‌کش تیابندازول پیشنهاد شود. پرونده مقاله

مطالعه حاضر با هدف بررسی ترکیب شیمیایی عصاره آبی- الکلی فلفل سیاه (Piper nigrum) و تمرکز بر فعالیت ضد بیوفیلمی احتمالی آن علیه دو باکتری Bacillus subtilisوPseudomonas aeruginosa در شرایط آزمایشگاهی و در شرایط شبیه سازی شده مدل غذایی انجام شد. برای شناسایی ترکیب شیمیایی عصاره فلفل سیاه از کروماتوگرافی گازی طیف سنجی جرمی (GC-MS) استفاده شد. فعالیت ضد بیوفیلمی عصاره فلفل سیاه با استفاده از روش الایزا ریدر در طول موج 570 نانومتر اندازه گیری شد. نتایج آنالیز GC-MS نشان داد که عمده ترکیبات موجود در عصاره فلفل سیاه شامل d-3-Carene 69/20 درصد، Limonene 18 درصد، Caryophyllene 90/17 درصد و b-Pinene 52/10 درصد است. براساس نتایج به دست آمده در این تحقیق عصاره آبی- الکلی فلفل سیاه با غلظت ۵۰ درصد بیشترین اثر را در ممانعت از تشکیل بیوفیلم در هر دوباکتری مورد آزمون را داشت. علاوه بر این، بین اثر ضد بیوفیلمی عصاره فلفل سیاه (50 درصد) و پراستیک اسید (5/0 درصد) در غلظت مشابه تفاوت معناداری مشاهده نشد. همچنین اختلاف معناداری از نظر نوع محیط رشد باکتری (محیط کشت TSB و عصاره ماهی) از نظر تشکیل بیوفیلم باکتریایی در حضور عصاره فلفل سیاه وجود نداشت. پرونده مقاله

در این مطالعه شناسایی ترکیبات شیمیایی موجود در اسانس گیاه Salvia chorasanica به روش GC-MS انجام گرفت. سپس نانوامولسیون اسانس به روش اولتراسوند تهیه شد و پایداری اندازه ذرات آن در طی دو هفته نگهداری در دمای محیط توسط DLS مورد ارزیابی قرار گرفت. فعالیت ضدمیکروبی ماکروامولسیون و نانواموالسیون اسانس S. chorasanica علیه شش باکتری بیماری زا و سه کپک عامل فساد غذایی به روش میکرودایلوشن بررسی شد. نتایج نشان داد اسانس مذکور دارای 20 ترکیب شیمیایی مختلف بود. اندازه ذرات نانوامولسیون در طی دو هفته از 83/91 به 61/193 نانومتر افزایش یافت. فرم نانوامولسیون اسانس اثر ضدمیکروبی بیشتری در مقایسه با ماکروامولسیون آن علیه همه میکروارگانیسم های مورد مطالعه داشت. همچنین اثرضدمیکروبی ماکروامولسیون و نانوامولسیون اسانس بر باکتری های گرم مثبت بیشتر از گرم منفی بود. در بین باکتری های بیماری زا باکتری گرم مثبت Bacillus cereus بیشترین حساسیت را به نانوامولسیون اسانس نشان داد و دارای کمترین MIC، µl/ml125/3 بود. به علاوه، MIC و MFC نانوامولسیون اسانس علیه هر سه کپک به ترتیب µl/ml 25/6 وµl/ml 5/12 تعیین شد. بدین ترتیب غلظت موثره کمتری از اسانس در فرم نانوامولسیون برای کنترل میکروارگانسیم های موادغذایی مورد نیاز خواهد بود و از اثرات سوء به کارگیری غلظت های بالای اسانس جلوگیری می شود. پرونده مقاله