به منظور بررسی اثر محلول‌پاشی عصاره مخمر و جلبک دریایی بر عملکرد و کیفیت دانه گلرنگ تحت شرایط تنش خشکی، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد واحد سنندج در سال 1397 اجرا گردید. آزمایش به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار صورت گرفت. عامل اصلی، تنش خشکی در دو سطح (شاهد: بدون تنش یا آبیاری کامل و تنش قطع آبیاری از مرحله ساقه‌دهی تا پایان فصل رویشی) و عامل فرعی محلول‌پاشی محرک‌های رشد در سه نوع شامل (شاهد: آب مقطر، عصاره مخمر و جلبک دریایی) بودند. نتایج نشان داد که صفات تعداد طبق در بوته، تعداد دانه در بوته، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و درصد پروتئین تحت تاثیر تنش قطع آبیاری اختلاف معنی‌داری داشتند. به طوری که همه صفات مذکور به جزء درصد پروتئین تحت تاثیر قطع آبیاری کاهش یافتند. درصد پروتئین دانه نیز تحت تاثیر قطع آبیاری افزایش یافت. همچنین در این آزمایش محلول‌پاشی محرک‌های رشد تاثیر معنی‌داری بر صفات تعداد طبق در بوته، تعداد دانه در طبق و عملکرد دانه نشان دادند. به طوری که حداکثر مقادیر صفات فوق تحت تاثیر محلول‌پاشی عصاره مخمر حاصل گردیدند. نتایج اثرات متقابل نیز در خصوص تعداد طبق در بوته معنی‌دار و حداکثر مقدار تحت تاثیر آبیاری کامل و محلول‌پاشی عصاره مخمر و جلبک دریایی بدست آمد. پرونده مقاله

به منظور بررسی اثر اندازه بذر بر صفات رویشی، زراعی و میزان پروتئین دانه ارقام نخود، آزمایشی در سال 1396 در روستای باغ‌چله از توابع شهرستان دیواندره به صورت طرح کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار به اجرا درآمد. در این آزمایش فاکتور اصلی اندازه بذر (ریز، متوسط و درشت) و فاکتور فرعی ارقام نخود: پیروز، کاکا، هاشم، آزاد، آرمان، بیونیج و ILC482 در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که صفات تعداد روز تا ظهور گیاهچه، روز تا گلدهی، تعداد دانه در غلاف، تعداد دانه در بوته، وزن 100 دانه، عملکرد دانه و درصد پروتئین دانه تحت تاثیر اندازه بذر مصرفی اختلاف معنی‌داری نشان دادند. به طوری که با افزایش اندازه بذر، مقادیر صفات فوق افزایش یافتند. عملکرد دانه در بذور درشت در مقایسه با بذور متوسط و ریز به ترتیب: 7/74 و 11/99 درصد افزایش نشان دادند. همچنین در این آزمایش کلیه صفات مورد بررسی تحت تاثیر ارقام اختلاف معنی‌داری در سطح 1 درصد نشان دادند. به طوری که از نظر صفات تعداد روز تا ظهور گیاهچه، تعداد دانه در غلاف، تعداد دانه در بوته، وزن 100 دانه و عملکرد دانه، رقم بیونیج و از نظر تعداد روز تا گلدهی، روز تا رسیدن و درصد پروتئین، رقم هاشم برتر بود. نتایج اثر متقابل نیز نشان داد که وزن 100 دانه تحت تاثیر اثر متقابل اندازه بذر در رقم اختلاف معنی‌داری در سطح 1 درصد نشان داد و حداکثر مقدار وزن دانه در بذر درشت و رقم بیونیج حاصل گردید. پرونده مقاله

تأمین عناصر غذایی مورد نیاز جهت رشد و نمو گیاهان از طریق کاربرد کودهای زیستی و نانو ضمن افزایش عملکرد، از اثرات سوء مصرف بی‌رویه کودهای شیمیایی برمحیط زیست ممانعت می‌نماید. این تحقیق به صورت آزمایش کرت‎های یک بار خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 1400-1399 در روستای خامسان از توابع شهرستان کامیاران واقع در استان کردستان انجام شد. در این آزمایش اثر چهار نوع کود گوگرد شامل عدم مصرف، کود گوگردی گرانوله، کود زیستی تیوباسیلوس، کود گوگردی گرانوله + تیوباسیلوس در کرت‌های اصلی و سه میزان محلول‌پاشی مقادیر 0، 5 و 10 کیلوگرم در هکتار کود نانو پتاسیم در کرت‌های فرعی بر صفات مرفولوژیکی، عملکرد دانه و کیفیت دانه گلرنگ مقایسه گردید. نتایج نشان داد که صفات تعداد ساقه ثانویه در سطح 5 درصد و تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی، عملکرد روغن و پروتئین تحت تأثیر کودهای گوگردی اختلاف معنی‌دار در سطح 1 درصد داشتند. بیشترین عملکرد دانه، عملکرد روغن و پروتئین در تیمار کود گوگردی گرانوله + تیوباسیلوس حاصل گردید که در مقایسه با شاهد به ترتیب: 28/49، 41/72 و 32/46 درصد افزایش نشان دادند. همچنین تعداد دانه در طبق، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی و عملکرد روغن در سطح 1 درصد و درصد روغن و پروتئین و عملکرد پروتئین در سطح 5 درصد تحت تأثیر محلول‌پاشی مقادیر متفاوت کود نانوپتاسیم اختلاف معنی‌دار داشته به طوری که محلول‌پاشی 10 کیلوگرم در هکتار نانوپتاسیم سبب بروز حداکثر مقدار صفات مذکور گردید و عملکرد دانه، درصد روغن، پروتئین و عملکرد روغن و پروتئین را در مقایسه با شاهد به ترتیب: 1/05، 2/56، 0/64، 14/26 و 4/48 درصد افزایش داد. پرونده مقاله

با هدف بررسی اثرات تنش قطع آبیاری بر واکنش دو رقم گلرنگ در زراعت بهاره و تابستانه، آزمایشی به صورت کرت-های دو بار خرد شده در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1396 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد واحد سنندج اجرا شد. عامل اصلی، تاریخ کاشت در دو سطح (کاشت بهاره و تابستانه)، عامل فرعی، تنش در دو سطح (شاهد: بدون تنش و تنش قطع آبیاری در مرحله گلدهی) و عامل فرعی فرعی، رقم (سینا و فرامان) بودند. نتایج نشان داد که تعداد طبق در بوته و عملکرد دانه در کاشت بهاره به طور معنی‌داری بیشتر از کاشت تابستانه بود. در کاشت بهاره، وجود تنش در زمان گلدهی موجب اُفت معنی‌دار اجزای عملکرد و عملکرد دانه نسبت به حالت آبیاری کامل شد ولی در کاشت تابستانه، تنش در مرحله گلدهی اثری بر این صفات نداشت. بیشترین عملکرد دانه به مقدار 3287 کیلوگرم در هکتار در کاشت بهارة رقم فرامان و با آبیاری کامل به دست آمد و در شرایط تنش (چه در کاشت بهاره و چه در کاشت تابستانه) تفاوت معنی‌داری بین دو رقم از نظر عملکرد دانه وجود نداشت. بر اساس نتایج این آزمایش، در زراعت تابستانه، انجام آبیاری در مرحله گلدهی نسبت به حالت قطع آبیاری در مرحله گلدهی مزیتی نداشت. بنابر‌این در صورت به تاخیر افتادن کاشت از بهار به تابستان می‌توان با قطع آبیاری در زمان گلدهی در مصرف آب صرفه‌جویی نمود و عملکرد قابل قبولی به عنوان کشت دوم به‌دست آورد. پرونده مقاله

به منظور بررسی تاثیر آللوپاتی ژنوتیپ‌های گلرنگ بر روی خصوصیات جوانه‌زنی و رشد گیاهچه چند علف‌هرز متفاوت آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه‌ی بلوک‌های کامل تصادفی در ٣ تکرار در سال ١٣96 در آزمایشگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد واحد سنندج اجرا گردید. عامل اول شامل سه ژنوتیپ گلرنگ (وحشی، سینا و محلی کردستان)، عامل دوم عصاره ریشه گلرنگ در چهار غلظت شامل (0: آب مقطر- شاهد، 50،25، و100درصد) و عامل سوم شامل چهار نوع علف هرز (خلر، ارزن، شبدر برسیم، چچم) در نظر گرفته شد. صفات مورد بررسی در این آزمایش شامل: سرعت جوانه‌زنی، طول ریشه‌‌‌‌چه، طول ساقه‌چه، وزن تر ریشه‌چه، وزن تر ساقه‌چه و بنیه بذر بودند. نتایج نشان داد که صفات مورد بررسی به جزء طول ریشه‌چه و بنیه بذر تحت تاثیر ژنوتیپ اختلاف معنی‌داری نشان دادند. همچنین همه صفات مورد بررسی به جزء طول ریشه‌چه تحت تاثیر غلظت عصاره ریشه و علف هرز معنی‌دار گردیدند. اثرات متقابل نیز در خصوص عمده صفات مورد بررسی معنی‌دار گردیدند. در این آزمایش ژنوتیپ سینا از نظر تاثیر بر کاهش سرعت جوانه‌زنی و رشد گیاهچه برتر بود و با افزایش غلظت عصاره ریشه گلرنگ 100-0 درصد، کاهش سرعت جوانه‌زنی و رشد گیاهچه مشهود بود. همچنین علف هرز شبدر برسیم و خلر به ترتیب به عنوان حساس‌ترین و مقاوم‌ترین گیاهان به اثر آللوپاتی گلرنگ شناسایی شدند. پرونده مقاله

به‌منظور بررسی کاربرد فسفر از منابع مختلف کودهای شیمیایی، زیستی و نانو و محلول‌پاشی محرک رشد بر خواص کمی و کیفی توتون آزمایشی در سال زراعی 1396-1395 در شهرستان مریوان به اجرا درآمد. آزمایش به صورت طرح یکبار خرد شده یا اسپلیت پلات در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار صورت گرفت. در این آزمایش کرت اصلی شامل پنج سطح کودی: شاهد، سوپرفسفات تریپل، فسفر بارور2، نانوفسفر، میکس (50 درصد سوپر فسفات تریپل + فسفربارور2+ نانوفسفر) و عامل فرعی محلول‌پاشی محرک رشد در دو سطح: عدم کاربرد (آب مقطر) و کاربرد محرک رشد فرسلون در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که طول پابرگ، عرض لچه برگ، وزن خشک کمر برگ، درصد نیکوتین و درصد قندهای محلول کمربرگ تحت تاثیر کوددهی اختلاف معنی‌داری نشان دادند. در این آزمایش بیشترین طول پابرگ تحت تاثیر کود فسفر بارور و بیشترین عرض لچه برگ تحت تاثیر کود فسفربارور و کود نانوفسفر حاصل گردید. همچنین میزان افزایش وزن برگ در کود فسفر بارور، سوپر فسفات تریپل، نانوفسفر و مخلوط کودهای مذکور در مقایسه با شاهد به ترتیب: 53/11، 04/10، 58/9 و 99/3 درصد بود. همچنین کمترین درصد نیکوتین و بیشترین درصد قندهای محلول برگ در کمربرگ و تحت تاثیر کاربرد مخلوط کود سوپرفسفات تریپل، کود فسفربارور و کود نانو حاصل گردید. در این آزمایش تعداد برگ، طول پابرگ و کمربرگ، عرض لچه برگ، وزن خشک برگ، قیمت برگ و درصد نیکوتین در چین‌های پابرگ و لچه برگ و درصد قندهای محلول در چین پابرگ توتون تحت تأثیر محرک رشد فرسلون افزایش معنی‌داری نشان دادند. پرونده مقاله

به منظور بررسی تاثیر آللوپاتی ژنوتیپ‌های گلرنگ بر روی خصوصیات جوانه‌زنی و رشد گیاهچه چند علف‌هرز متفاوت آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه‌ی بلوک‌های کامل تصادفی در ٣ تکرار در سال ١٣96 در آزمایشگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد واحد سنندج اجرا گردید. عامل اول شامل سه ژنوتیپ گلرنگ (وحشی، سینا و محلی کردستان)، عامل دوم عصاره ریشه گلرنگ در چهار غلظت شامل (0: آب مقطر- شاهد، 50،25، و100درصد) و عامل سوم شامل چهار نوع علف هرز (خلر، ارزن، شبدر برسیم، چچم) در نظر گرفته شد. صفات مورد بررسی در این آزمایش شامل: سرعت جوانه‌زنی، طول ریشه‌‌‌‌چه، طول ساقه‌چه، وزن تر ریشه‌چه، وزن تر ساقه‌چه و بنیه بذر بودند. نتایج نشان داد که صفات مورد بررسی به جزء طول ریشه‌چه و بنیه بذر تحت تاثیر ژنوتیپ اختلاف معنی‌داری نشان دادند. همچنین همه صفات مورد بررسی به جزء طول ریشه‌چه تحت تاثیر غلظت عصاره ریشه و علف هرز معنی‌دار گردیدند. اثرات متقابل نیز در خصوص عمده صفات مورد بررسی معنی‌دار گردیدند. در این آزمایش ژنوتیپ سینا از نظر تاثیر بر کاهش سرعت جوانه‌زنی و رشد گیاهچه برتر بود و با افزایش غلظت عصاره ریشه گلرنگ 100-0 درصد، کاهش سرعت جوانه‌زنی و رشد گیاهچه مشهود بود. همچنین علف هرز شبدر برسیم و خلر به ترتیب به عنوان حساس‌ترین و مقاوم‌ترین گیاهان به اثر آللوپاتی گلرنگ شناسایی شدند. پرونده مقاله

ه منظور بررسی اثر کاربرد گونه‌های مختلف بیوچار و ریزجانداران حل کننده فسفات بر عملکرد دانه و صفات زراعی گلرنگ آزمایشی در دو سال زراعی 1397 و 1398 در بخشی از اراضی کشاورزی بخش سردرود شهرستان رزن استان همدان به صورت کرتهای خرد شده (اسپلیت پلات) بر پایه طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. عامل اصلی در چهار سطح بیوچار شامل: بیوچار کود گاوی، بیوچار کاه و کلش گندم، بیوچار درخت و شاهد بود. عامل فرعی نیز در پنج سطح شامل کاربرد ریزجانداران حل کننده فسفات شامل دو گونه میکوریزا (Glumus etunicatum ، G. mossea)، Bacillus lentus و Pseudomonas fluorescence و شاهد در نظر گرفته شد. نتایج مقایسه میانگین گویای آن است که بیشترین تعداد طبق در بوته (12/8 و 14/ 8 ) و وزن دانه (60/24 گرم) در تیمار‌های تلقیح میکوریزایی و کم‌ترین در تیمار شاهد مشاهده شد، همچنین بیشترین تعداد طبق در بوته (26/8) و وزن دانه (18/24 گرم) نیز در تیمار بیوچار کود دامی بود. نتایج نشان داد که بالاترین عملکرد بیولوژیک (5454 کیلوگرم در هکتار) در تیمارهای تلقیح میکوریزایی حاصل گردید، همچنین کاربرد سایر باکتری‌های حل کننده فسفات نیز عملکرد بیولوژیک گلرنگ را در مقایسه با تیمار شاهد افزایش داد. پرونده مقاله

آبیاری با آب مغناطیسی عملکرد گیاهان را از طریق افزایش حلالیت و قابلیت دسترسی به عناصر غذایی موجود در خاک افزایش می‌دهد. محلول‌پاشی متانول نیز به عنوان یک منبع تامین کننده گاز دی اکسید کربن که غلظت این گاز را در اطراف کانوپی گیاه افزایش می‌دهد، میزان فتوسنتز و در نتیجه عملکرد گیاهان را افزایش می‌دهد. این آزمایش به منظور ارزیابی واکنش سویا تحت تاثیر کاربرد آب مغناطیسی و محلول‌پاشی متانول در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج، طی دو سال زراعی متوالی (1396 - 1395) صورت گرفت. آزمایش به صورت طرح کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. شدت‌های مختلف آب مغناطیسی (صفر، چهار، هشت، 12 میلی‌تسلا) در کرت اصلی و محلول‌پاشی غلظت‌های مختلف متانول (شاهد: آب مقطر، 10، 20 و 30 درصد حجمی) در کرت فرعی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تیمار آب مغناطیسی ارتفاع اولین شاخه جانبی را به طور معنی‌داری کاهش داد در صورتی که عملکرد دانه، بیوماس، عملکرد روغن و پروتئین افزایش معنی‌داری یافتند. عملکرد دانه تحت تاثیر آب مغناطیسی با شدت چهار، هشت و 12 میلی‌تسلا در مقایسه با شاهد به ترتیب، 56/45، 05/70 و 19/72 درصد افزایش نشان داد. همچنین همه صفات مورد بررسی تحت تاثیر برهمکنش سال در محلول‌پاشی متانول معنی‌دار شدند، برهمکنش آب مغناطیسی در محلول‌پاشی نیز در برخی صفات معنی‌دار گردید. بر اساس نتایج برهمکنش، برتری صفات در سال دوم آزمایش و تحت تأثیر آب مغناطیسی با شدت هشت و 12 میلی‌تسلا و محلول‌پاشی20 درصد حجمی متانول مشهود بود. پرونده مقاله

به منظور بررسی واکنش دو رقم نخود به کاربرد کودهای مختلف زیستی و شیمیایی آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی شرکت میدیا کالان در شهرستان کامیاران- استان کردستان در سال 1394 اجرا گردید. این آزمایش به صورت کرت‌های خرد شده (اسپیلت پلات) در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. در این طرح فاکتور اصلی در شش سطح شامل (شاهد، ازتو بارور، فسفات بارور، پتابارور، تلفیق ازتوبارور+ فسفات‌بارور+ پتابارور، کود شیمیایی توصیه شده بر اساس آزمون خاک) و فاکتور فرعی شامل دو رقم نخود (عادل و بیونیج) در نظر گرفته شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که هیچ یک از صفات مورد مطالعه به جزء شاخص اسپاد برگ تحت تاثیر کودهای زیستی و شیمیایی اختلاف معنی‌داری نشان ندادند. به طوری که بیشترین مقدار اسپاد برگ در تیمار کود زیستی پتابارور مشاهده گردید. از طرف دیگر با وجود معنی‌دار نبودن تفاوت‌ها، حداکثر عملکرد دانه در هکتار در تیمار مصرف کود شیمیایی و با اندکی کاهش در تیمار کودهای زیستی تلفیقی حاصل گردید. همچنین در این آزمایش کمترین تعداد غلاف نابارور در بوته و حداکثر تعداد روز تا 50 درصد سبز شدن، تعداد شاخه‌های ثانویه، تعداد دانه در بوته و درصد پروتئین دانه در رقم عادل و بیشترین وزن صد دانه در رقم بیونیچ مشاهده گردید. در نهایت برتری تیمار کود شیمیایی و کودهای زیستی تلفیقی در مقایسه با شاهد به ترتیب 98/8 و 5 درصد بود. رقم عادل نیز در مقایسه با رقم بیونیج به ترتیب 37/2 و 92/5 درصد عملکرد دانه و درصد پروتئین بیشتری تولید نمود. پرونده مقاله

به منظور بررسی واکنش ذرت به کاربرد کود‌های مختلف شیمیایی، نانو، نانوبیولوژیک و عصاره ارگانیک جلبک دریایی، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج، در سال زراعی 96-1395 انجام گرفت. آزمایش به صورت کرت‌های یک بار خرد شده در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. فاکتور اصلی شامل کاربرد کودهای مختلف در شش سطح (شاهد، کود شیمیایی، کود نانو، کود نانوبیولوژیک، تلفیق 50 درصد کود شیمیایی + کود نانو، تلفیق 50 درصد کود شیمیایی + کود نانوبیولوژیک) و فاکتور فرعی شامل کاربرد عصاره جلبک دریایی در دو سطح (شاهد: آب مقطر و کاربرد عصاره جلبک دریایی) در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که اثر کود بر صفات طول بلال، قطر بلال، تعداد ردیف در بلال، تعداد دانه در ردیف، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، درصد پروتئین و روغن معنی‌دار گردید. بیشترین عملکرد دانه و بیولوژیک از تلفیق 50 درصد کود شیمیایی با کود نانو بدست آمد که نسبت به کود شیمیایی به ترتیب 52/10 و 85/14 درصد افزایش نشان دادند. اثر عصاره جلبک دریایی نیز بر کلیه صفات مورد بررسی به جزء تعداد بلال در بوته معنی‌دار بود. کاربرد عصاره جلبک دریایی عملکرد دانه و بیولوژیک را نسبت به شاهد به ترتیب 48/12 و 64/11 درصد افزایش داد. نتایج اثرات متقابل هم در خصوص کلیه صفات مورد بررسی به جزء تعداد بلال و درصد پروتئین معنی‌دار بودند. در نهایت بیشترین عملکرد دانه و بیولوژیک از تلفیق 50 درصد کود شیمیایی با کود نانو و جلبک دریایی حاصل گردید. پرونده مقاله

به منظور بررسی کاربرد اتفون و قطع گل‌آذین نر بر خصوصیات کمی و کیفی ذرت، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج، در سال زراعی 96-1395 صورت گرفت. تحقیق به صورت کرت‌های یک بار خرد شده در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. محلول‌پاشی اتفون بعنوان فاکتور اصلی در شش سطح مختلف (شاهد: آب مقطر، 5/0، 1، 5/1، 2، 5/2 ‌لیتر در هکتار) و فاکتور فرعی نیز حذف گل‌آذین نر در دو سطح (عدم قطع: شاهد و قطع گل‌آذین نر) در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که اثر اتفون بر صفات وزن خشک (برگ، ساقه، بلال همراه برگ‌های آن و دانه)، تعداد ردیف در بلال، تعداد دانه در ردیف، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، درصد پروتئین و روغن معنی‌دار بودند. در این آزمایش بیشترین عملکرد دانه از تیمار 5/0 لیتر کاربرد اتفون بدست آمد که نسبت به شاهد 56/34 درصد افزایش نشان داد. همچنین حداکثر عملکرد بیولوژیک از تیمار 5/0 و 5/1 لیتر کاربرد اتفون بدست آمد که نسبت به شاهد 89/40 و 22/41 درصد افزایش نشان دادند. در این آزمایش اثر قطع تاسل نیز بر کلیه صفات مورد بررسی معنی‌دار بود. بیشترین عملکرد دانه و بیولوژیک از تیمار قطع تاسل بدست آمد به طوری که نسبت به تیمار عدم قطع تاسل به ترتیب 83/14 و 13/11 درصد افزایش نشان داد. نتایج اثرات متقابل نیز بیانگر حصول بیشترین عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک در تیمارهای 5/0 و 5/1 لیتر در هکتار کاربرد اتفون با قطع تاسل بود. پرونده مقاله

این آزمایش به منظور بررسی سیستم‌های خاک‌ورزی رایج و حفاظتی و مقادیر مختلف کاشت بذر بر واکنش ارقام جدید گندم در شرایط دیم طی دو سال زراعی متوالی 98-1396 در مرکز تحقیقات کشاورزی دیم سرارود کرمانشاه صورت گرفت. آزمایش در قالب بلوک‌های نواری بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در دو سایت کنار هم به صورت خاک‌ورزی حفاظتی و خاک‌ورزی رایج اجرا ‌گردید. عامل اول ارقام گندم (باران و ریژاو) به صورت افقی و عامل دوم میزان بذر: 75، 100، 125، 150، 175، 200، 225 و 250 کیلوگرم در هکتار به صورت عمودی در نظر گرفته شد. نتایج تجزیه مرکب نشان داد که در بین صفات مورد بررسی، شاخص نرمال شده پوشش گیاهی، شاخص اسپاد، شاخص سطح برگ، سرعت رشد گیاه، عملکرد دانه و شاخص برداشت در سال اول افزایش معنی‎‌داری نشان دادند. عملکرد دانه به عنوان مهمترین صفت مورد بررسی 7/28 درصد نسبت به سال دوم آزمایش، افزایش نشان داد. عملیات خاک‌ورزی رایج نیز در مقایسه با خاک‌ورزی حفاظتی کلیه صفات مورد بررسی را افزایش داد منتهی این افزایش معنی‌دار نبود. به طوری که عملکرد دانه در خاک‌ورزی رایج 25/22 درصد افزایش یافت. کاربرد مقادیر مختلف بذر نیز صفات شاخص نرمال شده پوشش گیاهی، شاخص سطح برگ و سرعت رشد گیاه را به طور معنی‌دار تحت تاثیر قرار داد و حداکثر مقادیر این صفات در 250 کیلوگرم و حداکثر شاخص اسپاد در 75 کیلوگرم حاصل گردید. نهایتا با اعمال تراکم بذر150 کیلوگرم در مقایسه با 75 کیلوگرم در هکتار، عملکرد دانه 42/15 درصد افزایش نشان داد. پرونده مقاله