مجله  پلاسما و نشانگرهای زیستی: 66 (2)

دسترسی آزاد مقاله

1 - تاثیر یک دوره تمرین هوازی به همراه مصرف مکمل ویتامین C بر گیرنده لپتین و شاخص های استرس اکسیداتیو در بافت قلب موشهای ماده صحرایی مبتلا به آلزایمر
اسیه سید مرضیه فلاحیان فروغ تجلی سیده ام البنین قاسمیان

زمینه و هدف: آنزیم‌های ضد اکسایشی اولین خط دفاعی در برابر حمله‌ی انواع رادیکال‌های فعال اکسیژن می‌باشد. آنتی‌اکسیدان‌ها از طریق واکنش با رادیکال‌های آزاد و گونه‌های فعال باعث کاهش یا جلوگیری از استرس اکسیداتیو می‌شوند. مطالعه حاضر با هدف تاثیر یک دوره تمرین هوازی به هم چکیده کامل

زمینه و هدف: آنزیم‌های ضد اکسایشی اولین خط دفاعی در برابر حمله‌ی انواع رادیکال‌های فعال اکسیژن می‌باشد. آنتی‌اکسیدان‌ها از طریق واکنش با رادیکال‌های آزاد و گونه‌های فعال باعث کاهش یا جلوگیری از استرس اکسیداتیو می‌شوند. مطالعه حاضر با هدف تاثیر یک دوره تمرین هوازی به همراه مصرف مکمل ویتامین C بر گیرنده لپتین، وزن چربی احشایی، BMI و آنزیم‌های ضد اکسایشی در بافت مغز موش‌های صحرایی مبتلا به آلزایمر، صورت گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 45 سر موش صحرایی سالمند ماده به طور تصادفی به شش گروه کنترل مبتلا به آلزایمر، مکمل ویتامین C، تمرین هوازی، تمرین هوازی + ویتامین C و کنترل سالم، تقسیم شدند. شاخص‌های لپتین، وزن چربی احشایی و BMI پس از اتمام مداخله و شاخص‌های MDA، CAT و SOD پس از استخراج بافت مغز اندازه‌گیری شدند. نتایج: در گروه¬های مداخله مقادیر گیرنده لپتین به طور معنی¬داری بالاتر (001/0=P)، وزن چربی احشایی و BMI کمتر از گروه کنترل سالم بود (001/0=P). پس از هشت هفته تمرین هوازی و مصرف مکمل ویتامین C، مقادیر MDA به میزان معنی‌داری در گروه تمرین+مکمل کاهش پیدا کرد و مقادیر CAT و SOD افزایش پیدا کرد (05/0>P). نتیجه گیری: به نظر می‌رسد تمرین هوازی همراه با مکمل ویتامین C موجب افزایش بیان گیرنده لپتین، کاهش وزن چربی احشایی و BMI در موش های صحرایی مبتلا به بیماری آلزایمر می گردد و همچنین مقادیر MDA را کاهش و مقادیر CAT و SOD را افزایش می دهد. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

2 - اثرات هم افزایی مرکزی هیستامین و آدرنالین بر اخذ غذا و کورتیزول پلاسما در جوجه های گوشتی
مصطفی دانشور مرتضی زنده‌دل بیتا وزیر احمد اصغری

زمینه و هدف: سال‌ها پژوهش پیرامون مسیرهای فیزیولوژیک تنظیم‌کننده اشتها، منجر به شناسایی ده‌ها میانجی عصبی دخیل در این فرآیند شده است. بر پایه این مطالعات، نقش سیستم‌های هیستامینرژیک و آدرنرژیک در تنظیم اخذ غذا نیز به اثبات رسیده است. هدف از مطالعه کنونی، بررسی اثرات هم چکیده کامل

زمینه و هدف: سال‌ها پژوهش پیرامون مسیرهای فیزیولوژیک تنظیم‌کننده اشتها، منجر به شناسایی ده‌ها میانجی عصبی دخیل در این فرآیند شده است. بر پایه این مطالعات، نقش سیستم‌های هیستامینرژیک و آدرنرژیک در تنظیم اخذ غذا نیز به اثبات رسیده است. هدف از مطالعه کنونی، بررسی اثرات هم افزایی مرکزی هیستامین و آدرنالین بر اخذ غذا و کورتیزول پلاسما در جوجه‌های گوشتی می‌باشد. مواد و روش‌ها: به منظور دستیابی به این هدف، سه آزمایش هر یک شامل یک گروه کنترل و سه گروه تیمار طراحی گشت. در آزمون اول محلول کنترل و هیستامین با دوزهای 75، 150 و 300 تجویز شد. در آزمون دوم محلول کنترل و آدرنالین با دوزهای 75، 150 و 300 نانومول تزریق گشت و در آزمون سوم علاوه بر محلول کنترل، هیستامین (75 نانومول)، آدرنالین (75 نانومول) و هیستامین + آدرنالین تزریق شد. سپس، جوجه‌ها به قفس‌هایشان بازگردانده شدند و میزان اخذ غذای آن‌ها به عنوان درصدی از وزن بدن ثبت گشت. پس از پایان آزمایشات، از طریق بریدن سر، خونگیری انجام و سطح کورتیزول پلاسما در تمامی گروه‌ها ارزیابی شد. نتایج: بر اساس یافته‌ها، تجویز همزمان دوزهای تحت اثر هیستامین و آدرنالین سبب کاهش معنی دار اخذ غذا (P≤ 0.05) و افزایش معنی دار سطح کورتیزول پلاسما گشت (P≤0.01). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج، به نظر می‌رسد یک اثر هم‌افزایی میان هیستامین و آدرنالین در کنترل اخذ غذا و سطح کورتیزول پلاسما وجود دارد. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

3 - اثر اولئوروپین بر میزان گلوکز خون و بیان ژن پیروات کیناز در موش های صحرایی نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین
اکرم اسدی مریم رفیعی راد آمنه جاوید

زمینه و هدف: با توجه به خواص آنتی‎ ‎اکسیدانی‎ ‎اولئوروپین و نقش آنتی اکسیدان‎ ‎ها در بهبود دیابت، این مطالعه با هـدف ‏بررسی اثر اولئوروپین بر میزان گلوکز خون و بیان ژن پیروات کیناز در موش های صحرایی نر دیابتی انجام شد.‏ مواد و روش ها : با تزریق استرپتوزوتوسین (‏mg/kg‏ چکیده کامل

زمینه و هدف: با توجه به خواص آنتی‎ ‎اکسیدانی‎ ‎اولئوروپین و نقش آنتی اکسیدان‎ ‎ها در بهبود دیابت، این مطالعه با هـدف ‏بررسی اثر اولئوروپین بر میزان گلوکز خون و بیان ژن پیروات کیناز در موش های صحرایی نر دیابتی انجام شد.‏ مواد و روش ها : با تزریق استرپتوزوتوسین (‏mg/kg‏60) در موش هاي صحرایی نر (250-200گرم) دیابت ایجـاد شـد. ح پس ‏از تزریق داخل صفاقی ‏STZ، حیوانات دارای قند خون بالای 200‏mg/dL، دیابتی تلقی شدند. گروه‌های کنترل و گروه دیابتی ‏فقط سالین و گروه‌های دیابتی درمان شده به مدت چهار هفته روزانه بصورت گاواژ اولئوروپین‎ mg/kg‏ 10،20دریافت کردند. ‏سپس رت ها با دارو بی ‌هوش و تشریح شدند. بافت کبد جداسازی و برای بررسی بیان ژن پیروات کیناز به روش ‏Real-time ‎PCR‏ استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون توکی در سطح ‏P<0.05‎‏ انجام شد. ‏ نتایج : نتایج نشان داد در گروه دیابتی دریافت کننده دوزهای ‏mg/kg‏ 20و10 اولئوروپین نسبت به گروه دیابتی به طور ‏معناداری کاهش یافت. بررسی بیان ژن پیروات کیناز نیز نـشان داد در گروه دیابتی ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ گروه کنترل ﺳﺎﻟﻢ ﺩﺍﺭﺍﻱ کاهش ﺑﻮﺩ ‏ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ کاهش ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺁﻣﺎﺭﻱ ﺩﺭ ﺣﺪ ﻣﻌﻨﻲﺩﺍﺭﻱ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﺸﺪ. از طرفی ﺩﺭ گروه دیابتی تحت درمان با دوز های ‏mg/kg‏ 20 و 10 ‏اولئوروپین میزان بیان ژن پیروات کیناز نسبت به گروه دیابتی به طور معناداری افزایش داشته است.‏ نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که احتمالا تجویز اولئوروپین توانسته از طریق تغییر میزان بیان ژن پیرووات ‏کیناز باعث کاهش گلوکز خون شود‏ پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

4 - تاثیر دویدن روی چرخ دوار پیچیده بر بتا آمیلوئید، نپریلیسین خون، بیان کبدی LRP1 و PPARγ در موش های صحرایی مدل بیماری آلزایمر
نادیا تاجوانچی رسول اسدی هاشم کندی رقیه پوزش فرزاد زهساز کریم آزالی علمداری

زمینه و هدف: ورزش و فعالیت بدنی می تواند در به تاخیر انداختن آلزایمر نقش موثری داشته باشد. مکانیسم های مولکولی متعددی توسط فعالیت های بدنی مختلف فعال می شوند که شاخص های زوال عقل را تقلیل می دهند و هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر دویدن روی چرخ دوار پیچیده بر بتا آمیلوئید، چکیده کامل

زمینه و هدف: ورزش و فعالیت بدنی می تواند در به تاخیر انداختن آلزایمر نقش موثری داشته باشد. مکانیسم های مولکولی متعددی توسط فعالیت های بدنی مختلف فعال می شوند که شاخص های زوال عقل را تقلیل می دهند و هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر دویدن روی چرخ دوار پیچیده بر بتا آمیلوئید، نپریلیسین خون، بیان کبدی LRP1 و PPARγ در موش های صحرایی مدل بیماری آلزایمر بود. مواد و روش ها: 24 موش صحرایی به صورت تصادفی انتخاب و در سه گروه: کنترل سالم، گروه کنترل آلزایمری و گروه آلزایمر+ تمرین چرخ گردان پیچیده تقسیم شدند. گروه تمرینی به اجرای 12 هفته تمرین پرداختند وگروه کنترل نیز به مدت 12 هفته در قفس نگهداری شدند و در هيچ تمرينی شركت داده نشدند. تمرین موش ها روی چرخ دوار پیچیده و به مدت 12 هفته بود، همچنین در انتهای هفته 12 موش ها مبتلا به آلزایمر شده و از آن ها تست های شاتل باکس جهت اطمینان از القا بیماری آلزایمر گرفته شد. در این تحقیق به منظور بررسی تغییرات کبدی متغییر های یاد شده به روش آلایزا مورد بررسی قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد تفاوت معنی داری بین بتا آمیلوئید و بیان کبدی LRP1 موش های صحرایی گروه آلزایمر کنترل با بتا آمیلوئید و بیان کبدی LRP1 موش های صحرایی گروه تمرین چرخ پیچیده وجود ندارد. اما تفاوت معنی داری بین نپریلیسین خون PPARγ موش های صحرایی گروه آلزایمر کنترل با نپریلیسین خون و PPARγ موش های صحرایی گروه تمرین چرخ پیچیده وجود دارد. نتیجه گیری: استفاده از فعالیت بدنی می تواند نپریلیسین خون و PPARγ را در موش های صحرایی بهبود بخشد اما بهبود بتا آمیلوئید و بیان کبدی LRP1 نیازمند پژوهش های بیشتر می باشد. کلمات کلیدی: چرخ دوار پیچیده، بتا آمیلوئید، نپریلیسین خون، بیان کبدی LRP1، PPARγ، بیماری آلزایمر پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

5 - بررسی اثر پروتئین فعال کننده نوتروفیلی هلیکوباکتر پیلوری بر میزان لکوترینهایC4, B4 و التهاب مجاری هوایی در موش مدل آسم آلرژیک
علیرضا خالقی خرمی

پیش زمینه وهدف پروتئین فعال کننده نوتروفیلی هلیکوباکتر پیلوری (HP-NAP) به عنوان یک ایمونوژن برای برانگیختن پاسخ های آنتی ژنی یا یک تعدیل کننده ایمنی برای تنظیم ایمنی سلول های T عمل می کند. این پروتئین می تواند یک پاسخ Th2 منجر به پاسخ آلرژیک را به سمت پاسخ Th1 سوق ده چکیده کامل

پیش زمینه وهدف پروتئین فعال کننده نوتروفیلی هلیکوباکتر پیلوری (HP-NAP) به عنوان یک ایمونوژن برای برانگیختن پاسخ های آنتی ژنی یا یک تعدیل کننده ایمنی برای تنظیم ایمنی سلول های T عمل می کند. این پروتئین می تواند یک پاسخ Th2 منجر به پاسخ آلرژیک را به سمت پاسخ Th1 سوق دهد .همچنین احتمال می رود بر میزان تولید لکوترینهای C4, B4 و نهایتا بیماری آسم نیز تاثیر بگذارد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر HP-NAP بر میزان لکوترینهای C4, B4 در موش های مدل آسم آلرژیک و مقایسه آن با تاثیرات خود هلیکو باکترپیلوری (Helicobacter pylori) می باشد. مواد وروشها در ابتدا سویه استاندارد هلیکوباکتر پیلوری و پپتید HP-NAP طبق مطالعه قبلی تهیه شد. سپس 40 سر موش نر بالغ Blab c 6 تا 8 هفته‌ای برای مدل‌سازی و ایجاد آسم آلرژیک تهیه و به 4 گروه 10 تایی تقسیم و برای مطالعه تغییرات لکوترینهای مذکورانتخاب شدند. نتایج در اندازه گیری سطح لکوترینهای C4, B4 ،با استفاده از روش الایزا مشاهده شد که سطح C4, B4 گروه آسمی به طور معناداری نسبت به گروه سالم افزایش دارد. در حالی که تیمارها با هلیکوباکتر و HP-NAP منجر به کاهش معنی‌داری در سطوح C4, B4 نسبت به گروه آسمی نشد. نتیجه گیری با توجه به اثرات قوی تر HP-NAP نسبت به خود هلیکو باکتر در کاهش سطح لکوترینهای C4, B4 ، HP-NAP توانست در حیوانات آسمی میزان لکوترینهای C4, B4را کاهش دهد ولی میزان کاهش آن نسبت به گروه آسمی معنی دار نبود .بنابراین مطالعات بیشتر پیشنهاد می گردد. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

6 - مقایسه تاثیر تمرینات مقاومتی، استقامتی و ترکیبی بر بیان ژن آدیپونکتین در بافت‌های ماهیچه دست و پای موش های نر نژاد ویستار
zahra malekian طاهره باقرپور نعمت اله نعمتی

زمینه و هدف : آدیپونکتین نوعی آدیپوکاین است که در متابولیسم قند و لیپید ها نقش دارد، این آدیپوکاین علاوه بر بافت چربی توسط بافت های دیگر مانند عضلات و کبد نیز ترشح می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه اثر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر سطح بیان ژن آدیپونکتین د چکیده کامل

زمینه و هدف : آدیپونکتین نوعی آدیپوکاین است که در متابولیسم قند و لیپید ها نقش دارد، این آدیپوکاین علاوه بر بافت چربی توسط بافت های دیگر مانند عضلات و کبد نیز ترشح می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه اثر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر سطح بیان ژن آدیپونکتین در ماهیچه‌های دست و پای موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار طراحی شد. مواد و روش¬ها : مطالعه حاضر پژوهشی تجربی چندگروهی است که در آن 40 سر موش نر سالم نژاد ویستار در چهار گروه ده‌تایی کنترل، تمرین مقاومتی، استقامتی و ترکیبی تقسیم شدند. هر گروه به مدت 8 هفته تمرین‌های مختص خود را انجام دادند. در نهایت ماهیچه‌ دست و پا برای اندازه گیری ژن آدیپونکتین مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج : نتایج آنالیزها نشان داد که میزان بیان ژن آدیپونکتین در بین تمام گروه‌ها با هم تفاوت داشت (001/0 > P). میزان بیان نسبی ژن آدیپونکتین در تمام گروه‌های تمرینی نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری داشت (001/0 > P). همچنین، در مقایسه گروه‌های تمرینی با هم، تمرین‌های ترکیبی بیشترین تاثیر و تمرین مقاومتی کمترین تاثیر را اعمال کردند. در مقایسه درون گروهی، بیان ژن آدیپونکتین در تمرین مقاومتی در ماهیچه دست بیشتر از پا بود (047/0 = P)، اما در تمرین استقامتی بیان ژن در ماهیچه پا بیشتر بود (029/0 = P). این دو ماهیچه در هنگام تمرین ترکیبی با هم تفاوت معناداری نداشتند (086/0 = P). نتیجه گیری : بر اساس نتایج این مطالعه، تمام شیوه‌های تمرین‌های ورزشی می‌توانند بیان ژن آدیپونکتین را افزایش دهند، اما تمرین ترکیبی، استقامتی و مقاومتی به ترتیب بیشترین تاثیر را دارند. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

7 - بررسی میزان و فعالیت سیرتوئین در رتهای دیابتی شده وتحت محدودیت کالری و اثر نیتریک اکساید بر آن
صفر محسنی بندپی نازنین نظری

سیرتوئین‌ها، پروتئین‌های رده 3 یک خانواده از آنزیم‌های هیستون داستیلاز هستند که هیدرولیز انتهای استیله هیستون را کاتالیز کرده، موجب تغییر شکل کروماتین، ایجاد هتروکروماتین و در نتیجه مهار رونویسی شده و در پیری و سرطان نقش دارد. سیرتوئین فرایندهای مهم سلولی نظیر آپوپتوز، چکیده کامل

سیرتوئین‌ها، پروتئین‌های رده 3 یک خانواده از آنزیم‌های هیستون داستیلاز هستند که هیدرولیز انتهای استیله هیستون را کاتالیز کرده، موجب تغییر شکل کروماتین، ایجاد هتروکروماتین و در نتیجه مهار رونویسی شده و در پیری و سرطان نقش دارد. سیرتوئین فرایندهای مهم سلولی نظیر آپوپتوز، پیری سلول و متابولیسم را تنظیم می‌کند. بنابراین سیرتوئین می‌تواند یک هدف درمانی جدید برای دیابت باشد. در مطالعه حاضر اثر نیتریک اکساید بر فعالیت سیرتوئین در رت‌های دیابتی و تحت محدودیت کالری مورد بررسی قرار گرفت. حیوانات مورد استفاده در پژوهش حاضر موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار با وزن 250 گرم بودند که به 5 گروه کنترل (C)، تحت محدودیت کالری (CR)، دیابتی شده (D)، ال-آرژنین و گروه L-Name تقسیم شدند و هر گروه شامل ده حیوان بوده است. گروه دریافت کننده L-Name (مهارکننده NO)، با دوز mg/kg 10 آنرا بصورت تزریق درون حفره شکمی دریافت کردند. گروه ال-آرژنین (پیش‌ساز نیتریک‌اکساید) نیز، دوز mg/kg 50 از آنرا بصورت تزریق درون حفره صفاقی دریافت کردند. گروه محدودیت کالری به مدت 4 هفته تحت رژیم کم کالری قرار گرفتند. پس از طی دوره‌ی 4 هفته‌ای، حیوانات تحت بیهوشی قرارگرفته و خون‌گیری بطور مستقیم از قلب آنها بعمل آمد. میزان سیرتوئین سرم در گروه ال-آرژنین (P<0.05) و CR (P<0.01) بطور معنی‌داری افزایش یافت در حالیکه در گروه دیابت کاهش معنی‌دار نشان داد (P<0.001). همچنین میزان کاهش سیرتوئین در گروه L-Name معنادار نبود. نتایج نشان داد که ال- آرژنین بعنوان پیش‌ساز نیتریک‌اکساید باعث افزایش میزان سیرتوئین در رت‌های دیابتی و تحت محدودیت کالری می‌گردد. پرونده مقاله

XML

فهرست مقالات