تأثیر شوری آب آبیاری بر ویژگی‌های رویشی، کمی و بیوشیمیایی ارقام گلرنگ ( Carthamus tinctorius L) در منطقه اهواز

الموضوعات : زراعت و اصلاح نباتات

سید کیوان مرعشی ¹ , الهام لطفی نقش ²

1 - استادیار گروه زراعت، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
2 - دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه زراعت، پردیس علوم و تحقیقات خوزستان، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران

تاريخ الإرسال : 21 الإثنين , شوال, 1440 تاريخ التأكيد : 15 الثلاثاء , رجب, 1441 تاريخ الإصدار : 15 الأربعاء , جمادى الثانية, 1440

الکلمات المفتاحية: گلرنگ, عملکرد دانه, شاخص برداشت, ماده خشک ریشه,

ملخص المقالة :

به منظور ارزیابی تاثیر شوری آب بر ویژگی‌های رویشی، کمی و بیوشیمیایی ارقام گلرنگ، آزمایشی گلدانی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار به مورد اجرا گذاشته شد. فاکتور‌های مورد بررسی شامل شوری آب آبیاری به‌صورت 4/0 (آب معمولی)( شاهد)، 4، 8 و 12 دسی‌زیمنس بر متر و ارقام مختلف گلرنگ ( اصفهان، گلدشت و صفه) بود. نتایج نشان داد ارقام مورد استفاده از لحاظ ماده خشک ریشه، طول ریشه، کلروفیل a، b و کل، تعداد طبق در بوته، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی و شاخص برداشت تفاوت معنی‌دار از لحاظ آماری داشتند. با افزایش میزان شوری، عملکرد دانه و سایر صفات مورد مطالعه به طور معنی‌داری کاهش یافت. برهمکنش رقم و میزان شوری بر کلیه صفات به‌جز کلروفیل b معنی‌دار بود. بیشترین عملکرد دانه با 4/31 گرم در گلدان مربوط به رقم اصفهان در شوری 4/0 دسی زیمنس برمتر و کمترین مقدار با 10 گرم در سطح شوری 12 دسی زیمنس بر متر در رقم صفه حاصل شد. ضمنا بیشترین عملکرد دانه در شرایط افزایش تنش شوری مربوط به رقم اصفهان و بعد از آن به رقم گلدشت تعلق داشت. به ‌طورکلی، نتایج این پژوهش نشان داد که در شرایط استفاده از آب شور به ترتیب ارقام اصفهان و گلدشت به دلیل عملکرد و سایر صفات در جایگاه بهتری بودند و می‌توانند به زارعین جهت کشت توصیه شوند.