ه منظور بررسی اثر کاربرد گونه‌های مختلف بیوچار و ریزجانداران حل کننده فسفات بر عملکرد دانه و صفات زراعی گلرنگ آزمایشی در دو سال زراعی 1397 و 1398 در بخشی از اراضی کشاورزی بخش سردرود شهرستان رزن استان همدان به صورت کرتهای خرد شده (اسپلیت پلات) بر پایه طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. عامل اصلی در چهار سطح بیوچار شامل: بیوچار کود گاوی، بیوچار کاه و کلش گندم، بیوچار درخت و شاهد بود. عامل فرعی نیز در پنج سطح شامل کاربرد ریزجانداران حل کننده فسفات شامل دو گونه میکوریزا (Glumus etunicatum ، G. mossea)، Bacillus lentus و Pseudomonas fluorescence و شاهد در نظر گرفته شد. نتایج مقایسه میانگین گویای آن است که بیشترین تعداد طبق در بوته (12/8 و 14/ 8 ) و وزن دانه (60/24 گرم) در تیمار‌های تلقیح میکوریزایی و کم‌ترین در تیمار شاهد مشاهده شد، همچنین بیشترین تعداد طبق در بوته (26/8) و وزن دانه (18/24 گرم) نیز در تیمار بیوچار کود دامی بود. نتایج نشان داد که بالاترین عملکرد بیولوژیک (5454 کیلوگرم در هکتار) در تیمارهای تلقیح میکوریزایی حاصل گردید، همچنین کاربرد سایر باکتری‌های حل کننده فسفات نیز عملکرد بیولوژیک گلرنگ را در مقایسه با تیمار شاهد افزایش داد. پرونده مقاله

به منظور بررسی تأثیر مقادیر مختلف نیتروژن و کود زیستی ازتوباکتر بر عملکرد دانه و راندمان مصرف نیتروژن در ذرت، آزمایشی در سال 1393 در مزرعه دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج به صورت کرت‎های خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. فاکتور a شامل چهار سطح کود نیتروژن (شاهد، 50، 100 و 150 درصد نیاز کودی گیاه) و فاکتور b شامل مصرف و عدم مصرف کود زیستی ازتوباکتر بود. نتایج این آزمایش نشان داد که اثر سطوح مختلف کود نیتروژن بر صفات بیوماس کل، عملکرد دانه، تعداد دانه در ردیف، وزن صد دانه، ارتفاع بوته و شاخص سبزینگی برگ بسیار معنی‎دار (P≤0.01) و بر تعداد ردیف در بلال معنی‎دار (P≤0.05) بود. تیمار مربوط به 150 درصد کود نیتروژن بیشترین تأثیر را بر صفات مورد مطالعه داشت. اثر فاکتور b بر بیوماس کل، عملکرد دانه، وزن صد دانه، طول کچلی و شاخص سبزینگی برگ بسیار معنی‎دار و بر تعداد دانه در ردیف و ارتفاع بوته معنی دار بود. میانگین این صفات (به غیر از طول کچلی) تحت تیمار مصرف کود ازتوباکتر بالاتر از تیمار عدم مصرف این کود بود. اثرمتقابل کود نیتروژن در ازتوباکتر برای هیچکدام از صفات معنی دار نگردید. با افزایش کود نیتروژن مصرفی، راندمان مصرف نیتروژن افزایش یافت البته تفاوت بسیار کمی بین مصرف 150 و 225 کیلوگرم نیتروژن در هکتار وجود داشت. پرونده مقاله

این آزمایش به منظور بررسی سیستم‌های خاک‌ورزی رایج و حفاظتی و مقادیر مختلف کاشت بذر بر واکنش ارقام جدید گندم در شرایط دیم طی دو سال زراعی متوالی 98-1396 در مرکز تحقیقات کشاورزی دیم سرارود کرمانشاه صورت گرفت. آزمایش در قالب بلوک‌های نواری بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در دو سایت کنار هم به صورت خاک‌ورزی حفاظتی و خاک‌ورزی رایج اجرا ‌گردید. عامل اول ارقام گندم (باران و ریژاو) به صورت افقی و عامل دوم میزان بذر: 75، 100، 125، 150، 175، 200، 225 و 250 کیلوگرم در هکتار به صورت عمودی در نظر گرفته شد. نتایج تجزیه مرکب نشان داد که در بین صفات مورد بررسی، شاخص نرمال شده پوشش گیاهی، شاخص اسپاد، شاخص سطح برگ، سرعت رشد گیاه، عملکرد دانه و شاخص برداشت در سال اول افزایش معنی‎‌داری نشان دادند. عملکرد دانه به عنوان مهمترین صفت مورد بررسی 7/28 درصد نسبت به سال دوم آزمایش، افزایش نشان داد. عملیات خاک‌ورزی رایج نیز در مقایسه با خاک‌ورزی حفاظتی کلیه صفات مورد بررسی را افزایش داد منتهی این افزایش معنی‌دار نبود. به طوری که عملکرد دانه در خاک‌ورزی رایج 25/22 درصد افزایش یافت. کاربرد مقادیر مختلف بذر نیز صفات شاخص نرمال شده پوشش گیاهی، شاخص سطح برگ و سرعت رشد گیاه را به طور معنی‌دار تحت تاثیر قرار داد و حداکثر مقادیر این صفات در 250 کیلوگرم و حداکثر شاخص اسپاد در 75 کیلوگرم حاصل گردید. نهایتا با اعمال تراکم بذر150 کیلوگرم در مقایسه با 75 کیلوگرم در هکتار، عملکرد دانه 42/15 درصد افزایش نشان داد. پرونده مقاله