کمتوجهی به ادبیات دورةهای قاجاریّه و زندیّه سبب شده تا بسیاری از آثار برجای مانده از این دوره بهطور کامل بررسی و شناخته نشوند. از جمله این آثار دیوان مینای شیرازی است که کاتب این نسخه و نیز فهرستنویسان نسخ خطی (دنا) و (فنخا) آن را متعلّق به مینای اصفهانی دانسته اند چکیده کامل
کمتوجهی به ادبیات دورةهای قاجاریّه و زندیّه سبب شده تا بسیاری از آثار برجای مانده از این دوره بهطور کامل بررسی و شناخته نشوند. از جمله این آثار دیوان مینای شیرازی است که کاتب این نسخه و نیز فهرستنویسان نسخ خطی (دنا) و (فنخا) آن را متعلّق به مینای اصفهانی دانسته اند ولی با توجّه به شواهد و قراین موجود در متن دیوان، این اثر متعلّق به سلطان علی خان مینای شیرازی شاعر قرن سیزدهم و دورة بازگشت است. در بسیاری از تذکرههای مربوط به شعرای قرن سیزدهم، اثری منسجم و یکدست از این دیوان معرّفی نشدهاست و متن قابلدسترس کاملاً مشوّش و در هم است. این مطلب در تذکرة شعاعیّه نیز بیان شدهاست. متن کامل دیوان دربرگیرندة 3026 بیت در قالب های قصیده، غزل، رباعی، قطعه، ترکیببند، ترجیعبند، مسمّط، مثنوی، مراثی و اشعاری ناتمام است. این متن در 257 صفحه، با ابعاد 6×14/ 15×21 با خط نستعلیق سدة 13 نگارش شدهاست که بهطور متوسّط در هر صفحه 15 سطر وجود دارد و کاغذ سفید، جلد تیماج تریاکی و مقوایی نو دارد. در این مقاله ضمن بیان مقدمّه ای در شرح حال شاعر به معرّفی نسخه های کتابخانة مجلس شورای اسلامی و کتابخانة ملّی ملک پرداخته است.
پرونده مقاله