اکوفیزیولوژی گیاهان زراعی: 5 (60)

دسترسی آزاد مقاله

1 - اثر محلول‌پاشی اسید سالیسیلیک و اسید بتا آمینوبوتیریک بر ویژگی‌های فیزیولوژیکی، بیوشیمیایی و عملکرد بادرشبی (Dracocephalum moldavica L.)
فاطمه مهسا کارآموزیان غلامرضا شریفی سیرچی مونا سلیمی عزیز فومن اجیرلو

10.30495/jcep.2022.689789

اثر محلول پاشی اسید سالیسیلیک و اسید بتا آمینوبوتیریک بر عملکرد و ویژگی های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی بادرشبی طی پژوهشی به صورت فاکتوریل با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار در سال زراعی 1397-1396 در کرمان انجام شد. محلول پاشی یک ماه قبل از برداشت در سه غلظت صف چکیده کامل

اثر محلول پاشی اسید سالیسیلیک و اسید بتا آمینوبوتیریک بر عملکرد و ویژگی های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی بادرشبی طی پژوهشی به صورت فاکتوریل با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار در سال زراعی 1397-1396 در کرمان انجام شد. محلول پاشی یک ماه قبل از برداشت در سه غلظت صفر، 0.5 و 1 میلی مولار انجام گردید. ارتفاع بوته، قطر ساقه، تعداد برگ، عملکرد ماده تر و خشک، تعداد شاخه جانبی، عملکرد عصاره تام و اسانس اندازه ` گیری شد. شناسایی ترکیبات اسانس به روش کروماتوگرافی گازی (GC) همراه با طیف سنجی جرمی (GC/MS) با مقایسه شاخص بازداری و مطالعه طیف سنجی جرمی به عمل آمد. طبق نتایج، اثرات القاء کننده های اسید سالیسیلیک و اسید بتا آمینوبوتیریک روی ارتفاع بوته، تعداد برگ، عملکرد ماده تر و خشک در سطح احتمال 1% معنی دار بودند؛ اما روی قطر ساقه و تعداد شاخه جانبی اختلاف معنی دار نداشتند. اثرات متقابل هر دو القاء کننده روی ارتفاع بوته و عملکرد ماده خشک، به ترتیب در سطح احتمال 5% و 1% معنی دار بودند؛ در حالی که روی سایر صفات مورد مطالعه اختلاف معنی داری نداشتند. همچنین، کاربرد هر دو القاءکننده موجب افزایش عملکرد عصاره تام و اسانس گردید. بیشترین درصد ترکیبات اصلی در اسانس بادرشبی تحت تأثیر مقدار 1 میلی مولار اسید سالیسیلیک و در فقدان اسید بتا آمینوبوتیریک، شامل ژرانیل استات 8/36%، ژرانیول 5/20%، ژرانیال 7/19%، نرال 9/14% و نرال استات 9/%2 به دست آمد. به طورکلی، کاربرد اسید سالیسیلیک و اسید بتا آمینوبوتیریک بـرای افزایش عملکرد بادرشبی مثبت بود. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

2 - اثر ازتوباکتر و سطوح کود شیمیایی نیتروژن روی صفات آگروفیزیولوژیک و عملکرد ژنوتیپ‌های گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) در شرایط متفاوت رطوبتی
عباس سلیمانی فرد مانی مجدم شهرام لک مجتبی علوی‌فاضل

10.30495/jcep.2022.689790

این پژوهش با هدف بررسی صفات فنولوژیک، فیزیولوژیک و عملکرد دانه شش ژنوتیپ گلرنگ در شرایط تنش خشکی و بدون تنش در دو آزمایش مستقل، هر یک به صورت آزمایش‌های فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار طی دو سال زراعی 95- 1394 و 96-1395 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی چکیده کامل

این پژوهش با هدف بررسی صفات فنولوژیک، فیزیولوژیک و عملکرد دانه شش ژنوتیپ گلرنگ در شرایط تنش خشکی و بدون تنش در دو آزمایش مستقل، هر یک به صورت آزمایش‌های فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار طی دو سال زراعی 95- 1394 و 96-1395 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی سرابله اجرا شدند. یکی از آزمایش‌ها تحت شرایط بدون تنش آبیاری بر اساس نیاز گیاه و آزمایش دیگر به صورت تنش خشکی بدون هیچ گونه آبیاری و صرفاً با استفاده از نزولات آسمانی انجام گردید. میزان کل بارش در طی دوره رشد گیاه در سال‌های 95-1394 و 96-1395 به ترتیب 410/7 و 388/5 میلی‌متر بودند که با توزیع نامناسب در طی فصل رشد اتفاق افتادند. تیمارهای آزمایشی، فاکتور اول شامل شش ژنوتیپ گلرنگ و فاکتور دوم شامل تلقیح بذر با ازتوباکتر همراه با مصرف کود شیمیایی اوره در چهار سطح بدون مصرف هیچ منبع کودی (شاهد)، تلقیح بذر با ازتوباکتر، تلقیح بذر با ازتوباکتر+ 50 درصد نیتروژن از منبع اوره و 100 درصد نیتروژن از منبع کود شیمیایی اوره بر اساس نتایج آزمایش خاک، بودند. نتایج نشان داد اثر منبع نیتروژن و ژنوتیپ در هر دو شرایط تنش خشکی و بدون تنش بر روی کلیه صفات مورد بررسی در این آزمایش معنی‌دار بود. در شرایط تنش خشکی بیشترین عملکرد دانه متعلق به ژنوتیپ سینا در تیمارهای کاربرد 100 درصد کود شیمیایی نیتروژن و تیمار تلفیقی ازتوباکتر+ 50درصد مصرف کود شیمیایی نیتروژن (به ترتیب با میانگین 1408 و 1336 کیلوگرم در هکتار) برآورد شدند، که اختلاف معنی‌داری با یکدیگر نداشتند. در شرایط بدون تنش بیشترین عملکرد دانه به تیمار 100 درصد مصرف کود شیمیایی نیتروژن و ژنوتیپ PI-306974 با میانگین 2185 کیلوگرم در هکتار اختصاص داشت. در نتیجه، در شرایط بدون تنش ژنوتیپ PI-306974 با مصرف 100 درصد کود شیمیایی نیتروژن جهت حصول حداکثر عملکرد گلرنگ و تحت شرایط تنش خشکی کشت ژنوتیپ سینا با کاربرد 50 درصد کود شیمیایی نیتروژن به همراه ازتوباکتر می‌تواند در منطقه آزمایش به کار روند. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

3 - کاربرد کودهای شیمیایی پتاسیمی و نیتروژنی بر عملکرد و ورس برنج (.Oryza sativa L) در رژیم های آبیاری
زهرا ربیعی ناصر محمدیان روشن سید مصطفی صادقی ابراهیم امیری حمیدرضا دورودیان

10.30495/jcep.2022.689802

اثر کودهای شیمیایی پتاسیمی و نیتروژنی بر عملکرد و ویژگی های وابسته به خوابیدگی برنج رقم گیلانه در رژیم های مختلف آبیاری، طی یک آزمایش مزرعه ای به صـورت کرت های دوبار خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار به مدت دو سال 1396 و 1397 در رشت بررسی شد. ع چکیده کامل

اثر کودهای شیمیایی پتاسیمی و نیتروژنی بر عملکرد و ویژگی های وابسته به خوابیدگی برنج رقم گیلانه در رژیم های مختلف آبیاری، طی یک آزمایش مزرعه ای به صـورت کرت های دوبار خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار به مدت دو سال 1396 و 1397 در رشت بررسی شد. عامل های آزمایشی شامل مدیریت آب در دو سطح غرقاب دایم و فاصله آبیاری 10 روز یک بار به عنوان عامل اصلی، کود نیتروژنی در سه سطح صفر، 60 و 120 کیلوگرم در هکتار به عنوان عامل فرعی و کود پتاسیمی در سه سطح صفر، 80 و 160 کیلوگرم در هکتار به عنوان عامل فرعی فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد دانه به میزان 3713 کیلوگرم در هکتار در تیمار غرقاب، کاربرد 120 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژنی و 80 کیلوگرم در هکتار کود پتاسیمی و کمترین عملکرد در دور آبیاری 10 روز و عدم مصرف دو نوع کود پتاسیمی و نیتروژنه معادل 634 کیلوگرم در هکتار را به دست داد. دور آبیاری 10 روز سبب کم شدن 40 درصدی گشتاور خمش میانگره 4 شد. با افزایش سطح کود پتاسیمی شاخص خوابیدگی میانگره 4 کاهش نشان داد که این اثر با افزایش محتوای سلولز به میزان 60 درصد در این میانگره بود. در همه سطوح کود نیتروژنه، افزایش مصرف کود پتاسیمی سبب کاهش شاخص خوابیدگی در میانگره های 3 و 4 گردید. دور آبیاری 10 روز، ارتفاع، گشتاور خمش میانگره، سلولز و همی سلولز و عملکرد را کاهش و شاخص خوابیدگی را افزایش داد اما در هر دو رژیم آبیاری با افزایش سطوح دو نوع کود اثر معکوس روی صفات فوق داشت. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

4 - واکنش شاخص های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی ذرت دانه‌ای (.Zea mays L) به مصرف عناصر روی و آهن در شرایط قطع آبیاری
مجتبی افشاری احمد نادری مانی مجدم شهرام لک مجتبی علوی فاضل

10.30495/jcep.2022.689804

این آزمایش با هدف ارزیابی اثر عناصر ریزمغذی بر شاخص های فیزیولوژیکی، بیوشیمیایی و عملکردی ذرت هیبرید SC704 در شرایط کمبود آب، در دو سال زراعی 1396-1395 و1397-1396 در مزرعه آزمایشی در شمال غرب اهواز اجرا شد. آزمایش به صورت کرت های دوبار خرد شده در قالب طرح بلوک های ک چکیده کامل

این آزمایش با هدف ارزیابی اثر عناصر ریزمغذی بر شاخص های فیزیولوژیکی، بیوشیمیایی و عملکردی ذرت هیبرید SC704 در شرایط کمبود آب، در دو سال زراعی 1396-1395 و1397-1396 در مزرعه آزمایشی در شمال غرب اهواز اجرا شد. آزمایش به صورت کرت های دوبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار بود. کرت های اصلی شامل تنش کم &lrm;آبی در سه سطح آبیاری کامل (شاهد)، قطع آبیاری در مراحل رشد رویشی (14-12 برگی) و ابتدای رشد دانه، کرت های فرعی شامل محلول پاشی سولفات روی در سه غلظت (صفر، 5 و 10 گرم در یک لیتر آب) و کرت های فرعی فرعی شامل محلول پاشی سولفات آهن در سه غلظت (صفر، 3 و 6 گرم در یک لیتر آب) بودند. یافته های این تحقیق نشان داد که افزایش غلظت سولفات روی از صفر به ده در هزار و در مقادیر ثابت کاربرد سولفات آهن (غلظت 6 در هزار) منجر به افزایش شاخص سطح برگ در شرایط کمبود آب در مرحله رشد رویشی و ابتدای مرحله رشد دانه گردید و همچنین کمترین میزان فتوسنتز جاری در شرایط عدم محلول پاشی روی و آهن حاصل گردید. کمترین محتوای دی اکسیدکربن بین سلولی در شرایط قطع آبیاری در ابتدای مرحله رشد دانه به دست آمد که کاربرد سولفات روی و آهن سبب افزایش مقادیر این صفت و رفع محدودیت های فتوسنتزی شد. بیشترین عملکرد بلال در آبیاری کامل با محلول پاشی سولفات آهن با غلظت 6 در هزار (9135/66 کیلوگرم در هکتار) به دست آمد که نسبت به عدم محلول پاشی در همین سطح آبیاری 25/1 درصد افزایش داشته است. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

5 - مطالعه اثرات زیست محیطی اگرواکوسیستم ذرت (.Zea mays L) با استفاده از روش ارزیابی چرخه حیات: مطالعه موردی نظام تولید دانه و علوفه ذرت
نفیسه هاشم پور محمدرضا اردکانی عبدالمجید مهدوی دامغانی فرزاد پاک نژاد محمدنبی ایلکایی

10.30495/jcep.2022.689805

ارزیابی چرخه حیات (LCA) نوعی ابزار تصمیم گیری است که وضعیت زیست محیطی یک محصول، فعالیت های تولیدی و فرآیندها را در طول عمر مفید یک محصول، برآورد می نماید. پژوهش حاضر ارزیابی چرخه حیات (LCA) نظام تولید دانه و علوفه ذرت در شهرستان کرج می باشد. در این تحقیق، دو سیستم محص چکیده کامل

ارزیابی چرخه حیات (LCA) نوعی ابزار تصمیم گیری است که وضعیت زیست محیطی یک محصول، فعالیت های تولیدی و فرآیندها را در طول عمر مفید یک محصول، برآورد می نماید. پژوهش حاضر ارزیابی چرخه حیات (LCA) نظام تولید دانه و علوفه ذرت در شهرستان کرج می باشد. در این تحقیق، دو سیستم محصول مورد استفاده قرار گرفته اند: ذرتی که برای دانه تولید گردید بدون اینکه علوفه آن جمع آوری شود (CRN) (نظام تولید دانه) و ذرتی که با هدف برداشت محصول علوفه (CSR) (نظام تولید علوفه) کشت شده است. محصولات در سیستم (CSR) علوفه و دانه ذرت می باشند درحالی که محصول در سیستم CRN تنها دانه ذرت است که در بازه زمانی سال 1395-1390 بررسی گردیده است. محاسبه شاخص زیست محیطی برای نظام تولید دانه و علوفه ذرت در شرایط آب و هوایی کرج بر اساس شش گروه مؤثر (تخلیه منابع، اسیدی شدن، سمیت، تغییر اقلیم، یوتریفیکاسیون (مردابی شدن) و تغییر کاربری اراضی) نشان داد که بالاترین شاخص آلایندگی، بعد از گروه تخلیه منابع، در گروه مؤثر اسیدی شدن (در نظام های تولید دانه وعلوفه ذرت به ترتیب 0/90و 0/34) حاصل شد و بعد از آن بیشترین اثرات زیست محیطی برای گروه مؤثر گرمایش جهانی یا تغییر اقلیم (در نظام های تولید دانه و علوفه ذرت به ترتیب 0/51 و 0/18) به دست آمد. بدین ترتیب، چنین به نظر می رسد که بتوان از روش های مختلف مدیریت نظام زراعی بر مبنای بهره گیری از اصول کم نهاده نظیر کاربرد انواع نهاده های آلی، کاشت گیاهان تثبیت کننده نیتروژن و چندساله، استفاده از تناوب زراعی، بهره گیری از الگوهای متفاوت کاشت نظیر کشت مخلوط، اعمال خاکورزی حداقل و کاهش مصرف انواع نهاده های شیمیایی برای کاهش اثرات زیست محیطی این نظام تولیدی مخصوصاً در نظام تولید دانه ذرت بر گروه های مؤثر تخلیه سوخت های فسیلی، اسیدی شدن و تغییر اقلیم استفاده کرد و در نتیجه کاهش سهم این اثرات زیست محیطی را موجب شد. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

6 - اثر برهمکنش بقایای گیاهان پوششی و وجین دستی علف های هرز بر عملکرد واریته آیسبرگ کاهو (Lactuca sativa var. Iceberg)
فاطمه احمدنیا علی عبادی محمد گودرزی

10.30495/jcep.2022.689806

استاندارهای بالای کیفیت در محصولات سبزی یکی از مهم ترین تقاضاهای مصرف کنندگان است و علف های هرز نیز از عوامل کاهش دهنده عملکرد و کیفیت اغلب محصولات کشاورزی می باشند. استفاده از گیاهان پوششی برای کنترل علف های هرز یک جایگزین سازگار با محیط زیست برای روش های متداول چکیده کامل

استاندارهای بالای کیفیت در محصولات سبزی یکی از مهم ترین تقاضاهای مصرف کنندگان است و علف های هرز نیز از عوامل کاهش دهنده عملکرد و کیفیت اغلب محصولات کشاورزی می باشند. استفاده از گیاهان پوششی برای کنترل علف های هرز یک جایگزین سازگار با محیط زیست برای روش های متداول شیمیایی و مکانیکی است. بدین منظور، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه بلوک های کامل تصادفی در سال 1396 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی با سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل فاکتور اول، تک کشتی و کشت مخلوط دوگانه گیاهان پوششی چاودار (.Secale cereal L)، ماشک گل خوشه ای (Vicia villosa Roth) و تیمار کنترل یا بدون گیاه پوششی و فاکتور دوم شامل وجین دستی علف های هرز به صورت یک و دو بار (با فواصل زمانی 15 روز) و بدون وجین دستی بودند. نتایج نشان داد که بیشترین زیست توده خشک گیاهان پوششی از تیمار تک کشتی چاودار ( 530/59 گرم در مترمربع) و کمترین زیست توده خشک از تیمارهای تک کشتی ماشک گل خوشه ای (47/85 گرم در متر مربع) به دست آمدند. بیشترین درصد کاهش زیست توده کل علف های هرز در تلفیق بقایای گیاهان پوششی و سطوح وجین مربوط به تیمار چاودار با ماشک گل خوشه ای بدون وجین دستی (83/24 درصد) بودند. بیشترین عملکرد کاهو آیسبرگ بدون اختلاف معنی داری از تیمار تک کشتی ماشک گل خوشه ای با یک بار و بـدون وجین دستی علف های هرز (به ترتیب 5025 و 4965 گرم در مترمربع) به دست آمد. همچنین، بیشترین ارتفاع بوته، تعداد برگ و قطر طوقه کاهو فاقد اختلاف آماری معنی داری در تک کشتی و کشت مخلوط گیاهان پوششی بود. نتایج حاصل بیانگر آن است که تلفیق وجین دستی با بقایای گیاهان پوششی ضمن اینکه تأثیر زیادی در کاهش و کنترل زیست توده علف های هرز گردید حضور بقایای گیاهان پوششی در کوتاه مدت موجب افزایش عملکرد کاهو آیسبرگ از طریق کنترل علف های هرز نیز شد. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

7 - تاثیر تاریخ و روش کاشت (نشائی و بذری) روی صفات کمّی و کیفی چغندرقند (.Beta vulgaris L)
شاهرخ پهلوانیان میاندوآب محمدرضا داداشی تورج میرمحمودی آسیه سیاهمرگویی حسین عجم نوروزی

10.30495/jcep.2022.689807

اثر دو روش کشت نشائی و بذری بر خصوصیات زراعی و عملکرد شکر چغندرقند در تاریخ های مختلف کشت طی آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و در سه تاریخ کشت (10، 20 و 30 فروردین) در دو منطقه میاندوآب و بوکان در سال زراعی 1395 مورد مطالعه قر چکیده کامل

اثر دو روش کشت نشائی و بذری بر خصوصیات زراعی و عملکرد شکر چغندرقند در تاریخ های مختلف کشت طی آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و در سه تاریخ کشت (10، 20 و 30 فروردین) در دو منطقه میاندوآب و بوکان در سال زراعی 1395 مورد مطالعه قرار گرفت. روش های کاشت در کرت اصلی و تاریخ های کشت در کرت های فرعی قرار گرفتند. اختلاف بین دو سیستم کاشت بذری و نشائی از لحاظ شاخص سطح برگ، ضریب استحصال قند، عملکرد ریشه، عملکرد قند خالص و درصد قند ملاس در سطح احتمال یک درصد و از لحاظ درصد قند ناخالص و عملکرد قند ناخالص در سطح احتمال پنج درصد معنی دار گردید. اثر زمان کشت نیز بر شاخص سطح برگ، عملکرد ماده خشک، ضریب استحصال قند، عملکرد ریشه، عملکرد قند خالص و درصد قند ملاس در سطح احتمال یک درصد و بر درصد قند ناخالص و عملکرد قند ناخالص در سطح احتمال پنج درصد معنی دار شد. اثر متقابل تاریخ کشت در روش کشت نیز بر شاخص سطح برگ، عملکرد ماده خشک، ضریب استحصال قند، عملکرد ریشه، عملکرد قند خالص در سطح احتمال یک درصد و بر درصد قند ناخالص در سطح احتمال پنج درصد معنی دار بود. سیستم کشت نشائی مقدار قند ملاس را در مقایسه با سیستم کشت مستقیم 32/41 درصد کاهش داد، همچنین کمترین درصد قند ملاس به زمان کشت 10 فروردین اختصاص داشت. بالاترین شاخص سطح برگ، عملکرد ماده خشک، درصد قند ناخالص، ضریب استحصال قند، عملکرد ریشه و عملکرد قند خالص به زمان کشت 10 فروردین و در سیستم کشت نشائی اختصاص یافت. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

8 - عملکرد و اجزای عملکرد کینوا (Chenopodium quinoa Willd) در واکنش به تراکم های مختلف کاشت
محمدرضا واحدی عنایت الله توحیدی نژاد امین پسندی پور

10.30495/jcep.2022.689808

تاثیر تراکم های مختلف کاشت بر عملکرد و برخی شاخص های رشد کینوا (رقم Titicaca)، آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی جنوب استان کرمان در سال 1398 بررسی شد. دو فاصله کاشت بین ردیف (30 و چکیده کامل

تاثیر تراکم های مختلف کاشت بر عملکرد و برخی شاخص های رشد کینوا (رقم Titicaca)، آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی جنوب استان کرمان در سال 1398 بررسی شد. دو فاصله کاشت بین ردیف (30 و 50 سانتی متر) به عنوان فاکتور اول و چهار فاصله کاشت روی ردیف شامل 5، 10، 15 و 20 سانتی متر به عنوان فاکتور دوم مورد بررسی قرار گرفتند. افزایش فاصله روی ردیف بین ردیف کاشت منجر به کاهش معنی دار سرعت رشد محصول گردید. به گونه ای که، کمترین مقدار شاخص رشد محصول در هر دو فاصله بین ردیف و روی ردیف 20 سانتی متر به دست آمد. کمترین عملکرد دانه ( 225/76 گرم در متر مربع) مربوط به تیمار فاصله بین ردیف 50 سانتی متر و روی ردیف 20 سانتی متر حاصل شد و کاهش فاصله روی ردیف کاشت تا 10 سانتی متر منجر به افزایش معنی دار عملکرد دانه گردید. این در حالی بود که در فاصله بین ردیف 30 سانتی متر، بین فواصل روی ردیف کاشت از لحاظ عملکرد دانه اختلاف معنی داری وجود نداشت و بیشترین مقدار آن نیز از فاصله روی ردیف 20 سانتی متر با میانگین 386/36 گرم در متر مربع به دست آمد. به طورکلی، فاصله بین ردیف کاشت 30 سانتی متر با فاصله روی ردیف 15 و 20 سانتی متر برای دست یابی به بیشترین عملکرد دانه در واحد سطح و همچنین وزن هزار دانه بیشتر، برای کاشت کینوا در منطقه مورد این پژوهش مناسب به نظر می رسد. پرونده مقاله

XML

فهرست مقالات