تحلیل سیاست‌های اجتماعی تاثیرگذار نظام جمهوری اسلامی ایران بر حفظ سرمایه اجتماعی در استان خوزستان

محورهای موضوعی : سیاست پژوهی ایرانی (سپهر سیاست سابق)

عبدالامیر عذاریانی ¹ , حسن خیری ² , حسین اژدری زاده ³

1 - دانشجوی دکتری جامعه‌شناسی سیاسی، واحد نراق، دانشگاه آزاد اسلامی، نراق، ایران.
2 - دانشیار، گروه جامعه‌شناسی سیاسی، واحد نراق، دانشگاه آزاد اسلامی، نراق، ایران
3 - استادیار، گروه جامعه‌شناسی، واحد نراق، دانشگاه آزاد اسلامی، نراق، ایران

تاریخ دریافت : 1399/12/24 تاریخ پذیرش : 1400/01/23 تاریخ انتشار : 1401/01/01

کلید واژه: سرمایه اجتماعی, نظام جمهوری اسلامی ایران, خوزستان, سیاست‌های اجتماعی,

چکیده مقاله :

هدف پژوهش حاضر تحلیل سیاست‌های اجتماعی تاثیرگذار نظام جمهوری اسلامی ایران بر حفظ سرمایه اجتماعی در استان خوزستان است. این پژوهش، با روش آمیخته کیفی- کمّی انجام شده است. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه بوده و جامعه آماری پژوهش نیز کلیه شهروندان استان خوزستان بودند، حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 384 نفر محاسبه شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری لیزرل تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان داد که همه سیاست‌های اجتماعی نظام جمهوری اسلامی ایران مورد بررسی در این پژوهش، بر حفظ سرمایه در استان خوزستان موثر بوده و بین این سیاست‌‌ها و حفظ سرمایه اجتماعی در استان خوزستان رابطه معناداری وجود دارد. سیاست‌های اجتماعی نظام در راستای تاکید بر قانون‌مداری، عدل و برابری، توسعه سرمایه‌های انسانی، عدالت آموزشی و رفع نابرابری‌های آموزشی، رفع تبعیض اقتصادی و رفع فساد اداری، زمینه حفظ سرمایه اجتماعی را در ابعاد انسجام اجتماعی، اعتماد اجتماعی و مشارکت سیاسی دو چندان می‌کند.

چکیده انگلیسی:

The purpose of the present study is to analyze effective social policies in the Islamic Republic of Iran to maintain capital in the province of Khouzestan. This research has been conducted by a mixed qualitative-quantitative method. Data collection instrument was a questionnaire and the statistical population included the citizens in the province of Khouzestan. The sample was calculated to be 384 people by Cochran formula. The data was analyzed using statistical RISELL software. The results revealed that all social policies in the Islamic Republic of Iran under investigation in this research are effective on maintaining capital in the province of Khouzestan and that there is a significant relationship between those policies and sustaining social capital in the province of Khouzestan. Emphasizing on the rule of law, justice and equality, expansion of human resources, educational justice, removing educational inequality, removing economic discrimination, and administrative corruption, the social policies of the government facilitate the ground for the sustenance of social capital in aspects of social integrity, social trust, and political cooperation.

منابع و مأخذ:

اسدی، علی و همکاران (1353). گرایش‌های فرهنگی و نگرش‌های اجتماعی در ایران. تهران: پژوهشکده علوم ارتباطی و توسعه ایران.

افتخاری، رضوان (1392). رابطه بین سرمایه اجتماعی و توسعه پایدار گردشگری در روستای ابیانه. پایا‌ن‌نامه کارشناسی ارشد، مدیریت جهانگردی. تهران: دانشگاه علامه طباطبایی.

اینگلهارت، رونالد (1373). تحول فرهنگی در جامعۀ پیشرفتۀ صنعتی. ترجمۀ مریم وتر. تهران: کویر.

بهادری‌فر (1393). بررسی سیاست‌های فرهنگی و اجتماعی موثر بر اعتماد اجتماعی جوانان. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه پیام نور اهواز.

پاتنام، رابرت (1380). دموکراسی و سن‌ت‌های مدنی (تجربۀ ایتالیا و درس‌هایی برای کشورهای در حال گذار). ترجمۀ محمدتقی دل‌فروز. تهران: نشر روزنامۀ سلام.

پیران، پرویز؛ موسوی، میرطاهر؛ شیانی، ملیحه (1385). کار پایه مفهومی و مفهوم‌سازی سرمایه اجتماعی (با تاکید بر شرایط ایران). رفاه اجتماعی، 6(23)، ص9-45.

توسلی، غلام‌عباس (1382). مشارکت اجتماعی در شرایط آنومیک، رابطۀ آسیب‌ها و انحرافات اجتماعی با مشارکت اجتماعی. تهران: مؤسسۀ انتشارات و چاپ دانشگاه تهران.

جاوید، محمدجاوید؛ ایزدی، اصغر (1390). سرمایه اجتماعی و وضعیت آن در ایران. تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.

حق‌پناه، جعفر (1394). سیاست‌گذاری فرهنگی- قومی در جمهوری اسلامی ایران. سیاست‌گذاری عمومی، 1(2)، ص69-88.

خامنه‌ای، سید علی (1386). انسجام اسلامی. تهران: مرکز نشر انقلاب اسلامی.

دهقانى فیروزآبادى، سید جلال؛ رادفر، فیروزه (1391). رابطه ثبات سیاسى و توسعه سیاسى در جمهورى اسلامى ایران. رهیافت انقلاب اسلامی، شماره19، ص47-60.

رحمانی، محمود؛ کاوسی، اسماعیل (1387). اندازه‌گیری و مقایسۀ سرمایۀ اجتماعی در بخش‌های دولتی و خصوصی. تهران: معاونت پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی، دفتر گسترش تولید علم.

سیاه‌پوش، امیر (1390). الگوی اسلامی- ایرانی، پیشرفت از منظر رهبر معظم انقلاب اسلامی. تهران: مرکز پژوهش‌های علوم انسانی صدرا.

شب‌افروزان، صغری (1397). نظریه‌های سرمایه اجتماعی در توسعه. تهران: نشر وانیا.

غفاری، غلام‌رضا (1390). سرمایۀ اجتماعی و امنیت نظامی. تهران: جامعه‌شناسان.

فوکویاما، فرانسیس (1379). پایان نظم: سرمایه اجتماعی و حفظ آن. ترجمه غلام‌عباس توسلی. تهران: نشر حکایت قلم نوین.

فیروزآبادی، سید احمد (1384). بررسی سرمایه اجتماعی در ایران و راه‌های ارتقای آن. تهران: شورای عالی انقلاب فرهنگی.

قادری، رضا (1392). بررسی نقش مسائل و موانع اجتماعی و اقتصادی توسعه سرمایه‌گذاری در شهرستان خلخال. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه آزاد اسلامی واحد خلخال.

قدیمی، مهدی (1386). بررسی میزان اعتماد اجتماعی و عوامل مؤثر بر آن در بین دانشجویان دانشگاه‌های زنجان. پژوهشنامۀ علوم انسانی، شماره 53، ص61-92.

قنبری، سیروس؛ بهشتی‌راد، رقیه؛ سلطان‌زاده، وحید (1394). بررسی تاثیر سرمایه اجتماعی بر رفتارهای فرانقشی و تعهد سازمانی: آزمون نقش میانجی مسؤلیت‌پذیری اجتماعی. جامعه‌شناسی نهادهای اجتماعی، 2(6)، ص9-38.

کلمن، جیمز (1377). بنیادهای نظریۀ اجتماعی. ترجمۀ منوچهر صبوری. تهران: نی.

محسنی، منوچهر؛ عذرا جاراللهی (1382). مشارکت اجتماعی در ایران. تهران: آرون.

محسنی، منوچهر (1375). بررسی آگاهی‌ها، نگرش‌ها و رفتارهای اجتماعی و فرهنگی در ایران. تهران: معاونت پژوهشی و آموزشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.

مصطفوی، زینب السادات (1391). بررسی تأثیر سرمایه‌ اجتماعی بر راه‏اندازی کسب‏ و کار خانگی. پایان‌نامه کارشناسی ارشد مدیریت صنعتی. دانشگاه شیراز.

منظور، داوود؛ یادی‌پور، مهدی (1387). سرمایه اجتماعی عامل توسعه اجتماعی و اقتصادی. راهبرد یاس، 15(3)، ص140-163.

نعمت‌اللهی، زهرا؛ فرج‌اللهی، امیرحمزه؛ میرجلیلی، محمدحسین، مومنی‌فرد، حسین (1392). بررسی عوامل موثر بر سرمایه اجتماعی. مدیریت نظامی، 13(50).

هدایتی‌زاده، نجف (1378). مشارکت سیاسی در ایران معاصر. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، گروه علوم سیاسی. دانشکده تاریخ و مطالعات سیاسی، موسسه آموزش عالی باقرالعلوم(ع).

Amore, M. (2017). Social capital and family control. Explorations in Economic History, 65, P.106-114.

Borgonovi, F. (2010). A life-cycle approach to the analysis of the relationship between social capital and health in Britain. Social Science & Medicine, 71, P.1927-1934.

Brunie, A. (2009). Meaningful distinctions within a concept: Relational, collective, and generalized social capital. Social Science Research, 38, P.251-265.

Carmeli, A., Ben-Hador, B., Waldman, D.A. & Rupp, D. E. (2009). How leaders cultivate social capital and nurture employee vigor: Implications for job performance. The Journal of Applied Psychology, 94(6), P.1553-1561.

Coleman, J.S. (1986). Social Capital in the Creation of Human Capital. American Journal of Sociology supplement, 94, P.244-251.

Daly, S. (2004). SOCIAL CAPITAL AND THE CULTURAL SECTOR Centre for Civil Society. London School of Economics.

Doornich, J.B. (2018). Managerial learning from social capital during internationalization, International Business Review, 27(4): 877-892.

Edwards, R. (2004). Present and absent in troubling ways: families and social capital debates. The Sociological Review, (52), P.1-21.

Jha, A. & Cox, J. (2015). Corporate social responsibility and social capital. Journal of Banking & Finance, 60, P.252-270.

Jha, A., Boudreaux, J. & Banerjee, V. (2018). Political leanings and social capital. Journal of Behavioral and Experimental Economics, 72(2), P.95-105.

Kim, M., Lee, C. & Preis, M. (2016). Seniors' loyalty to social network sites: Effects of social capital and attachment. International Journal of Information Management, 36(6), P.1020-1032.

Kline, R.B. (2011). Principles and practice of structural equation modeling. New York: The Guilford Press, Second Edition.

Lang, T. & Ramírez, G. (2017). Building new social capital with scenario planning. Technological Forecasting and Social Change, 124, P.51-65.

Liang, Y., Jiang, C., Ma, L., Liuab, L., Chen, W. & Liua, L. (2017). Government support, social capital and adaptation to urban flooding by residents in the Pearl River Delta area. China, Habitat International, 59, P.21-31.

Magdol, L. & Bessel, D.R. (2003). Social Capital, Social Currency, and Potable Assets: The Impact or Residential Mobility on Exchanges of Social Support. Personal Relationships, 10, P.149-169.

Misztal, B.A. (1996). Trust in Modern Societies. Oxford: Blackwell.

Pang, H. (2018). How does time spent on WeChat bolster subjective well-being through social integration and social capital? Telematics and Informatics, 35(8), P.2147-2156.

Putnam, R.D. (1992). Making Democracy Work. New Jercy: Prinseton University Press.

Roth, T. (2018). The influence of parents’ social capital on their children’s transition to vocational training in Germany. Social Networks, 55, P.74-85.

Smit, A. (1966). Provoking Democracy: Why We Need the Arts. Blackwell Publishing Ltd.

Sozbilir, F. (2018). The interaction between social capital, creativity and efficiency in organizations. Thinking Skills and Creativity, 27(1), P.92-100.

Stone, W. (2001). Measuring social capital: Towards a theoretically informed measurement framework for researching social capital in family and community life. Australian Institute of Family Studies

Stromgren, M., Eriksson, A., Bergman, D. & Dellve, L. (2016). Social capital among healthcare professionals: A prospective study of its importance for job satisfaction, work engagement and engagement in clinical improvements. International Journal of Nursing Studies, 53, P.116-125.

Thompson, M. (2018). Social capital, innovation and economic growth. Journal of Behavioral and Experimental Economics, 73, P.46-52.

Utsunomiya, K. (2016). Social capital and local public transportation in Japan. Research in Transportation Economics, 59, P.434-440.

Weil, F., Lee, M.R. & et al. (2011). The burdens of social capital: How socially-involved people dealt with stress after Hurricane Katrina.

DOI: https://doi.org/10.1016/j.ssresearch.2011.06.006