این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی برنامة آموزش تابآوری بر ارزیابیهای شناختی، مقابلة فعال و هیجانهای مثبت و منفی گروهی از دانشآموزان دختر انجام شد. در این پژوهش تجربی با طرح پیشآزمون ـ پسآزمون با گروه کنترل و همراه با پیگیری، 32 دانشآموز دختر 12ساله در دو گروه آزمایش چکیده کامل
این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی برنامة آموزش تابآوری بر ارزیابیهای شناختی، مقابلة فعال و هیجانهای مثبت و منفی گروهی از دانشآموزان دختر انجام شد. در این پژوهش تجربی با طرح پیشآزمون ـ پسآزمون با گروه کنترل و همراه با پیگیری، 32 دانشآموز دختر 12ساله در دو گروه آزمایش و کنترل قبل و بعد از آموزش به نسخة تجدیدنظرشدة سنجش ارزیابی تنیدگی (رویلی، رویش، جاریکا و واگن، 2005)،مقیاس مقابلة فعال (گرینگلس، شوارزر، جاکوبیک، فیکسنبام و تابرت، 1999) ونسخة تجدیدنظرشدة مقیاس هیجانهای متمایز (فردریکسون، تاگادی، واگ و لارکین، 2003) پاسخ دادند. در 10 جلسه یکساعته برنامة آموزش تابآوری روانی به شیوة گروهی برای گروه آزمایش اجرا شد. نتایج روشهای آماری تحلیل کوواریانس تکمتغیری و چندمتغیری نشان داد که در کوتاهمدت و بلندمدت برنامة آموزش تابآوری در افزایش ارزیابیهای شناختی سازشی، راهبرد مقابلة فعال و هیجانهای مثبت و در کاهش ارزیابی شناختی مبتنی بر تهدید و هیجانهای منفی دانشآموزان دختر مؤثر بود. درمجموع، نتایج این بررسی نشان میدهد که برنامة آموزش تابآوری از طریق تقویت راهبردهای تفکر مثبت، راهبردهای سازشی مدیریت هیجان و همچنین غنیسازی مهارتهای رابطة بینفردی، در تحقق ایدة ایمنسازی روانی فراگیران به طور تجربی مؤثر است.
پرونده مقاله