پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی آموزش مثبت اندیشی با تأکید بر آموزههای دینی بر شاد زیستی و بهزیستی روانشناختی دانش آموزان انجام شد. پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون– پسآزمون با گروه گواه و پیگیری 3ماهه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پسر سال سو چکیده کامل
پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی آموزش مثبت اندیشی با تأکید بر آموزههای دینی بر شاد زیستی و بهزیستی روانشناختی دانش آموزان انجام شد. پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون– پسآزمون با گروه گواه و پیگیری 3ماهه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پسر سال سوم دوره دوم متوسطه شهر خوی در سال تحصیلی 1401- 1400 بود. آزمودنیها به شیوه تصادفی با استفاده از روش نمونهگیری خوشهای 40 نفر بهصورت تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش (20 نفر) و گروه گواه (20 نفر) جایگزین شدند. برای هر دو گروه پیشآزمون اجرا شد. برنامه مداخلهای مثبت اندیشی بر مبنای آموزههای دینی به گروه آزمایش مدت 10 جلسه 90 دقیقهای آموزش داده شد. در پایان دوره آموزش، پسآزمون اجرا گردید. برای جمعآوری دادهها در این پژوهش از پرسشنامه شاد زیستی آکسفورد (آرجیل و لو،1989) و پرسشنامه بهزیستی روانشناختی (ریف، 1989) استفاده شد. دادهها با استفاده از روش تحلیل واریانس اندازه های مکرر بررسی شد. نتایج تحلیل نشان داد آموزش مثبت اندیشی بر مبنای آموزههای دینی توانسته است شاد زیستی و بهزیستی روانشناختی دانش آموزان را افزایش دهد و افراد مورد مطالعه در گروه آزمایش در مرحله پسآزمون بهطور معناداری، شاد زیستی و بهزیستی روانشناختی بیشتری داشتند (005/0P<). همچنین اثربخشی در مرحله پیگیری 3 ماهه تداوم داشت.
پرونده مقاله