بنفشه سه رنگ با نام علمیViola tricolor L. از خانواده بنفشه گان یاViolaceae است. که به دلیل دارا بودن ترکیبات انتیاکسیدانی و دارویی مورد استفاده قرار میگیرد. به منظور بررسی اثر نانوذرات نقره بر سیستم فتوسنتزی و تبالات گازی گیاه بنفشه سه رنگ آزمایشی در قالب طرح کاملاً چکیده کامل
بنفشه سه رنگ با نام علمیViola tricolor L. از خانواده بنفشه گان یاViolaceae است. که به دلیل دارا بودن ترکیبات انتیاکسیدانی و دارویی مورد استفاده قرار میگیرد. به منظور بررسی اثر نانوذرات نقره بر سیستم فتوسنتزی و تبالات گازی گیاه بنفشه سه رنگ آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار انجام شد. تیمارها شامل نانو ذرات نقره در سه سطح (10، 50 و 100 پیپیام) و یک شاهد (آب مقطر) بود. نتایج نشان داد محتوای نسبی آب، هدایت روزنه ای، غلظت کلروفیل های a و کل، فلورسانس بیشینه، کربوهیدرات محلول و فعالیت آنتیاکسیدانی در گیاهان تیمار شده نسبت به شاهد بیشتر شد. هدایت روزنه برگ در غلظت 50 میلیگرم بر لیتر نسبت به سطوح دیگر افزایش معنیدارنشان داد. بیشینه مقدار کلروفیل b در غلظت 10 پیپیام مشاهده شد. همچنین نمونه های گیاهی تیمار شده با غلظت 50 میلی گرم در لیتر نانو ذرات نقره بیشترین مقدار کلروفیل a را داشتند. کارتنوئیدهادر تیمار گیاهان با نانونقره افزایش معنیداری نسبت به شاهد نشان داد. میزان CO2 زیر اتاقک روزنه و کربوهیدرات نا محلول در شاهد نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود. برخی ترکیبات فلاونوئیدی موثردر گیاه اندازه گیری شد، از جمله روتین، کوئرستین و آپیژنین که به ترتیب درتیمار 10، 50 و 10 پیپیام نانوذرات نقره نسبت به شاهد افزایش معنیدار نشان دادند. نتایج این مطالعه نشان داد که نانوذرات نقره فعالیت آنتی اکسیدانی را تحریک کرده و متابولیت های ثانویه (مقدار فلاونوئیدها) بنفشه سه رنگ را افزایش میدهد.
پرونده مقاله
ذخیرهگاه کهمان به وسعت 400 کیلومتر مربع واقع در شمال شرقی الشتر، زیستگاههای متنوعی از صخرهها و برونزدگیهای سنگی، دشتهای دامنهای، دشتهای آبرفتی، درهها و چشمهها را دارا میباشد. محدوده ارتفاعی منطقه از 1600 تا3600 متر بالای سطح دریا متغیر است. میانگین بارندگی سالانه چکیده کامل
ذخیرهگاه کهمان به وسعت 400 کیلومتر مربع واقع در شمال شرقی الشتر، زیستگاههای متنوعی از صخرهها و برونزدگیهای سنگی، دشتهای دامنهای، دشتهای آبرفتی، درهها و چشمهها را دارا میباشد. محدوده ارتفاعی منطقه از 1600 تا3600 متر بالای سطح دریا متغیر است. میانگین بارندگی سالانه 554 میلیمتر و متوسط دمای سالانه آن 2/15 درجه سانتیگراد است. در این بررسی تعداد 224 گونه و تقسیمات تحتگونهای متعلق به 47 تیره و 153 جنس از سطح منطقه جمعآوری و شناسایی گردید. به ترتیب تیرههای Asteraceae با 34 گونه، Lamiaceae با 25 گونه، Fabaceae و Poaceae هر یک با 21 گونه مهمترین تیرههای گیاهی منطقه هستند. بررسی شکل زیستی گیاهان به روش رونکیه نشان داد که گیاهان تروفیت با 1/45 درصد (101 گونه) و همیکریپتوفیت با 9/33 درصد (76 گونه) فراوانترین شکلهای زیستی منطقه میباشند. بررسی پراکنش جغرافیایی گیاهان نیز نشان داد که 1/49 درصد گونهها (110 گونه) به ناحیه رویشی ایران – تورانی تعلق دارند که از این تعداد 25 گونه انحصاری ایران میباشند.
پرونده مقاله
حوزه آبخیز دوآب به وسعت 200 کیلومتر مربع در شمال غربی الشتر واقع شده است. این حوزه زیستگاههای متنوعی از عرصههای توده سنگی، دشتهای دامنهای، واریزهای، دامنههای منظم و آبراههای را دارا میباشد. محدودۀ ارتفاعی منطقه مورد مطالعه از 1500 تا 3500 متر بالای سطح دریا متغی چکیده کامل
حوزه آبخیز دوآب به وسعت 200 کیلومتر مربع در شمال غربی الشتر واقع شده است. این حوزه زیستگاههای متنوعی از عرصههای توده سنگی، دشتهای دامنهای، واریزهای، دامنههای منظم و آبراههای را دارا میباشد. محدودۀ ارتفاعی منطقه مورد مطالعه از 1500 تا 3500 متر بالای سطح دریا متغیر است. میانگین بارندگی سالانه 530 میلیمتر و متوسط دمای سالانه آن 8/15 درجه سانتیگراد میباشد. در این بررسی تنوع گیاهی منطقه دوآب الشتر، گیاهان دارویی، اندمیک و در حال انقراض مورد مطالعه قرار گرفت. این گونهها جمعآوری و شناسایی آنها با استفاده از روشهای مرسوم در مطالعات فلورستیکی انجام شد. بررسی فلورستیکی نشان داد که 206 گونه گیاهی متعلق به 40 تیره و 139 جنس در منطقه وجود دارد. از این تعداد 70 گونه دارویی میباشند. مهمترین تیرههای گیاهی منطقه Asteraceae با (33 گونه)، Lamiaceae با (25 گونه) و Fabaceae با (20گونه) میباشند. مطالعه شکل زیستی با استفاده از روش رونکیه نشان داد که منطقه دارای طیف زیستی غالب تروفیت (3/40 درصد) و همیکریپتوفیت (9/ 38 درصد) میباشد. گونههای تهدید شده منطقه با استفاده از منابع معتبر بینالمللی تعیین گردید. بر همین اساس سه رسته گونههای آسیبپذیر، گونههای با خطر کمتر و گونههای با کمبود دادهها در منطقه وجود دارد. بیشترین مورد آنها، رسته گونههای با خطرکمتر 85/5 درصد (12گونه) میباشد. منطقه دارای 31 گونه اندمیک ایران میباشد. کورولوژی منطقه نشان داد که 5/50 درصد گیاهان انحصاری ناحیه ایران ـ تورانی میباشند.
پرونده مقاله