زبان فارسی و فرهنگ ایران همواره مشتاقانی در جهان داشته است و کشورهای دیگر از جمله شبهقارۀ هند از این زبان و فرهنگ تأثیر پذیرفتهاند. نسخۀ خطی شرح محبتنامه که شرح و تفسیر یوسف و زلیخای جامی است، توسط محمد بن غلام بن محمد گهلوی در قرن سیزدهم هجری در هند نوشته شده است. د چکیده کامل
زبان فارسی و فرهنگ ایران همواره مشتاقانی در جهان داشته است و کشورهای دیگر از جمله شبهقارۀ هند از این زبان و فرهنگ تأثیر پذیرفتهاند. نسخۀ خطی شرح محبتنامه که شرح و تفسیر یوسف و زلیخای جامی است، توسط محمد بن غلام بن محمد گهلوی در قرن سیزدهم هجری در هند نوشته شده است. در این مقاله کوشش شد تا افزون بر معرفی نسخۀ خطی شرح محبتنامه، با رویکرد بررسی سبکشناختی متون، به این پرسش کلیدی پاسخ داده شود. این اثر از نظر سبکی چه ارزشهایی دارد که آن را شایستۀ توجه بیشتر میکند؟ نگارنده پس از تصحیح نسخهای از شرح محبتنامه، برای شناساندن هرچه بیشتر این شارح پارسیگوی، به بررسی سبکشناسانۀ این اثر در سه سطح زبانی، ادبی، و محتوایی پرداخته است. بررسی این نسخه نشاندهندۀ آن است که گهلوی، بر زبان فارسی تسلط قابل توجهی دارد و پیامد آن ترکیبسازیهای بسیار و برجسته در شرح مثنوی یوسف و زلیخا جامی و استفادۀ فراوان از آرایههای ادبی (کنایه، تشبیه، استعاره و جناس...) است. این اثر، آیات و احادیث بسیاری را در خود جمع کرده است و همچنین شارح اشعار پرشماری را از شاعران پارسیگوی دیگر برای تبیین دقیقتر شرح ابیات مثنوی یوسف و زلیخا بیان کرده است.
پرونده مقاله