عمر پس از برداشت گل شاخه بریده ژربرا به دلیل خمیدگی ساقه شاخه گل‌دهنده به طور کلی کوتاه است. بنابراین خمیدگی ساقه ژربرا مشکل اصلی این گل در دوره پس از برداشت است. محلولپاشی با اسیدهای آمینه و کودهای معدنی از روش‌های مفید در افزایش عملکرد محصولات کشاورزی و باغبانی است. More
عمر پس از برداشت گل شاخه بریده ژربرا به دلیل خمیدگی ساقه شاخه گل‌دهنده به طور کلی کوتاه است. بنابراین خمیدگی ساقه ژربرا مشکل اصلی این گل در دوره پس از برداشت است. محلولپاشی با اسیدهای آمینه و کودهای معدنی از روش‌های مفید در افزایش عملکرد محصولات کشاورزی و باغبانی است. تحقیق حاضر به منظور بهبود عمر پس از برداشت گل ژربرا با بررسی تغییرات وزن تر نسبی، محتوای آنتوسیانین گلبرگ، نشت یونی، و درجه خمیدگی ساقه انجام شد. گلوتامیک اسید با 4 و 8 گرم در لیتر و کودهای نیتروژن و پتاسیم با 5 و 10 گرم در لیتر به صورت محلولپاشی اعمال شد. نتایج نشان داد که بیشترین مقدار وزن تر نسبی با 86/7 درصد در تیمار 4 گرم در لیتر گلوتامیک اسید، 5 گرم در لیتر نیتروژن و 5 گرم در لیتر پتاسیم مشاهده شد. کاهش 20 درصدی نشت یونی در گل‌های تیمار شده با 8 گرم در لیتر گلوتامیک اسید، 10 گرم در لیتر نیتروژن و 5 گرم در لیتر پتاسیم در مقایسه با کنترل گزارش شد. افزایش اصلی غلظت آنتوسیانین مربوط به تیمارهای حاوی گلوتامیک اسید بود. خمیدگی ساقه گل از 63/1 درجه در تیمار عدم کاربرد گلوتامیک اسید، 5 گرم در لیتر نیتروژن و 5 گرم در لیتر پتاسیم تا 73/9 درجه در تیمار کنترل (عدم محلولپاشی) متغییر بود. نتیجه کلی تحقیق نشان داد که 8 گرم در لیتر گلوتامیک اسید، 5 گرم در لیتر نیتروژن و 5 گرم در لیتر پتاسیم مناسبترین تیمار جهت افزایش عمر پس از برداشت و کاهش خمیدگی ساقه گل ژربرا میباشد.
Manuscript profile
به دلیل عدم دانش علمی اثبات شده در به­کار­گیری بستر کشت و روش بهتر تغذیه، تعیین مناسب­ترین بستر کشت و روش تغذیه برای این گیاه از اهمیت فراوانی برخوردار است. این تحقیق جهت مقایسه روش متداول کوددهی واستفاده ازنانو کودآهن بررشدوعملکرد کاج مطبق با استفاده از &nb More
به دلیل عدم دانش علمی اثبات شده در به­کار­گیری بستر کشت و روش بهتر تغذیه، تعیین مناسب­ترین بستر کشت و روش تغذیه برای این گیاه از اهمیت فراوانی برخوردار است. این تحقیق جهت مقایسه روش متداول کوددهی واستفاده ازنانو کودآهن بررشدوعملکرد کاج مطبق با استفاده از 6 روش تغذیه و 3 بستر کشت متفاوت به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا گردید. در این آزمایش نشاهای کاج آروکاریای زینتی پس از انتخاب نوع بستر به گلدان­های 4 لیتری انتقال یافتند و در گلخانه­ای مسقف با محدوده دمایی 17 تا 19 درجه سانتی­گراد در شب و 21 تا 23 درجه سانتی­گراد در روز نگهداری شدند. برخی از فاکتور­های رشد نظیر ارتفاع بوته، طول شاخه­های جانبی، قطر ساقه، طول ریشه، وزن تر اندام هوایی و ریشه، وزن خشک اندام هوایی و ریشه و وزن تر و خشک کل بوته و غلظت برخی عناصر غذایی در برگ اندازه­گیری شدند. نتایج نشان داد که از بین تیمارهای بستر کشت تیمار A3 (25% کوکوپیت+ 25% ورمی­کمپوست+ 25% خاک سبک+ 25% پرلیت) در اکثر صفات مورد ارزیابی (طول شاخه جانبی، وزن تر ریشه، وزن خشک ریشه، وزن خشک کل بوته، فسفر و آهن اندام هوایی)، مناسب­ترین بستر کشت برای نهال­های ریشه­دار این گیاه ارزشمند زینتی می­باشد. از نظر تغذیه با ترکیب­های مختلف کودی، تیمار B3 (فریلن)+20-20-20)NPK + فسفات دی آمونیم+ سولفات پتاسیم+ سولفات آمونیم) به دلیل داشتن اکثر عناصر و هم چنین منابع غذایی مورد نیاز در برخی صفات (طول شاخه جانبی، وزن تر اندام هوایی، وزن تر کل بوته، وزن خشک اندام هوایی و وزن خشک کل) دارای برتری می­باشد. نتایج نشان داد که تیمار A3B2 (25% کوکوپیت+ 25% ورمی کمپوست+ 25% خاک سبک+ 25% پرلیت) به همراه فسفات دی آمونیم، سولفات پتاسیم و سولفات آمونیم از نظر برخی فاکتور­های رشد نظیر وزن تر اندام هوایی و ریشه، وزن تر کل و وزن خشک کل نسبت به سایر تیمار­ها دارای برتری می­باشد و برای تولید کنندگان گیاهان زینتی قابل توصیه است.
Manuscript profile
