به منظورارزیابی کاربرد هورمون اکسین و مدیریت علف های هرز بر عملکرد خصوصیات فیزیولوژیکی و شیمیایی ارقام سیب زمینی، آزمایشی به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دو سال زراعی 96-1395و 97-1396 در شهرستان بردسیر استان کرمان انجام شد. تیمارها شامل دو رقم سیب زمینی میلوا و سانته ، محلول پاشی هورمون اکسین در سه سطح ، عدم مصرف هورمون ، 200 و 400 پی پی ام و کنترل علف های هرز ، کاربرد پیش رویشی علفکش متریبوزین با مقدار 750 گرم در هکتار، کاربرد دو مرحله ای متریبیوزین ،یک مرحله 500 گرم در هکتار به صورت پیش رویشی و مرحله دوم 250 گرم در هکتار 10 الی 15 روز بعد از سبز شدن سیب زمینی، کنترل علف های هرز از طریق وجین دستی ، شاهد بدون کنترل علف ها هرز، بودند. نتایج نشان داد که افزایش مصرف هورمون اکسین به طور معناداری باعث افزایش قطر، وزن خشک و عملکرد غده شد. کنترل علف های هرز در هنگام کاربرد دو مرحله ای علف کش متری بوزین با نسبت افزایش 15 تا 39 درصد نسبت به شاهد بدون کنترل بدست آمد. بیشترین عملکرد غده در شرایط کاربرد دو مرحله ای علف کش متری بوزین و کاربرد 400پی پی ام هورمون اکسین به میزان 33/38055 کیلو گرم در هکتار وتعداد غده در سیب زمینی در شرایط کاربرد دو مرحله ای علف کش متری بوزین بدست آمد. استفاده از مقادیر مختلف IAA در این آزمایش نسبت به عدم استفاده از آن منجر به افزایش محتوی نیتروژن پتاسیم و فسفر شد. تفاصيل المقالة

In order to investigate the effect of sugarcane compost on consumption of nitrogenous fertilizers in corn fields, a research project was conducted according split plot experiment based on randomized complete block design with three replications along 2015 year. The main plot included different chemical nitrogenous fertilizer (Zero; control, 60 and 120 kg.ha-1 pure nitrogen from urea source). Biological nitrogenous fertilizers in three levels (Azotobacter, Nitrokara and non-application of biofertilizer) belonged to sub plots. The results of analysis of variance revealed that the effect of different levels of nitrogenous chemical fertilizer on plant height, leaf area index and total dry matter were significant at 1% probability level. But the differences were not significant for crop growth rate and net assimilation rate. The effect of different levels of biological nitrogenous fertilizers in all traits was significant at 1% probability level. The interaction effect of treatments on leaf area index at the stage of silk emergence was only significant at 5% probability level and was not significant difference for other traits. According the mean comparison result of chemical fertilizer the maximum and minimum values of the studied traits were observed in terms of consumption of 120 kg.ha-1 of urea and non-application of chemical fertilizer (control). Among different levels of biological fertilizer, the maximum and minimum amount were observed in traits of application of Nitrokara and without biological fertilizer treatment. In general, the results of the current experiment indicated that the use of chemical nitrogenous fertilizer and biological fertilizers in field with sugarcane compost had a positive effect on all studied traits and the best situation was obtained in 120 kg.ha-1 through chemical fertilizer and simultaneous use of Nitrokara fertilizers which could be of interest to researchers and farmers. تفاصيل المقالة

BACKGROUND: Deficit irrigation strategies were effective in saving volume of water. Potassium is an essential nutrient that affects most of the biochemical and physiological processes are involved in plant resistance to biotic and a biotic stresses. OBJECTIVES: This study was conducted to assess effect of different pattern of irrigation and several source of potassium on crop production and morphological traits of corn. METHODS: This research was carried out via split plot experiment based on randomized complete blocks design with three replications along 2015 year. The main factor included three level of Irrigation regime (I1: Conventional Irrigation or Control, I2: Fix furrow irrigation, I3: Alternate furrow irrigation) and three level of potassium (K1: 100 kg.ha-1 Potassium sulfate base application or Control, K2: 10 kg.ha-1 Solo potash with first irrigation, K3: 100 gr.ha-1 PotaBARVAR-2 as a biofertilizer + 50 kg.ha-1 Potassium sulfate base application) belonged to sub factor. RESULT: The results showed that in different irrigation patterns, application K3 treatment with alternate furrow irrigation increased the seed yield and its components. Under deficient irrigation conditions, the plant height, length and diameter of ear were reduced and the application of K3 treatment with alternate furrow irrigation led to increase above traits. The highest number of rows per ear (16.6) and number of seed per row (28) were obtained from the interaction effect of normal irrigation and K3 treatment. The lowest number of row per ear (12.2) was due to the fix furrow irrigation and K2 treatment. The highest (237.5 gr) and lowest (213.5 gr) amount of 1000-seed weight belonged to I1K3 and I2K2 treatments, respectively. Also the maximum (5463 kg.ha-1) and minimum (2966 kg.ha-1) amount of seed yield was achieved from I1K3 and I2K2 treatments, respectively. CONCLUSION: Alternate furrow irrigation showed a significant advantage over the fix furrow irrigation after control with K3 treatment had the highest seed yield. Generally use of 100 gr.ha-1 PotaBARVAR-2 as a biofertilizer + 50 kg.ha-1 Potassium sulfate base applications with alternate furrow irrigation can be advised to farmers. تفاصيل المقالة

BACKGROUND: The implementation of irrigation techniques in order to be more productive than water resources is a scientific approach to reducing water consumption. OBJECTIVES: This research was done with the aim of investigating the effect of different levels of superabsorbent and irrigation management on Cowpea crop production and growth indices in Ahvaz region. METHODS: Current study was conducted according strip plots based on randomized complete blocks design with three replications during 2019-2020 crop season. The first factor was irrigation includes Furrow full irrigation (control), Fixed alternate furrow irrigation and variable alternate furrow irrigation. The second factor included three levels of super absorbent polymer as non-used super absorbent (control), consumption of 75 and 150 kg.ha-1. RESULT: The results showed that the effect of super absorption was significant on all measured traits including leaf area index, total dry matter, crop growth rate, seed yield, except net photosynthesis rate. The effect of low irrigation was significant on all traits except crop growth rate and net photosynthesis rate. The interaction effect of low irrigation and superabsorbent on all investigated traits was not significant. The highest and lowest in the examined traits were observed in the field with normal irrigation and fixed furrow irrigation, respectively and among the different amounts of superabsorbent, the highest and lowest values in all examined traits except net photosynthesis rate were observed under the application conditions of 150 kg.ha-1 and non use of super absorbent. In general, the results of the experiment showed that different irrigation methods had an effect on all the morphological, physiological and yield characteristics of cowpea. CONCLUSION: The application of superabsorbent improved the physiological and morphological traits in normal irrigation conditions and in fields with low irrigation, it led to the reduction of the effects of drought stress and the improvement of the damages caused by it, which can be of interest to researchers and farmers. تفاصيل المقالة

BACKGROUND: Vermicompost has many characteristics such as high porosity, ventilation and proper drainage, high moisture absorption and maintenance power, high uptake level for water and food stuffs, and its use in sustainable agriculture is very useful to improve soil porosity and thus more availability of nutrient elements required by plants. Manure plays an important role in improving physical, chemical and biological properties of the soil. OBJECTIVES: The current study was conducted to assessment effect of different level of vermicompost and several amount of cow manure on growth indices of Cowpea. METHODS: This research was carried out via factorial experiment based on randomized complete blocks design with three replications along 2015 year. Place of research was located in Ahvaz city at longitude 48°40'E and latitude 31°20'N in Khuzestan province (Southwest of Iran). The first factor included three level of Vermicompost (V1: nonuse of vermicompost or Control, V2: 2 t.ha-1, V3: 4 t.ha-1) and second factor consisted of cow manure (M1: nonuse of cow manure or Control, M2: 10 t.ha-1, M3: 15 t.ha-1). RESULT: Result of analysis of variance revealed effect of vermicompost and cow manure on all studied growth parameters (instead total dry weight) was not significant. Compare different level of vermicompost indicated that maximum leaf area index (LAI), total dry weight (TDM), crop growth rate (CGR) and net assimilation rate (NAR) was noted for 4 t.ha-1 and minimum of that belonged to control treatment. Compare different level of cow manure showed the maximum total dry weight belonged to LAI, TDW, CGR and NAR for 15 t.ha-1 and minimum of that was for control treatment. CONCLUSION: Based on the results of current research, treatments of 4 t.ha-1 of vermicompost mixed with 15 t.ha-1 of animal manure had the highest amount of physiological indicators and can recommended for studied area. تفاصيل المقالة

BACKGROUND: Suitable and useful usage of different kind of fertilizers and biofertilizer is the main way for reformation and potential of soil fertility and increasing of crops yield. OBJECTIVES: This research was carried out to evaluate effect of different level of vermicompost and several amount of cow manure on crop production of Cowpea. METHODS: The current study was conducted according factorial experiment based on randomized complete blocks design with three replications along 2015 year. The first factor included three level of Vermicompost (V1: nonuse of vermicompost or Control, V2: 2 t.ha-1, V3: 4 t.ha-1) and second factor consisted three level of cow manure (M1: nonuse of cow manure or Control, M2: 10 t.ha-1, M3: 15 t.ha-1). RESULT: Result of analysis of variance revealed effect of vermicompost, cow manure and interaction effect of treatments on all measured traits (instead harvest index at 5%) was significant at 1% probability level. Mean comparison result of different level of vermicompost indicated that maximum amount of all measured traits was noted for 4 t.ha-1 vermicompost and minimum of those belonged to control treatment. Also as for Duncan classification made with respect to different level of cow manure maximum and minimum amount of all measured characteristics belonged to 15 t.ha-1 and control. Evaluation mean comparison result of interaction effect of treatments indicated maximum amount of seed yield (415.36 gr.m-2), biologic yield (865.6 gr.m-2), number of pod per plant (13), number of seed per pod (14), 100-seed weight (25.3 gr) and harvest index (46.54%) was noted for 4 t.ha-1 vermicompost and 15 t.ha-1 cow manure and lowest ones belonged to control. CONCLUSION: Finally according results of this study, treatments of 4 t.ha-1 of vermicompost mixed with 15 t.ha-1 of animal manure led to achieve highest amount of seed yield and its components, and can be advised to producers. تفاصيل المقالة

BACKGROUND: To alleviate the negative effect of fertilizers, integrated plant nutrient management is an option as it utilizes available organic and inorganic nutrients to build ecologically sound and economically viable farming system. Research has suggested that integrated nutrient management strategies involving chemical fertilizers and bio-fertilizers enhance the sustainability of crop production.OBJECTIVES: Current research was conducted to investigate the effect of urea chemical fertilizer and sugarcane compost on wheat crop production and growth indices.METHODS: This study was done according split plots experiment based on randomized complete block design with three replications. The treatments included different amounts of sugarcane compost at three levels of zero, 15 and 30 t.ha-1 as the main factor and nitrogen fertilizer from the urea source at three levels of 80, 160 and 240 kg.ha-1 pure nitrogen belonged to secondary factor.RESULT: The results showed that the difference between the levels of sugarcane compost on the leaf area index, total dry matter plant and seed yield was significant. The difference between nitrogen fertilizer levels was statistically significant in all measured traits. The interaction effect of nitrogen fertilizer and sugarcane compost on the measured traits was not statistically significant. The highest seed yield in 30 t.ha-1 of sugarcane compost and 240 kg.ha-1 of pure nitrogen was 6446 and 6421 kg.ha-1, respectively, and the lowest seed yield in conditions without sugarcane compost and 80 kg.ha-1 was 5166 and 5304 kg.ha-1, respectively.CONCLUSION: The results of the current study showed that the consumption of sugarcane compost and nitrogen led to an increase in the yield of corn seeds through the improvement of growth characteristics. The highest quantitative yield was obtained under the conditions of application of 30 t.ha-1 of sugarcane compost and 240 kg per hectare of nitrogen fertilizer, which can be considered and suggested by farmers and researchers. تفاصيل المقالة

BACKGROUND: Soil nutrition management is an important factor, which determines the plant growth. Soil fertility is determined by the presence or absence of nutrients i.e. macro and micronutrients, which are required in optimum level for crop. OBJECTIVES: Evaluate the effect different amount of nitrogen and phosphorus fertilizers in maize field under sugarcane compost consumption on leaf area index, total dry weight and seed yield. METHODS: Current research was conducted according a split block experiment based on randomized complete block design with three replications. The first factor included biological and chemical nitrogen fertilizers in 3 levels (a1: completely nitrokara, a2: 25% urea plus nitrocara and a3: 50% urea plus nitrokara) also the second factor, including biological and chemical phosphorus fertilizer in three levels (b1: phosphorus biofertilizer, b2: 25% triple super phosphate plus phosphorus biofertilizer, b3: 50% triple super phosphate plus phosphorus biofertilizer). RESULT: The results of analysis of variance indicated that the effect of different levels of nitrogen chemical and biofertilizer on plant height, leaf area index, total dry matter, crop growth rate and net photosynthesis rate were significant at 1% probability level. Also the effect of different levels of phosphorus chemical and biofertilizer in all traits was significant at 1% probability level. The interaction effect of treatments on total dry weight was significant at 5% probability level and did were not significant difference for other traits. Mean comparison of different level of main factor was observed in consumption of 50% of urea plus nitrokara and completely nitrokara treatment, respectively. Also Among different levels of subfactor the maximum and minimum amount of measured traits were observed in 50% triple super phosphate plus phosphorus biofertilizer and completely phosphorus biofertilizer treatment, respectively. CONCLUSION: Generally result of current research revealed that use of nitrogen and phosphorus chemical and biological fertilizers in field with sugarcane compost had a positive effect on measured traits of wheat and finally consume 50% urea plus nitrokara with 50% triple super phosphate plus phosphorus biofertilizer was achieved maximum amount of measured traits and can be advised to farmers. تفاصيل المقالة

BACKGROUND: Fertilizer management plays an important role to achieve sustainable agriculture.OBJECTIVES: Current study was conducted to assess response of agrophysiological traits of wheat to apply different level of fertilizer and biologic fertilizer (Phosphorus and Nitrogen).METHODS: This research was carried out via factorial experiment based on randomized complete blocks design with three replications along 2016 year. The treatments included phosphorus fertilizer (p < sub>1: 100% Triple superphosphate fertilizer, p < sub>2: 70% Triple superphosphate fertilizer + Barvar 2, p < sub>3: 40% Triple superphosphate fertilizer + Barvar 2, p < sub>4: 100% Barvar 2) and nitrogen fertilizer (N1: 100% urea fertilizer, N2: 70% urea fertilizer + Azotobacter, N3: 40% urea fertilizer + Azotobacter).RESULT: According result of analysis of variance effect of different level of phosphorus, nitrogen fertilizer and interaction effect of treatments on all studied traits (instead harvest index) were significant. Evaluation mean comparison result of interaction effect of treatments on all measured traits revealed the highest amount of seed yield (6740.13 kg.ha-1), 1000-Seed weight (41.33 gr), biologic yield (16061.37 kg.ha-1), number of seed per spike (42.50) and number of spike per square meter (383.72) were noted for N2p < sub>2 (70% Triple superphosphate fertilizer + Barvar 2 and 70% urea fertilizer + Azotobacter) and lowest amount of mentioned traits belonged to N1p < sub>1 (100% urea fertilizer round and 100% Triple superphosphate fertilizer treatment).CONCLUSION: Generally the results of this experiment showed that different levels of nitrogen and phosphorus were effective on seed yield and its components. Finally based on result of this research use 70% Triple superphosphate fertilizer + Barvar 2 and 70% urea fertilizer + Azotobacter improve crop production of bread wheat and can be advised to farmers. تفاصيل المقالة

BACKGROUND: Fertilizer management plays an important role for obtaining satisfactory yields and to increase crop productivity. Nutrient management may be achieved by the involvement of organic sources, bio fertilizers, and micro-nutrients. Studies have shown that long-term use of fertilizers reduces crop yields. This decrease is due to the acidification of the soil, the reduction of biological activity of the soil and the inappropriate physical properties of the soil.OBJECTIVES: The present study was conducted to evaluate the effect of different level of growth stage of use seaweed extract and combination of seaweed extract and Urea fertilizer on plant height, leaf area index, biologic yield and nitrogen use efficiency under warm and climate condition in Khuzestan province (Southwest of Iran).METHODS: Current research was arranged via factorial experiment based on the randomized complete block design with three replications. The treatments included growth stage of use seaweed extract (G1: 100% at tillering stage, G2: 50% at tillering stage+50% at booting stage, G3: 50% at tillering+25% at booting +25% at beginning at Pollination) and different combination of seaweed extract and Urea fertilizer (S0/N100= Nonuse of seaweed extract + 100% Urea fertilizer, S1.5/N66= 1.5 L.ha-1 seaweed extract + 66% Urea fertilizer, S3/N33= 3 L.ha-1 seaweed extract + 33% Urea fertilizer, S4.5/N0= 4.5 L.ha-1 seaweed extract + Nonuse of Urea fertilizer).RESULT: According result of analysis of variance effect of growth stage of use seaweed extract and different combination of seaweed extract and Urea fertilizer on all measured traits was significant but interaction effect of treatments was not significant. Mean comparison result the maximum biologic yield was noted for apply seaweed extract at 50% at tillering stage+50% at booting stage and S1.5/N66 treatment. The highest amount of nitrogen use efficiency belonged to S3/N33.CONCLUSION: Finally use 1.5 L.ha-1 seaweed extract + 66% Urea fertilizer along 50% at tillering +50% at booting stage by improve biologic yield can advised for producers. تفاصيل المقالة

نظر به تولید کمپوست نیشکر در شرکت‌های تولید نیشکرو لزوم استفاده از این تولیدات به عنوان کود آلی در جهت کاهش مصرف کودهای شیمیایی، این آزمایش به منظور بررسی اثر مقادیر کمپوست نیشکر و نیتروژن بر عملکرد کمی و کیفی ذرت‌دانه‌ای به مورد اجرا گذاشته شد. در این بررسی از کرت های یک‌بار خرد شده درقالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایش شامل مقادیر کمپوست نیشکر در سه سطح صفر، 15 و 30 تن در هکتار به‌عنوان عامل اصلی و کود نیتروژن از منبع اوره در سه سطح به‌صورت 80، 160 و 240 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار به‌عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که تاثیر کمپوست نیشکر و نیتروژن بر تعداد ردیف در بلال، تعداد دانه در ردیف، تعداد دانه در بلال، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و عملکرد پروتئین معنی دار بود ولی اثر متقابل بین تیمارها بر کلیه صفات معنی‌دار نبود. بیشترین عملکرد دانه و عملکرد پروتئین درشرایط 30 تن در هکتار کمپوست نیشکر و 240 کیلوگرم در هکتار نیتروژن و کمترین عملکرد دانه و عملکرد پروتئین در شرایط عدم مصرف کمپوست نیشکر و 80 کیلوگرم در هکتار نیتروژن حاصل شد. نتایج کلی آزمایش نشان داد که افزایش مصرف کمپوست نیشکر و نیتروژن به ترتیب تا 30 تن در هکتار و 240 کیلوگرم در هکتار در افزایش عملکرد کمی و کیفی ذرت تأثیر بسزایی دارد و می‌تواند مورد توجه زارعین و محققین قرار گیرد. تفاصيل المقالة

به‌منظور بررسی اثر کاربرد مقادیر مختلف اسیدهیومیک و سایکوسل بر عملکرد، اجزای عملکرد و میزان انتقال مجدد گندم تحت تنش خشکی انتهای فصل در اهواز، آزمایشی به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار طی سال های زراعی 97-1396 و 98-1397 در مزرعه ای واقع در شهرستان اهواز اجرا شد. عامل اصلی تنش خشکی انتهای فصل با دو سطح آبیاری معمولی و قطع آبیاری در مرحله بعد از گرده افشانی، سایکوسل با سه سطح آب به عنوان شاهد، 5/1 گرم در لیتر و سه گرم در لیتر و هیومیک اسید با سه سطح عدم محلول‌پاشی (آب به عنوان شاهد)، دو لیتر در هکتار و چهار لیتر در هکتار به صورت فاکتوریل به عنوان عوامل فرعی بود. نتایج نشان داد که برهم کنش تنش خشکی انتهای فصل و سایکوسل بر عملکرد دانه و تعداد دانه در سنبله معنی دار بود. بیشترین عملکرد دانه (5/4840 کیلوگرم در هکتار) با کاربرد سه گرم در لیتر سایکوسل در شرایط آبیاری معمولی حاصل شد که با کاربرد سه گرم در لیتر سایکوسل در شرایط تنش خشکی انتهای فصل تفاوت آماری معنی داری از خود نشان نداد. کاربرد اسیدهیومیک بر تمام صفات آزمایش اثر مثبت و معنی داری داشت. بیشترین عملکرد دانه، تعداد دانه در سنبله و وزن هزار دانه از کاربرد سه لیتر در هکتار اسید هیومیک در شرایط آبیاری معمولی بدست آمد. در شرایط تنش خشکی انتهای فصل میزان فتوسنتز جاری (29 درصد) و سهم فتوسنتز جاری (10 درصد) کاهش و میزان انتقال مجدد (16 درصد) و سهم انتقال مجدد (34 درصد) افزایش یافت. در مجموع می توان برای افزایش عملکرد دانه در شرایط مطلوب و کاهش افت در شرایط تنش، از تنظیم کننده های رشد نظیر سایکوسل با غلظت سه گرم در لیتر و کود آلی اسیدهیومیک به میزان چهار لیتر در هکتار استفاده نمود. تفاصيل المقالة

هدف از این پژوهش بررسی تأثیر آبیاری تکمیلی و محلولپاشی اسید سالیسیلیک و هیومیک اسید بر خصوصیات بیوشیمیایی توده‌های بالنگوی شهری در شرایط آب و هوایی خرم آباد در ایستگاه تحقیقاتی ویسیان بود. بدین منظور آزمایشی به صورت اسپلیت پلات_ فاکتوریل به مدت دوسال در قالب طرح پایه بلوک کامل تصادفی در سه تکرار در سال‌های زراعی ۹۹-۱۳۹۷ در شهرستان خرم آباد انجام شد. فاکتور اصلی آبیاری تکمیلی در چهار سطح شامل شاهد، آبیاری در مرحله غنچه دهی، در مرحله گل دهی، در مرحله غنچه دهی و گل دهی و عامل فرعی محلول‌پاشی اسید سالیک در سه سطح شامل شاهد، محلول‌پاشی با غلظت 5/0 میلی مولار، با غلظت 1 میلی مولار و عامل فرعی محلول‌پاشی هیومیک اسید در دو سطح شامل شاهد و با غلظت 1 میلی مولار بود. صفات مورد ارزیابی در این آزمایش شامل میزان نیتروژن، فسفر، پتاسیم، مس و آهن اندام هوایی، کروفیل a، کلروفیل b و مجموع کلروفیل a و b بودند. سطوح مختلف آبیاری تکمیلی و محلولپاشی اسید هیومیک و سالیسیک اسید به صورت معنی داری بر صفات فوق اثرگذار بودند. بر اساس نتایج مقایسات میانگین، بیشترین مقدار نیتروژن در اندام هوایی، آهن در اندام هوایی، کلروفیلa، کلروفیلb، کلروفیل کل در سال اول، در تیمار آبیاری تکمیلی در مرحله غنچه‌دهی- محلول پاشی سالیسیلیک اسید با غلظت ۱ میلی‌مولار و محلول پاشی هیومیک اسید با غلظت ۱ میلی مولار حاصل شد. تفاصيل المقالة

Waterlogging is an important factor which is influence on nutrient uptake. Therefore, in this study, the uptake and distribution of nutrients ions in different parts of plant were investigted in wheat cultivars. This study was conducted at the Agricultural Research Station, Islamic Azad University- Ahvaz Branch. Experimental design was a factorial according to randomized complete block design (RCBD) with three replications. In this experiment three wheat cultivars namely “Chamran”, “Dez” and “Verry/nac” were used. These were grown under no-waterlogging (control), 7 days and 14 days of waterlogging. Meanwhile, waterlogging treatments for each cultivar were given separately at three different growth stages namely at the beginning of tillering stage, at the beginning of stem elongation stage and at the commencement of booting stage. The results showed that the concentration of N, K, Fe, Mn, Cu and Zn in root, stem and seed did not affect when waterlogging was applied at different growth stages, significantly. Duration of waterlogging significantly decreased concentration of N, K, Cu and Zn in all parts of plant. The concentration of Fe and Mn in the root increased significantly after duration of waterlogging, but decreased in stem and seed. Results also showed a significant difference between tested wheat cultivars for concentration of N, K, Fe, Mn, Cu and Zn in all parts of plant. تفاصيل المقالة

با کاهش منابع آبی، تولید اقتصادی گندم زارهای وسیع مناطق گرمسیر با مشکل مواجه می باشد. آزمایشی جهت بررسی اثر پیش تیمار هورمون‌های سالیسیلیک اسید (Sa) و جاسمونیک اسید (Ja) بر جوانه زنی و رشد گیاهچه ارقام گندم نان چمران و دوروم کرخه در شرایط تنش خشکی (St) اجرا شد. بذور گندم با Ja (100 میکرو مولار) و Sa (10 میلی مولار) پرایم شدند. St با کاربرد پلی اتیلن گلیکول 6000 اعمال شد. داده‌ها بر اساس آزمایش فاکتوریل با سه تکرار در قالب بلوک کامل تصادفی آنالیز شدند. استفاده از Ja و Sa اثرات St را بر شاخص‌های جوانه زنی کاهش داد و کاربرد Ja موثرتر بود. St جوانه زنی را 45% کاهش داد ولی کاربرد Ja و Sa آن را تا 5/22% بهبود بخشید. شاخص تنش خشکی و شاخص بنیه بذر نیز در شرایط St به ترتیب 7/23 و 55 درصد نسبت به شاهد کاهش داشت ولی با کاربرد Ja و Sa این شاخص‌ها به ترتیب به 20 و 16 درصد بهبود یافت. میزان حساسیت رقم کرخه با تجمع کمتر پرولین در شرایط St بیشتر بود و با کاربرد Ja و Sa تا حدود زیادی بهبود یافت. توصیه می‌شود از رقم کرخه برای نقاط جنوبی و غربی استان گرمسیر خوزستان که احتمال وقوع St بالایی دارند استفاده نگردد. با عنایت به اثر بهبود دهندگی Ja و Sa در این مطالعه بر روی شاخص‌های جوانه‌زنی بذور گندم آزمایش شده، پیشنهاد می‌شود که طی مطالعات تکمیلی سایر بذور ارقام گندم نیز برای استفاده در نقاط گرمسیر با این هورمون‌ها آزمون گردد. تفاصيل المقالة

این آزمایش به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار اجراء گردید. تیمارهای آزمایش شامل پیش تیمار بذر در چهار سطح شامل: شاهد ( خیساندن بذر به مدت 24 ساعت در آب)، خیساندن بذر به مدت 8، 16 و 24 ساعت در محلول محافظ گر در کرت های اصلی و سه رقم برنج شامل: چمپا، عنبربو و رقم پرمحصولLD-183 در کرت های فرعی اجرا شد. نتایج نشان داد که تأثیر پیش تیمار بذر بر تعداد خوشه در متر‌مربع، تعداد دانه در خوشه، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی و درصد پروتئین دانه معنی‌دار بود. تاثیر رقم در تمامی صفات اندازه‌گیری معنی‌دار بود. اثر متقابل پیش تیمار بذر و رقم از نظر عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیکی معنی‌دار و ازنظر سایر صفات معنی‌دار نبود. بیشترین عملکرد دانه در رقم عنبربو + 24 ساعت در محلول محافظ گر با میانگین 5621 و کمترین عملکرد دانه در رقم چمپا + 24 ساعت در آب معمولی با میانگین 3264 کیلوگرم در هکتار حاصل شد. بیشترین پروتئین دانه در شرایط 24 ساعت در محلول محافظ گر با میانگین 11 درصد و کمترین پروتئین دانه در شرایط 24 ساعت در آب معمولی با میانگین 8/3 درصد حاصل شد. نتایج کلی آزمایش نشان داد که پیش تیمار بذر با محلول محافظ گر در مقایسه با پیش تیمار بذر در آب (عرف منطقه)، با افزایش مولفه‌های تولیدی توانست در جهت افزایش عملکرد کمی و کیفی موثر واقع شود و مورد توجه محققین و زارعین قرار گرفته و پیشنهاد نیز گردد. تفاصيل المقالة

این تحقیق، بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در شرایط گلدانی با چهار تکرار اجرا شد. تیمارهای مورد مطالعه، شامل شوری آب آبیاری بصورت آبیاری با آب معمولی (0.4)(شاهد) و با شوری 4 و 8 دسی زیمنس بر متر و پیش تیمار بذر با پراکسید هیدروژن شامل عدم پیش تیمار و پیش تیمار بذر در محلول 25 و 50 میلی مولار بود. در این آزمایش، صفات تعداد سنبله در گلدان، تعداد سنبلچه در سنبله، تعداد دانه در سنبلچه، وزن هزار دانه، وزن خشک ریشه، عملکرد دانه و پروتئین دانه مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق اثر شوری آب آبیاری و پراکسید هیدروژن برکلیه صفات مورد بررسی معنی‌دار بود. اثر متقابل شوری آب آبیاری و پراکسید هیدروژن بر صفات مورد مطالعه بجز تعداد دانه در سنبلچه و پروتئین دانه معنی دار شد. بیشترین ماده خشک ریشه (0.95 گرم در گلدان) و عملکرد دانه (7.49 گرم در گلدان) در شرایط عدم وجود تنش و کاربرد 50 میلی مولار پراکسید هیدروژن و کمترین ماده خشک ریشه (0.82 گرم در گلدان) و عملکرد دانه (3.17 گرم در در گلدان) در شرایط شوری 8 دسی زیمنس بر متر و عدم کاربرد پرکسید هیدروژن حاصل گردید. بیشترین درصد پروتئین دانه (14.25 درصد) در شرایط کاربرد 50 میلی مولار پراکسید هیدروژن و کمترین درصد پروتئین (11/05 درصد ) در شرایط عدم وجود شوری حاصل شد. بطورکلی کاربرد پراکسید هیدروژن می‌تواند در افزایش عملکرد کمی و کیفی گندم مؤثر واقع شود و این می‌تواند مورد توجه محققین و زارعین قرار گرفته و پیشنهادنیز گردد. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی تاثیر الگوهای آبیاری جوی و پشته‌ای یک در میان برعملکرد و اجزای عملکرد ارقام ذرت دانه‌ای، آزمایشی به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در شهرستان شوشتر اجرا گردید. الگوی آبیاری(کرت اصلی) شامل: آبیاری کامل جویچه‌ها (شاهد)، آبیاری جویچه‌ها بصورت یک در میان ثابت، آبیاری جویچه‌ها بصورت یک در میان متغیر، دوبار آبیاری جویچه‌ها بصورت یک در میان و یکبار آبیاری کامل و دوبار آبیاری جویچه‌ها بطور کامل و یک نوبت یک در میان و ارقام ذرت (کرت فرعی) شامل: سینگل کراس 704 و کارون. نتایج نشان داد بیشترین عملکرد دانه با 5/5260 کیلوگرم در هکتار مربوط به آبیاری کامل جویچه‌ها و پس از آن مربوط به دو نوبت آبیاری تمام جویچه‌ها به صورت کامل و یک نوبت آبیاری به صورت یک در میان با 4/4530 کیلوگرم در هکتار بود. نتایج اثر متقابل دو تیمار مورد بررسی نشان داد بیشترین عملکرد دانه در رقم سینگل کراس 704 در مدیریت آبیاری کامل جویچه‌ها با 5120 کیلوگرم در هکتار حاصل شد که نسبت به روش دو نوبت آبیاری تمام جویچه‌ها به صورت کامل و یک نوبت آبیاری به صورت یک در میان با 4723 کیلوگرم در هکتار تفاوت معنی دار نداشت. به طور کلی در مناطق با کمبود آب در راستای کاهش مصرف آب و تعدیل افت عملکرد ذرت می‌توان دو نوبت آبیاری تمام جویچه‌ها به صورت کامل و یک نوبت آبیاری به صورت یک در میان و استفاده از رقم سینگل کراس 704 را توصیه نمود. تفاصيل المقالة

این تحقیق به صورت طرح کرتهای نواری در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار به مرحله اجرا گذاشته شد. عامل اول شامل مقادیر مختلف کود شیمیایی و زیستی نیتروژنه در 3 سطح شامل 1- تماماً از طریق نیتروکارا، 2- 25% اوره + نیتروکارا، 3- 50% اوره + نیتروکارا و عامل دوم شامل کود شیمیایی و زیستی فسفره در 3 سطح به صورت 1- تماماً از طریق فسفات بارور2، 2- 25% سوپر فسفات تریپل + فسفات بارور2، 3- 50% سوپر فسفات تریپل + فسفات بارور2 بود. نتایج نشان داد که کود نیتروژنه وفسفره تاثیر معنی داری بر تعداد ردیف در بلال، تعداد دانه در ردیف، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی، شاخص برداشت و عملکرد پروتئین داشت. تاثیر برهمکنش کود نیتروژنه و فسفره بر عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی، وزن هزاردانه و عملکرد پروتئین معنی دار ولی بر سایر صفات تاثیر معنی‌دار نداشت. بیشترین عملکرد دانه و عملکرد پروتئین مربوط به 50% کود اوره + نیتروکارا و 50% سوپر فسفات تریپل + بارور-2 بترتیب با 7476 و 830 کیلوگرم در هکتار و کمترین عملکرد دانه و عملکرد پروتئین مربوط به تیمار مصرف کود تماماً از طریق کود زیستی نیتروکارا و بارور-2 بترتیب با 4401 و 329 کیلوگرم در هکتار مشاهده شد. نتایج کلی نشان داد که در شرایط کاربرد کمپوست نیشکر، مصرف کود شیمیایی توام باکود زیستی در افزایش عملکرد کمی و کیفی ذرت تاثیر دارد و بیشترین تاثیر در شرایط 50% کود اوره + نیتروکارا و 50% سوپر فسفات تریپل + بارور-2 حاصل شد. تفاصيل المقالة

به منظور ارزیابی تاثیر شوری آب بر ویژگی‌های رویشی، کمی و بیوشیمیایی ارقام گلرنگ، آزمایشی گلدانی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار به مورد اجرا گذاشته شد. فاکتور‌های مورد بررسی شامل شوری آب آبیاری به‌صورت 4/0 (آب معمولی)( شاهد)، 4، 8 و 12 دسی‌زیمنس بر متر و ارقام مختلف گلرنگ ( اصفهان، گلدشت و صفه) بود. نتایج نشان داد ارقام مورد استفاده از لحاظ ماده خشک ریشه، طول ریشه، کلروفیل a، b و کل، تعداد طبق در بوته، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی و شاخص برداشت تفاوت معنی‌دار از لحاظ آماری داشتند. با افزایش میزان شوری، عملکرد دانه و سایر صفات مورد مطالعه به طور معنی‌داری کاهش یافت. برهمکنش رقم و میزان شوری بر کلیه صفات به‌جز کلروفیل b معنی‌دار بود. بیشترین عملکرد دانه با 4/31 گرم در گلدان مربوط به رقم اصفهان در شوری 4/0 دسی زیمنس برمتر و کمترین مقدار با 10 گرم در سطح شوری 12 دسی زیمنس بر متر در رقم صفه حاصل شد. ضمنا بیشترین عملکرد دانه در شرایط افزایش تنش شوری مربوط به رقم اصفهان و بعد از آن به رقم گلدشت تعلق داشت. به ‌طورکلی، نتایج این پژوهش نشان داد که در شرایط استفاده از آب شور به ترتیب ارقام اصفهان و گلدشت به دلیل عملکرد و سایر صفات در جایگاه بهتری بودند و می‌توانند به زارعین جهت کشت توصیه شوند. تفاصيل المقالة

این تحقیق به منظور بررسی اثر مدیریت‌های مختلف بقایای برنج بر مولفه های رشدی کلزا اجرا شد. این آزمایش به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در اراضی کشاورزی شهرستان ایذه اجرا شد. تیمارهای مورد مطالعه شامل مدیریت بقایای برنج در چهارسطح (شامل 1- کشت مرسوم و مطابق عرف منطقه (آتش زدن کاه وکلش)، 2-کشت در زمین شخم خورده همراه با بقایای برنج ، 3- کشت در بقایای برنج با ارتفاع 20 سانتیمتر، 4- کشت در بقایای برنج با ارتفاع 40 سانتی متر ) و عامل دوم سه رقم کلزا (شامل رقم 401، 4815 و okapi) بود. نتایج نشان داد که اثر نوع مدیریت بقایای برنج بر شاخص سطح برگ، ماده خشک کل، سرعت رشد محصول، سرعت رشد نسبی وسرعت فتوسنتز خالص معنی‌دار بود. اثر نوع رقم در تمامی صفات اندازه‌گیری معنی‌دار بود. برهمکنش مدیریت بقایای برنج و نوع رقم بر کلیه صفات مورد بررسی اختلاف معنی‌داری نداشت. بیش‌ترین و کم‌ترین مقدار در صفات مورد بررسی به ترتیب در مدیریت کشت کشت در زمین شخم خورده همراه با بقایای برنج و کشت مرسوم مشاهده شد و از میان ارقام مختلف کلزا، بیش‌ترین و کم‌ترین مقدار در صفات در رقم 4815 حاصل شد. نتایج کلی آزمایش نشان داد که استفاده از کشت در زمین شخم خورده همراه با بقایای برنج نسبت به کشت مرسوم و سایر مدیریت ها برتری دارد و منجر به بهبود مولفه های رشدی می‌گردد. همچنین رقم 4815 نسبت به رقم 401 و okapi برتری از لحاظ کلیه صفات مورد بررسی داشت. تفاصيل المقالة

این تحقیق به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجراء گردید. تیمارهای مورد آزمایش شامل کود فسفره در 4 سطح به صورت 1- تماماً از طریق کود سوپر فسفات تریپل، 2- 70% کود سوپر فسفات تریپل و مابقی از طریق کود زیستی فسفاته بارور2، 3- 40% کود سوپر فسفات تریپل و مابقی از طریق کود زیستی فسفاته بارور2 ، 4- تماماً از طریق کود زیستی فسفاته بارور2. عامل دوم کود نیتروژن در 3 سطح 1- تماماً از طریق کود اوره، 2- 70% کود اوره و مابقی از طریق ازتوباکتر، 3- 40% کود اوره و مابقی از طریق ازتوباکتر بود. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد دانه مربوط به تیمارکودی70% سوپر فسفات و 70% اوره به همراه کود فسفره بارور2 و ازتو باکتر با 13/6740 کیلوگرم در هکتار و کمترین آن در تیمار تماماً سوپر فسفات تریپل و اوره با 72/3481 کیلوگرم در هکتار بود. با توجه به این نتایج کاربرد 70% کود سوپر فسفات تریپل و مابقی از طریق کود زیستی فسفاته بارور2 و 70% اوره و مابقی ازتوباکتر نسبت به سایر تیمارها باعث بهبود عملکرد و اجزای عملکرد شده و در منطقه نیز قابل توصیه می باشد. تفاصيل المقالة

این تحقیق به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجراء گردید. تیمارهای مورد آزمایش شامل کود فسفره در 4 سطح به صورت 1- تماماً از طریق کود سوپر فسفات تریپل، 2- 70% کود سوپر فسفات تریپل و مابقی از طریق کود زیستی فسفاته بارور2، 3- 40% کود سوپر فسفات تریپل و مابقی از طریق کود زیستی فسفاته بارور2 ، 4- تماماً از طریق کود زیستی فسفاته بارور2. عامل دوم کود نیتروژن در 3 سطح 1- تماماً از طریق کود اوره، 2- 70% کود اوره و مابقی از طریق ازتوباکتر، 3- 40% کود اوره و مابقی از طریق ازتوباکتر بود. نتایج نشان داد که تفاوت بین سطوح کود فسفاته از نظر تعداد سنبله در متر مربع، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک در سطح احتمال یک درصد معنی دار اما در شاخص برداشت تفاوت معنی دار مشاهده نشد. در سطوح مختلف کود نیتروژنه، تعداد دانه در سنبله، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت در سطح احتمال یک درصد و از نظر تعداد سنبله در متر مربع و وزن هزار دانه در سطح احتمال پنج درصد معنی دار شدند. بیشترین عملکرد دانه مربوط به تیمارکودی70% سوپر فسفات و 70% اوره به همراه کود فسفره بارور2 و ازتو باکتر با 13/6740 کیلوگرم در هکتار و کمترین آن در تیمار تماماً سوپر فسفات تریپل و اوره با 72/3481 کیلوگرم در هکتار بود. با توجه به این نتایج کاربرد 70% کود سوپر فسفات تریپل و مابقی از طریق کود زیستی فسفاته بارور2 و 70% اوره و مابقی ازتوباکتر نسبت به سایر تیمارها باعث بهبود عملکرد و اجزای عملکرد شده و در منطقه نیز قابل توصیه می باشد. تفاصيل المقالة

BACKGROUND: Available water and nutrient management are two important factors that affect yield and quality of wheat production. OBJECTIVES: Current research was done to assess the effect of chemical and biological potassium fertilizers on growth indices of bread wheat under water stress conditions. METHODS: This study was done via factorial experiment based on completely randomized block design with three replications during the agricultural year 2015-2016 in Ahvaz region (southwest of Iran). The first factor included irrigation regimes based on the evaporation pan method at 60 (local standard), 90, and 120 mm, and the second factor consisted of the combined use of chemical and biological potassium fertilizers at four levels: 1- 100% chemical fertilizer (potassium sulfate without the use of biological fertilizer) as control, 2- 75% potassium sulfate + Potabarvar2, 3- 50% potassium sulfate + Potabarvar2, and 4- 25% potassium sulfate + Potabarvar2. RESULT: The results indicated that irrigation after 60 mm of evaporation increased leaf area index, dry matter accumulation, crop growth rate, and net photosynthesis rate, resulting in enhanced yield. The highest grain yield, with an average of 5970 kg.ha-1, was obtained from the irrigation treatment based on 60 mm of evaporation with the consumption of 75% potassium sulfate + Potabarvar2. The lowest grain yield was observed in the treatment with irrigation after 120 mm of evaporation and the use of 25% potassium sulfate + Potabarvar2, with an average of 2994 kg.ha-1. CONCLUSION: In general, the study demonstrated that the application of bacteria along with chemical fertilizer influenced plant growth. Moreover, considering the significant increase in grain yield under the conditions of 75% potassium sulfate + Potabarvar2 in all three irrigation regimes compared to the control (no use of biological fertilizers), this fertilizer combination can be recommended under both moisture stress and non-stress conditions in the region. تفاصيل المقالة

BACKGROUND: The integrated management of plant nutrition is always considered as a solution in sustainable development. In this process, the need for chemical fertilizers is reduced and helps to make the environment healthier. OBJECTIVES: Current study was done to assess effect of different level of fertilizer and biofertlizer on growth curves and crop production. METHODS: This experiment was conducted via randomized complete block design (RCBD) with three replications at Shahid Salemi field in south west of Iran-Ahvaz. The studied treatments included urea application only, Nitroxin application only, Nitroxin + 25% nitrogen from urea source, Nitroxin + 50% nitrogen from urea source, Nitroxin + 75% nitrogen from urea source, Azotobacter application only, Azotobacter + 25% nitrogen from urea source, Azotobacter + 50% nitrogen from urea source, Azotobacter + 75% nitrogen from urea source. RESULT: The results indicated that the combined application of organic and chemical nitrogen fertilizers had a significant effect on growth indices. The highest values of dry matter accumulation, leaf area index, relative growth rate, crop growth rate, and net assimilation rate were obtained from the Nitroxin + 75% nitrogen from urea source, Azotobacter + 75% nitrogen from urea source, and Nitrogen supply entirely from urea source treatments. The lowest values of growth indices were observed under 100% Nitroxin and 100% Azotobacter nitrogen source treatments. The combined fertilizer treatment significantly influenced grain yield. The highest grain yield was obtained from Nitroxin + 75% nitrogen from urea source and Azotobacter + 75% nitrogen from urea source treatments with averages of 3670 and 3500 Kg.ha-1, respectively. The lowest grain yield with average of 2610 Kg.ha-1 was obtained from the treatment using only nitrogen from the Azotobacter source. CONCLUSION: Overall, the results of the experiment showed that the simultaneous use of organic and chemical nitrogen fertilizers can have a positive effect on physiological indices and grain yield while reducing the use of chemical fertilizers. This can significantly contribute to environmental sustainability and serves as an important strategy towards sustainable agriculture. تفاصيل المقالة